156 resultaten.
De zon
gedicht
3.0 met 19 stemmen 12.897 De zon is een Antwerpse planeet
De aarde houdt op bij de Schelde
Cyclonen gaan liggen op de Groenplaats
Van alle machtige steden die vallen
Valt Antwerpen het laatst
Tot op het laatst autochtoon.
------------------------------------------------
uit: 'De Leeuw', in verzamelde gedichten, 2004.…
Spel
gedicht
2.0 met 32 stemmen 7.069 't is takkenweer.
het kind bemint
zijn vader zeer.
het spel begint.
ik was de vader,
zegt het kind.
de vader staat
verbeten op.
de vader slaat
door haat verblind
de deur in 't slot.
't is bitter koud.
de vader zint:
ik zoek een vrouw,
ik maak een kind.
-------------------------------------
uit: De gedichten 1974-1983, 1987…
Zwanen bij nacht en overdag
gedicht
2.0 met 27 stemmen 5.394 I
Zij kunnen het niet laten licht te geven,
hun drijven is aanwezig in de nacht
als liggen er twee lampen in het water
gelijk van sterkte, van gelijke kracht.
II
Je wilt op veren met ze mee
en je besluit ze brood te geven.
-----------------------------------
uit: 'Verzamelde Gedichten', 1993.…
Ik liep
gedicht
2.0 met 19 stemmen 4.837 Ik liep om vier uur 's ochtends door de stad
en zag de dingen moe met vroege ogen aan
en sprak bekrachtigend de naam van ieder ding
- aanlegsteiger, vuilnisbak, twee fietsen
brugleuning, benzinepomp, lantaren -
En 't was als snoerden deze klanken
de schepping meer tezaam.
Zo ging ik door de schemer
met naam en naamwoord noemend
en…
Doka
gedicht
2.0 met 10 stemmen 3.418 Het zand in haar navel, een ijsje in haar hand.
Smelt het, dan zand erover. Strand vlakt uit.
Ze noemt de wind een val, blaast hem aan
bovenhuids. Uit de zee doemt mist die haar
inkuilt in een glazen kist. IJsbloem in de zomer.
Loodzwaar achter een raam met leeftocht staan.
Het licht doorwaden in een lens. Tintelingen
in een glasfiguur. Slaapt…
Geluk uit mijn jeugd
netgedicht
2.0 met 13 stemmen 2.050 Ach nog zo graag eenmaal
wil ik zwieren op die schommel
nog één keer een rondje maar
in die oude draaimolen.
Laat me nog eens klimmen
in die appelboom achter op het erf
troost mij daaronder op de grond
plak een pleister op de wond.
Leer mij nogmaals fietsen
op dat rode fietsje
door de laan voor ’t huis
wrijf mijn geschaafde knieën.…
afscheid
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 2.041 Engelen zijn puur
Een gave van de natuur
In hun witte kistjes
worden ze samen opgebaard
Zo waren ze voordien
Samen sterk en plezierig
Nu samen één
Gaan ze arm in arm heen.
Zij hebben samen hun sneeuwhandjes
Gevouwen op hun borst
Hun rode wangetjes van toen
Zijn nu wit en breekbaar
De rode draad van hun leven werd doorgeknipt
Zij hadden…
Klein Air
poëzie
3.0 met 12 stemmen 1.548 Morgen drink ik rode wijn,
morgen zal mijn lief hier zijn.
In de warme lampeschijn
zal zij liggen, bleek en fijn.
Wilder dan een springfontein
breek ik uit, en ben weer klein
bij haar leden, zoet satijn,
diepe bedding, dieper pijn.
Morgen drink ik rode wijn,
morgen zal mijn lief hier zijn.…
TRAGIEK VAN HET LEVEN
hartenkreet
2.0 met 22 stemmen 1.380 Als de meest lugubere
samenloop van omstandigheden
keerde alles zich
tegen het leven en
betekende een noodlottig
ongeluk de dood
Even als in een flits
zat niets in het leven
mee
alles keerde zich
tegen
het leven
Geen reddende engel
slechts de dood
onherkenbaar en rakelings snel
veroorzaakte het
smartelijk heengaan
en immens…
finale
hartenkreet
1.0 met 21 stemmen 1.377 altijd gerend stilstaan is voor de zwakken,
gewend te vallen en weer op te staan,
alles op zijn eigen manier uit te vlakken,
hier kom ik dus ruim baan.
Nu is de snelheid eruit en besef gekomen,
nu is er niets meer om voor te knokken,
geen doel meer geen dromen,
geen fantasie om op te gokken.
