Alle inzendingen, jaar 2009, week 33

net als vorig jaar vroeg ze ben je gelukkig naast elkaar liggend wiegend het Prinsengrachtconcert toen hij niet antwoordde voelde zij zich alleen verlangend naar de stilte hoog in de bergen los van alle denken besef van eeuwigheid vrijheid…

Verre gedachten verlopen in een orde en hun gemeten pas en tempo die niet zinloos zijn, slechts herinneringen die voorbij gaan in een intrinsieke schijn als vervallen aards gerief, dat wanneer het oude stierf nooit meer z’n originele lijst verwierf in de galerij van bedoelde wensen wat naar andere gebieden leidt, waar duidelijk de hand…

In de stilte van de late wind die langzaam de adem uitblaast wanneer de zon nog wat verbaasd weg zinkt, zie ik het jonge kind. Ze staat ernstig alleen en wacht kijkt naar het einde van de straat waar juist een fietser rechtsaf slaat hij keek niet om, zoals ze al dacht. Een lichaam kan hoe klein het is eenzaamheid uitdrukken voelbaar alsof…

Ik dacht dat het beter was om onze eigen weg te gaan. Maar ik word gek van het gevoel dat ik voor je heb, het is nooit weg gegaan. Het gevoel dat je me gaf van speciaal zijn, Je schaamde je nooit voor me, dat betekent veel als is het klein. De laatste keer dat we elkaar zagen voelde goed. Je zei dat je me miste, je moet weten dat dat veel met…

Niets meer dan zich in een handpalm bevindt Is de band met het kind die kalm verbindt Door diep besef van volmaakt oncomplex niets Schiep zich het lef van ontwaakt alom expliciets Geluk en liefde zijn volmaakt Als de innerlijk verliefde is geraakt Niets meer dan de kracht van een ademstoot Is de macht om te zijn zonder ademsnood Door diep…

wees maar gerust je zou niet verder hoeven lezen je mag dit dicht meteen wel overslaan vandaag is het uitsluitend voor mijzelf ik ga de honderd-vijftig halen zoveel gedichten in een korte tijd en idem zoveel muizenissen zoveel emoties trekken mij voorbij en als ik terugkijk zijn ze als een schilderij een bontgekleurd verhalend werk van…

als je glimlacht dreigt je gegroefd gezicht te breken je botten kraken als je loopt je uitgebleekte handen rusten in een verdroogde schoot en onder die kleurloze rokken vermoed ik schrale benen die nimmer een man mochten lokken mijn God welk een zonde nooit hebben ontroerd…

als de wind die speels haar adem op de zomer legt bewegend, zoekend naar plezier als de zon die hoopvol door de wolken schiet en in alles toch weer warmte ziet daar en hier verlangen een woord zo voelbaar in mijn hart als dauw zo breekbaar zacht, en teer en als de dag haar licht verliest in zwart leg ik mij in haar mantel neer…

Trillend tippel ik Over het dunne, stugge koord Van mijn gevoelens Links is pikdonker Golvend water, veels te diep Om ooit nog boven te komen Rechts is het prettig Kabbelend water, te ondiep Om in weg te zinken of te verdrinken Een wind waait naar links, Zoeft langs me heen, trekt me mee Ik struikel, wankel en val Zwemmend…

'k Ga blootvoets door zand van duintoppen bij de waterkant. En ik zag beneên, dicht bij bruin verpulverde blaren getij bedaren, gentianen en ’n drieteenstrandloper. ’t Is ook al stiller, later in ’t seizoen, een hazenkoppel onder braamstruiken bij wilgen grijsgroen. En heel gedwee zag ik dicht bij zee boven bij ’n duinpan bij het vervliegen…

Ik ben als de doorns Tussen de rode rozen Liever niet te zien Mensen snijden me weg Bang om me per ongeluk Zelf aan te raken De rest verpestend Met mijn afwijkende kleur En die uitsteeksels…

Je ging weg bij ons je belde me niet meer en als je belde en ik vraag je waarom zei je met weinig woorden dat ik maar bellen moest ik heb geen spijt van m'n vraag wel van de stilte voor je me antwoord gaf…

Jij lachte naar mij en ik was verkocht het was zoals ze noemen liefde op het eerste gezicht maar dit was veel sterker het was alsof de aarde verschoof en toch niets nog bewoog behalve jij, jij met je perfecte glimlach en groenblauwe ogen groenblauwe ogen die ik nooit meer vergeten zou…

De goedkope paraffinekaars is werk van knoeiende foefelaars. Boven wijn en soep zweeft chemische troep. Zo kleur je romantisch groen en paars.…

Stil luister ik naar het liedje aan alle meisjes waar ik vroeger zo van hield van Julio Eglesias en Willy Nelson er is een glimlach in mijn ogen ik draai de woorden om er waren mannen in mijn leven maar jij, je sprong er uit met jou had ik meer dan honderd jaar willen worden maar het mocht niet zo zijn je foto in mijn handen als…

