Alle inzendingen, jaar 2009, week 39

Doodgaan is leuk. Op de feestavond van school b.v. je ligt heel stil, armen gekruist op de borst. Geen wimper beweegt (of toch?). Na afloop zegt iedereen hoe mooi het was. Hoe dood je lag. Geen wonder. Opa kon het ook en mijn vader. Goed gezien hoe dood zij lagen. Zelfs die vlieg deed hen niets. Geen centje pijn of kriebel. Doodgaan is leuk…

Zie je de zon en zie je de maan? Zie je je vader en moeder daar staan? Zij wachten op jou tot je weet wie je bent. Zij hopen dat jij straks de wereld kent. Zie je de sterren en voel je de wind? Iedereen hoopt dat jij wel iets vindt. Iets dat verstopt is, dat niemand kan zien, Enkel wie jong is die vindt het misschien. Heeft het te maken…

Lieve broer van mij, je bent een enorme kei. Waar zou ik zijn zonder jou, wil je even zeggen dat ik van je hou. Altijd sta jij weer voor me klaar, jouw oneindige liefde is altijd daar. Ik ben blij dat jij mijn broer bent en mij van iedereen het beste kent. Samen lachen en samen huilen, even heel dicht bij elkaar schuilen. Vaak hele serieuze…

Als kind droeg ik het liefst mijn voetbalbroekje Een witte van katoen Moeder had dan altijd hetzelfde verzoekje Een pleziertje dat ik haar bijna nooit zou doen Maak je nu niet weer meteen zo vies Probeer een dagje schoon te blijven Ik dacht dan altijd maak je maar geen illusies een héle dag, je kunt het ook overdrijven Ik wilde dat…

O, laat mij tot uw voeten komen, Omdat gij niet uw boezem biedt, En, zachtjes lachend, zalig droomen Van al mijn heen-gegaan verdriet. O, laat mij tot uw voeten komen, Omdat gij niet uw boezem biedt, O laat mij met uw woorden spelen, Omdat gij mij uw mond ontzegt, En 't lieve, dat uw mond mij zegt Als kussen van uw lippen stelen…

Vanaf een afstand Zie ik je pijn Het verdriet in je ogen Omdat het zo moet zijn Ik zie je vechten Ik zie je gaan En voel me machteloos Aan de zijlijn staan Met kleine stapjes Die je zelf niet ziet Kom je lichamelijk verder Maar niet met je verdriet De weg van accepteren Is nog een heel eind te gaan De tijd heelt veel wonden Maar…

Ik wil zijn wie ik ben, Oorspronkelijk, Puur, zonder een masker. Ik wil zijn die ik ben, Vrij, ongedwongen, Ontvankelijk. Ik wil zijn waar ik ben, Hier, daar Overal. Ik wil zijn als ik ben Vandaag, morgen Altijd. Ik wil zijn wat ik ben, Man, vader zoon. Maar ik wil vooral mezelf zijn met jou.…

het is toch ongehoord de bank heeft nieuwe codes staat U groen, ga maar pinnen staat U rood, dan gaat het mis U krijgt nada, noppes alleen een rode kaart probeert U het elders? Uw hand wordt afgehakt…

Thuis is mijn haven, soms dichtbij dan weer ver weg. In alles heeft mijzelf zich voltrokken. De klok die alijd voorloopt, de hond, de kat, de ongestemde vleugel: alles begroet mij met vriendelijkheid.…

Wanneer ik even naar je kijk weet ik: dat ben ik! Ik zie dezelfde trekken en diezelfde blik. Wanneer ik je hoor praten opgewekt en blij dan weet ik des te beter: ja, je hoort bij mij! Wanneer je pijn hebt of verdriet en ik je in tranen vind.. dan weet ik wat jij voelt want..je bent mijn kind!…

De mensen denken dat m'n vak toch zo verschrikkelijk vies moet wezen Maar dat is werkelijk niet waar, ik zit de krant d'r bij te lezen Ik eet er fijn m'n prakkie op, ik smul d'r van m'n karbonade Het gaat er net zo gladjes in, al zit ik bij de retirade Ik heb m'n hele leven lang al menigeen bedrukt zien komen En daarna opgeruimd zien gaan…

we deden het ja we deden het niet omdat we het moesten doen of omdat we niets anders konden bedenken dan elkaar beminnen we deden het daar niet omdat ik het vroeg of omdat jij dacht dat het zo te pas kwam nee we deden het daar hoog in de grot omdat het in ons opkwam om daar boven de wereld verheven kijkend naar de blauwe bergen de…

Bevrijd uit die teerput dat jij een relatie noemde Mijn vleugels spreidend in de schone lucht Genietend van elke seconde vrijheid blijheid Ontsnapt aan jouw klauwen die mij steeds weer terugtrokken in die teerput nu voorgoed buiten bereik Genietend van elke seconde vrijheid blijheid…

Een geboorte, een kind, nieuw leven zomaar op je weg gekomen zozeer bemind. Liefdevol aanwezig, een Godsgeschenk, een ontroering en openbaring. Als een licht dat straalt, opbeurend en bezielend. Teder, eindeloos teder kwetsbaar leven, leven dat bloeien wil.…

