Alle inzendingen, jaar 2012, week 10

Aan het water staat een meisje een jaar of vijftien, hooguit zestien Diep weggezonken in gedachten proeft ze de leegte om haar heen Donkere haren hangen treurig langs haar natte wangen Ogen rood en opgezwollen beschenen door het maanlicht Woeste golven trekken haar aandacht Lijken haar mee te willen nemen terug naar de verre horizon. Aarzeling…

ik ben een paardebloem en verguld met mijn familie het weidegras ik worstel tussen stenen of kom boven in uw gazon in mij vloeit melk en honing geel gekroond zetel ik wereldwijd als kruidenkoning ik ben een aandachtstrekker voor de wetenschapper mijn grijze haar verwaait zwevende zaden worden alom verspreid men zal weten van het teken…

Er was eens een man uit Amsterdam. Vroeger droeg hij een hanenkam; die dagen zijn verleden tijd. Hij werkt teveel, zijn jeugd raakt kwijt voor zijn dagelijkse boterham.…

Het licht van uw verjaardag schijnt op de aarde van uw graf zo zonder u is uw verjaardag anders en dwalen mijn gedachten naar uw leven af Nu viert u deze feestdag aan de overkant, misschien houdt Hij vandaag u even zachtjes bij de hand. Wij vieren deze stille dag in gedachten met u mee, zitten hier bij vader, dag lieve mam, tot…

onze silhouetten dansen in het donker ik voelde me vanaf het eerste moment aangetrokken tot je ja, dat heb ik wel vaker ik voel de lichamelijke chemie tussen ons… hoe ziet het paradijs eruit? je laat me er vast een glimp van zien want vannacht nemen we geen afscheid van elkaar we leven in een fantasie… in dromen die alleen in deze nacht…

Een vriendelijk gebaar zegt vaak veel meer dan een groot boeket bloemen. Toch zou ik best, al was het maar één keer de rozen willen zoenen.…

Wanneer je bijna bij het eindje bent dat je dacht te halen is er altijd een einde dat je niet kent, en loop je stevig te balen…

Zijn werkruimte in donkergroen en leer De mijne een salon in rood fluweel Als ik dan liefelijk wat piano speel Lok ik hem uit zijn hol vol rook, de heer Des huizes met dikdoen en ganzenveer Dat ik mij toch zo hopeloos verveel Tussen mijn porselein, spiegels en heel Wat bloemen, draperie en warme sfeer Ik ben geloof ik veel te vroeg geboren…

geen vogel geeft er antwoord en de treurwilg prevelt tevergeefs: niet doodslaan naald na naald in ogen, ontredderd blauw nijptangen in bolle buiken trekken de dood naar lege handen; het geschreeuw waait door onbestaande ramen, vrouw na vrouw niet doodslaan trage messen sluipen door identieke lijfjes; harten op zwarte, naamloze…

Ik zat in een café met een blondje. Heerlijk was het bier, nog heerlijker haar kontje.…

Op het zinkende schip speelt een klein orkest plechtig, maar ongestoord in de bange nacht, houdt bij strijd om leven zingende wacht, als de vaderlijke vogel naast zijn nest. Moedig springende maat luidt op haar best, versmelt zich met geestelijke stem, verzacht het benauwde én hoopvolle gejacht, dat door bevelende roep wordt geprest. Het…

ik is de eerste persoon verklaarde adam die taalleraar was…

Een vogel die niet slapen kon liep op zijn nestrand rond. Hij riep maar steeds om Mogadon geen mens die het verstond. Die het hoorden, zeiden allemaal: O wat mooi, een nachtegaal.…

(papa, + 09-03-2006) mijn visserman, mijn roots je schoeit de voet van dit bestaan meegenomen langs de waterloop van waar we ooit ons welzijn voerden drijvend, tot jouw aanschijn zonlicht kaatste over knikkend riet de kievit ziet nog steeds hoe klare lucht naamloos boven alles blonk nu weet ik dat jouw naamroep klonk op hemelsblauwe…

Hij grijnst van oor tot oor laat kinderhanden doden zoekt licht ontluikend groen tussen leven of overleven donkere ogen kijken bereiken de andere kant waar bloed elke ademstoot telkens weer opnieuw verkracht zijn zwarte ziel lacht…

ik breek glas beuk staal met een moker sla alles kort en klein nog is de chaos niet compleet want ik sta overeind die lak aan alles heeft wie haalt mij onderuit voordat bezinning mij vernielt en ik moet knielen voor de onmacht van het lijf waaruit een geest zich heeft bevrijd ben gebroken maar gewroken is de stem die een…

