Alle inzendingen, jaar 2006, week 27

zij sluit de ogen hoopt hem te zien een rendez-vous in morfeus armen waaruit zij weerom alleen ontwaakt…

Soms beweegt er iets in huis wapperen de gordijnen een ring van licht om een portret in de kast kabonkt geluid Er wordt iemand gemist met al zijn minnen en plus rustig maar wordt er gedacht ik ben er nog, evenals jij…

Afgunstig Zie ik de bloesems botten Uit de toppen van hun handen Levenssap Bruist uit hun ogen Vloeit uit hun monden Vult de glazen Geheven Ten afscheid Je was zo'n lekker wijf! Met handenvol Scheppen ze hun vervoering over mijn levenloos lichaam Overladen me Met Judasbloemen…

Mijn overgrootvader is dood; ik ben tien, moet langs een laan met bomen naar hem toe, na het eten, laat nog, ik ben zo moe dat ik om heel verkeerde redenen grien. Mijn janken wordt voor heus verdriet versleten en even later is het ook wel echt, als ik de oude zie, al afgelegd, weet ik wat ik liever niet had geweten. Dat hij mijlenver van…

je ligt allicht voor alle eeuwigheid in 't stof der dagen te wachten tot de zon nog één keer je genade geeft blootvoets kaal geschoren verminkt tot in het bot gebroken de zee tot troost bij ebbe en bij vloed beweent je kroost.…

Een uitwas van het proletariaat Dat was dat vieze slapen op de Dam Nu prijkt het weer voor één keer op 't program Omdat een kraakverbod op stapel staat Een update van een jaren-zestig-droom Met waterwerend telefooncondoom…

Het is uit met de gouden glans; De leeuw is geen koningsleeuw meer; de vlag is ontdaan van zijn krans en hangt slap bij de stok teneer. Niet langer langs vlakten en zee klinkt luidkeels het `Hup Holland hup' men pakte nog een nul-nul mee, toen was 't over en uit met de club. Roem voorbij, de glorie verging; het elftal was een lichtgewicht…

De man met de zeis komt gewis Hij treuzelt plaagt en lonkt Stelt de ontmoeting dreigend Nog even treiterend uit maar dan haalt hij uit en maait slaat ferm toe heel gewis want zeker is dat van uitstel geen ontwijken komen zal hem opzoeken gaat beslist soms beheerst onder gevoel van gemis maar een ding dat zeker is als je werkelijk…

zijn zilte geheugen geblakerd in de luwte ploetert zich voort door duizenden mulle indrukken die gewatergolfd wegspoelen naar de vergetelheid van ongeschonden regels die vloedlijnen achterlaten aan de moede voeten van de horizonner die in het ondergaande bloedrood zijn geboorte tracht te herbeleven ziet hij het tij genadeloos keren en…

Deze hond geeft een poot en eet uit je hand Hij gaat veel liever naar een dierenveiling Dan te klooien met enquêtes en een opiniepeiling En met name deze hond komt helemaal uit Shetland Want deze hond zijn pootjes zijn nog niet vies Godzijdank heet deze hond Murdock en geen Maurice…. (De 11-jarige Murdock is gisteren in Eemnes uitgeroepen…

Een hoopvolle schijtlijster deed z'n behoefte onhandig en scheet op de bril en de pot zei: 'Ik schrik me hier rot! Maak 'm schoon, want ik zie zo geen reet!'…

Een warme avond en weer wordt alles stil: de stemmen en de drukte, het wachten en het heimwee, de jacht en heel veel dwaas vertoon. De sterren gaan verschijnen en plots het weten ook hoe alles heel vergankelijk is, hoe eigenlijk heel weinig er echt toe doet; alleen de liefde, het vergeven, want heel gauw komt ook hier en nu het afscheid dat…

Alles tegelijk De lente vond ik er in zachte geuren in witte bloesems in de wind De herfst bracht vallend blad in houten kleuren met sterke adem van een kruidenbad De winter was er in de kale bomen alleen de koude werd electrisch binnenshuis gevoed De zomer zong haar warme krekelliedjes de kikkers zeiden 's avonds alles na de tjitjaks…

Stier Heinrich heeft het al dagen bloedje heet gehad Hij kon zich gewoon ook niet meer bedwingen En stond van de hitte niet stil maar te springen En daarom dook hij al springend in het grote bad De buurman had Heinrich natuurlijk niet verwacht Maar voor die salto en dubbele schroef kreeg hij een acht (In het Noord-Duitse Toppenstedt…

als ik de ogen sluit ben je mij het dichtst nabij ten voeten uit daar leid je mij naar diepten van de tijd weer samen weer terug doe ik ze open ben je weg onzichtbaar in het hier en nu geen dood kan jou uit mij laten verdwijnen behalve dan de mijne…

