Alle inzendingen, jaar 2011, week 20

He…

(voor Anouk) Je kijkt verslagen en verlaten in de lens, niet geknakt, maar wel volop beschadigd, onder je neus bedonderd door trouweloosheid, wat moet je ook met zulke jonge knullen, terwijl er genoeg vaderfiguren zijn die jou met veel plezier in hun armen sluiten. Met mijn rechterhand streelde ik je uitgedunde haren en met mijn lippen…

Van geluk, Het is gebeurd nee, er was geen enkele vrees toch vanuit een onbekende hoek gevloerd een harde dreun niet aan zien komen maar raak die klap ja, verstand is zoek. De tegenspeler is ook down ook die is niet meer bij kreeg ook een harde dreun geplaatst gevloerd dan toch weer op de benen komt begrijpt niet hoe dit zomaar…

[Senryu] 's nachts roffelt de wind op halfvergane luiken – geen mens geeft hier thuis…

Zij moest een operatie ondergaan aan het aangegroeid en uitgerekt gezwel rondom de ingang van de oren lellen gaven knipperlichten en geluid ermee naar bed gaan deed zo’n pijn het opstaan bleek nog erger vooral het eeuwige geklets van dag naar nacht en omgekeerd tussendoor het vrijen erboven en eronder het continu geroezemoes van schelle…

Het is iets wat ik zoek, op elke plek, in iedere hoek wachtend op dat ene wat misschien nooit komen gaat wat me toch steeds weer in die waas laat alsof ik het bijna heb het ligt op het puntje van m´n tong en het haalt alle lucht uit mijn longen het blijft komen en het blijft gaan het blijft in mijn hoofd bestaan maar ik heb geen enkel idee…

ik was een jaar of tien zat vaak achter de flat te vissen hoorde de buren weleens kissebissen door hun openstaande balkondeuren kon ik ze soms ook zien weer strak naar mijn dobbertje kijkend kon ik ieder woord letterlijk opvangen ik was nog jong en onbevangen vaak was het ruzie om niets en ontoereikend tot ik hoorde van the boxer…

De dag ontwaakt met zachte draden puur goud, wat is gesponnen tussen bomen. De spin, nog maar net begonnen aan haar taak, ontwaakt uit haar dromen, vol zorg wordt haar web bereid en in diffuus licht haar val gespreid. Zachte parels van de ochtenddauw noden lichte vleugels, kom maar gauw, hier, in dit mooie glinsterend licht. Slechts een tedere…

Wees niet verdrietig nu ik je moet verlaten laat altijd een glimlach zijn rond je mond, wij waren geliefden, altijd goede maten steeds tevreden hoe het leven ons ook stond. Leef voort lieve lief op je herinneringen hoor steeds toch weer die opgewekte lach, er zijn toch zoveel van die lieve dingen waar jij steed toch weer om lachen mag. Denk…

Ik mis je. Ik mis je naast me. Ik mis de tijden toen we naast elkaar sliepen. Ik mis de tijden toen we gelukkig waren. Waarom moest het zo zijn? Ik mis je hand die mijn hand vast hield. Ik mis je lippen op de mijne. Ik wil je terug maar jij mij niet. Waarom moest het zo zijn? We waren zo gelukkig samen. Ik mis de tijden samen met jou. Ik…

Springerig geknikte tak, hangend daar al jaar na jaar, dor kraakt hij daar in de wind zijn beverig lied, zonder blad, zonder schors, maar kaal en vaal van een lang uitgerekt leven. Stervensmoe. Rasperig en taai klinkt zijn eentonige zang, koppig ook, doch vooral toch heimelijk bang. Nog een zomer misschien, en dan slechts één winter lang…

Op zo'n lentemorgen die zich ontwakend strekt koel en nauwelijks gekleed nog terwijl nachtkilte wegvloeit en het trilt boven de wetering zweeft een vlechtwerk van donkere nachtresten vermengd met frisse dagdromen dwars door het zinloze draaiboek van het nieuwe etmaal In die verwarrende werkelijkheid verschijnt ze in de jonge dageraad…

terwijl hij opstaat blijft zijn lichaam liggen lange gangen vol nevel verhullen zijn waarheid de geijkte ochtendplas wordt niet gemaakt daar de weg niet hetzelfde is als de dagen ervoor stapje voor stapje loopt hij al tastend voort door een wereld die nog nooit de zijne was nieuw licht begroet hem innig waar hij zich op 'n vreemde manier voelt…

