Alle inzendingen, jaar 2009, week 16

Ik liep de lange gangen door een bocht, en blijven lopen eindeloos lang zo'n ziekenhuis 'k was het liefst weer afgedropen En opeens zie ik dat bordje met dat nare woord: oncologie 'k zie overal kale koppies liggen en mijn zwager in bed drie Hij ziet ons samen binnenkomen het woord kanker klinkt in m'n hoofd ik zou niet huilen gaan…

laat me nog heel even genieten van het leven laat me er nog heel even middenin staan en laat alle herinneringen nog even langzaam voorbij gaan laat me nog heel even genieten van toen die mooie momenten, de liefde, die eerste zoen laat me nog even denken aan de kinderen voor het eerst in mijn armen hoe ze mijn hart vol trots konden verwarmen…

de ereboog met 'welkom thuis' voor soldaat W terug uit Indië die niet kan aarden in het dorp naar Korea vertrekt en sneuvelt dat de mens zich ontdoet van z’n dunne beschaving even snel als van z’n kleding bewijst elke oorlog hij valt terug op de oermens en primitieve rituelen rond overleven wie de naakte mens ontmoet valt terugkeer…

Het was het geluid van een merel, kerel, een prachtkans om kleur te bekennen, onder ijle gijze luchten: de dag binnen te glippen onder het gedeeltelijk verborgene; een flauw schijnsel omhoogkolkend tot aan de rand, geschilderd door de eerste zonnestralen, als een vluchtig portret. Er begon iets te groeien wat leek op verbroedering; uitgebannen…

Hij trok het schuifke open, Het knaapje stond aan zijn zij: ‘Wów zeg, een hele trits Playboys – Nou ouwe, geef die maar aan mij!’ - naar Rosalie Loveling…

Hij was een meester in het observeren En trapte zo het leven op zijn staart, Elk klein detail vond hij vermeldenswaard En wilde hij onopgesmukt noteren. Zijn doel was niet vermanen of beleren Of dat een misstand eens werd aangekaart. Zijn doel was slechts zijn stijl van formuleren En daarin was hij ongeëvenaard. Als ik zijn column ’s morgens…

Ik kook voor jou mijn lief, mijn hart ik borrel en ik bruis boter en room ik stoom en droom van jou aan het fornuis ik sis en smelt totdat je belt je komt weer later thuis © Hannelly…

O metrovrouw bloem in onderaards bestaan jij bedwelmt supersnel, palmt me in, een roes begint zijn werk te doen ik vrees verlatenheid bij elke haltestop ga toch mee met mij ik zal je in een bedje doen voeden, keer op keer weer laten komen bloeien…

Mischien moet ik wel wat schrijven over een rivier die niet van de berg naar de zee stroomt maar van het dal naar de berg stroomt omdat iemand mij geloof ik niet gelooft Dan zal ik wat schrijven over mijn geloof dat waait en aait zo zacht…

de zinnen werden verzet waarnaar? 'k weet 't niet om af te zijn van alles wat met woorden te maken heeft, scoren is makkelijk een rond balletje in 't net maar als je het even niet meer weet om te zoeken naar het hogere, naar een hoger doel is de stilte handig om in te zijn, en daar te blijven, nooit te lang wie kan er nu…

Een mens zit vol met vragen Wat is het nut van ons bestaan? Waar komt alles toch vandaan? Vragen die we met ons meedragen. Waarom moet mij dit overkomen? Vragen over het leven en de dood Vragen over vrede, oorlog en nood We zullen er hier nooit uitkomen. Vragen over het wezen God, de Heer Hoe zal het zijn na het aardse leven Als God een…

ons vurig kussen verbergen wij in de haast van ons samenzijn toch roddelt men over ons met duizend grage tongen…

Hij steelt de dood uit de gang speelt grijnzend met goud en zilver kieren lijken mee te kijken en roestig ijzeren haken laten de laatste lus bengelen zijn handen wast hij niet die lucht beroert niemand meer de ring aan zijn rechterhand schittert maar is te ruim met zijn linkerhand sluit hij de zware deur het heeft gevroren hij denkt…

Evenwicht zoeken kras zijn naam in een verlaten oud bankje met ziel en zaligheid plus een gepassioneerde tinteling stort je in een roes bedwelmd de ultieme overgave aan het deinen van de wilgentakken neerhangend langs de sloot o schoonheid laat jouw geur me niet verblinden bij het opstaan in de morgen pas in het broze duister voel…

als de wind in prunus bloesemt omarm je me roze laat onze stappen blozen op het pad naar eerste rozen door het prille groen zijn we gegaan het geel heeft afgedaan in laatste bloeien en bolt langzaam naar de zomergroei mag ik de roos nu voor je openen op het nog roze pad van samengaan want de wind heeft ook de prunus snel haar…

mijn lieve kind wat ben ik blij onze vete is voorbij verleden achter heden voor samen hebben wij het door maar bovenal wij gaan er voor de toekomst vol met zonneschijn vult mij met oer kracht maakt zorgen klein wetend dat wij weer samen zijn een familie door dik en dun en ik weer oma vol op in de run niets mag dit ooit nog verstoren…

