Alle inzendingen, jaar 2009, week 27

Hoeveel lentes...jij telt? ik weet het niet ben -eerlijk gezegd-de tel kwijt geraakt De veertig... heb je zeker volgemaakt kom je niet bij vijftig in de buurt? Ik weet je hebt tafels en stoelen servies en bestek voor een viering gehuurd Want vieren... wil je het compleet met polonaise en stoelendans Het geeft mij de kans alles te…

zaadbollen kleuren papavervelden maanrood zielen bedwelmen…

een maand lang zonder in huis wordt dat genieten of mis ik het genot van genoten…

mensen kijken met ontzag naar de hemel, kijk hoe het blauwe ze nederig maakt, ze kijken naar haar ijle wolken en ze loensen tersluiks naar de gouden schijn, hetgene dat hun ogen blind maakt, maar wat ik zo mooi vind aan de hemel, is de manier waarop zij mijn wereld raakt, zij ze bespeelt en tot leven tovert.…

Is de cirkel even niet rond, kijk dan waar of de hapering zich bevond, stel jezelf voor de keus hem te repareren, want heus, de tijdelijke onderbreking is zo weer verholpen…

Lange zwarte dagen Mijn masker wordt zwakker Mijn pijn sterker Pijn dat het doet Als alles gewoon doorgaat Pijn dat het doet Als ik ze hoor Als ik ze hoor lachen Lachen alsof er niks aan de hand is Ze missen niks Ze zien niks Met de dag worden ze blinder Blinder voor die lange zwarte dagen…

Merkava met vier Gouden wielen vurige paarden in een wervelwind Metatron spreekt witte zon zie kinderen eten zingen overwinnen in het licht, één voor de troon van de Gekroonde Mensenzoon.…

Ik zie jouw foto, stop met ademen. Ik lees je eerdere mails, het doet me verbazen. Elke keer weer, als het even stil is. Geen geluid, niemand om mij heen. Dan denk ik aan je woorden. Kijk naar een foto waarop je lacht. Mijn hart dat het uitschreeuwt. Ik voel me zo alleen! Niemand heeft mij verlaten. Als het even stil is voel ik de kracht,…

Bleke zon, een woud van kleuren, Stilte, die je haast nergens vindt, gezonde lucht, bouquet van geuren, stil genieten, als een kind. ’t Vee, vredig grazend in de wei, In struiken, tonen van een merel, Een natuur, zo toomloos en vrij. Zo is de rust in een vrije wereld. Over het weidse polderland Ontvouwend, als imménse ruimte, Boven nevels…

En toen was het gedaan opnieuw beginnen maar voldaan tarwe graan velden zomers groen zwanen eenden duiven egels lopen over de nacht het plantsoen de kade verhalen een bocht in het magische bos meer vragen dan antwoorden de klos het pad door het landschap boodschap winkels mensen wensen herkennen realiseren aanbidden vereren…

de politie klopte aan de deur, ik deed niet open, reed met een sirene op m'n hoofd door de stad, had de tijd van m'n leven, geboeid bleef ik zitten op de stoel waarin ik zat, met de koningin door Den- Haag heen.- ze durfde me niet te zeggen dat dit geen droom was.-…

Al was jouw vlekkerige dood mij het ongenoegen waard bij het vernemen van de handicap en stierf jij de wraak die onbezonnen de strepen aan de horizon bedonderde salvo’s uit klankgitaren priemden door het as waaruit jij kwam om tenslotte als een trotse bombardon te ontwaken uit jouw tijdelijke kleed onkundige tranen die als desperado’s…

Verzwakt je alertheid jaar na jaar ? Wordt je geheugen iets minder klaar ? Zet je onverpoosd bij een bakje troost en breng een toast op Max Havelaar.…

de kunst van het ouwehoeren wordt door velen beoefend maar slechts weinigen beheersen hem in zo'n sterke mate als jij iemand die volstrekt onbelangrijke feiten weet uit te rekken tot uitermate belangwekkende gebeurtenissen vooral in eigen ogen is een artiest vooral in eigen ogen of had ik dat al gezegd Jurgen van Gool, de Belg, niet…

Het was zo als altijd... De zakkenwasser Vervuilde zijn woorden En wilde voor schone was spelen Maar automatisch kreeg hij de kleren Ingezeept, verbleekte hij op het gras voortaan Door de wringer was hij gegaan Over zijn wasbord werd er gestreken Hij werd gemangeld en bekeken Al schoon en gesteven Hij mocht dan wel tobben Was ….was dat leven…

heel voldaan is de mens voor zijn geboorte daarna staat hij alleen als een verloren god hoe omstandig hij tracht te voldoen grenzen te slechten terwijl hij zich aan materie hecht hij weert en wringt zich ongewild in bochten de gezochte vervulling blijft weg zijn bereik ver te buiten tot hij ooit oprecht liefde kan uiten…

Hij ziet haar, zij hem Wat vindt hij van mij? denkt zij, terwijl hij zich afvraagt: Wat vind ik van haar? Best een gemis Als hij zou denken Wat vindt zij van mij? weet hij ook wat onzekerheid is…

