Alle inzendingen, jaar 2008, week 5

In de grote open vlakte van de Liefdesvallei Is helaas geen plek voor jou en mij Samen ging het echt niet jij deed míj en ik jóu verdriet Elk met een andere vrouw of man komt het er dan toch wellicht nog van Dan ontmoeten wij elkaar toch enigerlei daar in de grote open vlakte, daar in de Liefdesvallei ik jou en jij mij.…

Een fokzeug dacht laatst te Opijnen: Al baar ik dan menige kleine Ik blijf zo toch maar Uit het abattoir Voor ‘n varken is dat gewoon zwijnen…

Wat beweegt een dolfijn om net die éne spiering uit de school te kiezen, welke criteria in z'n eenvoudig brein zegt hem dat het juist die vis moet zijn om zich instinctief niet in de luxe van de veelvoud te verliezen. Anders dan de welvarende mens, die in de complexiteit van mogelijkheden verdrinkt en als individu in het collectief…

Mamma hier ben ik dan! Wat hebben we saampjes gewerkt! Allebei om het hardst! Voor mij was het niet gemakkelijk, uw kracht in baren gaf mij bestaan. Mamma hier ben ik dan!…

je zou denken die vis in de maresingel van de sleutelstad bij de uitlaat van de gasfabriek waar het water warm uitstroomt en het aangenaam toeven is heeft zijn langste tijd gehad steltloper streed aldaar op leven en dood met vinnige opponent onvast tussen kaken die terugbeet om die visvreter te kraken met meer grip naarmate de tijd voortvlood…

Zacht tikken op het raam halen gedachten even van hun plaats zwevend verplaatsen zij zich richting venster waar regen het ritme begeleidt het is een nacht als toen ze staat langzaam op en kijkt in de spiegel hij licht zwart…

ik kan nu wel gaan slijmen maar jij wilt weten wat ik voel ik vertel hoe het is hoe ik me nu voel door de jaren heen gezien een klein meisje ging overal mee naar toe het lievelingetje van vader zijn kleine meid, die zou het later gaan maken inmiddels al een paar jaartjes ouder kan praten en zit op school wordt al meteen geleerd: als…

Even terug in de tijd, met gevoel, 'n herinnering, muziek of een woordspeling! Je denkt terug aan toen, aan vader, moeder of kind zijn, 'n foto van vroeger! Soms verlang ik terug naar die tijd, aan veiligheid en onbezonnen zijn, de wereld is anders...toch? Met weinig tevreden, spelletjes op straat, de aardappelboer, 'n kar met paard…

glipt het hart zomaar uit mijn handen vandaan ben ik te traag tussen eenzame wolken van bestaan dwaal ik maar wat tussen levens in vangt de kat de tijd met haar gespin…

Leeg vogelnestje tussen kalende takken in mei weer gevuld.…

Ik zit op m'n balkon met m'n ogen dicht en geniet van de stralende zon op m'n gezicht Ik luister naar de vogels die zingen en de geluiden van de dag die mij omringen Zo kan mijn dag niet meer stuk want ik koester dit kleine moment van geluk…

Als ik je zie voel ik een zon branden in mijn hart. Als ik je stem hoor dan stop ik om te luisteren. Het was koud voordat ik jou zag. Maar toen je er was werd het licht in mijn hoofd, voelde ik me warm vanbinnen. De manier waarop je beweegt, de manier waarop je lacht, van je ogen met lichtjes erin hou ik nog het meest. Een tijdje…

Blauwgeurend, de sparkelgrop Langs de paden van de groes Met weemoed denkend aan de wrop Lang gelee, triestzeurend en batroes Het leven nu, is een grauwgegroppel Snaterend in je hoofd, vol kruig De oren vol met jostverstoppel De ogen bedekt met frummeltuig Ik ga terug, snel en met hestenvaars Achteruitleven, keerom naar de wommel Met warmtezoekende…

ik hield van haar ook toen haar adem in smalle strepen op de grond viel haar ogen had ik lief hoe ze door het raam konden kijken wanneer wandelaars het zicht naar huis leerden het was dorst het was honger zonder schuld en het was winter ik heb geen ramen meer doorzichtig in herfst…

in een niet nader aangeduid seizoen schreef ik in de ik-vorm een tijdloos en meerduidig gedicht over het raadsel van het bestaan dat met weemoed en humor tot nadenken stemde en ontroerde het had geen strakke vorm er kwamen zeekoeien in voor en berekeningen van salonbèta's die wel klopten maar niet van toepassing waren en woorden zoals houtekiet…

