Alle inzendingen, jaar 2011, week 5

Met een gezicht uit zuiver goud geslagen, Zoals herinnering mij heeft gebeeld Naar al de nachten dat wij samen lagen En lach en traan gelijk hebben gedeeld, En mond aan mond en oog in oog verzonken De adem en het licht hebben gemengd, En van die volle liefdesbeker dronken Ons aan elkanders hart hebben verzengd;- Naar die herinnering, in…

ooit heb ik geprobeerd je geheim te doorgronden, maar je pakte je zout in en droeg je geluiden weg en in je golven stond: verboden toegang vergeefs probeerde ik de dagen op muziek te zetten maar ach zelfs de regen liep mij nonchalant voorbij, en met eeuwen stof over mijn voetstappen bleef ik in de trieste sfeer van oude gebeden…

Het is een bloem om er met een vaantje om rond te gaan en zacht te zingen. Het is een bloem om niet meer burger te zijn, maar een broer van een kinderhemdje in zonneschijn. ------------------------------------ uit: 'Verzamelde gedichten' 1976.…

Dom water. Beukt en striemt de pijlers van de brug die zwijgend schrap staat tegen overgave. Eeuw na eeuw is wat hij weet het binden van twee oevers. Waakzaam, moe. Weer ga ik door de oude stad, altijd naar de rivier. Midscheeps posteer ik mij in machteloze aandacht, blote hand op steen. Ik brul met doorgesneden keel, zonder geluid…

Vanavond neemt het koor een nieuwe compositie van hun geliefde psalmen door; berijmd en onberijmd met een initium verbonden. De alten en sopranen zingen een middendeel, dan luisteren ze naar de bassen en tenoren en laten op hun beurt volgende woorden horen waarbij ze zich een kwartslag omgekeerd opeens realiseren hoe mooi de tekst…

Oneffenheden aan de buitenkant als waas over het goede innerlijk of de schone schijn als dekmantel van dat wat zich niet laat zien of als machtige boom zijn lijnen in het blad en hart blootgeeft, voelbaar zichtbaar in doorgezaagde stam de wind zingt in onze oren dat wij moeten reflecteren in eigen nerven daar wij amper weten wie wij zelf…

soms kraakt de stilte de wind meedogenloos kou kleurt het gezicht…

Wie nog tranen over heeft of daar tegen moet weren, zal opgaan in een wereldzee, waar zwarte zwanen leren zich te spiegelen met de sterren mee. Als beleven kijken is, wijkt alles voor het nietig menselijk stof, géén pakkende gelijkenis en worden ideeën snel geschiedenis. Verleer mezelf niet te overschatten, verwen dan maar liefst als…

Hoe zalig krult het ongeboren kind in de verborgendroom van moeder geboren aan de borst der hoeder waarna het uitgroeien begint wanneer bewustzijn zich dan opent en het andere ogen voelt boven de wieg het nopen smoelt stemmen galmen zeer uitlopend veilig was de stille schuilplaats en het levendig bewegen rondom het draaien van de taats…

elke boom die ze telde onderweg stond gelijk aan moed tien bomen en dan zou ze praten hem tegemoet in haar onbestaan het werden er twintig en nog meer in schaduw als tussenruimte voor hoop ze raapte stammen uit haar schoot, verzette nerven en woorden naar een vaderbestemming op zijn gezicht niets hield stand behalve…

al is het dan tijd voor lengende dagen de bomen rillen in een wind die nog steeds met winterse angels prikt…

Ik herdenk nu stil de uren onze liefde, vol in bloei heeft niet lang kunnen duren geleid door innerlijke groei besloot ik ons te scheiden het genot en het vermaak we danken nu ons beiden onze wederzijdse smaak hoe ik het ook probeerde je raakte mij niet aan bleef bij zedeloos jongleren verlangen naar de maan nachten werden eenzaam…

aan de grote droogmolen hangt één hemelsblauwe sok wanneer ik door de knieën ga en naar boven kijk valt hij weg tegen het strakke blauw zo symboliseerd de sok verlatenheid en ik weet dat wanneer de andere sok niet meer wordt gevonden zijn bestaan niet langer kan worden gegarandeerd... nog een wonder dat iemand de moeite heeft genomen…

Onderdrukt en stilgezwegen staat er een nieuwe generatie op die zich te goed doen aan nieuwe media opstanden ontstaan via twitter iedereen is journalist die maar iets in ogenschouw neemt daar verslag van doet spreidt de oproer zich als een olievlek, die mensen over de streep trekt terwijl ze zich hier druk maken over gebakken lucht…

in overpeinzing terwijl gedachten beuken met noorderslag botsen dukdalven verbittering en spijt vonden verspilde woorden toch hun weg in vrijheid in tragiek van leven lach na lach traan na traan het kan me niet schelen zolang ik jou maar heb want gisteren bestaat niet meer alleen nog maar de morgen nu de herfst door onze haren speelt…

