Alle inzendingen, jaar 2009, week 1

als zij nog slaapt streelt hij lichtjes over haar wang blijven haar ogen nog even gesloten maar dat duurt niet lang dan ontwaakt zij langzaam met 'n prachtige warme lach trekt ze hem tegen zich aan en kust hem goedendag kriebelt de zon voorzichtig bij hen naar binnen welk 'n schoonheid zo deze vrijdag te mogen beginnen…

Soms zat ik aan de oever van het brede water, Zoiets als een rivier En zag dan aan de overkant Iets, door de afstand schijnbaar traag, bewegen, Een vrachtwagen of autobus. Dan dacht ik: “kijk, Daar gaat iets Dat ik nu niet kan bereiken. Het beweegt ongrijpbaar Langs mij heen en heeft van mij geen weet.…

van onschuldige schepelingen werden levens gekocht de prijs was hoog onder een rechtvaardige zee eeuwig bakzeil…

Een boze chauffeur uit Ter Apel: ‘Of ik me een klein beetje aanstel? Wat krijgen we nu! Het lijkt sodeju de bonk-bonk-bonk-bonk Bonkevaart wel!’…

Een porseleinen hoofdje en oortjes piepklein blauwe oogjes, horen die kleur ook te zijn een nekje kort en gerimpeld wat op het rompje staat een lijfje waar vanaf te lezen staat: Ik ben een meisje! Armpjes graaien in het rond onzeker en onbewust vingertjes allemaal compleet van pink naar duim dus. de polsjes ragfijn een klein dametje zo licht…

Het zogenaamde plantenrijk laat mij siberisch. Gewoon wat groen, zo nu en dan voorzien van bloem. Ik zie geen schoonheid en vind wijders nooit mysteries. De planten hebben mij vanzelf al lang verdoemd. Toen dit gedicht zich voordeed en toen ik het smeedde, raadpleegde ik voor namen wel ‘De Groene School’, maar wat bij wat moest horen, wilde…

kies maar een andere weg schuil maar in mijn poëzie meer aan in de bloedcirculatie van grammatica voel de gekaderde woorden in eigentijdse bestanden woorden in geheugenspoor van hoofdstukken krioelende coupletten in trends van verhevenheid geveld in geheimschriften van steriele verlangens…

Het krioelde en het wemelde van dwaze dorstelingen die -gezeten aan de toog hun onkruid schoten in het nat waar ze gestrekt en scheef gebekt hun smart aan lappenlaarzen hingen en genoten van de labbekak die dronken iets vergat Ze hadden voor de maan gedanst in grote lanterfantenkringen want ze bleven zonderlingen die hun lol hadden gehad…

eindelijk sneeuw en natuurijs in ons land sleeën en schaatsen vliegen uit menig magazijn dagenlang is er plezier voor groot en klein en toch is er iets vreemds aan de hand ondanks volop sneeuw in grote hopen nergens een sneeuwpop met zwarte knopen...…

Ik had het kunnen weten de tekenen waren daar aardig zelfs beleefd in plaats van lief plicht i.p.v. hartstocht -nee, niet in de badkamer komen- zei ze -ik wil ook mijn privacy- zei ze dat afgezet tegen de brute drift waarmee ze ooit liefhad Ik had het kunnen weten -ik moet je iets vertellen- zei ze hendrik…

ze gieren over dat strand zesendertig kilometer op de ATB voor de Egmond Pier Egmond langs Castricum en Wijk aan Zee ze voorspelden bevroren zand blijkt het toch zacht gezond zak je weg wat dacht je wat die bikkels gaan harder rijden achter de finish wacht een menigte struise meiden…

Ik voel de stilte in mijn lijf al bijna ben ik koud en stijf de levensboom is uitgebloeid Het sap haast opgedroogd rimpels wijzen op mijn oude dag Ik drink nog snel een laatste teug Mijn glas dat ik nog heffen mag Het is nu bijna leeg…

Liefde op 't eerste gezicht, daar geloofde ik niet in. Verliefd raken bij de eerste ontmoeting, wat een onzin. Maar toen zag ik jou met je betoverende schoonheid. Ik kon mijn ogen niet geloven, een engel in de realiteit. Wanneer ik mijn ogen sluit, zie ik jou in mijn dromen. Wanneer ik mijn ogen open, wens ik dat al mijn dromen uitkomen. In…

ik schreef je naam in de lucht, de wind blies hem weg. ik schreef je naam in het zand, de zee spoelde hem weg. ik schreef je naam in mijn hart, daar blijft hij voor eeuwig staan!…

verdoofd jaag ik wat woorden na zij weigeren ditmaal te komen de gruwelijkheid van Gaza vervaagt elk van mijn beelden mijn mond vol zand verstomt ziet schuldelozen sterven de mens stapelt haat torenhoog weigert een naaste als broeder…

