Alle inzendingen, jaar 2011, week 7

We staan in Lauwersoog de motor uit en luisteren naar de stilte. Links ligt de boot die straks naar Schier zal gaan, rechts de verlichte havenpanden, achter het glas twee visetende mannen. Wind buldert vlaggen strak, het wijde water golft. Achter beslagen ramen ademt serene rust die langzaam wordt gewekt als links van ons de boot vertrekt…

als het licht feller is als ooit te voren en ik je beter zie dan ooit zie jij nog steeds niet hoe mooi je bent laat me toch laat me dan toch van je houden als je zegt dat je me lief hebt ik twijfel geen moment maar laat me toch laat me dan toch van je houden als ik zeg dat ik je lief heb dat ik om je geef zie dan ook hoe mooi…

Ik slaap, ik droom, een mooie droom, ik ontwaak en besef dat juist die droom ervoor zorgt dat ik met liefde vanavond weer in bed stap, voor het vervolg!…

Het steenkoolduits van wijlen Rudi Carell, lacherig door de Hollanders ontvangen En door geen westerbuur ooit te vervangen. Want hem verstaan, dat kon elke Duitser wel. Met onvervalst Twents kom je er een heel eind, al klinkt het echte Duits toch veel meer verfijnd. ------------------------------------------------ Het aantal Nederlandse scholieren…

prefereer stilte maar jij jij mag mij oorverdovend kun je nagaan…

Neem me zoals ik ben laat mij mezelf zijn als je mij wil kennen moet je aan me wennen. Als ik mijn vleugels wil gaan spreiden dwing me dan niet te blijven, laat me gaan. Als ik moe ben van het dwalen en vliegen kom ik weer terug zal dan naast je staan.…

Mijn dans is de dans die eenden dansen wanneer zij zwemmen Mijn dans is de dans die wolken doen wanneer zij onweer temmen Mijn dans is de dans die een hart laat kloppen zonder sein om ooit te stoppen Mijn dans is de liefde die men geeft als veilige warmtebron Mijn dans is de haat die wordt gekweekt met God als compagnon Mijn dans is de…

nog is het zomer leven zondoorstoofd maar ongemerkt korten al de dagen het leven is al halverwege straks keert het in naar oogst en witte tijd verstillend wachtend op het lengen van de dagen…

Het zigeunergezin arbeidt vlijtig naast de woonwagen bereidt lustig de avondmaaltijd daarbij springt de hamer druk op en neer gaat een oude gebroken stoel te lijf geeft haar verjongde kracht en nieuw bestaan de hoge verlaten molen ziet gelaten op die mensen neer zijn gebroken wieken verlangen vergeefs naar ronddraaiend werk toch is hij blij…

Hij heeft me te pakken, hij heeft me te grazen, hij kwam zag en overwon nu denk je misschien, dat mens zit te dazen, maar niks is minder waar: in mijn lijf huist de sluipmoordenaar! Vergiste zich in de deur, had niet bij mij moeten zijn, had god weet wie, ‘n ander lijf moeten nemen, maar nu is ie hier en niet meer daar, in…

Jij ruwe zee die onmacht heet, het grootste onbedwingbaar water. Wanhopig probeert men koers te varen, maar de golven brengen snel de kater. Jij ruwe zee die onmacht heet, gruis maakte jij van gedreven stuurlui. Pas als de strijd verloren lijkt, dan wordt men met rustig water verblijd. In berusting ziet men de haven, waar de zeelui…

(voor Mirjam Bruijn) Teder hart, ik denk aan jou, terwijl ik doelloos door de straten slenter, snuffel tussen zinloze prullaria in de Wibra. Teder hart, ik hou van jou, ook al ben je kilometers van mij verwijderd, is het lot vooralsnog zo wreed, je voelt nabij. Teder hart, ik blijf je trouw, ik verlang ernaar je harteklop op mijn harteklop…

Haar pyjama zag als bloed zo rood een kleur die zij zelf had uitgezocht Op die wijze bedekte zij haar bloot en de strijd die ze zo alleen uitvocht Haar strijd, die ze ’s avonds streed werd door totaal niemand vermoed Nadat zij zich amper had ontkleed kwam het verlangen naar het bloed Haar blik zocht, als vanzelf, zowat naar het gister weer…

