Alle inzendingen, jaar 2009, week 48

Moet ik je laten gaan? Jou niet meer tot last zijn? Op mijn eigen benen leren staan? Een einde maken aan deze pijn? Of nog even doorgaan? Even nog een laatste keer? De strijd met mijn gevoelens nog één keer aangaan? Of wordt de pijn dan alleen maar meer? Zonder jou kan ik nog niet. Mijn gevoel, dat alles anders wou. Maar mijn geweten,…

Gebroken en gesloopt door die ene zin. Het einde van een mooi begin. Alles kapot, waar je ooit op had gehoopt.…

De avond is de echo van jouw stem die de stilte verbergt met warme woorden die elk verhaal bewaren dat je wilt beginnen. Wanneer je zoekt naar herinneringen en de tijd laat fluisteren over de liefde die je kan dragen naar de stem van de droom die je wilt blijven beminnen zolang hij niet uitdooft.…

Zo Alex kom jij eens bij Sinterklaas Jij wou dus wéér uit Nederland vertrekken En wéér vergeet je om de zaak te checken Dat is niet 'beetje dom' maar 'boeltje dwaas' Dus Piet geef mij de zak, deze Oranje Gaat eerst een half jaartje mee naar Spanje. ---- Vragen in Kamer over grondaankoop prins DEN HAAG - Premier…

niemand kijkt recht in mijn blik op scherp sta ik ik kan niet anders dan dit pad volgen door de storm van zinnen dit leven waardig beleven de rest van de tijd ach ja de oneindigheid waarin wij praten verlaten zingt de kade het pad waar bomen praten waar lucht langzaam aan donkere wolken toelaat het gaat nooit meer weg en op weg op…

Ongeëvenaard in aard, stuwen beken bloed door beddingen, slagaders zonder remming, merkstenen van tijd, geërodeerd tot stof, gedragen tekens vloeien door de dagen. Het ‘zijn’, heeft woorden nodig, tot zich gekeerd om de leegte te verwarmen, de hemel verliest z’n macht als ze veroudert, de vinger wijst als voorteken voor alle leken,…

“Als korpschef heeft men, net als ik, gedacht Wat ze in Den Haag kunnen, kan ik ook En ze mogen denken wat ik uitspook Ik doe dát slechts wat van mij wordt verwacht” Dus ik betaal niets terug als korpschef Want ik handel naar norm- en plichtsbesef ------------------------------------------------------------ …Minister Ter Horst van Binnenlandse…

hoor die stemmen. ze galmen in mijn hoofd. zie ze kijken. ze trippen in mijn hoofd. waar ben ik. waar zijn zij. ik snap er niks meer van. adem in en ontspan. ineens uit het niets zijn ze weg. heerlijk, ik vind alles best…

diepgaand in de spiegel van de regen zie ik allermooist mijn gezicht vertrouwen in liefde met zoveel evenwicht loop voor jou door de regen afstand overbrugt doorleven.. verliest men rap het overzicht. begroet wel duizend keer speciale belofte vertrouwen…

het is een lange zwarte jas met diepe zakken ik kocht een nieuw huis om in te verblijven mijn handen wilden niet meer wuiven naar zwijgende takken die in het water verder en verder drijven…

Ik omarm mijn fouten ze geven me de juiste richting... - Het zijn niet echt fouten - Het zijn LEER-MOMENTEN en daar ben ik blij om want wie wil er nu even dom weggaan als hij gekomen is ?...…

vertel me wanneer winterrouw de bomen laat rusten zeg me het antwoord nog voor ik verdwijn waar schrijft het kind afwezige gezichten, de namen van toekomst in het schorskleed bewoond zal ik het weten en komen tot stilte het vaarwel van verdriet onder vouwloze sneeuw…

OVER EEN VINK Een vink begon het te vervelen om met een reebok bridge te spelen, omdat die dominante bok het leiderschap steeds tot zich trok. Maar al te vaak werd hij “de blinde”, hetgeen hem op den duur niet zinde. Niet graag lig ik, zo sprak hij flink, Op tafel als een blinde vink.…

En elke week overschreden wij de grens terwijl een welwillende douanebeambte met een wuivend gebaar een teken gaf dat we door mochten fietsen. Opgetut overbrugden we de vijf kilometer die ons huis scheidde van een voormalige bioscoop waar we op een glimmende, houten vloer op muziek van de Rollingstones de avond stukdansten. Daar wachtten…

korte nek duiker. schuivende trein in waterafstotende veren. eend met pielen, nekjes nog ingetrokken peddelen tot ze duiken. zwemvliezen beschilderen het water schoner in een rimpelende stilte. camouflerend vederkleed waggelt naar het donzen nest uit haar borst geplukt. kwaakt goedkeurig naar nagelaten wending als een…

