Alle inzendingen, jaar 2010, week 22

de seconden op de magnetron tikken weg seconden waarin verliefden hun eerste kus beleven elkaar hun jawoord geven baby’tjes worden omarmd mijn eten is opgewarmd…

langs de heerenweg overheerst de hele dag seringengeur…

hij is de baas eet zelfs kaas laat muizen springen en dansen en danst gezellig mee op een pakeerplaats van steen leeft hij negen levens en neemt soms de been hij is een kater nog niet zo oud hij zegt hallo en heeft een hart van goud…

liefde is iets moois, liefde laat je het mooie in het leven zien, liefde geeft je vleugels, liefde laat je zweven naar plaatsen waar je ooit alleen nog over kon dromen, liefde is een kunst, het hebben en kunnen behouden is een gevecht, je moet leren vertrouwen, je moet leren accepteren, je moet leren volhouden, je moet leren begrijpen…

de dood zit in de bomen kijkt me aan schraapt z’n keel en vliegt weg opgelucht haal ik adem zachtjes in mezelf fluitend loop ik door…

aan de stalen tafel schrijft hij zijn annalen zijn pen gevuld met vitriool de data en de namen, de onbekwame, de gegeselde en de gek hij haat hen, ze kennen zijn gebrek vanuit het raam ziet hij de rozentuin, de rotsen en het getraliede hek zijn hoofd staat niet naar strepen die schuinweg de tegels delen licht en donker hij tekent…

Ineens was er iets, dat me deed stilstaan met lege handen, me van niets bewust voelde ik een aanraking een handje vulde mijn hand tegelijkertijd mijn hart was dat het moment van jouw geboorte? braken toen de vliezen en begonnen de barensweeen je verlangde naar de aarde en naar nieuwe ouders zelf had je je keuze gemaakt op te groeien in…

door zijn aderen stroomt het zwarte bloed van exogene minnaar een graag geziene gast bij vrouw en moeder onderhevig aan verlepping en verkwijning die buiten zoekt wat thuis niet meer voorhanden is…

Goal……. Ik snap er geen bal van Een big bang … Hoorngeschal Welk net….. Alle ogen gericht Die bal verlicht Oranje Een wave Het doel Voor paal Één lijn We gaan allemaal…. Kaatst het Heen en weer En we hebben het …..einde Fantastische tijd Geen bal verricht Want die …. Je kent het vast, het einde Stom rennen achter de feiten aan…

Schreeuwlelijke luchtwerveling. Tegenbeeld van zuchtsterveling. Dit distichon is een vrije samenvatting van het gedicht 'Le Martinet' door René Char. Daarvan hieronder de Franse tekst plus de vertaling in het Nederlands: Le Martinet Martinet aux ailes trop larges, qui vire et crie sa joie autour de la maison. Tel est le…

De ochtendmist trekt langzaam weg van de heide. Het zonlicht breekt door als een zachte hand die voelt als zijde. De nachtdieren kruipen weg, de dagdieren worden langzaam wakker en bevolken de heide. Het belooft een mooie dag te worden. Een soort dag zoals Shakespeare het eeuwen terug met zijn scherpe dichtersogen al zag. Dit soort dagen…

parende padden op steen in vijver op het pad sta ik…

de wind kwam van over de zee met de nacht in zijn vleugels maar het wordt dra zomer dus droom ik van warmere lucht en bergen van licht terwijl ik vaar over waters als spiegels over hopen schelpen en duizenden papieren strandbloemen gezien door de ogen van een kind…

Recent Indiaas onderzoek toont aan De mobiel verstoort het magnetisch veld De bij navigeert nu tegengesteld Komt nu uitgeput bij zijn korf weer aan Denk nog eens wanneer je zit te bellen dat Maja het niet zal navertellen Bron: Telefoonsignaal slecht voor bijenpopulatie op niburu.nl…

De dichter verwekt tekst in stilte, verwerkt de kilte in z’n dicht, verbindt zich met het vrouwelijke, verdekt in alle muzen, hij zingt het voort, belooft haar trouw, verkent verrukking van haar schoot en lichaam, verdubbelt de hartslag, de uitputting nabij, door kansen die ze hem bood, zonder berouw en ogenschijnlijk vrij. Vervloekt onomwonden…

Vroeger schreef ik als een erudiete vorst met een gouden pen op de duurste perkamenten. Nu kras ik, armer dan de armsten, in de basten van bomen mijn roemloze klachten in de natte modder van verpauperde dromen. Ik ben toch niet mislukt omdat ik Vondel niet overtref of niet eens evenaar, nee, het is welletjes geweest, ik gooi mijn woorden…