Altijd weer.. Kom ik bij dat zwarte meer.. En hij zegt tegen mij.. Lieve schat blijf bij mij.. Ik trapte er steeds opnieuw in.. Vanaf mijn tenen tot mijn kin.. Moet ik wel van jou houden.. Is elke keer mijn vraag.. Jij kiest haar.. Niet mij.. Dan is het over en voorbij..…

nu is de tijd dat vrucht van ringen in jouw hand weer rijpt; een hemel kijkt licht brandend wijd en schemer is je al genoeg waar toch een bad in overvloed je anders in vervoering brengt; wees sterk ook in je kwetsbaarheid want ooit erf je de maan laat hem onrustig om je draaien zoals ‘t vermoeden, kort voor dat zij spreekt: het…

het is slechts een kwestie van tijd misschien wat uren dagen kan het duren of een paar weken maar het gaat gebeuren…

Hij zweeft in de lucht een vogel is op de vlucht het is een prachtig gezicht hij vliegt zo vederlicht hier wordt het te koud hij gaat naar een land dat warm is en vertrouwd zijn vleugels wapperen in de wind ik hoop dat hij zijn bestemming vindt dag vogel in de lucht ik wens je een goede vlucht.…

nooit mag ik de lichten breken die jij ziet zij zijn gevonden in een wereld zonder zonden ik wil de kleuren delen je weer anders zien en niet als velen je regenboogt in rood ik weet jouw ultra violet onzichtbaar en zo broos…

Laat ik het mij eens inbeelden: 1 gezellige meid en 20 klompen En dat dan als het begonnen is met veel platteland of groen en het omluisterend vee loeit ga door En dan wanneer er tussen haarspelden En hun bergen nog wordt ontbeten En zij zegt: de volgende En zij zegt: de volgende En zij de volgende zegt En zij zucht: de volgende En…

in vreugdedronken van zacht fluweel doorwoel, omarm ik de natuur stapvoorwaarts wat mijn oog bekoort waaien de geuren van het voorjaar als nimfenelfen die met gesluierde tred van nevelzachtheid in teder gedruis over het plantenleven waken en laten het zaad ontkiemen tot volle overgave onder invloed van kosmische krachten schenkt het verzadiging…

Haast dekt geen sluier meer de aardbol met zijn duister; De nacht vlugt voor de dag; ras schiet ge uw licht, uw luister, ô Wetenschappen! uit, tot aan des aardrijks end, Zo verr’ de Zonnegod zijn gouden rossen ment. ô Ja! ’t is mij vergund de toekomst in te dringen, Aan d’ongeboren tijd zijn diep geheim te ontwringen. Europa was te lang der…

“Hebt u geloof aan mijn verhaal gehecht? Wat dom van u! Er was geen woord van waar. U kent me toch: ik ben een leugenaar Die van zijn leven nooit de waarheid zegt. Geloof me daarom op mijn blauwe ogen Dat ik echt alles eerlijk heb gelogen.”…

Nog ieder voorjaar vloog verloren wijd, overal de kersenbloesem, 't licht bekoren van bloesemval wij zagen 't aan en wachtten 't groeien tot vruchten rood uit kwistige overvloed van bloeien, onverschillig voor leven of dood. Eerst nu uit overvloed van leven en uur aan uur het moordend vonnis wordt geschreven in bloed en vuur, eerst…

in jouw witte en rode rozen heb ik mij tevreden neer gevleid met een verlichtende zucht doorkruisten onze paden in avond fluisteringen uit de stilte die schoonheid deed ontluiken door zovele geborgen uren blijf jij aan mijn zijde jij bent mijn licht in het donker bij het aanbreken van de dag……

ze zijn niet weggegaan dit jaar net als jij, de bronzen veren in je kraag, je handen op mijn borst, mijn lief viert lente in de winter, het vijfde seizoen schijnt op de verse klei, blonder dan nu kunnen je lokken niet onstuimig gul smaken je lippen seffens legt de malse zeewind haar verse zaad in de weilanden en baltsen de kemphanen vinnig…

De hemel was wolkenloos en helder; prima vliegweer. De dreigend zware dreun dreef de vijand in de schuilkelder, en de crew zong : “Bei mir bist du schön”. De zware bommen maakten de wraak zoet, oog om oog, tand om tand - het leitmotief. Een lintje voor de welbetoonde moed, postuum voor het bemanningslid dat stierf. Was daarmee dan werkelijk…

Je woorden raken me Ze snijden dwars door mijn ziel Het zijn ook steeds de juiste Je bent een woordenkunstenaar Je woorden zetten me aan Tot nadenken over de zinnen Gedachten die ik had verdrongen Verschijnen plots weer daar Je woorden raken me Ik laat me graag leiden Door jouw doolhof van zinnen Zoekend naar de uitgang Ik vind het raar…

Ik ben Jonne er zijn heel veel mensen die moeite met me hebben er zijn veel mensen die wat minder moeite met me hebben er zijn niet veel mensen die me mogen er zijn weinig mensen die van me houden Ik ben Jonne veelbesproken, waar ik kom veelbesproken waar ik ben veelbesproken waar ik zit veelbesproken waar ik ga Ik ben Jonne met opgeheven…