Over jou wil ik zingen. Hopelijk vind je het genoeg, want het zijn van die gewone dingen, over de kleuren waarin ik je zie rood, blauw,oranje, geel en misschien vind je dat nog te veel. Over jou wil ik zingen en ach, ten langen leste zwijgen is het beste.…

Er is een gat geslagen in mijn ziel je bent er niet meer, terwijl ik niet eens wist dat je in mij zat, pas nu besef ik wat je deed met mijn leven, mijn gedrag, het laten niet laten alleen door je hypnotiserende stem, je woorden als fladderende vlinders dogma’s dodend … verpakt in levenswijsheden en onwijsheden wat moet ik nu verder lieve Ramses…

Wat is het stil en leeg in Amsterdam Nu Ramses nooit meer ´Laat me´ live zal zingen Ofschoon het nog maar amper door wil dringen Dat plotseling de dood hem ons ontnam. In deze stad waar hij als jongen kwam En waar hij zich met vrienden zou omringen Daar liet hij zich door regels nimmer dwingen En waren dagen zelden kalm of tam. Hij zong…

Deze nacht ben ik opgestaan om naar nieuwe woorden op zoek te gaan maar ik kom niet verder dan wat onhandig stamelen de stilte weegt te zwaar verdriet komt door mijn letters beven mijn hand wuift onbeheerst naar de eeuwenoude maan dan denk ik aan jou mijn lief en hoe je met warmte over mij waakt dus ben ik maar weer naar bed gegaan…

tranen welden in haar ogen bij het horen van muziek die haar terugvoerde toen de wereld nog aan hun voeten lag omringd door rook dansend in hoger sferen stond de tijd voor altijd stil ouder worden was iets voor later totdat ze werden ingehaald door het heden zachtjes rolde het gemis over haar wang ~*~…

the sweetets things zijn die zinnen-liefde of the mind to share it with others to give…to love gedijt als bloesem op wimpers heel zacht how wonderful vanuit een nieuwe wereld naderen voeten ik vang de klanken op like clouds dat stemming kleurt open en bloot that fills my soul bij ‘t open venster waar het ons gevoel ligt te wachten…

Hoe sneller de Thalys u mag wiegen hoe meer zijn prijs u mag bedriegen. Zijn uitstoot verhoogt maar dat wordt gedoogd want 't vliegtuig moet nu minder vliegen.…

daar waar eens twee werelden elkaar aanraakten ik alleen achterbleef omdat eigen benen niet de jouwe bleken bemerk ik in ’t verstilde van vergeet-mij-nietjes onze blijvende verbondenheid…

daar waar eens twee werelden elkaar aanraakten ik alleen achterbleef omdat eigen benen niet de jouwe bleken bemerk ik in ’t verstilde van vergeet-mij-nietjes onze blijvende verbondenheid…

Zie de maan schijnt door de bomen. Vol verwachting klopt m'n hart: Zwarte Piet zal bij me komen. O, wat is z'n roede hard! Vorig jaar werd ik bemind als geschenk van Goede Sint. Vorig jaar werd ik bemind als geschenk van Goede Sint. Toen die Piet bij mij bleef pitten, raakte hij een kwakje kwijt. Met een kind liet hij me zitten: 't Is een…

Het is deze maand dat later plotseling uit het zicht loopt om niet meer om te kijken alleen de zon trekt juist die dag alles uit de kast het lijkt of je lacht terwijl ik de borden tel en met het bestek in beide handen vraag ik mij nogmaals af waarom je niet heel even aanschuift ik verschuif her en der wat stoelen en kussens en plak…

jouw gezicht heeft iedereen gezien voor jouw ogen hebben ze als knipmessen gebogen was het bewondering voor wie je was of wat je deed jij nam hen allemaal beet niemand heeft je ooit gekend geweten wie je was hun droombeeld heeft er altijd naast gezeten jij huilde in de stilte om je heen sprak met je eigen spiegelbeeld en voelde…

mijn liefde voor jou is de wiegedood gestorven ik heb haar begraven maar ze ademt nog steeds ik mocht aan haar onecht bestaan toch al geen ruchtbaarheid geven wat jij in mij brandde dat leven maakte je bang kon je niet aan ik heb haar gevoed wou niet verliezen als een leeuwin haar jong tegen me aangedrukt toen jij begreep dat je moest kiezen…

het opperhoofd zegt bijna niets zijn ogen stralen uit sturen aan standvastig en oprecht leidt hij de stam dat is even wat anders dan het richtingloze gewauwel van de hedendaagse “gezagsdragers”…

Herinneringen aan hoe je nog zoveel nachten op Sinterklaas moest wachten en met gemak in het kindergebedje met je handen dichtgeknepen Sint er mooi aan zijn baard bij kon slepen, ja hoor, dat ging in één moeite door. En als de dag dan daar was en je voor je plas heel vaak "het huisje" frequenteerde en hij, hoe kon het bestaan, juist op zo'n…