Alle inzendingen, jaar 2012, week 12

ik maak mijn voeten los al voel ik de weerstand in mijn tenen en begroet aarzelend de vrouw die weet dat ze vergeten zal langzaam loopt ze naar de zee haar bange hand in die van mij geef me een zoen, zegt zij en veegt een schuimvlok weg…

Zomaar, op een donderdag ik hoefde enkel toe te geven werd ik, half bewust, als hij toverslag het verleden ingedreven het was niet nodig dat ik zocht ik wist hoe er te komen toch liep de weg bij elke bocht heel anders in mijn dromen ik stapte uit, niet ver vanwaar ik heen wou gaan verbijsterd bleef ik daar minuten staan ik kende…

Hij zei: ik neem een borreltje ik zei, doe het nou niet voor je ’t weet zijn het er meer belandt je in ellende en verdriet Hij zei: ik weet wel maat te houden ik zei, dat dacht ik niet hij pakte het eerste glaasje en ik zei: zoals je ziet: Drink maar lekker en ga je gang je bent volwassen én een man doe wat je niet laten kunt ’t is niet…

Met mijn oog keek ik scheef, om te zien, waar of ie bleef, niet scheel of anderszins bleef ik alleen, want hij, was zogezegd: heen!…

het wit van waanzin scherpt de muren rondom mijn burcht ik ben een waker zonder gevolg dit slot troeft de regisseur het tot munt geslagen lot af en reist de hemel door in exploderend puin zou god zijn nagels breken aan onreligieuze voorspellingen die zonder enige vorm van waarneembaarheid zijn schaduw werpt over het verwoeste land waar liefde…

Het gezicht rimpelloos Uitdagend en nooit boos Jong en sectie Lippen zo rood als rozen doen menig mannen blozen. Haarlokken schitteren in het licht van de zon. De ogen flikkeren ondeugend en zo verleidelijk. Het leven heeft het gebeiteld in geluk en liefde. Het is nog zo broos breken zal het misschien. Laat het door het lachen zijn…

De rood-witte paal ging omhoog en ik liep door, ik liep door en toen kwam tóch de trein, die zoefde voorbij en waaide mijn haren in de war. Ik was meteen klaarwakker. Door en door word ik ook door mooie kunst, goede kunst geraakt, plotseling wakker gekust en in mijn wonden wordt wat zout gewreven... prachtig is elk geslaagd gedicht, is elk…

Wanhopig stilstaan in onmeetbare ruimte en begrensde tijd. De aanloop van een nieuw begin, in een lichaam dat lijdt. Denken aan wat kon. Maar er is niets, niets begon. Dan ook geen gemis. Zon, zee, wind, voor niks niet bang. Denken en spelen als kind, bloedend, kermend met slepende gang. De toeschouwers houden zich in. Ik, zonder…

altijd gerend stilstaan is voor de zwakken, gewend te vallen en weer op te staan, alles op zijn eigen manier uit te vlakken, hier kom ik dus ruim baan. Nu is de snelheid eruit en besef gekomen, nu is er niets meer om voor te knokken, geen doel meer geen dromen, geen fantasie om op te gokken. Voorbij nu want ze laten hem vallen, voorbij…

Bij een voltooid leven is het verlangen naar de geboorte van de dood even verlangend als naar de geboorte van het leven maar om nu als kind(s) te eindigen gaat voor vele ouderen te ver!…

vogelverleiders zijn leuk! soms zijn ze de pineut het is Heukelomse pret voor Oisterwijk 800 ingezet goed verzorgd en gekleed paraat voor één héél jaar feest staan ze allemaal in de wei en maken iedereen heel blij! ___________________________________________________________ Gedicht voor gemeente Oisterwijk: 800 jaar stadsrechten 2012…

Cultuuronderminister Halbe Zijlstra bezuinigt enorm op kunstsubsidies. Veel beelden worden door criminelen vernietigd en als schroot verkocht. ----------------------------------------- Als beeld ben je je leven lang niet veilig, Gelaten wachten beelden op hun lot, Ze slopen je en maken je kapot, Geen beeld is voor de criminelen heilig.…

Mijn ideeën zijn gratis, voor niks verkrijgbaar voor wie ze wil. Ik wil ze ruim verspreiden, kom ze maar halen, koffie is gratis.…

zonnebrillen vullen het terras daar de zon haar mooiste glimlach opzet laat de wind zich van zijn koudste kant zien hippen mussen van terras naar terras alwaar ik me laat verleiden…

stil wereld verkleind ik hoor de zon niet meer maan huilt wind opgesloten verder bouwen kan ik maar niet statisch luisteren leegte verteld hoger ijler draad gerekt tot hij knapt met open hart ogende oren vlieg ik omlaag laat as de as verstrooid…

