Alle inzendingen, jaar 2007, week 5

Honingoevers daar droom ik van Oh muren laat mij door jullie heengaan zodat ik kracht kan vinden uit jullie voegen en façades als dronkaard door de wegen gemaald een zwerver door de donder aangewezen om dat alles te kunnen zijn moet ik terugkeren naar de droom Hoe schrikbarend is het beeld beekjes van mist terwijl in mijn vingertoppen…

In de hangar van het harde licht graait Amos met de graaienden en zie: in de drom een vrouw door Botticelli zelf zo bleek en droef gebootst – de ogen druppels van de glazen zee Langs haar rode lange haren loodst hij de wagen ziet tegen haar borst geklemd het stilgevallen kind van celluloid en op de kar de bolle bruine beer Naast haar…

wie weet nog van Leen die de pianiste vroeg om een deuntje en dan met de pet rond in de kroeg hoe zij hem terneer sloeg en naar buiten droeg zij pingelde thuis in professie Rimsky Rachmaninov als ze kwam stappen dronk ze wel uit armoe op de pof van kwieke liefhebbers maar ziek van Korsakov…

Ver weg het is koud geen sterren meer in jouw blik kil als de wind die waait over het open land ik doe net alsof het niet zo is de Oosten wind niet snijdt in mijn huid dit is het dan kermis in de hel…

arend op thermiek klapwiekend laat hij horen hoe het lood huivert…

Het roze rimpelige sterven neemt aanvang Begeleid bij het geluid van de rammelaar De onzin van de geborene brengt vreugde Een wreed succes resultaat van verdwazing En altijd weer dat onbezonnen proces De drang van voortplanting in de stress Gewraakt is de minachting der goden Gniffelend aanschouwen zij het gepeupel De goddelijke hebben…

Als twee lieve ogen vragen: Help mij, want ik heb zo'n pijn Mag je dan, omdat je voelt dit is het einde, Egoïstisch zijn? Als je bij de dierenarts hoort: Dit komt nooit meer goed En hij krijgt steeds meer pijn Mag je dan, omdat je hem niet kan missen, Egoïstisch zijn? Als die twee trouwe ogen zich sluiten, voorgoed En je zonder hem naar…

ogen met uitzicht op een blinde vlek en daar toch over kunnen verhalen dat is knap... gelijk een blinde die zijn fantasie de vrije loop laat dankzij 't maanzaadbolletje zo heeft hij die leest met tien vingers in het duister altijd een streepje voor…

gezeten aan tafel en stoel bezeten vol gedachten, een heleboel gedachten, woorden en beelden verbeelden mijn werkelijkheid jou zie ik zoals ik denk ik zie wat ik weet leeg kijken, zonder beeld leeg kijken, zonder verwachting ik ontrafel steeds weer een mens, een mysterie…

vaal blauw fluweel in een doosje van verschoten zwart dat langs de tijdlijn is gekropen door handen heen die te gretig of verstard maar altijd open en leeg weer dicht net als de mond die ooh en aah en altijd samen altijd trouw tot weer dat licht met eensgegeven teruggegeven goud op blauw…

als je niet klaar komt met planeten en kometen dan maar meer marsman…

hij heelt haar, nooit heeft zij geloofd dat hij haar zou helpen, ooit samen verder thuis avonden voor de buis waarna het slapen na het gapen het rapen van dromen in warme armen en de tijd die doet wat de tijd doen moet lepeltje kommetje tweeëntwintigen met de verliefde ogen dicht en zie je me nog graag het ritueel, elke dag oprecht…

De hond verjaagt vreemden hij blaft zijn verhaal De koe graast ons Vlaamse land tot de bodem kaal De kip kakelt chaotisch politiek schandaal Maar het varken met Vlaamse eer doet me telkens wederkeren naar dat Vlaamse land Keer op keer…

De mezcal in mijn fles veranderde langzaam van kleur met het naderen van de avond. Nu, in het kwijnende licht van de zon, lijkt mijn worm in een bodempje bloed te drijven. In een stad ver van hier heft Chihuahua zijn bek naar de rijzende maan, ik huiver, want zijn etherisch gehuil klinkt als muziek uit mijn radio.…

W. Shakespeare heeft ons vakwerk nagelaten, Als klinkdichter toch ook de top behaald. Waarom niet zelf eens zo'n sonnet vertaald? Pittig precisiewerk dat u zal baten. Al wat u nodig heeft, zonder hoofdbrekens, Fraai bij elkaar: de homepage van Frank Lekens. (http://www.xs4all.nl/~fmlekens/index.htm)…

op je knieën, beval je en alles werd zwart stil verlamd de stoelpoten gebonden aan de mond van macht schaduwen, de poppen op je rug en alles werd lelijker de verste hoek binnen handbereik telkens anders de gil toen de aarde in de nachtspiegel van de kamer keek op knieën die zwegen stil de vergetelheid op het eind…