God, als je nog ergens bent Waarom? God als je werkelijk lief hebt Waarom? God als je van alle leven houdt Waarom? God als je almachtig bent Waarom? Waarom wordt onschuld wreed vermoord, krijten moeders in asresten van een oorlog de namen van hun zonen? Waarom scheurt haat met geslepen klauwen de hemel open wijzen vlammen omhoog bloeddoorlopen…

's Avonds voor ik naar bed ga zet ik m'n masker af. Mijn masker dat ik overdag draag. Mijn masker dat zo vrolijk is. Maar als ik m'n eigen gezicht zie, dan is m'n masker weg. Ik kijk in m'n ogen en zie ellende, veel verdriet en pijn. Ik kijk naar m'n neus en zie het litteken van het ongeluk. Ik kijk naar m'n mond en zie…

de trucker wou een vrachtwagencombinatie als beroepskleding de schilder vroeg aan de bakker een heel bruin en een gebroken wit de uitgever en de opmaker hadden elk een gat in hun hand de diëtiste en de telefoniste traden in lijndienst al trok ze veel uit de magneetstripteaseuse bleef aantrekkelijk de tennisser had een tennisarm…

als ik jou ruik wordt mijn adem harig krijgt mijn stem kippenvel je mond proeft naar pit voor je penetreert je borst een en al nicotine en honing je blozende bedonderde besneden penis vouwt reukloos langs je dijen weg in je koele scrotum mengt sperma zich met accuzuur de holte van je arm draait haar poes naar mij toe maar je ligt zo…

Openstaan voor elkaar Is dat nog mogelijk? Is dat waar? De mens het vriendelijke gebaar Die laat het afweten Ik zou het niet weten Ik ben open Een open deur En wat er gebeurt De mensen gaan lopen Je hebt even contact Gehad Een leuk gesprek Maar voor de rest verrek Ze zijn bang Hebben geen tijd Tot mijn spijt Zijn het echter alleen…

'd Hoop, dat ‘t nieuwe jaar vrediger zou verlopen, is door ‘d oude vijandschap de bodem ingeboord, en velen zullen ‘t met de dood bekopen, zo is de vrede na veertig jaar nog verstoord. En zie, moeders met een droeve blik in ‘d ogen, verdrietig, de wanhoop nabij, en wereldleiders in hun pogen, brengen die de vrede dichterbij? Alom is droefenis…

Hoe kan ik nu nog in wonderen geloven, als niemand ziet dat ze nog bestaan. Hoe kan ik nog van iemand houden, als iedereen mij verlaat. Hoe moet ik van mijzelf houden, als niemand een plekje in het hart openlaat om mij de liefde te laten tonen, die ik voor ze heb bewaard. Alles is mij afgenomen: ik dank de dag, dat ik deze wereld verlaat…

Alweer dienen boeven vrijgelaten wegens dossiers vol rechtshiaten. Dit land wordt dement met een parlement vol zelfgereide advokaten.…

Turend door de luiken van mijn eigen zijn zie ik je daar bovenop de berg. Je wuift rustig met de zon op je huid en het grappige is op mijn lijf valt de regen.…

De takken van de rozen werden staken, de bottels zijn tot zwarte vellen verdroogd. Sneeuw roetsjt omlaag langs de daken en heeft zich op de tuintafel en stoelen gehoogd. Ik voel hoe zijn omvamen mij warmte ontrooft en in één adem om de pijn te bestrijden een van zijn kwartliter bruiden belooft, maar 't jachtinstinct houdt zich nog koest.…

mag ik even in de onrust van leven bij je zijn een moment van samen dat we intens beleven geen woorden ik kijk je aan laat me niet zomaar gaan…

natuurlijk zag ik jouw vanuit mijn ooghoek natuurlijk zei zij alleen maar koekkoek natuurlijk hou ik van je voor eeuwig en altijd natuurlijk heb jij gelijk geen strijd dit leven o gaan we het beleven ga je weer leven naast mij of zomaar iemand anders zomaar iemand niet zoals ik stik we zijn niemand kansloos…

Ongelooflijk maar waar Het openbaar vervoer kreeg het voor elkaar Om tijdens de spitsuren ongemak te veroorzaken En de passagiers geïrriteerd te laten raken De stroom op het tramtraject was weer ‘ns uitgevallen Dat dit frequent voorkomt, begint echt wel op te vallen Inzet van de pendelbus werd als alternatief beloofd Ondertussen werd je…

“O,” zei de Israëlische soldaat Die hoorde van de strijder van Hamas Dat het bestand zojuist begonnen was, “Wat jammer nou, dan ben ik net te laat. Maar blijft u alsjeblieft hier nog drie uur, Dan open ik daarna op u het vuur.”…

Ze voerde revolutie in de dagen dat ze kwam tegen opgeblazen honden en de argeloze muren waar ze uren dreef langs kieren die verstierven in geschreeuw om te vallen in genade voor mij - als de lichte sneeuw En ik - ik kende nog haar naam vanuit een rijk en rooms verleden waar ze scheen soms als een elfenblad in neergedwarreld licht ik nam…