Alle inzendingen, jaar 2010, week 51

Gek eigenlijk dat er een reden moet zijn, om vrede te voeren, gek eigenlijk dat er maar 2 dagen sprake is van vrede, en juist op die dag zijn er weer van die rare dingen, als ‘terreurverdachten in Rotterdam opgepakt’ zijn vast mensen die niks met ‘vrede’ hebben! Gek toch?…

Wat kan het leven toch heel mooi zijn, Geniet er van, net als van rode wijn. Maar ontkurk de wijn op tijd, Ben je te laat dan krijg je spijt. Een vriend vertelde mij, zijn leven is voorbij, Hij zei er is geen redding meer voor mij. Wat moest ik hier op zeggen, Hij heeft zich er ook bij neer moeten leggen. Mijn leven ligt ook overhoop,…

De boodschapper stak het meer van ijs over. Een nachtelijk wezen blies op zijn fluit. De kakofonie van geluiden drong mijn gebarsten voorhoofd binnen. Ik zong mee om zijn volgelingen weg te jagen en de schaduw van het beest veranderde in het licht. De gezichtloze verschijning begroef ik onder de heuvel van een onbevlekte…

Er was niets anders dan de witte dag vandaag in de wintertuin zag ik onzichtbare dieren nog voor het sneeuwen in een droom verdwijnen in een ander, onvervangbaar leven deed ik net alsof je nog leefde nooit werkelijk dood was gegaan en niets anders dan dat droomde ik, in mijn waan van de witte dag vandaag.…

sonnet in vrolijke driekwartsmaat Zie ginds komt de stoomboot, hij schijnt door de bomen wie zoet is krijgt lekkers, wie stout is de zak ik zie al een neger verstopt op het dak zou Rudolf het Rendier dit jaar ook weer komen? De Jingle Bells klinken voor jong en voor oud kerstbomen, lichtjes op straten en pleinen kerstdiner, reerug en edele…

heilig in de stilte van deze nacht de dag die sluimerend op haar ontwaken wacht vier vandaag de geboorte van dit bijzondere kind in wiens onschuld ieder iets van zichzelf vindt voel de vrede en het geluk dat van hem uitgaat de warmte en de kracht die u tegemoet straalt laat dit gevoel gerust bij u binnen komen opdat gelukzaligheid…

Donkere sneeuwwitte straten Opweg naar een gezellig samenzijn We waren de laatste van het gezelschap Vrolijke kinderstemmen en schaterlach Gedekte tafels,voor elk wat wils Even bekroop mij een gevoel van...eigen Zonder mij waren deze mensen hier niet Geen zonen en dochters Zeven kleindochters en één kleinzoon Ondanks mijn verdriet Ben ik een…

Als we de snaren in ons hart afstemmen op het lied van de liefde zal er altijd zuiverheid klinken…

in de stilte, minuten van een nacht heb ik je verzen ondergaan het is donker zo zonder achtergrond waar lengte noch breedte de warmte bewaren van je zwijgen of de dag zou mij moeten losmaken en de ramen zacht schuren met het onderkomen van een zomer voor een versteende nomade mij vluchtend vindt zoals vandaag…

Sneeuw valt dwarrelend naar beneden de wereld wordt bedekt met een witte deken Kerstmis: even stil staan bij de geboorte van een kind dat ons vrede zou brengen. Al vele eeuwen vieren wij dat moment samen met de mensen die om ons geven. Vrede, heeft het nog steeds niet gebracht. Zouden mensen in heel de wereld ooit eensgezind samen het…

Huis, tuin en keuken, dat is de hele hemel, het hele geluk. Vergeet verleden, vergeet de verre toekomst, vergeet de hel maar. Stop de ellende van onvervulde wensen, van mededogen. Luister de vogels, de schepper schept en ordent zijn hemel voor jou. Wat ik wil, gebeurt altijd, nu hier en overal dus.…

Kerstmis 2010, de sneeuw ligt op de grond, de zon schijnt, de wind waait, de mensen tja, de mensen, vieren kerst. Kerstmis 2010, de sneeuw geeft last, de boom brandt de kaarsen eveneens, de mensen, tja de mensen eten. Kerstmis 2010, de buiken, buiken uit, de alcohol vloeit, het eten wordt gegeten, de mensen, tja, de mensen vieren kerst…

God had zelf notabene nu zijn koninkrijk verzegeld en verlaten voor een bankje van het winterpaviljoen waar hij kon omzien naar de mensen die zijn wintertuin bekleedden vol met glinsterende paarden die hun glans hadden verkregen van de draaimolens die draaiden als een spinnewiel bij nacht voorbij een toverlint van lichtjes in de sneeuwgeworden…

Christus Konings Kind Heilig Gods Lam Zoon van de Vader Zoon van Maria Pleegzoon van Jozef zeker, zeker geen lammetje geen moetje geen doetje geen mietje geen macho maar mensenkind van het meest zuivere soort uit-einde-lijk leidde ons lijden Zijn lijden Zijn handen Zijn voeten Zijn borst Zijn hangen Zijn kruis Zijn sterven maar,…