Maanden van voorbereiding. Het trainingschema! Je staat er mee op En gaat ermee naar bed. In je hoofd houdt het je bezig. Dag en nacht. Rust. Rusten. Rustig. Niet te snel! ’s Avonds moe, ’s Ochtends fris. Da’s belangrijk. Wel goed eten hoor! Rust roest. De schoenen, de sokken, de kleding. Goed drinken? Wat te eten? En Stapelen? Klopt…

Een heel gewone zaterdagmorgen met een beetje zon, wat koelte en met de hoop op beter weer. Zoals vandaag zijn er vele dagen maar nooit komt deze weer. In de kerk is een uitvaart nu, van een oude man. Zoals deze zijn er veel, maar nooit komt deze weer. Dikwijls hebben wij het veel te druk om daar bij stil te staan, maar zoals deze zaterdag…

Toen ik heel erg klein was, was mijn moeder heel erg groot, daarom zat ik op haar arm en heel vaak op haar schoot. Dan kon ik haar haren strelen die zacht waren als satijn en haar ook even knuffelen dat vond ze fijn! Ik kon haar hart horen kloppen, dat gaf me veel plezier en daardoor weet ik: dat van mij zit hier... Dan voelde ik haar…

Zaterdagmorgen zonnebloemen zover het oog reikt geel de temperatuur stijgt zwarte zaterdag op de wegen naar het zuiden hier niets van te merken de katjes slapen eindelijk, na nachtelijk kattekwaad in de heldere schijn van de maan Zaterdagmorgen de vakantie is begonnen de crisis thuisgelaten…

Hoe slecht ter been is Hein, een ongetrouwde. Z'n leeftijd brengt gebreken met zich mee. Bij hoge nood gebruikt-ie geen wc: hij weet z'n plas en druk niet op te houden. Gelukkig is er iemand die hem mag. 't Is Madelon, die in z'n huisje woont: een sterke vrouw, die hem op tijd verschoont, vertederd door z'n tandenloze lach. - En na…

Ik leer mezelf kennen door te luisteren naar gevoelens, pas mijn levenstijl aan en woon nu in m’n ziel, waar ik mijzelf ben, me thuis voel, het beste in mij oproept Geluk is slechts een gevoel, voel ik me gelukkig, ben ik het, altijd gelukkig kan niet, aanhoudend verdriet blokkeer ik door rationeel relativeren dat een bodem legt…

Maakte mijn komst jou blij? Heb je ooit gehouden van mij? Je hebt het nooit tegen mij gezegd, en nooit iets uitgelegd!    Jij hebt nooit je liefde voor mij getoond, Ik deed alles fout, werd nooit beloond. In jou ogen deed ik nooit iets goed, in alles ontnam jij me de moed!   Ik heb de banden verbroken tussen ons, en gaf je op mijn manier…

heb mijn tuinen ingericht in de kleuren van mijn leven ik streel de wind met mijn muziek in rotsen gaat mijn stemming leven heb mijn handen leeg een helling vol beloften mijn ravijnen zijn te geef daar stort ik de gedrochten mijn hamers zingen vormen de zaag jankt het profiel uit de ogen spreken normen maar hun geest is nog dociel…

Je komt natuurlijk zwaar bedrogen uit Wanneer je een "chateau" huurt "en Espagne": Kijk maar eens in dat oude schoolboek van je, Dan weet je weer hoe de vertaling luidt. Of had je soms geen Frans in je pakket? Dan word je nu vakkundig afgezet.…

ze kleurde al dat somber was troostte, verwarmde, maakte blij liep samen met mij ‘uit de pas’ vertrouwde blind en hield van mij en het was zeker wederzijds ‘k hield van die lieve oude schat loop nu de eenzaamheid voorbij voortaan alleen ‘ons dagelijks pad’ opgedragen aan Sara de hond juli 2009 © JS…

“Nu” is het moment dat blijft verbazen. Zo scherp, dat het “vroeger”, uit de toekomst snijdt. Een filigrain dat droom van daden scheidt. Ijl, als één noot door wijlen Miles geblazen op een trompet van dun gesponnen glas. “Nu” gedenkt gretig wat is verleden. Hoedt zich voor de toekomst in gebeden “Nu” volbrengt, wat nu begonnen was. Maar…

ik kan niet meer tegen de pijn ik kan niet meer tegen dat gevoel niks, helemaal niks is meer fijn en niemand die snapt wat ik bedoel ik ben nu helemaal op jullie hebben me voor altijd geraakt ik was een bloem, nog in de knop jullie hebben dat kapot gemaakt waarom vraag ik me af wat had ik misdaan niemand verdient zo'n straf hadden…

Aan het einde van de horizon gloort voor jou een heel nieuw licht je mag nu met de engelen zingen samen voor Gods aangezicht Hij heeft je aardse lijden gezien en gaf antwoord op jouw vragen het was moeilijk afscheid te nemen maar Hij zal je voor eeuwig dragen Rust nu maar uit, je strijd is voorbij je bent nu voor eeuwig thuis God zag…