Geen dragender, doodlijker wonde dan het knagend en slepend besef van een schuld, een erflijke zonde, bedreven voordat wij bestonden en waarmee ook het vlees is besmet. laat het lichaam allengs weer herrijzen in zijn trotse oorspronklijke staat laat de zon ook de huid weer genezen van de angst die de leden doorvaart als het lijf,…

ondanks mijn leeftijd begreep ik dat je moest gaan zie nog je tranen vallen op koffers ooit gevuld met geluk de deur die dichtsloeg met een klap die ik nooit meer te bovenkwam…

Lachend pakt zij de scherven van haar zelfgeblazen huisje waar sterren geen barsten meer kunnen snijden in reeds blauw geronnen bloed aders volgen puur en ademloos gesneden lijnen langs links waar onregelmatig bonken geen kamers meer sluit doch hartnekkig tegen beter weten in volhoudt de laatste scheuren in de muren blijven wijken en…

Zoveel lucht, tussen de golven en de golven zweven zacht over de zee als in schilderijen totdat zij, woest door de wind, de kusten open scheuren Op land en huis neerdalen Namen zij de harten mee? Hebben zij mijn lief bedolven?…

De gedachten gaan hun gang, maar niet hun eigen gang zoals een grasmaaier die voor je uit gaat als je erachteraan loopt nu je niet kunt slapen wacht je: tot wat er in je hoofd gebeurt zijn eigen vlucht gaat nemen val je niet in slaap of je kunt niet in slaap vallen of: kun je je niet in slaap laten vallen wat is het je laat je voeten…

Vrolijk huppelt ze Tussen de bloemen Haar voeten vochtig Door de druppels Van het natte gras…

Vandaag geef ik aan u het raadsel op Van Arjen Robben en onze premier: Wat is de overeenkomst bij die twee? Het antwoord weet vast elke knappe kop: Ze kunnen lelijk vallen, naar het schijnt, Maar komen toch snel heelhuids overeind.…

zonder verbeelding raak je de winter een handbreedte van mij af er rust geen tuin meer onder je woorden of de enkele bloem die ik van je lippen pluk wendt zich af van het geluid wanneer ik het veld meet, dat doodstil de vlokken telt in onrustige dagen van verweer ik vind nog slechts het zwijgen, rouw tot bloedens…

Al is Oranje niet meer aan de orde Wij zijn ook altijd nog Europeaan Zodat wij voor vier ereplaatsen gaan Want wij zijn niet voor niets ooit één geworden Zeer legitiem en quasi-eensgezind Mag elk van ons scanderen: "Hup wie wint!"…

In het ochtendlicht breek ik de droom om met jou te delen ik droom nooit zeg jij en zucht kleurige resten drijven weg in flarden ochtendgloren de dag ontvouwt zich langzaam lost de illusie op in het blauw de trappen die ik beklom tot zolderkamers vensters waaruit ik keek zo ver eindeloze einders wenkten mij ik droom nooit zeg jij…

Voor minder zou je zuchten in deze hitte, maar ook dàt gaat voorbij; straks komt een malse regenbui en dans ik in de wei!…

Dit is de kampioen: zijn hand zwaait achteloos naar achteren, zijn schoen bijt in de sintelbaan. Ziehier: de nieuwe kampioen, hij sleept zich voort, zoals dat hoort, een hand drukt in de zij. Maar kijk dan toch: hoe lang is nog de baan die hij moet ondergaan, wat goud terwille. Zijn wangen trillen als gelei, zijn botten branden in '…

weet je wat het is? ik ben gewoon dronken vanwege mijn gevoelens nu zijn ze eindelijk gezonken ik dacht dat ik haar zag maar ze bleek niet te zijn wat ik dacht en hoopte het water bij de wijn veel meer de zoveelste die ik aanschreef omdat ik dacht een avontuur voor het leven te vinden ze had die blik in haar ogen die mij weer eens verblindde…

hoe jij nu praat, over ons beiden en een samen-zijn zonder doel hoe ik dan zwijg en in het stil zijn de toekomst vervaagt en gevoel dat was het dan de koffer in de gang een laatste groet, het gaat je goed kusje op je wang wat weegt verdriet? is het zwaarder dan geluk? ik heb geen idee soms geef je echt om iemand en sjouw je de koffer…

tenen krommen in stukgeschopte schoenen zoeken een uitweg dwars door versleten zolen scheve tongen wrijven dunne huid in stukken ingesnoerd door veters -te hooggespannen- ogen hebben glans verloren ongeringd rafelen ze de bijna uiteengereten flarden bij elkaar ongepast barsten vellen in blaren uit…