Alle inzendingen, jaar 2006, week 49

Het diepe blauw van de oceaan toont een spiegeldroom golven vemengen zich met gevoel zilt schuim spuugt koppen tegen hoge rotsen een meeuw krijst de verlate schreeuw naar geborgen land en ik begeef me in de noorderwind van duizend verlangende dagen…

Ik voelde mij opeens weer achttien met lang geverfde zwarte haren hotpants en schoenen met plateauzolen in de tijd van de zeventiger jaren de vriendjes kwamen, en gingen nog sneller de ware zat er nog steeds niet bij ze waren te oud of juist net iets te jong en ik bleef toch nog maar liever vrij totdat ik op een dag een man zag ik was intussen…

Avond aan avond, zitten we daar mailen of chatten met elkaar elkander nooit gevoeld of gezien wil jij, wat ik wil misschien aftastend, vragend, maar ook niet te veel hoe pak je zoiets aan per mail ik mis je, ik denk aan jou 's morgens, 's middags gaan mijn gedachten en alles bestaat uit woorden slechts woorden vullen onze nachten het is…

de dobbelstenen die op tafel liggen ons spel was nog bij lange na niet uit we braken af en gingen samen zitten mijn vingertoppen streelden zacht je huid de nacht was lang jouw lichaam dat me warmde gerust als waren wij al lang getrouwd de ochtend die ontwaakte en omarmde ons slapend lichaam wezenlijk vertrouwd we dronken jus en koffie met…

Regendruppels vallen neer Vanuit de hemel op de grond Met een knuffel in mijn hand Loop ik buiten stilletjes rond Kijkend door beslagen ruiten Gedachten spoken in mijn hoofd Hoelang zou het nog duren Voordat mijn laatste lichtje dooft Ik nestel mij in een hoekje Houd mijn knuffel stevig vast Het zal nog maar even duren Dan ben ik niemand…

Er is op de aardbol - dat moet je geloven - een plek om te loven voor jong en voor oud Er is in de wereld - dat moet je vertrouwen - een plek om te bouwen waar grond zich ontvouwt Zoekt, gij zult vinden die plek om te zaaien, het graan te zien zwaaien omdat het van je houdt…

De woede soms met kille vlagen Terreur gegoten in ons bloed Fascisten bloeien in het daglicht Blinde ogen stellen vragen Aan een land zonder gezicht…

Volle herfstkleuren zachte bladeren specifieke geuren als eindnoten van ‘parfum klassiek’ -geheim gehouden toontechniek- in een boom gekerfde liefdes datum pril geluk eerste Franse tongtechniek het park waar zachte paden gemengde kleuren van bladeren leiden naar herinnering en neo-romantiek.…

poëzie laat mij niet staan keer mij de rug niet toe laat mij niet in leegte van woorden verlos me van mijn taalverlies interpreteer me in de schors van je ziel geef me passende schoenen zodat woorden kunnen dansen in vloeibare lijnen op het puntje van mijn tong laat me bladeren in notities een hint is dat mogelijk…

Hei da, lieve dreupel water, zijt gij helder toch en schoon, in uw hemels lichtgeschater en uw diamanten kroon! Rood en blauw en groen en geluw, peers en purperwendigheid siert, in onderling gespeel, uw pinkelende uitwendigheid! Hei da, heldere lichtkrystalle, diamanten waterding, moet ge op de aarde nedervallen…

Woorden die mijn gevoel beschrijven blijven gevangen in de pen ben niet in staat te zeggen wat ik wil stil en ver weg blijven ze vandaag traag worstel ik door de zinnen winnen zal ik deze strijd tijd verstrijkt minuten en uren duren langer dan verwacht gedacht de gedachtes te vatten op papier hier en nu het wil niet meer keer op keer lijk…

ik liep met je rond trots als een pauw in het zicht van haar ogen was je schaduw verbogen verdween als zij naar je vroeg was boven met jou we speelden ons spel maar ze voelde het wel met jou was spelen me nooit meer vervelen we bespraken mijn leven kon jou alles geven mijn tranen verdriet om de klap op mijn smoel dat gevoel als ik…

het is koud vandaag de lucht is flinterdun en brengt de sterren dichter bij het bibberoog slechts vertroebeld door de nevel van een ontsnapte ademteug er zijn geen handen meer verstopt in zak en want worden ze niet geschud noch uitgestoken naar de naakte rafels van een man die stilaan blauwer ziet deze nacht zal Nello sterven opnieuw…

Op een kruispunt in je leven, schakel je verstand dan uit. Je komt tot een goed besluit, als je je hart de leiding zult geven. Stralend ga je dan op pad. Je leven zal aan glans gaan winnen, er woont vrede bij je van binnen, die je niet eerder bezat.…

Trots en fier staat hij daar, gebouwd in een grijs verleden. Duizenden gingen en genoten intens van het uitzicht zoals alleen op deze plek kan. Voldaan ging ieder bezoeker dan op zijn eigen wijze naar beneden. Nu de deuren zijn gesloten laat de ns-planner een vluchtige traan. Veiligheid telt, en hij laat geen trein meer gaan. -------------…

