Alle inzendingen, jaar 2006, week 4

Als in een cocon zit ik gevangen in een intens verlangen tot de vlinder diep in mij groeit op weg naar het nieuwe leven dat boeit Als een rups voorzichtig ontluiken De draden van zijde als houvast gebruiken Met de dauwdruppels om haar verspreid Is zij ontvankelijk en glanzend zoals altijd Als een kleurenpracht zijn haar vleugels in het licht…

Zacht sluipt hij nader weet dat hij niet welkom is, maar vindt een warme plek waar hij ongestoord grimlachend kan vreten al langere tijd broedt hij tussen verschillende cellen op een meedogenloze aanval wetend dat hij, volgevreten, een zwart gat achterlaat het kwaad zal dan toch de winnaar zijn van dit ongelijke spel waar de knikkers…

groene narcissen ineens trompetterend geel op de vensterbank…

gestempeld in herinnering die oeroude verhalen waar eens gestilde kracht verging hemel en aarde elkaar raakten de ravenzwarte morgengang van uitgesleten stenen loopt door de hesperidentuin toen is de tijd verdwenen zijn porseleinen beeldhouwwerk streelt de zucht van diep verlangen…

rond weergekeerde hielen rimpelt het water wanneer ik de rust liefkoos van luie lentedagen en iedere gedachte die ik in mijn strandtas wil dragen langs voorbij zeilende woorden en kuierende lippen vangen schelpen het maanlicht die als mijn schaduw, zo traag dansen en draaien ik lees vogels en bloemen in duinzand en wolken pluk…

Hij houdt niet zo van autorijden, vergelijkt het met voortdurend voor de eerste keer naar schoolgaan. Hij vertelt dit tegen het meisje, dat ook liever met de trein. Ze kan dan zo lekker existeren. Ze slaat de bladzijde om, ziet de volgende pagina van het leven. Haar ogen zoeken de laatste regels. Hij is het met haar eens en noemt autorijden…

Woorden schieten mij te kort Ze blijven steken in mijn keel Hoe kan ik toch beschrijven Wat ik zeggen wil, wat mijn hart bezwaart Soms zegt één woord meer dan duizend zinnen Eén woord meer dan een heel verhaal Men kan vertellen, men kan verhalen, de uren volpraten, zogezegd Begrijpt men dan niet dat spreken zilver is, en zwijgen goud? Dat…

Het staat me niet aan, hoe je naar me kijkt zo'n berekenende blik van 'ik lust je rauw' ik kijk van je weg en weer terug vraag me af wat in vredesnaam wil je nou? M'n geld, m'n leven, m'n jas en huiver in stilte, loop nou toch door, ik blijf zitten van de angst, die ook van binnenuit lijkt te komen. Dan besluit je blijkbaar 'bij…

As icke meuge sterfe Ick sieje aol werumme Ende sie freugt ende piene In haort ende lieve geprieme So mien jung, moei kieke Ungelieke ende so rieke T'is recht unne gaeve Hunne siele te laeven Al dieje mense, o so tere Gelieke vao ende mien mude Maoke mien so mere Icke sou so gere die lefe kere As icke meuge sterfe Ende alle werumme…

ik ben de berg opgelopen in het tegenlicht van zon de helling heeft voor mij veel paden afgesloten zonder dat ik weet waarom door links en rechts te kijken verloor ik nooit het zicht het gras leek groener waar de wegen zijn verdwenen omhoog gaan was verplicht ik ben veel uitgegleden verloor een tijdje mijn houvast duikelde toen…

Het was er warm en rokerig en de sfeer was ongekend grappen en grollen over het leven zij kent een ieder en allen de drank werd aangelengd Veel te verteren heeft zij niet dan nipt zij zuinig en wel bewust slinks begluurd door zij die hebben het leed vermaak van velen wetend dat zij nog wel wat lust Soms is er dan een goudvink en laat…

Op fluwelen kousenvoetjes sluipt het schemer naderbij leg lieve knuffel aan je zij vlij je neer en doezel zoetjes van pure chocoladedromen waarin suikerbloesem bloeit en de dropstruik welig groeit langs rode limonadestromen zo klonk mijn slaaplied lief en teer maar ik vond geen woorden meer toen ik hem zachtjes hoorde vragen papa…

Op fluwelen kousenvoetjes sluipt het schemer naderbij leg lieve knuffel aan je zij vlij je neer en doezel zoetjes van pure chocoladedromen waarin suikerbloesem bloeit en de dropstruik welig groeit langs rode limonadestromen zo klonk mijn slaaplied lief en teer maar ik vond geen woorden meer toen ik hem zachtjes hoorde vragen papa…

het muisje is dood hij stierf in de val door hongersnood…

Och arm blinde darm! Vond je het niet fijn om blind te zijn? Wilde je ontsteken om te worden bekeken, en vervolgens te worden verlost? Heb je nu je zin wanneer je in de handen van de chirurg vakkundig wordt gewurgd? Nu ben je geen deel van een levend geheel Je hebt zoveel pijn gekost.…

