Alle inzendingen, jaar 2011, week 19

De wielen draaien door als de raders in mijn hoofd Een file van gedachten die mijn motor doet stotteren Met spiegels kijk ik terug naar wat ik achter laat Meestal niet veel goeds enkel roet Kijk niet enkel achteruit Maar kijk ook eens voorruit Anders zie je niets mis je kansen Tot de motor zijn laatste adem blaast…

(bij 'Vertrouwen' van Iris Le Rütte) De eenvoud van het bootje lokt als een dampende badkuip in de winter, als het biezen mandje van Mozes. Voor ieder mens die het vertrouwen in de medemens is kwijtgeraakt, neem plaats, neem toch vooral plaats! en laat je leiden door de magische gouden onderarm, die het roer heeft overgenomen. Hogere wezens…

Jij wees me hoe ik moest leven alles wat was gebeurd vergeten het deurtje dat zolang goed was gesloten ging toch weer open. Aarzelend kwam ik naar buiten emotie in mijn handen gedragen gaf het mee aan de wind,waar het verwaaide tussen de wolken. De last van het verleden verdween mijn hart voelt nu licht en vrij.…

Bladerend in boek, Betrapt door strenge moeder, Krijg ik een standje.…

BINNENMEER rankende helmbloem langs de oevers van het meer wassend – het water vlei ik mij daar neer verzonken in het landschap wacht ik - op de nacht…

In het zware zwoele duister doet de zwarte nacht zijn intrede. Hij gaat gepaard met 'n warm gefluister hunkerend naar 'n ontmoeting,naar wat vrede. En in het duister dat wordt beantwoord door de lichte adem in serene sfeer. Is het zuiver verankerd in de hunkering naar meer. In de zware zwoele nacht, opgaand in 'n alomvattend geheel;…

Het stille woud kent een vreemde vloer er heerst een zonderlinge gewichtloosheid alle seizoenen worden samengeperst in die sobere kleur van vergankelijkheid Voordat het licht verspringt naar de tint van de oorsprong vloeit alles bijeen de doden hebben hun mantels breed uitgespreid de snit verwijst nog naar de drager oogappels…

dit landschap, meer dan ooit met zonnig koolzaad geel getooid kleurt gaandeweg gedachten op de autoroute naar 't oosten van het Duitse land sluipt dan wel donkere geschiedenis naar binnen maar bij dit stralend vergezicht op doorreis naar verleden groeit de vrede ook in mij in Weimar aangekomen wacht ons een welkom in het woonhuis van…

Beter is het, ’t lot in eigen hand te nemen, dan een ander over jouw lot te laten beschikken!…

wanneer zie ik de kraanvogel weer die mij bezocht destijds mijn dromen leken waarheid toen hij landde in mijn handen nu schuift mijn schilder voorzichtig tussen ’t groen de alpino schuin over ’t oor een rode sjaal, kwast in z’n mond het witte haar, pluizig als een paardenbloem, penseelt hij de natuur, die uitwaaiert voorbij mijn grenzen…

Wat ben ik geschrokken En wat een verdriet Toen jij daar al dood lag Meerdere dagen... En wij wisten het niet Je lag daar alleen In je kamertje klein Je kon niet meer bellen En 'k vraag me nu af Had je ook pijn? Heb je geleden En had je ook strijd? Nooit zal ik het weten Of was het zoals men dan zegt Gewoon toen je tijd...?…

Toen ik in de dwaaltuin liep zag ik een goudvink. De wereld was een zonnige dag een geluksmoment lang! Ik struikelde en viel in het stenen boek van de tijd. Ik hield me vast aan stilgevallen wijzers. Het potlood in het opengeslagen boek wees met vermoeide punt naar de Babylonische uren. Ik moest en zou het onbereikbare leven beroeren…

Ik gun het je om te vliegen tot ver in 't heelal, tot ver boven de hoogste top; en te zweven langs berg en dal, met een zachte landing verderop. Genietend van het uitzicht over 'n uitgestrekt gebied waar je alles overziet. Starend naar de zonsondergang waar je je levenslang naar hebt verlangd. Ik gun je zo'n ervaring te beleven; en waar…

Alles lijkt reeds eerder gedacht, gevoeld, gezien, gedaan, volbracht, gehoord, ontdekt, ervaren, besproken, betwijfeld, ontworpen, verpakt, ontloken, verdedigd, gevallen, gerijmd, geschreven, vergeten, opgerakeld, bevochten, verzwegen Concentreer me nu maar op het niets beschouw dat als het begin van iets letters springen op slappe koorden…

Zonovergoten de wolken Traag drijven bedenkelijke stemmingen Mee met sneeuwwit in hemelsblauw Scarlatti tracht vergeefs te troosten Over de schutting steekt lila Clematis Behulpzaam een groene hand toe In slow motion komen zij tot leven Rekken zich moe gezworven leden In staat weer te nemen de sporten Van Jacobs ladders Een geschenk…