Nee Ik zoek je toch niet op Hoezo dan zoek je mij op Ik drink geen koffie Dus die staat niet voor je klaar Nee Meestal wanneer ik op bezoek kom Breng ik een bosje bloemen Of kom ik met iets lekkers Maar jij geeft niet zo'n gebaar Nee Je komt Meestal onverwachts Je brengt al je zorgen en je ongeluk Blijft nooit al te lang…

De nacht nog amper weggevlogen, wek jij mij zonder mededogen om met jouw stroom lauwwarme stralen mij wéér zo vroeg uit bed te halen Mijn lichaam voelt zwaar, ik zucht en gaap, ik aarzel tussen wakker en slaap, doch jij maant mij kalm en tevreden na het douchen snel aan te kleden Heel mild werp jij je gouden licht direct op mijn gepoetst…

Ik kon naar je gluren Zonder dat je het merkte Van je genieten Zonder dat je het zag Ben je gaan volgen Zonder een reden Een gedachte aan jou Ontlokte een lach Een blik van jou Veroorzaakte storing Jouw stem heel nabij Een schok in mijn hart Een aanraking van jou Bracht mij in bekoring Dat rare gevoel Bezorgde mij smart Als een bakvis…

wakker worden op een zaterdagse lentemorgen met de zomer in je bol want het is immers al juni de zon straalt door het open venster de wind fluistert beloftevolle geheimen en je neuriet mee “You are not alone, I’ll be there” een tevreden glimlach kleurt wangen blozend je wordt warm van je kruintje tot je tenen als een hand je teder streelt…

Vroeger is een huis waar ik later wakker wordt gefilterd zonlicht laat kleine stofjes dansen in kleuren van glas... en ik voel mij weer thuis een zachte bries van herinnering blaast nieuw leven in de leegte waar ik woorden vind uit de tijd van het kind in de tuin... op het zuiden strooi ik ze uit op de wind een…

nooit hebben wij ons bloed gemengd of naakt gedanst bij volle maan geen heidens ritueel van schedelbekers bier vleermuis en vampier weg met de magie uit donkere uren de hete vuren in overgaaf aan satan en serpent wij kiezen voor door licht gebroken duisternis de klaring van de zon koestering in warmte en transparantie van de zee…

In vroege lenteochtend tijger lacht naar de maan schatert de gebrilde kikker in zijn groene naakte waan schalks langs de vijver daar spreid zich een bruid in gerichte mannenijver te voorschijn zijn spuit en klimt op ’t vrouwtje slanke benen wat krom dauwdruppels drinken want de mensen zijn dom.…

Hoe vaak jij ook uit de taal opgroeit tot die ene warme naam Ik wil je het liefste ongesproken laten geheim houden want vreemde toehoorders kunnen om de hoek wachten Ik wil je het liefste binnensmonds op het puntje van mijn tong net niet gezegd…

oneindig is als licht met donker vermoeden levenslang in geketende ringen met liefde en verdriet een verschijnen en verdwijnen meetbaar en ook weer niet aan alles komt een eind behalve aan een cirkel als ik die nu verzin begint wat nooit meer stopt slechts krimpt of dijt blijvend door rond te gaan op eigen kracht ongeacht…

ogen vol glinstering gevuld met tranen kijken in de verte zoekend naar betere tijden…

Ooit hadden socialisten idealen, Maar rood is wegens acht jaar paars verkleurd, Hetgeen ter linkerzijde wordt betreurd, Daar rechts een ferme zege kon behalen. Maar anderzijds is het natuurlijk goed Dat de Partij weer aan de Arbeid moet.…

Mijn boot was schroot. Tot ik de zon op de vistrap zag – brak in duizend manen. ‘Ik tentakel je wel op. Nu ben je mijn mantel en mijn kraai, jij babbelaar maar verliefd zijn en gelijkertijd ook koken – neen.’ Ik: ‘Groot veulen knikte goedendag naar de trein daar tussen Luik en Leuven. Nar op een beer. Wolkengloed als goud op blauw. Vuurbal…

ze zit in de loge een roos in haar hand kijkend naar een schouwspel van bloed en van zand het oude ridderspel in de Spaanse Arena hé Maria Magdalena lelieblank zijn haar wangen zij zit stil en onbewogen hij heeft haar blik gevangen doch kogelhard zijn haar ogen honingzoet zijn haar woorden maar haar hart is zo koud als het noorden…

De oliesnor is los Hij krakeelt weer in het bos Soms roept hij Pet en Fluim met z'n mondje niet groter dan een duim Wee wie hem 's-nachts tegenkomt als hij met duizenden samendromt De ene keer sluipt hij hard dan weer is hij vervuld van smart Dus als je hem ziet luister dan niet naar zijn lied…