Alle inzendingen, jaar 2010, week 37

Je straalt een licht van geluk met oneffenheden langs je slaap rimpelt je wang lichtelijk mee als je lacht. Zo zeker van jezelf verzekerd is een aarzeling te verwaarlozen je weet waar je voor zal zwijgen dus je lacht. Je danst op de maat van je voeten die je volgen naar jouw wens en de wereld ligt even in jouw handen als je lacht.…

Met lijdzame dorst schudt en spreidt hij het hooi op de zonnige helling vol geelgroene stoppels blikt somtijds naar die vertrouwde sneeuwtop hem het verste wat is zijn bronzen gelaatsplooien bergen de bescheiden bloei uit onweerstaanbare kracht van kleine rotsvaste stee bemoedigd door verdwaalde vleugjes altijd zoekende zeewind.…

Eiken roesten met bleke kroon, geteisterd in storm - doorweekte regennachten, reikhalzend over zwart satijnen grachten, waarin zomers licht onverbiddelijk voor het najaar zwicht, wacht - rood en geel - geslagen bladgoed op de laatste dolkstoot van de wind, onwetend hoe die op te vangen om naderend onheil te verzachten, de maan in…

was ik ooit langs die brute bergen omhoog geklommen had ik dan geweten waar wolken overgaan in water steeds breder de baan makend naar beneden waarom wilde ik hoger waar de grond harder wordt dichter bij god of goud van aardse zaken kon ik niet geraken, edoch die gedachte zal ik laken hoog en machtig striemt de kou, slaat ranselende wind…

de smalle gang herleeft nu een nieuw jaargetijde zich kleedt naar de wens van de natuur, zo ook is het handvest dat door jou geschreven mijn kraag kreukelt zodra het donker bij het avondeten aanschuift het licht op een zacht pitje, het bleekje ondergewaardeerd toont toch de trots waarop ik heb gelegen en ik ken mijn weg in het duister…

Ik dacht dat je nog sliep toen ik je eenzaam zocht je naam steeds riep in stilte, tegen mijn tranen vocht maar toch, ik vond jou niet zoveel is er verzwegen zoveel niet gezegd de woorden moet ik wegen ze zijn op gouden schalen gelegd en niemand spreekt ze tegen ik dacht dat je nog sliep maar kwam je nooit meer tegen soms vang ik nog…

Kijkend over de waterlijn luisterend naar de wind die zachtjes zingt. Samen met de meeuwen die zweven met allebei hun vleugels weid gespreid. Ze worden gedragen op golven van de westenwind en omarmd door de zee. Waar ik vind mijn rust als ik luister naar het lied van zee en wind.…

Het niet begrijpen vul ik aan met herfstgedichten en een stil verlangen naar wat rust. De zee alleen heeft nooit het strand gekust maar komt met eb en vloed het levenslot verhalen. Laat me dan vredig zijn en anderen verblijden met luisteren en zingen, met glimlach en met troost al kan ik niet begrijpen.…

onthullen zullen ze nét niet verbergen eerder ze dalen liever in daar waar ik ze een rustplaats gun om even te verpozen mijn woorden lezen uit tonen zich pas na het stemmen ze zoeken samenhang, de zin wat ik jou toevertrouw is gisteren gekozen…

De zachte reus zat niet aan tafel. Hij lachte naar ons vanaf zijn rechthoek in de boekenkast, zijn provençaals terras, waar alles rose was met grijs en blauw, hij ook, in de zon. Plein, platanen, fontein, alles was zoals het hoort, volmaakt van barsten, kloven, mossen. Het was gezellig met zijn weduwe op die avond van het oude jaar waar…

uit het stille heldere water, rijst haar spiegelbeeld hoog statig komt zij langszij haar lange hals gestrekt, de blik op oneindig, zo glijdt zij minzaam voorbij majestueus, als een galjoen haar vleugels als zwaarden rond de boorden gevouwen, het boegbeeld, mooi van vorm lijkt witter dan wit als uit marmer gehouwen in alles rustig en…

narrige herfstwind rukt poster: NAZOMERFEEST los van een plakzuil woorden fladderen vluchtig vallend boomblad dwarrelt mee Tanka…

Huis vol rouwenden De leegte overvalt hem Hij beseft nu dat – Haar frêle wezen het huis Al die jaren levend hield…

Je leeft alleen nog maar in gebroken dromen weer kreeg je niet de erkenning die je zo nodig hebt langzaam druppelen je laatste krachten uit het lichaam je voelt als koud van binnen uit dood denken is zo buitengewoon vermoeiend dat velen oordelen en daarin hun eigen voordeel zien…

ogen vertellen liefde in alle talen zo grenzeloos mooi…

je hebt het blad nooit voor de mond gehouden het dwarrelt naar de grond uit vingers die onmachtig zijn om alles in de hand te houden jij hebt altijd de rug gerecht maar nu lig je gestrekt laat gods water over akkers lopen in een afscheid met gebroken ogen toch zal uit as jouw feniks weer herrijzen om levend in herinnering te…

