Alle inzendingen, jaar 2009, week 30

Mannen met bierbuiken, bolle gezichten, plooien in hun nek, in korte broek, sokken en sandalen aan, sjokkend of fietsend met wijduitstaande voeten … Dat er vrouwen zijn, desnoods andere mannen, die met die wezens tafel en bed delen Hulde! Ze offeren hun leven Dat Alex hen een lintje geve…

Blazen schrijversteksten hun laatste adem uit, verraad de kleur van inkt, waarin het neon de twijfel spuit, breekt alleen het ego in het zicht van elke morgen, vloeit het licht door polsgewricht, verstijfd in een literair gericht van achter ieder poëtisch aangezicht, in het zicht van dichterlijke associaties of het snel gekozen plagiaat…

ooit was ik belangrijk maar mijn rug is versleten en mijn armen ontveld mijn tijd is uitgezeten compleet ontsteld word ik eruit gesmeten de poten onder mijn bestaan weggezaagd ben ik verlaagd tot nutteloos accessoir mijn gat bedekt met een grand foulard…

Wie...zou niet naar zo'n vrouw verlangen zo'n goddelijk wezen half vrouw, half vis Wat is met zo'n verlangen mis verenigt ze niet twee elementen water en lucht en omgekeerd Misschien voelt zij zich wel vereerd doel te zijn van dit verlangen Elke zeeman kent haar zangen haar goddelijke leest en... dito profiel In volle zee…

Klein Echt heel klein Het voelt ook klein Het is niet groot, Maar het gebaar voelt groots Soms is klein ook groot Denk maar aan een trouwring De gebaren om iets heen Maken het juist mooi Het voelt specialer dan een Porsche Je draagt het je hele leven mee Zo gelukkig als dit Is het allergrootst Niets staat groter dan dit Niet in aanzicht…

grenzen overschrijden mijdt hij als de pest daarachter loert het onbekende dat gaat van kwaad tot onderhuids hij wentelt zich in een amorfe deken van woorden sluit dan tevreden af hij zal ze wel eens leren…

Ik mis je, Je kan zeggen wat je van me vindt, Maar ik ben niets van dat alles. Want zonder jou ben ik niemand, Zonder jou ben ik alleen. En ik mis je, Maar ik mag trots zijn dat je er voor me was, In gedachte zijn wij samen en gaat het nooit voorbij, Alle mooie woorden lijken weg te vagen, Want wij zullen nooit meer samen zijn. En ik mis…

in een enkel ogenblik fiets jij voorbij de lucht trekt open boven mij alsof de ketting breekt in enkel nog wat scherven ik laat de zomer niet bederven zwerven door de tijd heen wat een hard gelach wat een lach wat een dans cadense…

Laat zon schijnen op rivieren water warm bruisend tussen oevers gaan nevels door licht en ochtendkoelte waaierend over vlakke veld als sluiers van tule en zijde met frêle handen die dorstend strelen groen naar blauw gestrekt. Waar schaduwen zonnestralen temperen voor koelte tegen middagzon wind zacht tot bries doet slinken strelend water…

Veld witte bloemen Stijgt op achter de duinen Een havik verschijnt…

In de schaduw en het licht is alles gezien gehoord en gevoeld.…

Het CDA is uit de kast gekomen Ze varen in de grachtenoptocht mee En net als Plasterk zijn ze plotseling pro Gay Tot dusver had ik daar niets van vernomen Of neemt men ons verkiezingstechnisch in het ootje In dat geval is het een héél schijnheilig bootje. ---- Voor het eerst vaart het CDA mee tijdens de Gay Pride.…

voortaan laat ik mijn deuren niet meer kieren, want daar achter ligt te wachten op een blik van mij ik hoor het zuchten en kraken steunen onder het mengen van metaal met hout en verf die onder haar taak uit bladdert ik zou willen terug likken in schilfers op mijn tong maar het rilt onder mijn huid alles van een masker voorzien heeft iets…

ik ben maar bij het crematorium gaan werken dat staat tussen een stel bladerloze berken grond-, water- en luchtvervuiling gaan maar door ja, ik heb een baan met toekomst want het crematorium brandt wel door…

jij houdt me aan een touw stil draag je mij verder hoe wij gaan is een raadsel, de dolfijnen springen uit het water en ik ben de weg kwijt jij houdt me aan een touw, mijn hart, omdat het springt voor jou.- (ik ben wat in de war) het gaat om jou, altijd weer om jou, mijn lief- je met fluistermond, met groene ogen en zachte…