Om Geert is altijd wel weer wat te doen Hij blijft ons onvermoeibaar entertainen Eerst niet bij het TV debat verschenen Vanwege een of andere cartoon Om daarna onze rechtspraak af te branden Dat noem je in zijn eigen taal: 'n Schánde!…

Jij angst slangenkuil vol vieze shit kronkelend gif spuitend sissend wreed. Terwijl het duister alles vervaagt en je alsmaar struikelend door het wrede woud verdwaald verdwaast. Je vlucht in een waas vol paniek als je door een slingerende tentakel omlaag wordt getrokken In de stank. De aarde proeft tegelijkertijd slikt klauwt en…

Voel je dat ik in je hart kijk? Zie je me in je tranen ? Voel je me in je buik als ik jou ? Open je ziel mijn schat hou van me!…

Je bent zoals je bent zorg dat je jezelf erkent speel geen toneel eens wordt dat je teveel toon je ware ik wees geen bangerik zeg gewoon waar het op staat ook als het niet goed met je gaat dan hoef je je niet te verschuilen en kan je misschien bij iemand uithuilen.…

(Senryu) Een vogel op een tak klemt zich vast en wiegt in de wind....…

Ik houd jou omhoog zoals mijn ribben mijn hart omhoog houden dan kunnen wij vliegen naar het nog niet ontdekte over bergen, beekjes en bomen wij zullen landen op een boom die ons dan omhoog houdt en een tak zal mijn lichaam doorwonden ik zal de engelen horen zingen en ik zal dood zijn zoals jij al bent samen zullen wij op een pegasus…

“iedere droom stuurt me naar de werkelijkheid iedere werkelijkheid stuurt me naar een droom” neem me mee de klok luidt nog meer dag ik blijf achter, luister naar de herinnering van mijn naaktheid waar echte vogels de nacht wegvlogen, onbevreesd om uren uit nieuw geluid te winnen ik verwacht de zee, wil de doofheid uit mezelf wegduwen…

twee zusjes zijn zwanger de één net, de andere iets langer ze zijn een paar weken na elkaar uitgeteld de ouders staan versteld twee kleinkinderen tegelijk erbij dit maakt ze geweldig blij de zwangerschappen verlopen uitstekend de kindjes doen het ongekend voor de één de eerste baby voor de andere de tweede, allemaal happy de bevallingen…

In de badkamer bevestigt ook de spiegel haar grote verdriet!…

Speel, Anne, speel op je harp droom je dromen langs het hout voel de diepgang in de snaren speel, Anne, speel voor de vogel voor de mens laat je tonen klinken in het mystieke het artistieke speel, Anne, speel je melodieën improviseer telkens weer het unieke wat je wist te bewaren speel, Anne, speel (gedicht uit december…

de reden dat het lot mij hier bracht ligt verdronken op de bodem als een spiegel kijkt ze me aan bemerk hoe oud ze is geworden toch lijkt ze in niets op mij ontvlecht de staart om haar de vrijheid te gunnen, te dansen in het zonlicht dat me koestert…

zondagmorgen de zon staat laag ik hoor het knorren van mijn maag iemand ronken die niet uitgerust de dag intrekt de stilte blust links van mij een dorp een wei een tent een fiets dan even niets de zon een plaag een knul een blaag boert cola bubbels hoog en laag de trein passeert een klein station erboven drijft een luchtballon…

des duivels om bij elke ademstoot in de spots van bestaan lichtheid mee te dragen tot ik voorbij de drukte raak met kleur op mijn wangen tussenin waarheid en werkelijkheid rustig ga zitten…

in vochtig bedje rillen vroege slaplantjes van late nachtvorst.…

iets laten schieten kan de rest van je leven totaal verpesten.…

ze stonden allemaal vol in het licht met zon op hun gezicht familie vrienden en bekenden deelden het leven dat ik leidde maar in het lengen van hun schaduwen verkleinde ook mijn beeld tot de laatste vriend mij vroeg wat er aan scheelde ik schaduwde slechts plicht het volle licht had mijn leven al geruime tijd vergeven…

wat voel ik mij mooi als ik denk aan jou waarom kleurt de lucht dan toch grijs en grouw al is het voorbij ik hou nog van jou denk elke seconde nog aan jou ik kom maar niet los niet los van jou ik leef bij de dag zo goed ik kan maar daar wordt mijn hart niet wijzer van doe zo mijn best hou van het leven het lijkt een test maar ik weet…