Alle inzendingen, jaar 2009, week 35

Een vervolg op 'ALLES GEZEGD 17-03-2008' Een vervolg op mijn gedicht, Een vervolg op mijn gedachtes, Een vervolg op mijn gevoelens, die ik toch nog voor jou voel. Schreef het gedicht als afsluiting, afsluiting van een periode, een periode in mijn leven, waarin ik alles heb gegeven. Gegeven, mijn gedachtes, mijn gevoelens en mijn hart…

OVER EEN VLAAMSE GAAI In Heerlen zat een Vlaamse gaai te pikken in een kersenvlaai. Men vroeg het dier in dit verband: dineer je vaak in Nederland? Nee, zei de gaai, ‘k ben maar aan ’t dwalen, maar liever hier dan bij de Walen.…

Zijn kindertranen zo als wolken drijven zegen en regen. Langs het pad naast dat pand daar bij het zand ligt mortel en ik schouw naar dit mortel en een boom met zijn wortel. Misschien is getij tijden niet helemaal bij kennis geweest, zijn kindertranen zo als wolken drijven compleet verweest. Wat valt te dragen kunnen gedachten die kieren behagen…

Septemberavond in de verte een geblaf zwavel aan de lucht…

Verzonken onder gedachten over weer een jaar grijzer bij de dood als met een vingerhoed een lekkend dak verhelpen als je ik in de weg staat kom je jezelf steeds tegen het einde van het spel is toch ondoorgrondelijk belangrijker het alledaagse de opwinding over niets nog wind genoeg om uit te waaien tegen de storm in liefde…

Zie toch: dat immense schaakbord in het donker. Achter elk verlicht veld woont minstens een dame of heer en ook kinderpionnen, een, twee of meer. Langzaam wordt de puzzel opgelost. Met elk ontstoken licht wordt een nieuw leven verraden en van het stadse donker verlost. Waar zal er ruzie zijn? Waar wordt gevreeën? Waar werkt een vrouw…

ik kreeg er oude rillingen van hoe ik de herinneringen vergeten was de koude sloeg toe vanuit ondergrondse meren het hoofd van vertrouwen werd uit mijn onderbuik gesneden wat was er dan van de idealen overgebleven en al het blinken in heroïsche dromen al die medestanders die onderweg de reling genomen hadden - overboord elk mijmeren…

het liefste zou ik je uit dromen lichten jij man in mijn verhaal mij blozend aan je op gaan biechten in onverbloemde vrouwentaal mijn bloeiend lijf seringen laten geuren bloedmooi mijn lippen verven en mijn lokken zilverwit als jij dan nog de plooien weg wil strijken dan restaureer ik dit gedicht…

ik heb een gedicht gelopen in de sneeuw bij jouw graf zo vers…

Al zoveel tegenspoed in mijn leven Al zoveel moeten geven Hoeveel nog? Maar ik ga door Niemand die me daarbij stoort Tot die tijd blijf ik hier even zitten Even bijtanken De dag wat overdenken…

OVER TUINVOGELS Het regent en het waait; op straat zie je geen hond, maar in mijn achtertuin loopt wel een vogel rond. Daar trippelt telkens weer een mooi, roodborstig beest. Ik zie een merel meer, maar toch een mees het meest. Eén vogel in de tuin verkies ik zeer bewust: al is hij klein en bruin, ik acht een mus een must.…

Beide handen vouwt zij open waar rouw langs rimpels loopt klinken klanken schrijnend rauw bot en luid krijst zij als huid op huid wil weken en het leven wil verlaten gehoord wordt zij niet meer nooit meer…

en Dali had een snor en daar trok ie dan aan als aan een elastiek, als een veer sprong die dan weer terug -pats!- en rolde zich heel snel op, ik zou jullie er eigenlijk, om 't jullie te laten zien, een bizar schilderij van moeten maken.-…

Mijn kijkje in de spiegel tja toegegeven de weegschaal geeft het ook al aan net als de veelzeggende blik van de huisarts de te strak wordende jeans ik ben te dik, te zwaar dat dacht ik alweer ettelijke maanden geleden tijd voor een dieet want men zegt dan wel het gaat om de binnenkant om je hart daar zit je schoonheid in maar ja mijn…

gefocust op buitenkant imitatiegeluk in rijkdom naar binnen de basis van welbehagen dankbaar wat het leven brengt erkentelijkheid gelukkiger met weinig moeite corrigeer jezelf veel hebben maakt niet gelukkiger materialisme is geen controle meer over jezelf in je relatie bezig zijn met hoe jij wilt dat die ander is dat je niet de…