Laat me zwijgen wanneer ik mag spreken van schijn en bedrog en haak mijn wiel aan het einde van jouw stem alwaar ik mag wezen zonder jou aan te raken terwijl ik weet dat liefde ons zoet zal smaken in hebbigheden waar ’t geluk onze voorspoed zal ontbinden want voor elkander geschapen maakt van de morgen nog geen nieuwe dag doch ik…

Ooit raakten groenen het blauw van de einder stonden bonte koeien en wollige schapen als gepoot in de grond omgeven door kwakende sloten waarin plomp en zwanenkruid welig tierden het mooiste onkruid de bermen sierde daar is natuur verstomd het uitzicht is versteend door huizenblokken stoepen en straten door horizonnen verlaten en mijn…

Bij de geboorte staat de fontein van liefde wagenwijd open maar raakt in de loop der tijd min of meer verstopt…

warme lucht ontvlucht de staart van de stofzuiger ficusblaadjesdans…

maagdelijk ongeschonden nog de onbetreden dag aarzelend met ingehouden adem de eerste stap scheurt perfectie in flarden schuimende ochtend ik claim de dag geef hem mijn kleur verleg mijn grens tot het getij mijn hoogmoed wist een korrel zand van dit strand…

ik sluit mijn wereld verberg de deuren van het huis en wanneer de avond alle ramen verbrandt tot een donkere reis zwelt de nacht als een brede rivier met pijnlijke gewrichten de rust zal komen ik weet het zeker; binnen in mij zal een eindeloze tocht zich herkenbaar maken zich openen met niets om over te schreien met paarse…

Gisteren was zo dichtbij maar het lijkt of je eendagsvleugels krijgt je kijkt niet meer om ik ren naar de horizon en vang wat jij nu mist…

liefde overwint alles, als de naakte waarheid wordt ontdekt…

Met een koel biertje van Belgisch geerst heeft Barrack een rel van racisme beheerst. De media roemen Obama's verzoenen maar eisen vervolgens : "Eigen bier eerst !"…

Wie was ze ? Iedereen had de vrouw op de bruiloft gezien. Maar niemand scheen te weten wie ze was. Als men de bruidegom vroeg was zijn antwoord Ik denk dat ze de vrouw van een collega van me is. De bruid zei ongeveer hetzelfde. Wat een feest, Men zou er nog weken over praten. Het was een sprookjeshuwelijk geweest met dagen van eten en dansen…

Het was weer zo’n avond waarop eenzaamheid zo bedreigend was de televisie niets te bieden had elk boek al uit gelezen leek de telefoon bleef doodstil het huis benauwend een dik uur later stapte ze een bruin café binnen het was er gezellig druk een geroezemoes van stemmen ze vond een plek aan een tafel vlak bij de bar bestelde een wijntje…

mijn flat is leger voor dan achter van binnen kaal ramen vol met zicht deuren openen krakend hun verhalen nog onvertaalbaar in het nieuwe licht de voordeur piept welkom of kreunt donder op ik sluit niets uit de sloten zijn te vaak gebruikt ik luister naar de schaduw in de kamers de vergeten muur schrijft behangloos zijn geschiedenis ik lees…

Vragende troebele ogen boven een reeds grijze snuit de oren gespannen luisterend vakantie wat nu, hij moet eruit Veertien jaar gaf hij trouw en liefde nooit was hem iets te veel of te gek de kinderen die aan haren trokken ruw wringen een stok uit zijn bek Maar nu is hij oud en stram lopen gaat lang niet meer zo goed tot last is hij allang…

Bedoel je jouw jaloezie of die van een ander het zijn twee wortels aan dezelfde boom bij de rivier liggen jouw kleren ik dank je voor de vele keren dat ik met jou zwemmen mocht in de diepzee van menselijke emoties ik groei nu verder tussen de verhoogde dijken zal niet snel meer voor het monster wijken en ja, ik hang mijn kleren in de hoogste…

Toen Sarkozy ging joggen in de buurt Heeft hij laatst het bewustzijn kort verloren. Hij heeft een zenuw volgens de doktoren Waardoor het hart niet goed wordt aangestuurd. Dus jammer voor zijn land, maar Nicolaas Is niet altijd zijn zenuwen de baas.…