Met de griep in mijn magere lijf vroeg ik de kok om een sinaasappel, die hij me weigerde te geven, waarna ik de abt om hulp vroeg en op zijn gezag gaf hij braaf de oranje bal. Tijdens de dampende afwas snauwde een dikke monnik mij af en dat deed me zo zeer, dat ik naar buiten vluchtte en geweend heb als een laatste overlevende van een veldslag…

Vrij dicht zij maar vol akkoorden rijm en klank behagen haar schier onmisbaar papier en pen kiert verlangen waarin woorden; rei of dans met maat vermengt gaandeweg zinnen flaneren stuk voor stuk geschaard ineen geluk verschijnt sereen vermomd vlecht cadansen in die kering rechts of links, zij rijmt weerom ------------------------------…

Recht door zee gaan en geen water in de wijn doen schept zijn leeg eiland…

Hier rust ik zoetjes in de Heer Een vrouw begaafd met deugd en eer. Wie dat ik ben of hoe ik hiet (Is 't mogelijk) en vraag 't mij niet. Nooit maakt' ik gaarne lang gerel. Het zwijgen past de vrouwen wel. ------------------------ gerel - (druk) gepraat…

Na Samsom over Wolfsen in een kroeg Na Wilders die de Polen liep te zieken Na Mauro, Job Cohen en na de Grieken Is 't gvd nu echt een keer genoeg Men lijkt er politiek wel aan te werken Om houdbaarheid van ménsen te beperken…

Ze moesten inderdaad gaan, ik had het gezien aan hun gezichten die langzaam veranderden van die van kinderen in die van vrienden, van die van vroeger in die van nu. En gevoeld en geroken als ze me kusten, een huid en haar die niet meer voor mij waren bedoeld, niet zoals vroeger, toen we de tijd hadden. Er was in ons huis een wereld van verlangen…

Verborgen in vergetelheid Gekleurd door tijd Ligt het schrift tientallen jaren Stof en vuiligheid te vergaren Het kind ooit vol enthousiasme Krijgt nooit meer een schrijvers orgasme…

Een klein bericht, ze gaan de Love Boat slopen Het slenteren aan dek, de blauwe zee Wie voer niet in gedachten met ze mee En vond er warme liefde in de tropen Die cocktailtjes en iedereen was blij De zeventiger jaren zijn voorbij. ---------------------------------------- De Pacific Princess, waarop de tv serie The Love Boat werd opgenomen…

proef jij angst in mijn woorden ik lees de leegte op jouw gezicht hoe beklemmend ruikt de aarde fel schijnt het ochtendlicht met geen kwast valt uit te wissen wat zich hier heeft afgespeeld nooit meer zullen bloemen bloeien want de wereld lijkt verstild…

Ik ben een nietig deel van het grote geheel. Ik ben de muur die zwijgt, het open raam waardoor de wind in lichte bries jouw wangen streelt, zacht jouw lippen kust en je wiegend tussen 't parelmoer dromerig in slaap sust. Ik ben een vrijgelaten zucht om jouw naam te fluisteren die als een zilveren traan op mijn Ziele rust.…

rosanne huppelt om mij heen en vult de hof het hoofd het hart met prille vragen zij wil als thomas weten onverhuld wie hij is die nooit meer op komt dagen een worm begint weer opgewekt te knagen: mijn wenteltrappen monden niet in licht, mijn vensters zijn al jarenlang beslagen mijn summa heeft een vederlicht gewicht een schrale troost: ook…

Zie daar, zij wenkt dat ik haar kussen mag De Here in de hemel zij geprezen Een trieste afgang hoef ik niet te vrezen Ik ben, zoals je vast kunt zien, op slag Geheel van mijn verlegenheid genezen Zie daar, zij wenkt dat ik haar kussen mag Nu vele jaren later sinds die dag Lig ik nog naast haar, echter afgewezen Van plan dat ene boek te gaan…

op zoek een woord verbasterd -oorgetuige- ik hoor uw gangen ga ze na uw handen glijden langs behangen terwijl ik naast u ga ik ruik en hoor het ruiken en zie een glans verschijnen op uw wonderschoon gezicht in het donker voel ik uw verlangen op zoek naar evenwicht.…

Soms moet een mens, brutaal zijn, de eerste stap zetten, maar als brutaliteit werkt, is het dan nog wel brutaal? Of is het gewoon normaal?…