Alle inzendingen, jaar 2011, week 52

Dichtbij in woorden toen je ogen ver weg bleven. Het licht niets meer betekende dan een kleurloze foto die over zou blijven. Van een moment dat een verhaal zou kunnen zijn of een belofte van een volgende ontmoeting die ik mocht wensen als je fluwelen stem me weer zou volgen als een tedere windvlaag en een melodie die elke droom wakker maakt…

de nieuwe dag weerrimpelt mijn gezicht niets is meer in evenwicht de geest is jong de kop is oud uitgestoken tong ter zelfbehoud en dan scheer ik mij weg…

De laatste dagen zilveren het grijze aan je slapen bewust over de houdbaarheidsdatum heen gedragen in het nieuwe nog onbevangen reikt een kind een suikerspin aan allen die het vragen…

Het oudejaar 2011 gaat overlijden het oudejaar 2011 gaat dood het nieuwe jaar 2012 zal verschijnen wees niet bang en voel geen nood Zoals bij de dood van de Koning dan gaat ook alles gewoon door na 'de Koning is dood´ roepen we 'Leve de Koning' met elkaar in koor Dan gaan we samen verder met zingen in 't levenskoor dat jaartallen telt…

ik treur niet om verleden seizoenen als immer zijn zij vergankelijk ik blijf ze echter wel benoemen hoe tel ik anders mijn dagen op de meetlat van gedachten die vooruitzichten dragen en nog op onbekende gevoelens wachten zullen mijn herinneringen nog verder vervagen? “ the past will start again tomorrow” het heden zal zeker…

Ik heb overal altijd gezonde schijt aan gehad. Schijt aan het gezeik, schijt aan de première, schijt aan mijn derrière. (Interview in de Volkskrant van 31-12-11, bijna letterlijk geciteerd, licht getransformeerd.)…

Drie zussen Een wereld van verschil en toch uit hetzelfde gezin Als kind gingen ze al niet dezelfde kant op. Andere ideeën, andere visie. En toch voelen we ons verbonden. Verbonden met ons hart en met ons bloed.…

Inktdruppels vloeien uit op papier tierend, vloekend en verketteren maar laten ook met veel bravoure, pennen juichen en triomferen, of dat uur morgen komen zal? Ze kunnen ook een stil verdriet genezen, het verlies met woorden wat je niet wilt accepteren, wat je zo nu en dan telkens weer moet herlezen, of dat uur morgen komen zal?…

in duizendvoudig blauw en witte sterren scheen de winter zachter dan een baard vol oude gewetens zonneschijn in koude lijven, huppelend als het kinderhart, dat altijd daar gebleven was de blauwe vis verdronk zijn licht onder gladde waterspiegels waar het uitzicht rozen telde, gold de diepte van die dag en wat er uit mijn ogen sprak zocht…

je raakt me streelt me ontroert me verleidt me herinnert me grijpt me verbindt me verblijdt me verliefd me ontgoochelt me beïnvloed me bevrijdt me besmet me ontspant me treft me benijdt me pleziert me bemint me kust me gewijd me…

ontdaan van kledij ontdaan van huid ontdaan van schuld sta ik voor u naakt puur mijn levenslicht stroom vrij uit kwetsbaar maar sterker dan verwacht mijn sterrenstof droom verteerd al heel het heelal implodeert in mijn hoofd explodeert in mijn licht alles aanrakend dwars door basalt kom ik tot jou wij vervagen lossen op verder…

De laatste dag in het oude jaar met al zijn oude zorgen waarin je steeds zegt "morgen, ja, morgen zal het beter gaan" de wereld zal niet meer stil blijven staan en de toekomst nog verborgen. De laatste dag in het oude jaar, met ook veel goede momenten, niet enkel onzinnige incidenten, maar ook vredig, liefdevol en zacht soms gevend wat…

Plakrand en klapband lijmt men lieflijk goedkoper dan een klaploper.…

wil de rust en stilte terug na de hectiek dit jaar uit lange nachten komen spoken niet afgehandeld of al klaar zij schreeuwen dwingend om het einde rammelen met botten hun misbaar breken stilte ijlen onrust door mijn kop nog even en ik ben kapot maar ik ga ze verjagen met duizendklappers tegelijk ze verknallen anders hoofd…

Waarom heb ik 'm niet gezien Die grijns achter jouw lach? Waarom niet genegeerd, woorden Zonder betekenis? Zinnen zonder waarde Het verloren gegaan Verzonken gevoel Waarom heb ik niet geluisterd? Mensen die jou kennen Vertelden mij exact waarom Weinig woorden. Duid'lijk Laat haar gaan. Zeker los Onbetrouwbaar. Echter Met pijn in mijn…

Zacht blaas ik Over jouw lijf dat ik aanbid kijkend naar een lichtelijk bezweette grijns leg ik mijn vingers op jouw lippen je kunt nu niet meer terug het moment verschiet in geuren elke beweging prikkelt zinnen Dit is waanzin aldus mijn geest Heftiger als in mijn dromen Strelen mijn handen jouw lijnen Je doet mijn bloed ruisen Verre…