Ik rammel met een ketting om mijn benen. Ik rammel voor jou mijn lieve man mijn ketting om mijn benen. Vind je het een zalig geluid mijn baby? Of wil je dat ik dans nu onder de sterren met een heel kort rokje aan? Vandaag heb ik duizend telefoons moeten beantwoorden. Duizend namen van vreemde mensen moeten noteren in mijn agenda. Duizend mensen…

we balanceren in gedachten zonder net het koord trilt lichte ritmes de einden zingen rond zetten gedichten als gezichten op het net zonder mond facetten ogen virtueel net echt kussen woorden warmen zinnen als in bed belijden liefde die zijn werkelijkheid heeft afgelegd ik ontmoet je in je geest het ijle spinrag van contacten niemand…

Ik durf geen spel te spelen, te bang voor het falen, in dromen of met vlagen, mijn angst pakt me en stopt me in een wagen, ze duwt me van de berg af. Nu is het een spel en durf ik niets te wagen. Ik schiet langs de bomen, vlieg over gaten. Nu is het een spel en durf ik niets te wagen en in vlagen zie ik het al gaan. Ik…

dromen in deze tijd een overgave aan je fantasie een gave die je bevrijdt van de sleur van alle dag zwevend door de ruimte naar een toekomst met kleur en met een lach de wereld van ’t mooi onder een laken een droom is te mooi om bij te ontwaken…

Een vreemdeling werd kaal geboren, de huid en broek zaten hem te wijd, de riem te strak, het gewei van corruptie stak tussen beide oren, liep voorop in een verloren strijd, achtervolgde de balans van alle ongeboren stemmen, die de wereld in bezit namen, dat kon de gedachten niet remmen, respect is niet te temmen, gevat in het eelt…

Elk licht verliest aan glans breekt de zon in twee koelt de hitte in de cel werpt een schaduw vooruit Elk licht verliest aan glans zet mijn ogen in traanstand trilt je lippen tot een kus heft mijn handen ten hemel Elk licht verliest aan glans bleekt de sterren in de nacht loopt dood in wolkenstraten verdampt hoop in mistflarden Elk…

Wat geloei werd daar vernomen? 't Is de koe die huiswaart gaat, Uit de groene wei gekomen, Van het malse kruid verzaad. Onze buurman wacht zijn koeien, Zingend, af; de lekkre melk Zal weldra in d'emmer vloeien, Tot verzadiging van elk. Hoe kan 't weigras, dat ze scheren En dat haar zo weeldig voedt, In die…

De vogel sprak: “Wat hield ik van die pop Die in het veld stond om mij af te schrikken, Maar waar ik lekker strootjes uit kon pikken; Daar bouwde ik mijn nestje dan mee op. Maar gister bleek hij plotseling vertrokken. Toen ben ik mij wel even doodgeschrokken.”…

Jij pakt je koffers Ik mijn egoïsme Vertrek en aankomst Begin en einde Nulpunt Celsius of Fahrenheit maakt niet uit Een tabula rasa is het…

binnengebleven achter de ribben het hart bleef onrustig kloppen droeg jou met zich mee en helemaal de tijd alleen je hoofd maakte er no- tities van. De kalender scheurde dag voor dag dag af, ik was er zelf bij en weet 't ook zeker. De trein waarin jij zat reed genadeloos voorbij. Maar geen spoor van jou.-…

Elke zee is veilig Elke haven is een thuis De reis is vol vertrouwen Zelfs breekbaar gaat niet stuk Wanneer je elkanders baken bent En elkaar om beurten volgt Zoveel meer zul je behouden Op golven van geluk…

Soms wil ik hier niet meer zijn Vluchten Weglopen van alle problemen Die elke keer opnieuw verschenen Waarom ik Waarom verdien ik dit Kon ik maar iemand aanwijzen die daarover beslist Ik wil weggaan van hier Weggaan op zoek naar plezier Daar heb ik behoefte aan Dat heb ik nodig in mijn ongelukkige bestaan Ik stijg nu op Hopelijk naar een…

Proef jij het ik denk van niet niet waar tijd is maar relatief en u o zo negatief Wablief? dekhengst en de beste stuurlui staan aan wal hier is mijn gal vevloekt dit bal zij verliet die oude bloem een zoen voor haar jong dat zie ik als een goed sterk krachtig gebaar mijn haar nog steeds niet grijs tijd is het bewijs van uw oude…

Onze tuinmerel wekt ons zijn sterven en opvolger zien wij niet, zijn lied - blijft en dat maakt hem onsterfelijk; want hij is voor ons het merellied…

De zomer ademt alweer haar laatste adem vurig brandt de koperen bol door geen zoektocht meer ontwikkeling in ieder nieuw kasteel zielsverwant in een vlak overvloedig groen land leuk is gewoon plezant en het zand danst net als ieder in dit leven die dit leven leeft een engel geeft.…