Je legt je koortsige vingertje op de geribbelde bladzij en leest een olifant een pluizige papegaai een tijger met papieren strepen Hoe je met je éénjarig vingertje de koe laat loeien het schaap laat mekkeren het paard laat hinniken De wereld laat zich omslaan in paarsblauw glanspapier Vandaag schep je de dieren en de dingen En…

ik leun nog wel gestrekt tegen de zware penant strak gelijk de muur zicht rekt van onder naar de top zo ver ik kan zien de bovenkant als gemetseld voel ik mij opgenomen in het verleden denk aan de gespierde bouwers die immer meer de hoogte bereden zelfs mijn geest aanvankelijk aards gericht geeft stilaan te kennen deze plek…

Zeg ik mot je wat vertellen, of heb je het al gehoord de buren hebben wat te stellen met hun zoon, echt...die is gestoord die liep gistermiddag joelend rond met een grote groep zielgenoten die vormden daar een front arm in arm dus, heel aaneengesloten dat was naar aanleiding van die dooie weet je wel, die jonge voetbalfan die van die…

Gevangen in een wereld Van drukte en haast Dit bedrukkende gevoel Van vrij zijn met beperkingen Ik krijg het niet weg Waarom leven in een land Waar het gevoel heerst Dat je bekeken wordt door iedereen Dat je jezelf niet kunt zijn Alleen maar omdat er altijd iemand Over je schouder meekijkt Ik zou zo graag eens willen voelen Hoe het…

wat mij zo raakt is je gebarsten stem een open vuur dat flakkert in je oog je milde hand die zo secuur de nadruk legt die felheid van je hart waarmee je dweept en mij beweegt je laat de noten beven op de stemvork in je schorre keel…

ik voel je hand in vingerlang verglijden lees in afdrukken de lijnen van je lijden ik palmde je niet in daar waar onze duimen kruisten vonden wij altijd een nieuw begin we vouwden samen in gedachten woord en daad baden om de hemel die toch ook voor ons bestaat ik bracht wolken in jouw blauwe lucht maar jij zaaide bloemen in…

nachtrust, ogen toe maar eerst nachtlust maak mij met jouw vuurpijlen moe spetterend, vrijen je lekkere kontje en je korte lontje, explodeer mijn dijen lepel mij loom naar mijn droom…

als strak gespannen snaren reiken reuzen hemelwaarts begrensd slijten schimmen - in de massa grijze - geroutineerd hun dagen regen spiegelt strepen vage vegen tegen glas…

Hoewel de wrede grillen van het lot Door niemand te voorkomen zijn misschien Wil de minister daadkracht laten zien En moeten alle schooldeuren op slot. Maar mocht er in een school straks brand ontstaan Dan eist ze dat die deuren opengaan.…

liever dan dichten wil ik openen woorden sluizen naar zee golven versterken deiningen laten branden ontdekkingen doen zinnen verzetten uitdijen wat leeft direct van de lever het hart laten spreken in verzen ademen penetreren spannen wat spieren willen moed ontbolsteren ontkiemen groeien liefde ontketenen zonder limiet liever…

Ik schreeuw onverstoord, In het niets in het duister. Ik vraag om antwoord , en fluister. Ik fluister jouw naam , Ook al heeft het geen zin, mijn gedachten blijven altijd bij jou staan. Tegen beter weten in.…

u aarzelt de zon een schaduw in het oor leven bestaat in uw ogen gaat een plan de ronde en houdt zich klein uw wielen verzwijgen wie en of ze zijn; eens heb ik in u een taal gelegd u houdt het allemaal voor bekeken geen woord denkt u loert op het verleden u houdt zich klein zon gunt u geen toekomst in uw leven vragen hij…

Vast staat dat overal een eind aan komt Liefde bloedt dood Geluid verstomt Succes eindigt in de goot Strijdlust verdwijnt met verraad Blijdschap wordt woede Nieuws eindigt in beraad Angst vrij ben je ineens op je hoede Licht is oneindig als het heelal Gebroken het hart dat ik eens stal Liefde is noodzakelijk Tijd even vergankelijk…

mijn flat is leger voor dan achter van binnen kaal ramen vol met zicht deuren openen in kraken hun verhalen nog onvertaalbaar in het nieuwe licht de voordeur piept welkom of kreunt donder op ik sluit niets uit de sloten zijn te vaak gebruikt en luister naar de schaduw in de kamers een vergeten muur schrijft behangloos zijn geschiedenis ik…

Het leven is soms pittig En soms gewoonweg zwaar Soms voel je je euforisch En soms ontroostbaar Geboren met twee benen Direct op de reservebank Zijn wij zwaar beschadigd En liepen behoorlijk mank Al struikelend gingen wij verder Want leven met één been Maakt je anders dan anderen Verdrietig, eenzaam en alleen Onzeker tastend in…