De lijstjes tieren welig getverdemme. Van weer zo’n jaar waarin er muzikaal een hoop gebeurd is maar wij toch massaal weer op ons ouwe favorietje stemmen. Nu Queen weer aan de macht is denk ik even: Als winnaar zou je eigenlijk moeten leven.…

Geerte, kom, gaan we de stal nog eens rond, Alles is binnen en 't vee is gezond, Neem onze Janbaas maar mee op de arm, 't Zal hem niet schaden; daar binnen is 't warm. Ziet ge de Witkop in 't hoekje wel staan? Hemel, wat kijkt zij ons wonderwijs aan! Weet je nog, hoe ik na weken beraad 's Ochtends ter markt ging? Wat werd het toen laat…

Het doet er alles toe, de echo’s van wat is geweest zich nestelen op de juiste plaats als kwetterende muzen in het avondrood op lichte vleugels aan de horizon verschijnen. In een decor van een beeldend gezicht als een magistrale aftiteling, de omlijsting van een ultiem gedicht - altijd onvoltooid – een plotselinge verschijning vanachter…

Ik hoor 't stil zo stil, het laken kijkt me in kreukel, stil, ik hoor 't stil Ik hoor 't stil wens van zachte zucht in naak me aan, een streel zo stil met zachte hand in het donker verlicht, raak me stil…

Geluk zoeken is als het kijken door een vergrootglas We zoeken ernaar We bekijken het Onderzoeken het Vragen ons af Terwijl je het gewoon in je handen hebt En het overal is…

Hij houdt het meisje stevig vast Hij vindt de weg wel naar de stad Maar is snel moe en afgemat En wordt op hoongelach vergast Na uren zijn z’n sloffen nat Maar hij herkent de oude buurt De bank waarop als toegestuurd Door God de vriend met wie hij at Hij leerde hem het woord goodbye Hij groet hem met een brede zwaai Maar dan, een auto,…

Ik weet het zeker ze bestaan ik laat ze altijd maar begaan ik weet ze zeker dicht bij mij ik zie ze ook, een hij, een hij, een zij ik weet waarvoor ze bij mij zijn ik moet leven naar hun levenslijn ik weet ook wat ze willen ik volg zonder er zwaar aan te tillen ik weet nu wat ik in dit leven moet en doe ik voel me sterk en word nooit…

Ik heb niets meer om handen hoofd gebogen, handen op m'n rug zo loop ik naar mijn einde bewogen kijk ik op 't begin terug!…

De tijd daagt alle mensen voort In slechte en goede tijden Zijn stem wordt niet gehoord Niemand kan de tijd vermijden. De tijd staat nooit eens stil Ook al wil men dat wel eens graag De tijd vraagt naar niemands wil Of het nu snel gaat of soms traag. Alleen God kan de tijden beheren Hij staat boven alle tijden En zal in eeuwigheid regeren…

Rond en gaaf, volmaakt, zonder begin of eind. Theorie en praktijk in balans. Eindeloos. In vrijheid, overgave aan gezonde wetmatigheid. Een perfecte baan. Gelukkig. Liefde en haat, geboorte en dood, afstand en nabijheid: er is nog zoveel te benoemen. Tijd. Beleven en ervaren, groeien in waarheid: de grootste cirkel is ook rond…

De oude tijd verglijdt in nieuwe tijden en zal deze naam slechts tot in vergetelheid dragen Oude, gemiste kansen verdwijnen in een mist van jaren Nieuwe idealen en hoopvolle gedachten dienen zich aan: maar heeft straks iemand nog iets van ze gehoord? Of werden zij reeds in de kiem gesmoord? Nieuw wordt ook weer oud, je zult het…

bloez bloez decemberblues verdwijnt als sneeuw voor de zon net zo plots als het begon aan het begin van die donkere weken die niet snel genoeg verstreken maar nu is dan toch daar zicht op de belofte van nieuws en licht in het nieuwe jaar eerst nog oliebollen met of zonder,…

donk're wolken pakken samen witte regen lijkt voorspeld tot we op de kruising kwamen hadden 't heel anders voorgesteld dat onze wegen hier zouden scheiden had geen van beiden bedacht bleek dat laatste niet te vermijden 'kan niet zonder jou' murmelde jij zacht sedertdien is het gaan waaien in mijn hart en in mijn hoofd bij de zee zal…

Snaren in vlammen, gratieloos met muis en muis vergaan, krullen alsof hen een laatste klank ontnomen is. Gordijnen ooit op muren, fladderen in stukjes door de lucht. Grijze wolken, van onder aangelicht, verlaten vluchtig de stad opdat de stad hen niet verlaten zal. Dan daar, tussen markt en nieuwe speelhal, naast de komma's en de punten,…