Voorbij nu want ze laten hem vallen,
voorbij…
De lente verleidt
netgedicht
2.0 met 18 stemmen 1.219 langzaam word ik door
haar uit bed gelicht
en ten dans gevraagd
met ogen nog toegeslagen
bewegen we ritmisch
op de maat van de wind
in een oogwenk tilt ze me op
en zwiert me ongemerkt
door de ochtend
het schijnt zonnestralen…
Laat mij nog éénmaal
poëzie
2.0 met 12 stemmen 1.200 Laat mij nog éénmaal met U gaan:
Uw woord was mij zo strelend zacht!
Beween nog eens mijn stille waan,
Mijn liefde en droef verborgen klacht.
Laat mij nog éénmaal met U gaan
En luistren naar dit teer gerucht,
Dat uit U schreit in traan na traan
Om 't leed, waarvan mijn peinzen zucht.
Laat ons nog éénmaal samenstaan -
De wereld wenkt zo…
Skinny Hein
hartenkreet
3.0 met 24 stemmen 1.160 Die sukkel van een Skinny Hein, heeft echt jouw power onderschat.
’t is duidelijk geen slimpie als hij, zonder eerst te bellen,
mijn sterkste vriend dacht te vertellen over het einde van zijn pad.
Het is jouw pad en jij bepaalt waar en waarheen de richting gaat
in overleg met wie jij liefhebt en vertrouwt en naast je staat.
Als Hein soms dacht…
Merel (haiku)
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 1.146 Een merel wast zich
lopend over het water
als Jezus zo blij…
ÉÉN MINUUT STILTE
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 1.072 Toen de klokken bedroefd luidden
verstoorden zij de intense stilte niet
Elkeen besefte waarop zij duidden
die klokken vertolkten het verdriet
Één ogenblik absolute stilte geven
aan hen die veel te jong zijn gegaan
Zij, die thans in zuivere stilte leven
nadat hen de deur was dichtgegaan
Alle gedachten dwaalden dan even
naar die tocht die…
Waaibomenhout*
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 1.024 Luister welke kant de wind hier opwaait,
hoe ongestoord hij grip heeft op de mens
die leeft met waanbeelden en vrij intens
gehaaid het gras voor anderen wegmaait.
Met het eind in aantocht, haast elke wens
vervuld, voelt hij zich dan toch nog genaaid
als hij de film van zijn leven afdraait
en zijn waaibomenhout ziet voor de lens.
Al mis ik…
Een onkreukbaar geschenk
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 1.005 *Voor een vriend*
bij jou mag ik
weifelen, twijfelen
jij kent, bent het deelbare
in een woord, een gebaar
de bladzij uit een boek
van vele levensvragen
de kromme letters op regels
die we samen dragen
jij bent een geschenk
kleurig als de omslag
de band van vele delen
gespeld door een lach
de titel geponst
met een laagje goud…
Is het goed zo?
netgedicht
2.0 met 24 stemmen 987 Was het goed, zoals je ging,
was het voorspeld zoals het moest,
was de keus zoals je bedoelde?
Was het pijnlijk, de laatste teug,
was het zacht, was het mooi?
Te oordelen naar de uitdrukking
op je nu serene gezicht,
is het antwoord op al die vragen
bevestigend,
maar ondanks dat, mis ik je zo!
Mag ik egoïstisch zijn,
mag ik…
Moeder
hartenkreet
1.0 met 4 stemmen 880 Moeder:
Beter alleen te zijn en geen moederliefde te hoeven voelen,
Beter alleen te zijn en je binnenste gevoelens te behoeden,
Beter alleen te zijn, de rust en ruimte om mij heen,
Beter alleen te zijn, geen woorden uit te spreken die ik toch niet meen,
Beter alleen te zijn en kiezen om echt te gaan leven,
Beter alleen te zijn en mijn liefde…
elke dag weer
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 878 Elke dag weer:
Elke dag zie ik je weer,
Jouw vrolijke gezichtje elke dag keer op keer,
De kusjes, de knuffels neem ik graag voor lief,
Ik hou van jou onvoorwaardelijk mijn hartedief,
Ik kus je terug, ben trots op je, voor nu en altijd,
Je bent nu nog klein en afhankelijk van mij voor een bepaalde tijd,
Op een dag word je volwassen en ga je op…
Hij wil een borreltje
hartenkreet
3.0 met 13 stemmen 868 Hij zei: ik neem een borreltje
ik zei, doe het nou niet
voor je ’t weet zijn het er meer
belandt je in ellende en verdriet
Hij zei: ik weet wel maat te houden
ik zei, dat dacht ik niet
hij pakte het eerste glaasje
en ik zei: zoals je ziet:
Drink maar lekker en ga je gang
je bent volwassen én een man
doe wat je niet laten kunt
’t is niet…
Aan Lesbia
poëzie
2.0 met 12 stemmen 814 Laten wij lieven en leven, Lesbia mijn,
En het gepraat van de ernstige grijsaards, zo klein
Als een greintje geloven, Lesbia mijn;
De zonnen vrij rijzen en neigen ter kimme.