De aan- en uitknop staat op rood, het lukt niet om haar te beheren. Tikkende vingers op een zwart-wit klavier, dansende letters in fracties van seconden verdrukt. Het moet nog inhoud hebben terwijl zij met kort gerokte benen voorbij het raam uitdagend komt passeren, zwarte netkousen deels cellulitisch maskeren en hij haar, zijn lippen…

Er lag een woord op de trap ik zag het stak het in mijn zak nu woelt het daar rond het laat zich niet vangen er lag een woord op tafel ik zag, belegde het brood deelde en at er lag een zin op de bumper van een oude auto ik zag het sloot zich achter het mijn ogen. nu woelt het daar rond het laat zich niet vangen omdat de tijd…

Ontmoetingen zijn zoete broden leeg gevreten korsten wat blijft meer dan hondenvoer alleen meer trubbels dan brood meer honger dan zien je vergapen aan de hekkesluiter…

Zij compleet zwanger zat op een hoek van een stoel compleet haar moeder…

kleding en de rest op een hoopje op het strand wij samen in zee [senryu] foto: Martien Montanus…

je ademde warm en zacht ik ging mee in je kracht ontdooide de grond waar ik in lente het prille groen vond je bloesemde fel bloeide je bloemen veelkleurig en snel we zomerden samen oneindige dagen wisten ons nachts met koelte te laven oogsten in roze de vrucht die enkel de herfst kon geven het eerste liefdeskind van ons leven…

(voor Monique Methorst) Ik ken je slechts van je gedichten en van enkele foto's, roofdiervrouw, poëtische kanjer, lustige uitdaagster, ik sluip inderdaad door de duistere nacht op zoek naar wilde erotiek, ik weet inmiddels dat allen dat doen, ook overdag. Jij tijgerin, ik tijger. Jij Jane, ik Tarzan. Ik wil je gespannen huid graag strelen…

Vergadering van Bashar al-Assad: "Salaam mijn vrienden, hoofden van politie. Ik wil u vragen om een ietsie pietsie te matigen met moord. Vooral op straat. Mijn plan is: Minder macht voor de elite. Wat vindt u en wie wil d'r eens op schieten?"…

als ik je naam niet meer weet je ogen niet meer herken noem mij dan herinner me aan je stem zwaar en diep verzwegen in mij als ik het heelal in stil lievend zweven in jou verken…

[Senryu] een golf van lawaai spoelt uit het open venster van de zeemanskroeg…

Als een zee tussen twee eilanden soms wild dan rustig hier nemend daar gevend zonder de regelmaat van eb en vloed maar altijd schurend als onrust verward wordt met energie valse hoop verwisseld met de realiteit…

Je zult maar in de schoenen staan, van die vader je zult maar in de auto zitten van die man je zult maar de vader zijn die er op lugubere wijze achter kwam, dat zijn kind eronder lag! Je zult maar dit scenario meemaken, je zult maar op die manier je kind kwijtraken, je zult maar op deze wijze je kind verliezen! Ik mag er niet…

Pas wanneer je me zegt, niets meer om me te geven, ga ik, pas als je het gezicht van me afdraait, vertrek ik, pas als je me verklaard, dat er niks meer is, pas dan, verdwijn ik in het niets, alleen dan!…

zonder trots in schaamte je verlangen te verlaten in het niets je ziel en pijn in het oneindige verloren te zijn en dan als niets meer is lief wat is er meer verdrietig dan zo nietig niet durven te zijn te geven echt tot in het eindige volkomen te leven en dan…

Zij laten de kinderen tot hen komen, houden elkaar de hand boven het hoofd, leven met leugens en gebroken dromen, hebben kwetsbaren van hun jeugd beroofd en weten vervolgens nergens van, wat niemand gelooft. Deze kindervrienden penetreren anaal. De slachtoffers weten zich geen raad, bij weer een melding op het 8 uur journaal. ‘Het is maar…

Ik draag je in mijn hoofd ik draag je in mijn tenen jij zingt in mij zelfs als je er niet meer zou zijn…

Kon ik nog maar vrolijk huppelen loop nu met een stok te knuppelen mijn tanden klikken mee op de maat mensen, wie weet er goede raad. Wij raken op, zijn bijna versleten dat merk je ook met drinken en eten steunkousen houden het water in toom ouder worden is een kwade droom. Toch, ik loop zachtjes te zingen al kan ik echt niet meer swingen…