170 resultaten.
grillig
gedicht
3.0 met 22 stemmen 7.433 ik ben een lentekind
maar meer nog
een zomervrind
in het voorjaar
kijk ik de bollen
uit de grond
bij mij sneeuwt het
klokjes
kussen kroken
en sissen de narcissen
en als dan plots
de wind weer uit
de noordhoek waait,
dan staan de bloemen
nog wat langer
maar niet te lang,
warm water moet
het regenen,
de zon ploertend
door het…
en ik zou je muze zijn
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 359 en ik zou je muze zijn
in de oorsprong van jouw verborgen inspiratie
in al mijn schoonheid stond ik voor je
en jij zou later schrijven
over hoe de gedachten zich keren
over de zijde van ijdelheid
over verlangen en verdriet
en het vuur van je oeroude bloed
de laatste stralen van de avondzon
weerkaatsen in mijn straat van de muze…
Silentium
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 213 de stilte steekt
diep tot op
het bot
slap verweer
denkt ongemerkt
langszij te komen
wrijft zijn
onschuld in
kobaltblauwe verf
wat al snel
sporen achterlaat
in het wassende water
de agitatie groeit
©Lady Love…
Haar verlangen
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 538 Dochter van de maan
in de wereld waarin zij leeft
is de vrouw niets waard
ze is er om haar man te behagen
te verzorgen te verwennen
maar in de nachtelijke uren
staart ze dromerig naar de maan
voelt een zachte kus
op haar blozende wangen
kan naar zoveel meer verlangen…
Survival of the fittest
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 173 voorgewend van zelf sprekend
jeuken pennemessen in zijn rugvacht
misantropisch getrapte vallen
missen lukraak
een beer richt zich op
toont hoofdschuddend zijn tanden
niemand ziet het scherp
van zijn klauwen
kalm verzaakt
beslist hij het schijntoneel
er is wel honing
maar het loont de moeite niet…
Schattebout
netgedicht
3.0 met 27 stemmen 1.402 Ja lach maar - toe lach maar
bijna kostte het mijn leven
toen ik staande in mijn hemd
en door de haast wat ongeremd
er met de Franse slag mijn kraag
nog snel een strijkbeurt had gegeven
Het is een zoenvlek - zei ik steeds
maar oogstte enkel medeleven…
einde
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 141 er waren de dagen
van grote gebaren
van nachten doorwaakt
het leven doorzien
gedachten van wereld
omvattend vermogen
van minnen en haten
tot dood er op volgt
of eeuwig en altijd
van nooit meer een ander
maar leven gaat verder
onstuitbaar en dom
nu zijn het de uren
voorzichtig genoten
want elke minuut
is een teken
van…
Ark
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 100 Soms wil ik wel eens mijn eigen Arkje bouwen
Om te ontkomen aan de stress of het verkeer.
En te varen op het water of het meer
Niet enkel voor dieren, maar ook voor getrouwen
Wees echter niet te overhaast met het vellen van de bomen
Want zelfs de slak is tijdig bij de ark gekomen…
Wie dacht
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 410 Wie dacht dat hij de waarheid kon ontvluchten
Het leven naar zijn handen zetten kon
Wie dacht dat na een dag met straaltjes zon
Een fase kwam met louter blauwe luchten
Wie dacht ik heb echt geen gevaar te duchten
En als ik dorst heb vind ik steeds een bron
Wie dacht ik reis voorbij de horizon
Waar ik niet hoef te klagen of te zuchten
Die…
Compliment
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 210 Vandaag 1 maart is Complimentendag..!
-------
Wat bent u toch een fijn en warm publiek
Zo heerlijk dat ik voor u schrijven mag
Vooral op deze complimentendag
Ik vind u naast belezen ook uniek
U zegt dat u geen groter slijmbal kent ?
Vandaag beschouw ik dat als compliment.…
Wit geteerd
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 121 Nog rijgen zich de dagen
aaneen tot een mistige wereld,
en geen duidelijke zon verscheen
in onze onverbiddelijke vragen
spreken we de verwachting uit om
de lente te vertragen, de winter
floot zich door het leven heen,
de hoop wordt in stilte gedragen
op de vleugels van voorjaarwinden
in het eeuwig spoor van versmaden en
onze teer beminden…
Verdichten
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 280 voor zich uitstarend
prikt ze in een bord waar de avond
tevoren een warme maaltijd
op geserveerd was
haar ogen kijken in 'n wereld
die voor anderen niet zichtbaar is
waar alleen zij toegang tot heeft
kleurrijke vlinders pirouetten dansen
bloemen geuren en nooit hun kop
laten hangen, bomen hun armen
uitstrekken tot in de eeuwigheid
vogels…
Voor de schone schijn en de paus
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 603 Geen toekomst voor hun beiden
hij moest gaan
keek even nog om
droeg haar wanhoop in zijn ogen
zij zijn kindje in haar schoot
september 1967…
Een mens eigen
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 258 soms
is mijn wereld
zo groot
dat het geringe
genoeg blijkt
zoals leegte
mateloos ruim
kan zijn in
verlatenheid
daarom
besproei ik
het uitzicht vaak
met stilte…
universeel
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 538 universeel
om acht uur het journaal
een vader weent stil
telkens weer dat verhaal
kinderen hinken op één been
de oorlog nooit vergeten
ze kunnen nergens heen
honger, ziekte en geweld
moordend vuur en watersnood
dakloos schuilen in het veld
vertaling overbodig
verdriet
heeft dezelfde klank in elke taal…
De moloch van Muk
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 168 Kijk daar, kijk westwaarts, want vanaf dit punt,
hier in het dorp, bevindt hij zich in ’t westen.