Daan wil het niet weten Frank kan dat niet begrijpen Daan zit er niet mee Frank laat het er niet bij zitten Daan kan er mee leven Frank maakt een documentaire Daan in alle rust gevolgd Frank 'jakhalst' nergens Daan wil er mee blijven leven gewoon met vrouw en kind en beste vriend Frank en met haar: zijn moeder met hem: zijn papa met hem…

Winter (HAIKU) blijft het dorre blad langs de paden Duizendschoon fraaie zaden - bloei het nieuwe leven - groene planten krijgen kleur vurige vlammen…

De lokroep van de overkant, al is het maar één keer. Wie doet de belofte gestand en blijft wachten op het veer? Iedereen is hier een enkeling en de toekomst komt er nooit. Een gevonden steen uit verveling in het koude water gegooid. Als dijken hoog boven water staan verbreedt de rivier zich tot zee. Schepen komen en gaan maar nemen niemand…

voorliefde voor tekenen ontluikt in zijn jongere jaren dirigeert eigengereidheid hem naar een school vol tucht waar hij aanmoediging ondervindt van 'n grootmeester koppig gooit hij zijn hoofd in de wind, en schildert donkere duinlandschappen imposante portretten worden niet veel later geboren waarin vrouwen verbazingwekkend veel…

waar woorden schuren verschralen relaties tot onvruchtbare grond [senryu] foto: Martien Montanus…

ik hief het glas met onversneden hartstocht messcherp keek je me aan fileerde mij tot op het bot vond geen ruggengraat sneed diep in mijn ziel waste onschuld en bloed van je handen er was geen verweer een vriend had mij het mes op de keel gezet na jarenlang droog trok ik weer aan de bel ging voor crime passionèl jij bent gegaan…

Ik moet mijn leven leven niemand doet dat voor mij Elke keuze goed overwegen mijn mind weer open en vrij Ik moet beslissingen nemen en de juiste wegen kiezen Moet genieten van elke dag mezelf nooit meer verliezen Soms voelt het wel eenzaam als je er dan alleen voor staat Maar het begint wel te wennen merk dat het steeds beter gaat…

'Opblijven' noemden wij ’t in onze kinderdagen Niet vroeg te bed gaan, en ’t was hard te verdragen Te moeten rusten als de zon pas onderging. Die kindsheid komt weerom; is ’t niet een wonder ding? Hoe dat men ouder wordt, hoe m’ouder zoekt te wezen: Opblijven is de vreugd, te bedde gaan het vrezen Van alle menslijkheid! ’t Schijnt dat de tijd…

ik was verward, de wijzers van de klok vertraagden, waren niet vooruit te branden ze stonden stil en ik stond voor het blok toen niemand acht sloeg op mijn offerande ik wilde vuur ontsteken met mijn stok geen vonk sloeg over, elke poging strandde tot onverwachts het rookgordijn optrok en ik, uit as herrezen, me vermande je overbrugde afstand…

“Ik ben onvruchtbaar en daar zit ik mee Oh Benedictus, bijna ben ik non U helpt ons toch ook af van Parkinson? Toe schenk mij alstublieft een kind of twee Dat u straks zalig bent, wens ik u toe Hoogachtend, M. Martin (voorheen Dutroux)”…

[Haiku] vrome devotie vereeuwigd in wit marmer door een zondaarshand Bij een beeld van Michelangelo: http://colin-julie.com/pieta.jpg…

langs water licht schaduw ver ster water licht geen richting recht ster ver recht richting water ster geen water langs licht richting een licht schijnt op dit water zilver glimt langs water in een schaduw schaduw licht water lang geen ster ver weg val richting recht richting het schrift sterft kus deze geest weg vooruit onderweg…

(bij 'Meisjespaard met spiegel' van Iris Le Rütte) De jonge merrie zit zo lief naar zichzelf te kijken, de kamspiegel tussen de twee voorbenen vastgeklemd, braaf als een grote hond die pootjes geeft en ze blijft maar kijken, al ontploffen er granaten om haar heen, al lopen er beeldschone hengsten hitsig langs haar lijf, al vergaat eens de…

Altijd komt hij, totaal onverwachts nooit ben je voorbereid op hem, ‘k wou dat het anders was, altijd komt ie ongelegen, wil je zeggen wat altijd werd verzwegen, nooit meer zeggen, ik hou van jou, nooit meer mopperen, op van die kleine dingen. Altijd komt ie onverwacht, behalve op afspraak, omdat je verwacht, teveel pijn te lijden…

Toen ik gisteren op adem kwam aan dat houten tafeltje terwijl wij samen druk geanimeerd probeerden om te zeggen wat ons dat moment bezielde toen, wist ik het zeker: jij bezielde mij en volgens mij was dat wederzijds.…