Alle inzendingen, jaar 2008, week 2

Blacka Rosa zo noemde hij haar toen hij haar ogen kuste haar tegen zich aan drukte vlak voor hij haar verliet Ze voelde zijn hartenklop liet hem een dappere glimlach zien niet de tranen die haar hart verschroeiden omdat ze het wist Er zou geen weerzien komen haar bevende lippen kusten hem in een fluister haar door tranen omfloerste…

zoals je gisteren naast me lag mijn mooie Indische god liefde van m’n midden leven ik hoef je niet te zeggen wat het me doet we deelden handen en huid en lippen woorden, tekortschietend onze zielen samen warm, wijs weergaloos eens en voor altijd…

een bureaulade vol gebroken souvenirs na de verhuizing…

met groeipijn zie ik dat geworstel alsof de draad geen einden heeft bekijk mijn handen die te groot alleen maar mogen wijzen de lijnen zijn zo strak gespannen en de liefde waarmee ze zijn bekleed kunnen haar breken niet voorkomen maar elke vezel in mijn lijf staat open om steeds samen de draad weer op te pakken waar zij hem vallen laat…

planeet van kleine ronde steenkool door electrische ontladingen soms gekleurd neigt naar het uitspansel, waar een driehoofdige helhond rust en een versregel in twee helften wordt verdeeld. deze pleisterplaats wordt opengelaten voor een voortreffelijke beschrijving van ijl gas, in de luchtomhulsels om de zon. in de hoofdstoffen der aarde…

er was eens een man in zwinderen die wilde dolgraag tien kinderen maar vrouwtje marie wilde er maar drie hij moest toen drastisch gaan minderen…

Hoeveel woorden nog die verkeerd worden begrepen voordat ze een brug slaan naar die man die naast je staat hoeveel mensen die elkaar blijven volgen voordat ze zelf na gaan denken wanneer het dogma het toneel verlaat Hoeveel rivieren van bloed moeten er stromen voordat ze stollen en we walgen van hetgeen we hebben aangericht…

De mate waarin lezerspublieken door auteurs zwaar verzieken draagt zorg voor de finale cesuur tussen goede en slechte literatuur Men meet dat met verpleegsters af aan bedlegerigheid met leesboeken op staten in hospitalen te zoeken gevolgd door de ernstiger maatstaf van op schrijversnaam te stellen sterfgevallen waarbij je kunt zien wie…

bovenaan staat een mededeling over het heel ver zijn -de verspreiding der vogels wordt nauwkeurig aangegeven in een regel van dit gedicht- uit een uitwerpselvlek ontvlucht, leeft de binnenplaneet van een schone vrouw in ballingschap. haar verhard gemoed -als een projectiel in de lucht- is leidraad van het ballet…

zo was het ons gezegd volgende week dinsdag in de huiselijke sfeer om tien uur in de morgen een gunstig tijdstip voor een laatste kus gevolgd door een drankje niet in een glas maar in een beker toegediend door de dood die voor de gelegenheid zijn witte jas had thuisgelaten --------------------------------- uit: 'Wassend verleden…

Heel langzaam daalt het veertje neer Tot in de palm van mijn hand Ik zie de volmaaktheid van dit stukje schepping waaraan geen andere hand te pas kwam dan die welke in bewondering was uitgestoken om het op te vangen…

op deze plek zegt oma kun je reuzen zien gratis in een wolkenfilm en als je goed kijkt heel misschien ook elfen en kabouters dus zie ik hier nieuwsgierig kind in haar van zon vergeven akker voortgedreven door de wind wondermooie wolkpartijen zij rijgen zich in mij aaneen tot prachtige verhalen de reus haalt mij niet in ik zal de reus…

huil liever als de clown optreedt hij gaat na de voorstelling naar huis zodra zijn gezicht is afgeschminkt leeft hij echt op en niemand weet een clown is doorgaans geen triest persoon men heeft hem die naam ooit toegeschreven na het applaus vertrekt hij doodgewoon en leeft voorts zijn gewone mensenleven het is juist publiek dat er moeite…

Blijdschap niet in woorden uit te drukken Zachtheid niet te voelen tederheid straalt uit haar ogen ondeugd zal ze vast bedoelen. De warmte die ze de wereld geeft is meer dan iemand zeggen kan laat staan dat iemand nu begrijpt dat een kleinkind je leven zo verrijkt. Door de blijdschap aan te voelen, de tederheid die ogen…

zoals het water zoekt neemt en geeft vernielt en bouwt in ijs en land beeldhouwt onderweg is in gouden watervallen waar wonderlijk warm geisers gisten niet te luwen haast huilen en spuwen dansen waterzuilen naar de heldere lucht een weer oude spiegeling in gele en rode bergen zocht Jules Verne hier het middelpunt een…