Daar staat hij, groot maar onbetekenend,
zo lijkt het, wiegend soms op zijn grondvesten.
Goed dat het in de lucht van wolken wemelt
om hem te schragen, anders viel hij om,
alsof een dikke sisser uit de hemel
ter aarde stort en inslaat als een bom…
Toch zonneklaar
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 259 Een mooi gedicht groeit niet aan bomen,
het komt je zomaar aangewaaid;
misschien dat 't nestelt in je dromen
en dat het je daar even aait,
maar 't vraagt geduld en soms hard werken,
het laat je ziel dan ook niet los
en doet zoveel tot je gaat merken
de stille krokus tussen 't mos.
Dan zingt er iets, als danst de wind,
alof je plots een…
Keer op keer weer
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 280 links of rechts
woorden bestaan niet zomaar
in het volle daglicht
is er een vat vol tegenstellingen
tot op de rand
keer op keer weer
dat valt me zwaar tegen
als waarheid wordt ondermijnd
om de cirkel rond te maken
die verbindt……
Eenvoud
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 639 Vaak gaat het om de simpele gebaren
het schillen van de aardappels en de dikte
van de schillen in het kritisch oog van een moeder
die het, omdat ze ouder is altijd beter weet
De spetters die je maakte bij het laten vallen
in de met water gevulde, grote, zwarte pan
waarin het heelal zou kunnen passen
omdat er zoveel ruimte in het niets is…
De mythe van Orion
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 334 Hij bond de strijd aan
met het eind en het begin.
Hij daalde af van 't licht
op zoek naar oorsprong en naar zin.
Maar al wat hij vond was as
en sintels van een dovend vuur,
geen Olympische god die hem genas
van deze queeste zonder duur.
Uit sterrenstof is hij weer opgestaan,
achtervolgt de Stier als nooit tevoren,
maar tevergeefs tracht…
koestering
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 241 ik droomde dat ik een trein was
die langzaam de nacht inreed
in mijn linkerzij woedde een brand
kalm maar vastberaden
verdreef de dag de duisternis
ik werd wakker
in een zacht en warm landschap
dat voelde als mijn moeders schoot…
Houten kerk Bickerseiland 1968
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 1.053 Ik droom dat ik ‘n eeuw geleden
over oude gladde stenen loop
een meisje huppelt voor mij uit
schijnbaar uit het niets komen
paard en wagen plotseling opdagen
Een stem schreeuwt in m’n hoofd
Grietje is dood, ze is overreden
mannen en vrouwen in het zwart
die in de donkere aarde staren
beelden vervagen bij m’n ontwaken
Een eeuw later…
Droomstilte
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 257 Het is bijna de droomstilte
die je woordgebarend hebt gebracht
met dat tasten van dageraad
de vroege dauw, een lenteochtend
het is al bijna die avond
en dat afscheid in de kou
hoor de diepe adem
in jouw woord fluisteren
de maanschemer scheel
flinterdun door de emoties
een schat in jouw sterke handen
die woorden stileren
als niet te…
Een zekere dag
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 541 Ik ben teruggelopen
langs onbestaande stranden
over korrels ondichtbare woorden
door een tomeloze vloed
van uitgestorven duinen met wuivend
traangewas.
Ik heb mij teruggevonden
halverwege een droom,
schudde het zand uit mijn ogen
en schiep een gedachte.…
Zwijgende oceaan
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 176 Gezwegen, naast je in het bed,
zag ik op je slapen, het bewijs
van het kloppen van je bloed,
een oceaan van gloed, waar eb
en vloed tot elkaar komen, om de
hemel op te rapen in je dromen, om
in je adem samen te vloeien, in een
tijd die niet bestaat en op kousenvoeten
verder gaat,vermomd zich met de
uitgeworpen kleren op de achtergrond,…
Omgewoeld
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 594 wij nemen de bekende weg
belanden in een fris seizoen
met verse akkers tot de kim
en klare taal tussen de velden
intussen heeft de landman
voren nagelaten
door dieper ploegen
komen oude resten weer omhoog
als weggezonken tegenslagen
is het de straffe wind
of toch het lage licht
dat mijn verdriet na al die tijd
nu zienderogen stromen…
angst om te vlinderen
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 268 in verscholen verte
wacht gekreukeld
teerblauwe vlinder
in veilig cocon
onder grijs-grauwe zwaarte
sluip- slurpen
dorstige dreig-rode
vurige vlammen nabij
vleugellam geslagen
krinkelt vlinder osmotisch
blauwe lucht-gedachtjes
terwijl ver buiten haar bereik
in groen en gele pracht
het universum lonkt
schildert zij haar vliegangst…
Vuur
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 929 Weet iemand me te vertellen,
of ik alleen ben in mijn vuur,
te vragen om een aai,
een compliment
een arm over mijn schouder,
of vraag ik teveel
loop met mijn hoofd tegen een muur
Van onbegrip?…
Hap slik weg
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 554 hoe toch blij te zijn met een heerlijk resultaat
als lang tevoren vaststaat dat het razend rap
verloren gaat als prettige belevenis
het is als breed vertakte bomen snoeien die gelijk
weer verder groeien, ruimte nemen
zonder rem en die je dan met taaie twijgen
in een snelle werveling zwierend om je oren slaan
ik krijg het niet gedaan,…
Nee, ze heeft niet verloren
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 477 Heb je echt verloren
fluistert de wind
zachtjes in haar oren
nu je geen winnaar bent
nee, zegt ze
vol overtuiging
winnen hoeft niet
er is liefde
haar glimlach is
als de lentezon
de maan kust
kersenrode lippen
haar voeten lopen
daar waar haar hart
naar verlangt…