Het pad waar je niet vanaf kan raken Omdat je kleuren volgt op de bomen Alleen in stilte met mijn dromen Slechts bezig met mijn eigen zaken De stappen van de duizendtallen Die hier liepen in ver verleden tijd Zorgen en angsten raak ik kwijt Woorden die de stilte hard ontvallen Waar de scherven van mijn leven achterblijven Alleen, met…

er zijn erbij die vleselijke geneugten des avonds ondergaan ik niet, ik betreur in stilte het klimmen van de maan is er immers niet een dag verdwenen een dag die zoveel brengen kon warmte en liefde onder een ware vrienden-zon ik verzucht en schuif de gordijnen dicht wend mij af van het kille maanlicht…

droom na droom splijten de rotsen open steken ravijnen scherper af verstuivend gebied getijde na getijde onder de blauwe koepel tekent helder een woestijn terrassen van zand resten van een tempel in stralende verlatenheid ------------------------------------ uit: 'Verstuivend gebied', 1979.…

het is maar een kleine ijskristal gevormd door afstand te nemen van meer dan pilaren konden dragen sterk en vastberaden bereid om wat te smelten maar niet meer tot een plas de kristallen om haar heen bewaken de oplossing gerijpt door ondervinding haar druppels vallen ’s nachts onzichtbaar voor de vrieskou en sterven een warme dood…

Ik mis al jouw zaligheden Jouw adem in mijn lucht Gedragen op je vleugels In een volle liefdesvlucht Ik mis je schattige dialect Samen verstrengeld slapen Passie zo verslavend mooi Hemel vol vlinders rapen Ik mis je warmte en liefde De tranen als je mij verlaat Je glimlach bij terugkomst Als jij weer voor mij staat Ik mis de intieme…

“Dat je flink schoppen kunt, is niet genoeg; Nee, als je ook nog technisch bent dan houd je De voetbal als het ware aan een touwtje En blijft die bal dus in de eigen ploeg”, Zo sprak Guus Hiddink, die straks brommen moet En dan een loden bal krijgt aan zijn voet.…

Een fokzeug bekende te Stein: Hoewel mijn lief teder moet zijn Verwacht ik toch wel Bij het liefdesspel Dat hij zich gedraagt als een zwijn…

Ik ging door zware stormen Om bij jou aan te kunnen komen Dwong me in de moeilijkste vormen Voor de liefde van mijn dromen Ik ging zo ver als ik kon Wilde je eindeloos gelukkig maken Schoot mijn passie per kanon Om jouw hart vol te raken Je hebt mijn liefde opgedoekt Gewoon omdat de jouwe op was Hebt onze toekomstdromen afgeboekt En uitgekeerd…

het duistert in de kamer waar de lakens ruisen telkenmale over de huid van een waakzame slaper vol beweging in het oog er waren dromen rond die schokkend toeslaan hem niet toestaan te ontwaken voor de laatste daad gesteld hem vol verwarring heeft gebracht bij het grijze winterlicht en het geknipper na het wekken de wallen onder de ogen…

Sneeuw dwarrelt in duizenden vlokjes Het is zo eenzaam in mij oneindig stil Miljoenen tranen bevriezen mijn ogen Leegte als nooit tevoren zo pijnlijk kil Mijn gedachten die maar blijven malen Oprechtheid het enige wat ik kon geven Nu gedoemd in een web vol onwaarheden Een wereld waar ik zelfs niet in kan leven Mijn geweten net zo zuiver…

geknotte wilgen staan als verweerde trollen op het winters land mist versluiert kruin en stam geen vogel begroet het licht…

Steeds dezelfde zon Over nieuwe puinhopen Oeroude waarden…

Oh Pablo, op dit strand reed je een levensgroot paard uit papier-mâché en streelde je aangespoelde boegbeelden. Oh Pablo, hoeveel scheepjes en berichten zond jij in flessen naar de hopelozen? Hoeveel postkaarten kreeg je terug uit exotische landen? Oh Pablo, de klokken tikten terwijl je met vaste hand door de branding manoeuvreerde.…

over de dood en zijn dans de bruid en haar sluier de kerkers van het denken achter deuren van angst pijn van schreeuwend paars in samengeperste vuisten langs tollende muren dwalend in gapende echoes de trein vertrekt vandaag van spoor acht schreeuwende uren zwart vochtig en stil cipier geworden beeld…