Alle inzendingen, jaar 2007, week 41

Als ik nu begin met typen, weet ik al dat dit bedenken mij maar een paar minuten kost. Maar als ik na denk over welke dingen ik bedenk, vraag ik me af waar het vandaan komt, en als ik uit het niets antwoord dan geef ik al geen goed antwoord. Want het niets bestaat niet, omdat alles iets is, dus als ik iets bedenk, komt het ergens vandaan waar…

het was op een zondagnamiddag deuren spraken niet, ramen lieten de zeewind met wapperend gelaat binnen, het zout aan de kozijnen zij las tegen het licht in, haar ogen weerkaatsten in de bladwijzer en haar rechterarm stak in het haar, ik omhelsde ze onder haar borsten fluisterde achter haar oor,- heerlijk om even aan het lelleke te proeven…

Ik kijk en observeer. Maar telkens zie ik het zelfde weer. Niemand die me kan boeien. Ze kunnen me kunnen me niet laten bloeien. Ik kijk en observeer. Maar dit keer zie ik meer. Jij ben als een diamant. Edel en galant. Ik kijk en observeer. Hoe langer ik naar je kijk des te meer ik leer. Leer over mij en mijn leven. Maar langzaam ben…

Ik voel me bekeken, bespot, bewaakt. Ik voel me zo alleen. Met alle alle blikken om me heen.…

Nee, mijn moeder wil absoluut geen hond in huis, zo'n beest dat in het openbaar likt aan zijn kruis, op straat opzichtig ruikt aan hopen stront en pis vanuit een vreemde hang naar alles wat kont is. Nu heeft mijn moeder niet zozeer een hekel aan honden, maar aan de armoe die zij als kind heeft ondervonden: een hond brengt mijn moeder weer in…

huilend hart een hart dat verder wil een hart dat wil leven een bezetting in m'n geest houdt me vast eenzaamheid niemand die het begrijpt niemand die het wil begrijpen confrontatie met mezelf een huilend hart geen mensen willen dromen geen gevoelens willen zien 'je zwakte zal je sterkte zijn' hoe weet niemand wanneer weet…

Onder een dak van gouden bladeren een kleurenpalet hangend boven ons hoofd spreid jij een laatste keer de picknickdeken voordat de herfst ons van het laatste beetje warmte berooft Je schenkt de koffie in de mok voelt nu al warmer dan de vorige keer een laatste picknick voorlopig, in de open lucht vanaf volgende week gebruiken we de keukentafel…

ik zou verder willen kijken naar texel, effekes.. naar een ander wad met wolken ruisend met een dode langs de zeereep, langs de kustlijn strepen trekkend als een rob naakt en geil in het licht van vuur, glasscherven werpen awel, dit weekend lees ik nog eens terug naar oegstgeest, om het af te leren, wolken krabben…

Heb jij ooit erge streken uitgehaald? Heb je in de boeien gezeten, heb je ervoor betaald? Heb je iets uitgehaald met geweld, Iets kapot gemaakt, iemand zomaar gebeld? Een poesje tegen het raam gegooid, Knikkers op de grond gestrooid? Iets gestolen? sieraden, tassen, Of een souvenir van een molen? Of diamanten misschien? Niemand kan dit aanzien…

de moede schreden uit een droeve herfst mijn thuis geworden zij dienen mij niet meer nu open ik een nieuwe dag op vleugels van vertrouwen nu vlieg ik weer mijn blindheid zet nu koers naar onbekende rijken een witte duif stijgt op naar hoorn des overvloeds en rijkdom van een volle zomer nu vlieg ik weer…

Drie biggen, afkomstig uit Brakel, beschouwen het als een mirakel. Zo'n prachtige flat, dat ís me toch vet! De lift is vooral een spektakel...…

Een mens is maar een mens en ieder heeft zo zijn grens probeer ook eens nee te zeggen ook al is het moeilijk om uit te leggen; zeggen ze dan 'doe niet zo flauw' luister naar je lichaam en blijf dat trouw.…

Ik zit hier met een groot glas limonade geen wolkje te zien, de lucht is korenblauw. Ik kijk voor me uit en denk aan vanavond, als jij hier weer bent. Aan hoe fijn het straks zal zijn, met jou. Ik lig hier gestrekt, op mijn rug in het gras. Ik kijk bijna zonder te zien naar wat vogels in de lucht Misschien denk jij ook net aan…