De kruin als koraal wiegt de westenwind in slaap. Hij danst als een sjamaan, schaamteloos, theatraal, zijn jas ligt op de klinkers; de hemel, onbewogen, ziet zijn naaktheid door de vingers. Een berk in december rekent niet op mededogen.…

Er komt zomaar een zin van ergens aangewaaid, en dan begint het zwoegen... de taal is zacht en zoet maar dichten vaak gewroet.. niet lopen langs de kroegen maar iets in pijn gezaaid met leven binnenin.…

hoe je keek, en hoe je aan kwam dreutelen in die vette jas grijzig vuil als de stoep ik merkte een walging geen medelij verdomme, ik ben geen goed mens had ik maar een God voor berusting maar mijn God is geld vraag het die zwerver ‘ober een appelpunt voor mij met extra slagroom!’…

met een woest gebaar veeg ik mijn tranen weg het maakt jou niet uit wat ik nog tegen je zeg jouw plan was al klaar lang voor ik het wist man oh man wat heb ik me vergist ik dacht dat wij altijd samen zouden zijn en nu dat niet zo is doet het verdomde pijn ga maar, vlucht ga maar naar die ander heen ik hoef jou niet meer ik blijf…

je spitzen trapten op het koord je stapte zonder zinnen vroeg me om opnieuw beginnen ik nam je bij de hand je danste in fragiel bewegen samen kwamen we de woorden tegen die duidden op een vals cadans jij gaf mij de kans het koord weer aan te spannen zodat oneerlijkheid geen ruimte kreeg om van het touw te vallen je…

ooit wist ik paden te betreden wegen te bewandelen, de wereld in mijn handen en nu, waar straten zijn verlaten weet ik mijn hoofd te buigen valt "Jan Huigen in de ton" in duigen ik sterf in schoonheid…

Soms in het donker wordt ik wakker terwijl licht mijn wezen omarm Stoor me aan het daglicht het donker is wat mij raakt Ik kijk maar zie niets En weg is de kracht dan leef ik de dag Tot ik morgenzon weer zien mag…

beneden de begane grond en onder een deken waarop tekens zijn gezet, die allen kennis geven van belet, liggen de doden, zwanger van een wonder ze rusten zij aan zij in het vooronder aanvankelijk bood menigeen verzet maar nu houdt iedereen gelijke tred de optimist ligt naast de hypochonder als ik mijn stappen op het grindpad zet, knarst…

Ik wandel vaak door drukke winkelstraten En lees daar "final sales" en "toys for kids" En "discount", "special price" en "greatest hits" Op schreeuwerige posters en plakkaten. Die teksten hangen binnen voor de ruiten, Maar Nederlands is dus de voertaal buiten.…

ouden van dagen circuleren in de lift de winter buiten…

ik hoef geen gladde gevijzelde woorden uit jouw giftige driftige druipende mond maai nog liever cirkels in het hoogpolig korenbloemtapijt of tel de gaatjes in het plafond tot ik slaap en krijs niet meer…

Meisje zonder tranen Meisje zonder lach Meisje zonder woorden zonder stem, zonder gezag Meisje zonder liefde Meisje zonder doel Meisje zonder hoop zonder geloof, zonder gevoel Meisje zonder streven sta niet langs de kant Wees in jouw eigen leven niet meer de figurant…

Oog in oog een vonk roerloos en verschrikt de nacht scheidt zich van de dag ik wens je geluk en dat waarvan je droomt jouw zijn zal altijd een deel van mij zijn het is geen kwestie van wie heeft gelijk het is als regen in het water het was goed deze weg te gaan de zon komt op zet de hemel in brand…

Het wegdek weerspiegelt het licht van straatlampen. De wind schudt aan de metalen flessenhalzen. De bomen hellen over, takken kraken in vlagen van samengebalde lucht. Twijgen zwiepen los en verstrooien zich, verweesd tussen bladeren die omhoog wervelen in tegendraadse krachten. De sterren hoog en stil stralen onaantastbaar voorbij…

Geef ons heden onze dagelijkse liefde broodnodig om weer te overleven Maar aangezien het niet vanzelf gaat met de lust in ’t stilleven Vergeef me daarom mijn dagelijkse dip en verzoek me tot verleiding Jouw wil wordt dan heden geschiedenis klein hemels hoogtepunt als handleiding…