Een merel wast zich lopend over het water als Jezus zo blij…

er is een ogenwereld om ons heen die wij niet kunnen zien die blikt zonder blozen registreert werken en verpozen nooit zijn wij alleen pas als de voordeur sluit met grendel en twee sloten lijkt het toezicht afgelopen maar met tv en internet hebben deze ogen vrij entree de anoniemen leven met ons mee…

Levenslang geen zon, louter kou, wind en regen. 'n Eendagsvlinder.…

Het zand in haar navel, een ijsje in haar hand. Smelt het, dan zand erover. Strand vlakt uit. Ze noemt de wind een val, blaast hem aan bovenhuids. Uit de zee doemt mist die haar inkuilt in een glazen kist. IJsbloem in de zomer. Loodzwaar achter een raam met leeftocht staan. Het licht doorwaden in een lens. Tintelingen in een glasfiguur. Slaapt…

Hand in hand, zo stapten wij in de vroege, povere junizon Nu nòg weet ik al wat jij zei, toen, op weg naar het station Een lachje hing om je mond alsof je een geheim feit wist Van iets dat allang vaststond dat ik achter ’t net had gevist Een klein briefje gaf jij mij met ‘Iets voor strakjes thuis’ ‘Nu tot ziens’ was wat jij zei jij ging…

Wat is er toch gebeurd in Wassenaar? Heeft iemand nou gedreigd zijn piem te tonen om daarmee een collega uit te wonen? Wat fijn om zo te dollen met elkaar. Ach, feit of laster, mij is 't om het even; Het lijkt daar soms wel op het echte leven.…

Van kindsbeen af de onwrikbare zekerheid bijgebracht: het begin der seizoenen valt op de 21ste dag. Nu aan het wankelen gebracht. Wetenschappers, berekeningen, evenaar, zon, onbegrijpelijke dierenkeerkingen: zij brengen me niet van mijn stuk. Kleindochter roept gedecideerd: 'Opa, jij bent verkeerd. De lente begint op MIJN verjaardag!…

Zomaar, op een donderdag ik hoefde enkel toe te geven werd ik, half bewust, als hij toverslag het verleden ingedreven het was niet nodig dat ik zocht ik wist hoe er te komen toch liep de weg bij elke bocht heel anders in mijn dromen ik stapte uit, niet ver vanwaar ik heen wou gaan verbijsterd bleef ik daar minuten staan ik kende…

de verrotte schuur als eye-catcher in de tuin maakt de tongen los…

Zinnen en woorden Leiden tot het ongehoorde Zonder de dagelijkse zonde Was ik iemand anders geworden…

Was het goed, zoals je ging, was het voorspeld zoals het moest, was de keus zoals je bedoelde? Was het pijnlijk, de laatste teug, was het zacht, was het mooi? Te oordelen naar de uitdrukking op je nu serene gezicht, is het antwoord op al die vragen bevestigend, maar ondanks dat, mis ik je zo! Mag ik egoïstisch zijn, mag ik…

Liggend in het gras doe ik alsof ik rustig het leven aanschouw. Is het opwindend genoeg om erover te schrijven? Mijn geheugen bezit niets, geen herinnering of niets dan herinnering. Ik verzin mijzelf, liggend in het gras.…

De klok verzet, geeft weer dikke pret, kinderen denken, mama stuurt me te vroeg naar bed, want het is nog licht! De klok vooruit, een uurtje maar en toch, da’s zeker en zonneklaar zijn de verslapers onder ons, ook een keer weer daar, want: De klok een uur verzet, is niet alleen dikke pret, maar geeft een ander gevoel aan je lijf…

Zwartdoorkijk nylonkousen vormend benen... glad lustopwekkend gevoel... discrete dijencharme kortgerokte uitdagingflits wulps opstaan, rondbillenbeweging strakgeworpen wiebelheupen snaakse wegloopblikken achteromkijkende uitnodiging Borstwerpende schaamteloosheid Hooghartige hooghakkende flirtation verdwijnend de belofte voor de nacht…

Eenvoudig is een berg beklimmen een akker ontginnen een kanaal graven tijdens snikhete zomerdagen echter, ik raak buiten zinnen als ik tracht jou te beminnen.…