Een wereldreis per vliegtuig, trein en schip: hoevelen zijn er niet die daarvan dromen? 't Moet heerlijk zijn de aarde rond te komen! Ik ben tevreden met m'n zonnetrip. 't Is lang geleden, dat m'n reis begon: al tijden reis ik jaarlijks om de zon.…

sporen zonder zichtbare afdruk van onzichtbare pijn maken groeven binnenin zuur als azijn bijtend je hart wringend je gedachten vragen kleurloos zwart op m’ n nieuwe lief zal ik wachten…

alleen jouw woorden heb ik meegenomen jou ben ik in ‘ gewoel van leven verloren ze helpen mij het pad van gemis te doorlopen waar herinneringen blijven stromen wetende verder dan ooit kom ik je weer tegen zullen wij samen rust beleven…

in doelloos turen vervallen muren die ons scheiden ik zie je ogen blikken mijden met onbescheiden wensen je glimlacht zon straalt warmte van het feest rondom beweegt je soepel tussen handen die je willen raken ziet tongen langs de lippen gaan in de hoop je ooit te kunnen smaken spanning groeit heel langzaam in het heffen…

Leonoor, mijn lieve licht, Voor uw oog de zonne zwicht Met haar blonde stralen, Die gans niet, in mijn gezicht, Bij zijn glorie halen. Vonken folie aan die git, Gitten met uw gouden pit, Bliksemt niet zo fellijk Dat het hart, dat u aanbidt, T' ene maal verwellek. Lieve Leonoor, gij moordt 't Harte dat u toebehoort Met uw lieve lonken…

De junk die wel eens bij mij in komt breken Is deze keer vertrokken zonder buit, Zo zag het er tenminste wel naar uit, Totdat ik thuis het lamplicht wou ontsteken… Dat lukte niet. Want wat had hij gejat? Mijn allerlaatste peer van honderd watt!…

onder een levensboog met goudblinkende trompetten staat met wijd gespreide armen gekleed in een laken vol witte rozetten de Beminnelijke Maagd, eeuwig verlicht door een fakkel in elke hand het is haar gelukt een verzonken hek te openen aan de hemelrand zij strijkt met warme honing over een zwartgeblakerde ziel en bevrucht opnieuw de zin die…

ik leef met een masker. Een vrolijke lach Dat is niet altijd, Dat is overdag Want ’s nachts ’s nacht ben ik mezelf ’s nachts laat ik me gaan want ’s morgens ga ik weer verder met mijn ‘vrolijke’ bestaan…

Mensen zijn als huizen vroeg op, met de luiken dicht tempert stijfsel de verhalen, bepleisterd de gezichten,in de ramen tekent zich het schijnsel van gekuiste ogen die niets zien, staren naar elkaar en hun overvloed, en als er niets meer valt te halen, vervalt bezit tot mager goed. Dan komt de twijfel aangeslopen, en zet jij de vensters…

jij ontbloot het baken waar ik naar zoek ofschoon mijn blikken steeds weer dwalen naar je string die ik duidelijk kan zien, je beha en de contouren van je tepels doch is er in mij geen begeerte verlangen of een gekriebel in de buik en kan ik rustig rechtop blijven staan zonder dat jij bij me een erectie ontwaart jij bent mooi, mooier…

Op reis vanuit de oceaan deed eens een potvis IJsland aan. Daar lag wat hij had opgepot heel veilig, dacht hij, achter slot, en ook nog vijf en half procent, zo zei zijn financieel agent. Nu wilde hij gaan potverteren, maar ach, helaas, het kan verkeren: Hij trof daar aan, tot zijn verdriet, zijn stijf bevroren bankkrediet. Thans zwemt…

Wat zou ik graag 'n keer tot inkeer zijn gekomen Had ik me ook eens bij de fiscus aangemeld Met al mijn slinks verborgen tonnen aan zwart geld Dat beetje boete had ik zo voor lief genomen Nu krijg ik post waarin de bank schrijft dat ik heden Weer eens mijn maximaal krediet heb overschreden. ---- DEN HAAG…

De bladeren vallen,de herfst is ingetreden op de ramen tikken dikke droppen, in de brieven met vergeelde enveloppen herlees je in het kort,weer je verleden. Bij de verwarming, verlies ik mij in dromen over de vele jaren die al zijn vervlogen en toch in enkele minuten allen samenkomen. Dan hoor ik een deur,die lichtjes wordt bewogen en zachte…

Chris en Koen Wauters rocken voor 't land tot ergernis van de Flamingant. Koning Albert II huppelt dartel mee en verheft hen straks in de adelstand.…

Kom maar Je mag wel kijken Een houtskooltekening Zal blijken Terwijl oma nog van een boodschap genoot Samen een geheimpje, van klein tot groot Nieuwsgierig zijn ze alle drie Met een gedichtenbundel op de knie Zegt de kleinste van het stel In groep drie mag ik binnenkort lezen Ik heb nog niets te vrezen Haar eigenwijs kleine wipneusje Dat…