Elk jaar ga ik naar hetzelfde strand Ik heb er veel meegemaakt Op elke plek heb ik wel herinneringen Mijn eerste zoen, eerste keer dat ik zwom Het is er altijd mooi weer Geen dag zonder zon Geen dag met regen Elke dag is een dag om je uit te leven ’s ochtends uitslapen, gewekt worden door de zonnestralen ’s middags zwemmen en zonnen op…

soms dwarrelt een blad in eigen ritme kleurt zich wat apart daar waar veelheid onze blik niet meer kan richten steelt zij toch mijn hart in het herfsttapijt vlijt zij zich neer in een merkwaardig onderscheid domineert patroon met haar wil ik verschoond van kou tot aan de lente rusten…

het was één lange nacht van opgaan in elkaar die ons zuiver licht bracht het vloeibaar worden een helder weldadig stralen bereikte alle cellen in het lichaam trok vuur uit alle botten weg naar waar het nodig was om te zweven naar de top je warme gloed reist mee in mijn oneindigheid geeft nog elke handeling zin…

de strak geknoopte das twee woorden per uitdrukking noch de dure polsen geur verbergen ook maar iets van de man elke ingekorte nagel afgebeten zin noch ooggeknipper er staat een verhaal dat niemand kan ontwijken net zo min een pas gedoopte het water kan vergeten nog blinkend op het hoofd hij zet een ontzette pas achteruit, geen afwerend…

o Al te kwade boodschapper, die, bitsig als een horselbie; die, stekende als een degenstoot; die, snel gelijk de bliksemslag; die, stom en doof, noodzakelijk, te mijwaard op de snaren komt gevlogen van de tekendraad! Te gauwe, och arme, vindt ge mij en biedt gij, in uw bitsigheid, de boodschap, - en geen troost daartoe! - dat 'vader overleden…

“Ik vind dat ook bij ons in Slotervaart De sierverlichting en reclameborden ’s Nachts allemaal gedoofd dienen te worden, Want zo wordt heel wat energie bespaard. En wordt het toch te donker in ons land Dan steek ik wel een auto in de brand.”…

'Wacht...ik zie een adelaar overvliegen! Schitterend! Ja het is op Franse televisie, maar toch, dit is echt een gebeurtenis!' Door je te lezen ontdekten velen met mij een wereld bij ons binnen niet om te schamen en veroordelen wel te verwonderen beleven in zinnen Met gevoelens oprecht diep en grandioos die tevens en vooral ook innig…

Lieve vriend Als iets verkeerd is dan is het mis Als iets mis is dan is het niet raak Als iets niet raak is, heb je het gemist Maar als je iets mist, is dat desastreus En als ik mijn homo- vriend vertel dat we één ding gemeen hebben 'We vallen beiden op mannen', dan kan je zeggen dat je een vriend hebt die een geintje weet te waarderen…

Witte reuzen begeleiden zijn laatste reis De Wolkerse wolken fluffig en pedant Hij was groot, groter dan zijn zijn Warrig en onduidelijk zijn praatgrage mond Ieders ogen gekleefd aan de barstige lippen Mierenheuvels, wespennesten in rouw gedompeld Pissebedden, spuugbeestjes, grijsgrauw duingras Vogels, bunzingverdriet......overrompeld.....…

ze liggen er, of staan in lange rijen in overvolle kasten, wand na wand te wachten op de hongerige klant verzot op literaire lekkernijen hier kan boulimia perfect gedijen en springen lettervreters uit de band ik smul in dit driesterrenrestaurant mijn favoriete plek in de contreien de hemel is, etage na etage aanwezig in het centrum van…

de boer keert het gras het landschap krijgt meer lijnen moeder aarde groeit…

Het was gevonden, Door die ene die mij liefhad. Het was gevonden, Gevonden zodat het geopend werd. Het was gevonden, Gevonden zodat ik liefhad. Het was gevonden, De sleutel naar mijn hart. Nu is mijn hart gebroken, Gebroken zodat het nu moet helen. Nu is mijn hart gebroken, Gebroken zodat het nu moet helen. Nu is mijn hart…

Mijn hond is lief en mooi en trouw en hij is slim en grappig en snel. En hij is van mij en ik ben in rouw want hij zit niet lekker in zijn vel. Hij is aanhankelijk en energiek maar hij is oh wee, zo ziek. Je voelt en ruikt het niet,maar zie het is toch echt wel Leukemie. Nou laat dat Leuke er maar af.... Een geluk is, dat hij het niet…

vandaag vond ik een appelpitje in mijn navel en dacht aan de schepping…

Minuten gaan voorbij Minuten blijft alles hetzelfde Minuten worden uren Uren worden dagen Dagen blijven hetzelfde In één seconde heel onverwachts Verandert er veel waaraan je niet had gedacht Dagen dat je wist wat er gebeuren zou Alles blijft hetzelfde Wat het verschil maakt is één seconde Één seconde waardoor je anders gaat denken Één…

het is een hoekje in de kamer waar lippen sluiten ogen drinken uit een vlam op de witte muur het is een bankje aan het water waar vingers strootjes vouwen tot een fluitje dat naar stilte klinkt het is de druppel aan het glas waarin ik spring en spetter met mijn nieuwe laarsjes…

Waar zijn de mensen nu nog veilig Waar is het land van veiligheid Waar wordt niet geschopt geslagen Waar is geen sprake van haat en nijd Waar wordt niet gescholden Waar niet geketterd en gevloekt Waar moet je zijn, te zorgen dat Een kind nog gewoon opgroeit? Is dit nu Voltooid Verleden Tijd?…