Met mijn hoofd in mijn handen Duw ’k vandaag heel ver weg IK hoor wat je schreeuwt! Maar JIJ niet wat ik zeg ’k Word er helemaal daas van Een treurig gevoel Waarom kan het niet goed gaan Jouw begrip mist elk doel JIJ ging al veel verder Dan ik zelf had bedoeld Onze liefde Hoe pril ook Is danig bekoeld Wat was toch de reden? Waar ging het…

het dauwt over mijn gesprokkeld hout het bos is kaal de ziel rouwt het zijn vaal…

in het gehuichel was een deel en één in tranen in sommige uren heel veel schijn en meer in deze droeve jaren van het hart en in de gene waren stormen - welke stormen, wie? - maar nooit echt het geluk zelden begeleiding meestal versluierd omdat het heel diep zat en alle stromen vloeiden wassend verder het zichtbaar buiten was van binnen meestal…

Ik hoor jouw haarlak, daar ik ervan moet hoesten ik ruik jouw pijn, daar jij ervan gaat zweten ik begrijp jouw lieve woorden, daar ik ervan ga zweven ik voel jouw liefde, daar ik ervan verstijf ik beleef jouw liefde, want dat is een boemerang…

Het liefst stapte ik met jou op een vliegtuig of ging ik met jou op een boot Alles achter laten voor een nieuwe carrière ouwe beslommeringen in de goot Op weg naar een nieuwe tijd, met nieuwe kansen we kijken niet meer om alleen nog maar vooruit Op vleugels naar een nieuwe toekomst in de verte schijnt een nieuwe gloed We gaan door alle barrières…

Genoot ik niet toen de lente begon? Genoot ik niet van geuren en kleuren van bloemen beschenen door de voorjaarszon? Genoot ik niet van de plataan? Genoot ik niet van zijn koelte en zwoelte ook als de zon was ondergegaan? Geniet ik nu niet schijnbaar onbewogen? Ja, ik geniet altijd van alles dat groeit en bloeit omdat het me raakt…

hoorde slagen donker in een lichte lucht de toren kleurde rood zag de zon langs grote wijzer kruipen naar de goot de kleine leek al dood het mechaniek rammelde veelvuldig in het traag seconden tellen de raderen weten al een eeuwigheid hoe zij de tijd bij kunnen stellen toch is de klok altijd gevreesd ook nu weer rusten witte…

Het terracotta leger uit Xi-an Gaat ingepakt in kisten binnenkort Per vrachtvliegtuig naar Assen op transport, Net als de zending uit Afghanistan, Want deze stad brengt ook een laatste groet Aan een soldaat van nu van vlees en bloed.…

Een beeldschone diva in Leiden Vroeg ik ooit als vrouw aan mijn zijde Ze stemde snel in Want zei ze: ‘k heb zin Om gauw weer een keer te gaan scheiden…

Willemientje Een traan drupt op mijn handen kijkend naar de foto op het glazen tafeltje voor me Ik zou je willen zeggen dat ik je zo mis maar door de brok in mijn keel vind ik de juiste woorden niet Mijn ogen strelen stilletjes jouw gezicht veertien maanden het doet nog steeds zo’n pijn…

Storm op komst Er is storm op komst, niet vandaag of morgen, Maar later misschien, na verloop van de tijd. De haan kraait oproer, dat zegt toch genoeg? En mensen, mensen maken zich nu al zorgen, Diep in hun hart willen ze de onrust kwijt, Al zeggen sommigen: “Het is nog te vroeg”. Er wordt veel onrust gezaaid, en ook haat, Niemand weet…

Ieder jaar krijgen we er weer een stukje levensbagage bij de rugzak wordt wat zwaarder voor jou, maar ook voor mij Toch zul je onderweg ook weleens weer een beetje last verliezen want hoe het leven ook loopt dat hebben we niet voor het kiezen We kunnen onze lasten dragen ook al valt het vaak niet mee dan willen we de rugtas legen vooruitziend…

hij gaf zijn leven zin tot ook dat geen zin meer had omdat zijn hersenen het begaven jaren bouwde hij zijn ego tot de tijd dat hij alles vergat nu wordt hij voorlopig begraven een rusthuis duldt geen vragen je hebt, opa, jaren tijd genoeg gehad om je stellingen te staven zit hij daar, belangrijk specimen hoog opgeklommen en…

Het is heel dichtbij de leegte de duisternis De Zwarte Poort gaat krakend open ik wacht met het zetten van mijn voet over de drempel alles vliegt weg en verder en ik wacht bij de onbekende Poort tot het ene moment Dan zet ik plots mijn voet neer zonder te weten wat ik doe loop ik onder de massieve gewelven van oneindigheid weg van hier…

Ik snoer je tranen vast Verscheur de last Ik druk op je schouders. Scheld je uit Laat je bloeden Bemin je woede Je grijpt me vast En trekt en drukt Je schiet me leeg Doorzeeft mijn lijf Maar zelfs bebloed zal ik wachten Zelfs dood sla ik mijn armen open En mijn ogen op.…