Half boven de oorsprong achter rimpeling van taaie huid was het al broos stevige armen braken de val maar hij stierf in de nacht grut huppelde zingend rondom: sterke beer jij had geen pijn zware storm is ook voor bomen.…

Clichés zweven voor mijn ogen. Ik schrijf ze weg in de nacht. De liefde snurkt. Ik schets een droom op grote witte vellen, inktloze levens van verlangen. Ze wachten om te mogen. Aangeraakt. Kleine twijfelingen bloeien als winterrozen op mijn bevroren lippen. De tijd smeekt. Mijn hart slaat over. Ik tel mijn uren en sluip uit een huiverende…

Dag Ayatollah Khamenei Ja zeer vereerd, u spreekt met mij Met wie?.. Met Uri Rosenthal Het volgende is het geval Ik moet echt even storen Kan ik het voortaan horen als u een Nederlandse doodt? (Jazeker, Allah die is groot) want als u martelt of onthoofdt Of anderszins een leven dooft Dan ik moet kunnen klagen In verband met Kamervragen die…

Jij bracht tranen in mijn hart weet dat was niet jouw doel maar je raakte wel mijn gevoel. Jij bracht weer warmte in mijn leven als een ster in de nacht die zijn licht in me liet schijnen. Nu zou ik graag mijn liefde met je willen delen maar jouw hart is en blijft voor mij gesloten.…

[Haiku] verlaten kapel de maan brandt als een godslamp achter het venster…

Ze liggen altijd op de loer destructieve krachten in scheppende momenten een donkere wolk boven kolkende blauwe zee geselen stormwinden waait creative energie nijgen vlinders bloemen open verspreiden een zoete geur…

Mijn lichaam is allang over de helft van zijn kunnen, hapert meer en meer, gaat niet meer zo zwierig van de trappen op en neer, neemt veel vaker de lift, stort zich na het openen van de voordeur gelijk in bed en slaapt aan één stuk door, droomt van zijn geliefde vrouw en schokt van de navrante afwezigheid daarvan. Toch zwemt er een krachtige…

Ik zie je dwazer nu, Dan toen ik je ontmoette Razernij is afgezwakt Wat metaforen nu, Je raapt ze op en draait ze rond hun as Ik heb je gezien In het perspectief Van wie ze waren zij die meereisden Voor een stukje Soms te lang, Maar bijna nooit te kort Ook jij niet want ik weet hoe het zal gaan Als repetitio…

het leven is té kort inderdaad het leven is kort, voor sommigen veel te kort. maken ze er daarom een dubbelleven van om juist daardoor hun frustraties, hun ongenoegen, hun haat en nijd als venijn uit te braken tegenover iedereen die hen eerlijk van antwoord dient? smeden die sujets die als een god in 't diepste van hun gedachten geen…

Ik zie d'r twee reebruine ogen. Ze blijkt me bijzonder te mogen: 't is klaar, dat de meid nu het liefst met me vrijt om d'r vreugde met mij te verhogen. Al snel komt ze tot een besluit: in een mum kleedt ze zich voor me uit. Het is vreemd: ik ontwaar weinig vleeskleur bij haar, zo bemoedervlekt toont zich d'r huid. Door ons wordt er geenszins…

het Wad graast eeuwig in het zoute gras nu de storm spreekt en het water steeds maar hoger stapelt tegen het groen van de hoge dam ‘k voel me nietig nu de dood twijfelt aan mijn voeten er is geen ginder en geen hier slechts wat bijvallen uit een oud geweten de wind als een muziekdoos speelt het spel met ruwe woorden het pijnigt…

Godverlaten strand mijn lippen proeven het zout van eigen tranen…

Weg winters onkruid! Lieveheersbeestjes komen, zijn te vroeg gewekt.…

met bloedrode stippen op hun stam stonden ze er treuriger bij, alsof ze voelden wat er komen ging want hoe vertel je oude bomen dat zij overbodig waren, moesten wijken voor een ruimer zicht wellicht waren ze liever een natuurlijke dood gestorven, doorheen de tijd vanzelf omgewaaid nog lang klonk na het harde geluid van de zaag hun zacht…

het mooiste geschenk dat jij mij kan geven is als jij nou even jouw wijsheid naar mij overdoet dat is een groot goed waar ten zeerste van zal worden genoten nadat jij mij een laatste keer groet…