Alle inzendingen, jaar 2010, week 35

De zee, ze riep naar de schelpen en versierde het beklede strand terwijl zij vast aan slaap gebonden waren, spoelde de zee ze voort, rolde ze op het zand. Meedogenloze zee, bedekte ze met al haar liefde, wikkelde schelpen rangschikkend in verre dromen. Mijn diepe zee.. boodschapper langst de kust, droeg de frisse eenzame zilte schelpenlucht…

nimmer zag ik zo de maskers vallen in een klucht, ongeschreven, waar de ware mens niet voor zijn eigen bevalling vlucht jhb Dit is wel een heel vrije en oppervlakkige vertaling van Prof. Dr. Janus Hortus Botanicus te Praag. Deze tekst komt uit het Zuid-Goenureusisch. Ik geef u hier de letterlijke tekst zodat we er later geen misverstanden…

De strakgebonden monden, zonden, in formatie genade kent hij niet de potentaat Maxime hij formatteert de leden streng naar zijn regime betrokken als hij schijnt bij onze natie Als lichaamstaal zijn innerlijk zou schrijven zijn denkrimpels, emotieloos gezicht zijn stem, op enkel frasen afgericht de bril waaronder felle ogen drijven Hoe zou…

Strijd Wie loopt het hardst als het om de wed gaat ? en wie wint krijgt eeuwige roem, hij ziet de rondetijden passeren bij het voorbijrennen en hijgt stevig zijn longen klappen bijna en het publiek juicht en klapt ook als hij als eerste de finish passeert het zweet sijpelt tussen zijn oogleden dus hij ziet even wazig maar het einde…

Een varken stelde aan de mens een niet zo domme vraag. Het zei: 'Dag homo sapiens, uw antwoord hoor ik graag. U noemt zichzelf een dierenvriend, maar waarom eet u beest? Dat heeft het dier toch niet verdiend? Het is voor hem geen feest! Vergunt u beesten feest te vieren of maakt het u niks uit? Och, neem ten gunste van de dieren een resoluut…

Het is een "eitje", wanneer iets makkelijk gevonden wordt Het is een "ei" als ie een beetje dom is niet meteen snapt wat er wordt gezegd. Zo’n vers gekookt zacht eitje met een tikkie zout, niet te versmaden op de zondagmorgen! Maar: wanneer is het nou een stink-ei?…

zoals jan- de kleine krullenbol de tijdsduur van haar dood in armlengtes meet - hoe lang duurt dood eigenlijk duurt hij zolang of zolang en ze gaan iets verder uit elkaar, die kleine handjes of zolang - en weer wordt de afstand groter tussen leven en verdwijnen of zo zo zo zo zo lang..... - nu spreidt hij zijn armen wijd - heel wijd.…

De kan leeggedronken tot en met, met een dikke buik onderuit gezakt gaan liggen op bed, ik trok het niet meer, en maar draaien en draaien en ik zag hoe er aan me getrokken werd in een kolkende draai en toen in het afvoerputje. Uitgekleed uitgeput afgemat lag ik in de kreukels en wist niet meer waar ik was, ergens bij iemand thuis, dat…

De weg is duidelijk Hoe hem te lopen Waarheen hij gaat Wat op het pad ligt Hoe daarmee om te gaan Hier begint mijn nieuwe bestaan…

Zoals een bekende oude wijsheid luidt: Volg gewoon het geld en je vindt de macht! Mark begint nu aan de laatste opdracht Kwam iemand de verkiezingsuitslag niet uit? Nederland heeft er totaal geen erg in Vanwaar steeds die gang naar de koningin? ...republikeinen weten het zeker; de macht van het koningshuis reikt verder dan menigeen denkt…

bomen spelen verstoppertje, een enkele verraadt zich, laat halverwege armen hangen waar bladeren vallen is de zon vrijer, spieden hoeft niet meer het bos neemt op, ademt in en uit, wij snuiven de geuren en kleuren van paddestoelen…

vandaag droeg de aarde mijn hemel laag zoals een horizon vol meeuwen je keek naar mij opnieuw en nader vertraagde de zee rondom tijd en diepliggende duinen slapend in elkaar geen vragen over onbereikbare plaatsen of landschappen anders dan mezelf het waren momenten van volheid met bloemen overal…

akkers liggen gerooid maar voldaan in het goudkleurend avondlicht ik verzink in het vergankelijk beeld van groei en vergaan overpeins hoe mijn kleine bestaan verlopen is wat er na de dood van mij nog over blijft misschien wel verder leeft en of er ook iemand te wachten staat in het ooit gedroomde hemels licht…

Wanneer vroeger iets niet lukte kreeg je opgroeiend steeds maar weer de wijze les: blijven proberen, dan lukt het best. Wanneer nu iets niet wil lukken, je bent uitgegroeid en lessen beu, zie je telkens weer op ’t nieuws de niet aflatende jeu: van weer mislukt. Hoe vaak we het ook af laten weten, hoe vaak we ook pogingen doen…

Ik zie een regenboog boven de woelige zee ontdek pure schoonheid in dit natuurfenomeen schitterende kleuren boven de zilte plas tonen hoe creatief de schepper eens was ik prevel een dank je heel stil voor me uit hoor weer de echo doorheen het gedruis geen zorgen of leed sleep ik met me mee want kommer weegt lichter gedragen met…