Een ontmoeting, oude liefde Die vonk in je ogen Van vergeten verlangen Toch is er dat vlammetje, onbewogen Warmte en wederzijdse liefde Dat vlammetje flikkert Als sintel van die liefde ’s Nachts lig ik wakker, onmacht Voel me alleen Herinneringen zijn verdwenen Geen arm om me heen Als verloren sterren in de nacht Het zoete licht van de dageraad…

Herken mij want ik ben je beste stilste vriend armoede, eenzaam zuchten, schrikbewind wanneer mijn nood het grootst is, voel ik maar enkel pijn, gevolgd door mijn gevoelens deel ik mijn eenzaam zijn. Eenzame onaantrekkelijke toekomstgedachten die luide stem die diep van binnen klingt, die raad geeft en eenzamheid verdringt.. Genegeerd heb…

Het is verdrietig om te merken dat mensen zonder iets te zeggen uit je leven lijken weg te gaan. Lijken te sterven zonder eigenlijk dood te zijn gegaan Zomaar te zijn veranderd in niets meer lijkend op wie zij ooit zeiden te zijn Afscheid nemend van een eerder leven ongelooflijk onnadenkend zonder maar een centje pijn Onherkenbaar…

Mijn ogen zijn gesloten en voel me niet echt ziek toch ben ik aangesloten op een innerlijk infuus. Jouw liefde stroomt heel langzaam diep in mij vermengt zich met mijn bloed en maakt mij minder moe. Gedachten zijn aangesloten door een onbekende link ik weet niet hoe te stoppen en of ik dat wel wil. Jouw liefde stroomt langzaam…

Midden in een stokdonkere koude novembernacht hoor ik je lieve stem in mij en verandert mijn gedacht. Ik sta stil op en zoek mijn reeds lang vergeten boek tijden geleden kwam ik het ergens tegen, hopeloos zoek. Zie mij verrast, een oude danskaart die vind ik daar het herinnert mij aan zoveel prille liefde toen dat jaar wij waren nog zo…

Uit het niets huilde ik uit het niets herinnerde ik mij die blik het is over zei hij daarmee die blik, zo weltevree dat herinnerde ik mij, die blik, gevolgd door nog meer gesnik…

de hartmonitor piept piept piept om je in leven te houden vandaag- je ogen staan bang de hartmonitor piept piept piept. tot het stopt midden in de nacht gestopt- met leven.…

Neem niet mijn herinneringen mee Laat ze maar bij mij achter Ik gun je je vertrek Ik wist dat het eens zo moest zijn Ik wil eigenlijk helemaal niet weten Dat jij weg bent Dat ik je nooit meer zie Niet meer in het echt althans Het is beter zo Ik weet het Niet voor mij Maar wel voor jou Ik zie nog beelden Ik hoor nog ons…

In de avondschemer sta jij daar grillig en krom, een beetje raar Alsof je uitkijkt over de velden met een enorme bos verwilderd haar Donker en grauw en waar kijk je naar Eenzaam en geen andere boom te zien Krom, door ouderdom versleten, bijzonder als je bent, jij wordt dus niet vergeten Donker en grauw, een oude vrouw Geen heeft zo…

Oktober met uw donkerblauwe dagen, Uw koesterende warmte en koelend licht. ’t Hart kan uw heerlijkheid haast niet dragen. Gij zijt té schoon voor ons verweend gezicht. O, tranen kunnen onze ziel niet zuivren, Zij maken ons ellendig en zo zwak, Dat wij voor uw milde weelde huivren, Als uw wit licht in stille kleuren brak. Gij hangt de weke…

Ik verloor de tijd toen ik een zwerver hoorde spreken over onwerkelijkheid en het vergaan der dingen. Hij sprak over vroeger en verborgen blauw over versnipperde gedachten weggeworpen in de mist. Over dwalende geesten in vluchtige straten spottende ogen hiaten in de nacht waarbij een rimpeling streek over zijn oude gezicht.…

waarom heb je het gedaan waar zijn die mooie woorden je weet wat het is om weggegooid te worden ik durfde met jou om te gaan ik waagde het ging die vriendschap met jou aan je zou niet doen wat je nu toch deed het doet zo'n pijn om weer weggegooid te zijn…

Het doet pijn. Heel veel pijn. Als je zoveel wilt zeggen, Maar ze je niet willen horen. Als je zoveel wilt vertellen, Maar ze je niet begrijpen. Als je ze zo dichtbij wilt laten komen, Maar zij dat tegenhouden! Het doet pijn, Zoveel pijn. Als ze bij hun vooroordelen blijven staan, En dus niet willen zien dat je veranderd bent. Als ze van…

In de diepste kamer van mijn ziel verborgen in het oneindige Is de liefde veel te groot overdondert steeds de grenzen Alsof je met je hele ziel mijn binnenste omsluit Onwerkelijk, verdwaasd en loos de weg naar jou is ver in tijd, in daden, in onze naasten in onze kinderen en dromen wachtend steel ik bij wijle je tijd minuten zijn uren…

Laat spekjes zingen, heet in de pan, allemaal in koor, zonder de zwans; laat ze genieten van jou, gun hen daarom ook dat schot, van heet spekvet, op jou of op de grond.…

'van een vierkant gedicht de hoeken afgerond uit voorzorg je zou je maar bezeren'... hoe mooi moet je het maken om je lezers te raken dacht ik bij het herlezen van dit versje je kunt je nog zo uitsloven maar om opgemerkt te worden moet je met zwaarder geschut komen zelf behoor ik tot een minderheid die nog geraakt wordt door de tedere…