Voor ons, o mijn lief, na 't laatst licht verglimmen
Is 't eeuwige nacht in vereenzaamd rusten.
Dus honderd kusjes, waar wij al duizend keer kusten,
Weer duizend en dan maar…
Zomertijd/ Wintertijd
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 806 De klok verzet, geeft weer dikke pret,
kinderen denken,
mama stuurt me te vroeg naar bed,
want het is nog licht!
De klok vooruit, een uurtje maar en toch,
da’s zeker en zonneklaar
zijn de verslapers onder ons,
ook een keer weer daar, want:
De klok een uur verzet,
is niet alleen dikke pret,
maar geeft een ander gevoel aan je lijf…
Kon ik,
netgedicht
2.0 met 12 stemmen 797 Nooit meer goeden nacht
noch een ochtendzoen
nooit meer een berenknuffel
kon ik dat nog maar één keer met je doen
nog één keer met je praten
samen wandelen langs de zee
samen schelpen zoeken
dan nemen we de allermooiste met ons mee
nog één keer met je lachen
met je huilen bovendien
je dan vaarwel kussen
omdat ik je nooit meer…
Na Schooltijd
poëzie
2.0 met 5 stemmen 765 Hoezee, hoezee! de School is uit,
En 't werk vandaag weer af.
De kindren mogen spelen gaan
En zonder vrees voor straf.
De meisjes lopen heel bedaard,
Vooraan gaan Koosje en Kee.
Kijk, daar is kleine Lida ook,
In 't midden van die twee.
Ze was van daag voor 't eerst op school,
Zo blij komt ze er vandaan,
Dat ze aan haar moeder…
Vriendin
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 755 Laat mij het zonlicht zijn
dat verwarmt, mag ik naast
je staan verdriet helpen dragen.
Laat mij de weg verlichten
nu jij hopeloos strijdt
wanhoop in je ogen lees.
Laat mij de stille kracht zijn
die met je mee vecht
pijn verzachten
als ik mijn arm om je heen leg.
Laat me bij je zijn als het
te veel wordt, zoveel jaren
vriendschap schept…
Op het graf van ene ZANDLOPERMAKER
poëzie
3.0 met 11 stemmen 747 Hij die door stoffig zand, terwijl hij heeft geleefd,
‘t Verloop van ieder uur in 't glas gewezen heeft,
Wijst in zijn eigen stof, aan d'ogen daar toe open,
Nu 't aller uren uur, dat niemand kan ontlopen.…
verborgen schaamte
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 742 Als je hart huilt
Maar je ogen niet
Als je lichaam pijn doet van verdriet
De zere plekken verborgen
Geen emotie tonen en geen zorgen
Ben je dan flink al is het niet waar
Of is het praten erover al te zwaar
Schaamte dat je hebt geloofd
Schaamte dat je toeliet
Om alles wat was beloofd
Eindigde in nog meer verdriet…
driekwartsmaat
netgedicht
4.0 met 38 stemmen 737 Voor Conny en Henk
kijk hoe ze dansen
met het leven
rond en rond
hoe ze cirkelend
en draaiend
zo vanzelfsprekend
vloeiend samen
zo onophoudelijk licht
en dan hun ogen
zoals zij in elkaars ogen
alleen daar
alleen zij
hun wals
in driekwartsmaat
zo tot de rand van 't leven
tot het uiterste
en verder nog
tot aan 't sterven…
HET BRIEFJE
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 692 Hand in hand, zo stapten wij
in de vroege, povere junizon
Nu nòg weet ik al wat jij zei,
toen, op weg naar het station
Een lachje hing om je mond
alsof je een geheim feit wist
Van iets dat allang vaststond
dat ik achter ’t net had gevist
Een klein briefje gaf jij mij
met ‘Iets voor strakjes thuis’
‘Nu tot ziens’ was wat jij zei
jij ging…