Al doe je keien in je zakken denk nu maar niet dat ik daarom stop want met het grootste gemak én met mijn liefde voor jou til ik je op. Sommige liefdes gaan nooit voorbij.…

(bij de geboorte van mijn kleinzoon) ik zal ergens moeten beginnen op die koude woensdagavond in december bijvoorbeeld hier vangt de reis aan vanaf de prille start naar de voor jou nog zó verre toekomst... doch als je opa je raden mag dan wil ik alleen maar zeggen 'neem er de tijd voor jongen'…

met pijn in mijn hart moet ik er aan toegeven, ik ben je aan het opgeven, je hebt me te veel laten doorstaan, ik kan gewoonweg niet meer door gaan, een weg terug is er nu niet meer, je hebt me teleur gesteld keer op keer, negativiteit zal blijven groeien, terwijl ik ons zo graag had willen zien bloeien, Helaas praat ik al in het verleden, en…

Val vandaag even stil tussen alle drukte en feestgedruis; vrede groeit niet in lawaai maar in een glimlach en een groet.…

ik huil jouw tranen aangezien de jouwe zijn drooggevallen verstrikt in de verbintenis van het web voer je stuurloos door de grachten van harteloosheid en onmacht glijdt begrip aan je voorbij moet je duiken voor lage bruggen die je haast overboord kieperen niet wetend waar deze reis eindigen zal, veeg ik de scherven alvast bijeen die een…

'Kom bij me,' zei Tine, 'ik kook wel.' - Maar Nico wou vrijen. (Zij óók wel.) Verrukt van genot en op pijpen verzot vormden Nico en Tine een rookstel.…

als kerstverlichting slingeren warme wensen tussen engelhaar…

zacht zingt het jingle bells door dennengeur uit stenen met een ecokeur de natuur is niet belazerd de kluit krijgt regelmatig water geen kaarsen in de boom maar licht gesluierd met groene stroom een stal met dubbel glas spuitbussneeuw zonder gevaarlijk gas een koude witte kerst die ons nog lang zal heugen alleen de co2 uitstoot…

Ik ...... Ik word .. Ik werd gek Ik word geen Ik werd geest Ik word geleid Ik werd geliefd Ik word gekwetst Ik werd gedragen Ik word geleefd Ik werd gekend Ik word geuit Ik werd geel Ik word gek Ik werd .. Ik ......…

Er zit een monster in mij... Af en toe spreekt hij zich uit, word ik genegeerd... Kwellend van frustratie houd ik mij in en word ik onteerd... Bij tijd en dag, is het monster in een groot gelach... Ik zal wachten op de dag dat ik eindelijk vrij praten mag... Het monster is mijn metgezel, mijn wederhelft, mij alter-ego, mijn eigen ik... Aanspreken…

Ze hakt een gat in het dak om in het licht een bad te nemen bedrijft de liefde in een kolenkast de wereld zal haar niet bevelen Ze gooit de spullen in het rond bezit bewaart ze niet voor later een liefde die haar tegenstaat gooit ze in het water Ze kookt het water om de fluit baart een kind zonder reden voor haar geen hom of kuit dansend…

Seconden gaan te rap om de uren te vergaren, wat ons bindt is tijd, gesponnen op spinnewiel van het oude, - en het nieuw jaar, als we ons in vluchtigheid ontmoeten dan zwaaien we misschien wel naar elkaar en terug, al moeten we bekennen dat we elkaar nog steeds niet leren kennen, wat mensen scheidt is gezaaid door onbekendheid en…

in deze doolhof van letters zoek ik naar een gaatje om u een stukje buitenlucht te tonen of een kinderhandje dat hoepelt. ik kan wel schrijven akst mik strlos en bedoelen dat ik niet te spreken ben maar men zal toch binnenkomen ik moet verstaanbaar uw werkelijkheid ontvreemden als een zakkenroller. oh ik geniet als ik u wanhopig naar het…

De wereld gaat en gaat, als lang na dezen Mijn roem verging, mijn kennis hooggeprezen Wij werden voor ons komen niet gemist, Na ons vertrek zal het niet anders wezen. Uit: Rubaiyat…

Soms, als ik loop door een straat, waar kalk valt uit een muur, verschijnt mij een kindergelaat en een non aan een kierende deur. En ik klem mij weer vast aan de vrouw, die mij altijd naar school toe bracht; het galmde door het gebouw, als de deur dichtviel met een slag. Daar staat - de voet op de slang - nog het blauwe Mariabeeld; voor…

Ik ben gestorven zonder het te weten want anders had ik me toch wel verzet en als een starre wacht voor 't raam gezet zit ik dit bodemloos bestaan te meten. Ik heb maar een verlangen - te vergeten maar op mijn ademtocht de nerf gewet groeit er aan ijsvarens een rauw bouquet en buiten ligt een toegevroren Lethe en ik blijf wachten - meet…