Een lucht van dromen een geur een kleur een mens een wens inbeelden, zijn onderweg en misschien al geweest mogelijkheden alles kan uniek en enig van mij en de wereld een lucht van dromen samenzijn met mij…

Als U wilt dat ik open-bloei in uw hart O Elena... wek mij dan als de dag begint met uw speelse kussen Ik wil naast U liggen in de wisseling van heel uw natuur... Wek in mij Uw Liefde... zet mijn hart in vuur en vlam om jouw licht te zijn zoals een vlam de lamp doet schijnen... Zonder uw kracht BEN IK NIETS Zonder uw liefde…

Haar ademlucht van zuiverheid staat vaak ten taak, de labiliteit waarmee zij lege tijd verslijt opent zij bewustzijn in het licht wat heeft mijn strelen aangericht haar ogen zien mijn zielsgezicht. *…

Hij huist intens tevreden op de bodem van mijn ziel. Het is daar goed en hij zit prima in zijn vel. Maar wordt er aan de basis gewrongen of een aanval uitgevoerd, dan is hij snel. Zijn werk treft doel. Kleine rebel.…

Stilte heeft weer tersluiks het landschap in bezit genomen. Het licht is nu zoals het enkel hier kan zijn. Een late wandelaar met hond, een zacht gefluister in de bomen. Dit is de plek, dit, nu en hier. Waar stad en land elkaar niet raken, stroomt de rivier.…

Het hele land heeft met hem meegeleefd En in de kranten en op de teevee Stierf iedereen dan ook een beetje mee Nu hij tot slot de geest gegeven heeft, Zodat in het geval van Martin Bril Er bijna sprake is van overkill.…

Zoals daar ginds, aan stille blauwe lucht, zilveren-zacht, de half ontloken maan, bloeit als een vreemde bloesem zonder vrucht, wier bleke bladen aan de kim vergaan; zo zag ik eens, in wonderzoet genucht, uw half verhulde beeltnis voor mij staan,- dan, met een zachte glimlach en een zucht, voor mijn verwonderde oogen ondergaan. Ik…

Het is niet waar dat dit het zonlicht is, Gij zijt het. Dit is ook niet de wind die over ’t water blauwt, Die is zo zacht niet, Gij zijt het. Dit is ook de aarde niet, de hemel niet, Zo schoon zijn die niet, Gij zijt het.…

De silhouetten van het maanlicht, gezicht van de troost van het avondlicht. Het heersen van de lichte mist door straatjes, samen één met de stilte van de aankomende nacht. Geschokken, door de paniek die heerste. Een jonge duitse man, door zijn uitrusting soldaat genoemd, greep naar armen die los probeerden te komen. Liepen gearmd als een avondse…

het stormt het raast het is anders dan vandaag het is weer anders dan leven alleen ik kies liever alleen ik leef niet graag met het idee dat ik vandaag of morgen verloren ben…

Hij kijkt naar jou maar ziet haar Hij raakt jou aan maar voelt haar Hij kust jou maar proeft haar Hij vrijt met jou maar bevredigt haar Ik koester geen illusies over de prins op het witte paard Ik verlies me niet in een hart waar geen liefde voor mij bestaat Dus begrijp me niet verkeerd als ik zeg dat ik van je hou Ik wil…

Lome honden geeuwen in de zon op het kerkplein van wat je dorp was. Er spelen wat kinderen uit je klas. Je wou dat je weer voetballen kon. Dit is wat je jeugd was. De kerktoren kijkt je aan. Je wou dat het beieren begon en je terug in je tijd kon gaan.…

Niet weten, niet begrijpen, maar vermoeden en voelen hoe alles met alles verbonden is in oorsprong en bestemming, in liefde en herkenning. Nu en morgen, langs de rafelrand van dit ogenblik, langs de rivieren die naar de zee stromen, langs het bloed dat kolkt en beeft, langs de stilte die alles omringt met geheimen en die voltooit nu en…

Spoel de tijd terug naar jaren geleden toen je nog klein was Want in het heden wil je niet leven Je wilt een kind zijn Vroeger was het namelijk allemaal zo fijn ... Je vermaakte je uren met al jouw speelgoed Verkleedde je als papa In zijn jas, met zijn hoed Met jouw poppen ging je picknicken in het gras En je genoot op mama's schoot…