De grutter die op de kleintjes let, maakt ‘t niet uit of we dikker worden, vandaar dat er in alle winkels al volop, pepernoten worden verkocht, maar: 't is nog steeds zomer!…

Hoe hij daar zat in de kamer die zijn huis werd ongelukkig uitzichtloos dood wilde en niet los kon laten soms nog begreep maar zich niet begrepen voelde gaat het wat beter? vroeg men aan mij die wist en niet kon helpen zih afvroeg hoe lang nog voor hem, voor mij voor ons allemaal op 6 Oktober was het voorbij!…

Ooit hadden ze nog tere kinderzielen. Nu zijn 't hormoongestuurde projectielen.…

Als jaren wegen en ogen zo maar tranen, verstommen klanken in kartonnen kelen. Als longen stikken en neuzen snotteren, versmoren woorden in rochelakkoorden. Als knieën verkrampen en benen stotteren, verstijven spieren en schrompelen klieren. Als wervels krimpen en knoken kraken, lacht magere Hein in je suffe brein.…

Onzichtbaar vaar je mij tegemoet op mijn eenzame tocht langs wijde oceanen van de grenzeloze tijd, onhoorbaar dringt je wezen door tot mijn intiemste luisterpost, je kent mijn wegen, die je ontcijferd en gelezen hebt, vaak gezwegen, omring je mij, ik adem met een brok van afscheid in mij keel, ik zal huilen als mijn lot mijn kist…

Verdwaald in het bos der leven denk ik aan die mensen die hun eigen vlees en bloed vermoorden dan beland ik in een wurggreep van angst en pijn worstelend probeer ik terug te keren op het stille pad en kies niet voor het eeuwige als afval begraven in een tuin of verstopt op zolder in een koffer terwijl zo'n kind niet eens…

In een bos met naaldbomengeur gevuld verlies ik al mijn spanning en ongeduld Een kabbelend beekje met koel helder water legt mijn zorgen opzij voor een weekje later Geen stadse herrie of verbouwende buur maar de simpele geluiden van moeder natuur even leven als in een utopische droom door een weekje vakantie op de Veluwezoom…

ben je al vergeten hoe je heette uit welk nest je kwam je lach de eerste stap aan handen die je koesterden de anderen die jou het leven leerden met respect voor zelf proberen ben jij geworden zoals zij of heeft het eigene zijn kans genomen leef jij in deze maatschappij gelukkig en met eigen dromen…

Ik heb gezien wie je was; En tot wie je zou worden Tot wie je nu bent; Veel scherper nu; dan toen. Toen ik nog geloofde In iets anders dan Hetzelfde Altijd hetzelfde Is eigenlijk Niets Ik zie nu pas wie je was En wie je bent gebleven (je ruggengraat zo sterk als elastiek; en evenzo flexibel) en heb om je geglimlacht…

Waar de paden kronkelden wezen bomen ons de weg dieren waren niet in ons geïnteresseerd, totaal niet en luidkeels Wij hoopten tegen beter weten in nog op een wonder dat het water ons zou dragen zou opengaan en onze achtervolgers zou verzwelgen, maar niets dan dat! Onder de grond hadden we achteraf gezien nog de beste schuilplaats…

Het CDA wil heel erg graag regeren en daarvoor overtuiging inlevéren het doet er niet zo toe met wie ze 't doen: schippers naast God zijn dol op marchanderen. 't Historisch voorbeeld van de NSB werd handig opgelost door 't te vergeten en door te gaan met Mozart's zachte g want wie vergeet lijdt niet aan zijn geweten. (PVV-lid krijgt…

Jij ontploft nog eens van je honger naar seks! Dan wens ik nabij te zijn, lijkt me jammie-jammie! Van jouw heiligdom wens ik slechts te dromen, want in de werkelijkheid klappen alle vreugdeballonnen kapot en daarbij; een naïeve engel wens ik niet te ontvleugelen, laat staan te genaken. Immers, duiven klappen uit eerbied, wanneer God tussen mensen…

Zo onderhand lijkt onderling respect In onze Tweede Kamer uitgeschakeld, Want Rutte zegt dat de minister “kakelt” En Wilders is van mening dat ze “kwekt”. Maar al heet de minister Vogelaar, Vogelgeluiden hoort men nooit van haar.…

De lucht was geel als gele chrysanthemen - weien goudgroen in fonklende atmosferen - van misten - goudgesmolten horizonnen - door goudzongloedend miststrooigoud verduisterd. Een gouden licht ter wereld, gouden twijfel, overal, overal, koninklijk twijfel, twijfelend goud, gouden vertwijfeling. Troonden onz' harten in het gouden duister,…

Eens verscheen je op een zomeravond met je ideale, blote borsten voor het slaapkamerraam, fel verlicht, als een engel die niets vreest. Ik zag je weer, op diezelfde plek, met tepels stijf van geilheid, even heftig als de naakte buik met de paradijselijke navel. Je profiel aristocratisch geschilderd door Rembrandt en je voeten nederig in plastic…