Zie mijn nederigheid, door het raam naar mij staren, de klank van je groet in mijn oor. Wortel van volmaaktheid, heiligheid, de ondeugd van verwaandheid bereikte de sprong van een kind, dat telkens bloost, in vreugde puur nederige deemoed in eigen fout erkend, ziet mij vechten, smeken, ziet de zelfverachting op haar knieën .. eerzucht…

De zomer kan me gestolen worden. De ramen open op het gekkenhuis Der wereld. Het knarsend etsgeluid Van het geschreven woord. Een nagel krast Het marmer tot wit stof. Het gouden kalf Verdrinkt in schuimend biest van de profeet. 'Gij zult geen andere goden!' Kalm nou maar De sleet zit in de baard van kemelhaar. Een korte broek geeft brandnetels…

Wat heeft zo’n koningin nou te vertellen? Al spreekt ze nog zo deftig van haar troon Ze meldt haar onderdanen toch gewoon Wat Kok cum suis ons voor wetten stellen. Of zegt ze soms vandaag: “Wij overwegen Of wij niet eens een staatsgreep zullen plegen?”…

In mijn hoofd gegrift, in mijn geheugen, tegelijk ontwrichtende, ja zalvende beelden, lijk een zwak nummer op een plaat staat elk accent, elk letter, elke uitdrukking op je gezicht heel irriterend en pijnlijk voor je betekenisvolle identiteit pijnlijke momenten, verkrasst.. mistroostige dagen vol hartenleed hebben plaatsgeruimd voor…

Afgelopen tijd was daar dan weer Een verschrikking in de motorsport Waarbij een pas 19 jarige moto 2 rijder Om het leven kwam door een botsing. De man met nummer 48 zal dan ook Niet snel vergeten worden, want deze Toch jonge coureur van Japanse komaf Zou een zeer talentvolle coureur worden. Maar helaas mocht het voor deze motorcoureur…

Vlammen klimmen omhoog langs je sensuele benen, het vuur komt al tot aan je schenen. Al gauw vat je volledig vlam, dat is het moment dat je op mij af lopen kwam. Ik pak je beet en stap in, dat was de eerste seconde, het begin. Strak en in de maat, beginnen we aan ons avontuur dat vanaf nu bestaat. De dans van het leven bevat draaien om…

Een vlinder danst van bloem tot bloem... Hij zoekt nog naar honing in de late nazomer. Hij zoekt tevergeefs alle bloemen zijn leeggezogen. De herfst komt eraan... Dan is het met hem gedaan... En kan hij niet verder leven. Heb met zo'n vlinder veel medeleven.…

Op een late namiddag in midfebruari loop ik samen met jou over bedauwd grasland langs het riet van een traag kanaal. Jouw laarzenen stevenen voor mij uit door hoge vergeelde stengels, sporen een weg uit naar de kim. Jouw ogen schitteren vochtig als de waterigrode zon zich door de vochtlagen boort. Je praat en je lacht tegen me: strompelend…

ze kijkt en ziet haar weggegeven hart dat voorbij vliegt donkerpaars bijna zwart door de overvloed van verdriet ze zwaait dag lief hart het ga je goed ik laat je gaan tot waar de hemel gaat waar jij nu staat laat je zelf binnen ga dan ga nu opnieuw beginnen herinner mij zonder smart en open je open je hart…

Ik hou van je. Hoe vaak zeg ik dit Zonder dat je het hoort? In mijn hoofd. Ik mis je, meer dan ooit. Het besef dat ik je kwijt ben Maakt me kapot. Mijn hart is bij jou en van jou. Je stal het Toen ik je leerde kennen. Je keerde me ondersteboven En ’t wordt nooit zoals het was. Onze momenten samen Koester ik Als de kostbaarste dingen…

Als angst ons bekleedt leert liefde ons naakt te zijn dat past ons beter…

weemoed en tegenweer iets dat je weerziet iedere keer... een laatste droom in het verschiet de berg te hoog een leeg vergiet door deze zeef is het gegaan het klein geluk uit je bestaan 't vloog zo weg met het vergeten je zag het aan hebt 't geweten het komt niet weer dat is een feit verdween voorgoed in eeuwigheid…

Zijn voetbalshirt geurt naar gras, draait dagelijks het rondje mee in de witte was Hij is een prof in een notendop, leeft van zaterdag naar zaterdag met de bal in zijn kop. Barcelona, Madrid, Amsterdam en Milaan Let maar op: die aanvallende middenvelder van de D4 hij gaat ervoor, en komt eraan! Morgen moet…

Hoofd omhoog het komt wel goed Even doorbijten nu het moet Hoofd omhoog en er tegenaan Huil maar even dan verder gaan Hoofd omhoog denk aan morgen Met de tijd vervliegen ook je zorgen Hoofd omhoog de strijd alleen Pak je kracht sla je er doorheen Hoofd omhoog en schouders recht Alles komt op z’n pootjes terecht Hoofd omhoog…