Alle inzendingen, jaar 2012, week 15

wijds en krachtig ben je onoverwinbaar en groots je golven slaan in de branding de prachtigste stranden bloot je diepte en je hoogte je stilte en lawaai ik huiver als ik voor je sta wie ben je toch want je bent zoveel ik wil je vangen je omarmen bruisend ga je voort ik voel de wind in mijn haren er is vrede voor wie het hoort…

Zacht is je stem in de dragende stilte van voorbijgaande verlangens. Tederheid is wat je zoekt in ons wiegende gesprek van gisteren en in de dromen die nog beginnen waar jij de liefde weer mag tekenen met gebaren van een wakende wens en ogen die vragen wat onze liefde nog verwarmt. En ik niets zal uitdoven dat je weer bang zal maken…

Met jou meedrijven, met jou meewaaien, in de donkere nacht terwijl de maan licht geeft, haar kracht schijnt. Ik zie de uilen en de andere vogels in de bomen, ik ruik de bloemen en alleen jouw naam wil ik nog noemen alleen jou wil ik nog kennen en mezelf in jouw ogen en tedere stem herkennen: tot jou, zou ik zo graag willen komen…

In het land bij de rivier volgden wij de polderroute oude roeiboten aan vergane steigers stoere knotbomen aangetast door de zaag geen nostalgie kon ons bekoren in wat wij zagen zat een vraag hoe lang nog in een droom verloren daar in de polder van vandaag hoe veel nog om er bij te horen met vragend dromen in de maag door de polder…

heb mijzelf afgelopen dagen gestalkt hoeveel takken ik tel die niet te benoemen zijn de straling is niet altijd verlangen naar fysiek genot dat stapsgewijs stijgt naar hoogtepunten platonische liefde verloren dreigt te gaan kan evenzo slapeloos breken redding is de enige optie laat mij dan als de wind zijn waar mijn naam een deel…

stil lenteleven rijgt stemloze dagen aan doorwaakte nachten…

een vlakte leeg op gras na er boven zweeft de monoliet zwart als fallische vingerwijzing ver weg dichtbij van hoog dalen vogels om de wijsheid onder naar boven groeit de streng raakt niet geen afdruk wel een eenzame bloem weerspiegeld in het donker…

Jij vouwt de tover zachtjes als een schelp om de windsels van mijn zingend hart en koestert de glinstering van kabbelend water als de woorden zich wikkelen in een spel van warme handen Het zilte water schep ik uit weemoedige ogen die als een zee over onze naaktheid spoelt en zwoel trotseren wij het verleden in een omarming voorbij de…

Er gaat geen dag voorbij, nou vooruit, geen week zonder springvloed aan onvoltooide tijd. Het is niet nodig om een standpunt in te nemen. Het volstaat ergens lukraak te beginnen. Noem het maar de schaduw van de schemer, die valt over de schouder, of het licht van de zon dat in mildheid smoort. Het is zinloos het laatste licht te vangen.…

Vrienden voor even of langer: een heel leven als het maar vriendschappelijk is digitale vrienden zijn vet zijn cool! Opgedragen aan alle vriendschappen op Facebook!…

We zijn onze eigen toeschouwer Op het toneel van het leven En zijn we dan te doorgronden In de rollen die we spelen Of gooien we toch steeds zout in eigen wonden?…

Weg wil je hartstochtelijk verlangen naar niet meer hier ontslagen van de plicht als halfblinde, loden pop het leven uit te moeten zitten vol te moeten houden tot de toegemeten tijd verstreken is voor jou is alles op toch weet je dat je nog moet blijven al weet je niet waarom. vergeven? voor al wat jou is aangedaan? vergeving…

Ze is eigenlijk heel normaal Eigenlijk valt ze niet eens op Ze is wat verlegen Misschien ook een beetje bang Als er niemand is En niemand stiekem kijkt Dan doet ze haar ding Een beleving in haar hart Iets van passie en veel kracht Ze gaat dansen Midden in de nacht Het meisje danst Haar voeten komen van de grond Ze zweeft in de lucht…

ze gingen samen wandelen door het park [ neem dat andere pad nou, daar zo! ] hij keuvelde heel wat af; zie hoe mooi de hyacinten bloeien en ruiken [ altijd al een hekel gehad aan die rotbloemen! hoor je me? neem het andere pad nou! ] op de brug over de vijver hielden ze halt zie die dikke karpers eens [ ik schreeuw! hoor…

stootte tegen glas dacht de wereld transparanter dan die in betreden was vol uitzicht in een perspectief van jaren maar de kennis moest ik zelf vergaren ik liep weg met stilte om me heen praatte met gebroken steen zij hadden de massa’s zien passeren in hun steeds opnieuw proberen tot de eenling overbleef die zich met de rust kon…

Tussen haar zusters, de verkoren rozen, Verbergt zij kuis en bang de zaligheid Die haar verwart en mijmerend doet blozen Nu zij vermoedt waartoe ze is voorbereid. De bloemen op haar haastige adem beven. Waarom die vrees?...want ze is mij teer verwant En heeft mij daarom argeloos gegeven Dit warme speelgoed, haar verliefde hand.…

Wie kinderloos blijft gaat het lastig krijgen. Van: Hé, die heeft geen kind, die ’s zwakbegaafd. Of pychiatrisch. En wellicht verslaafd. Ze zullen wel naar kindermisbruik neigen. Conceptie streng verbieden. Dat klinkt fijn. Al vind ik dan de doelgroep wel wat klein.…

geef mij je arm leen mij je rug geef mij je schouder en voel verrukt ik luister naar muziek tussen ons en beweeg met eeuwigheid in de tijd verwaait het sterven tot een traan in ons hart open zal ik zijn en ik volg jouw voet door alles heen geef mij je oog leen mij jouw hart geef mij je oor en hou me vast en beweeg op de…

De lente is als een pasgeboren kind nieuw leven wordt zichtbaar zo teerbemind…

De zoele verstrooide zucht strijkt 's ochtends over de wei doet grashalmen zijn adem zuigen broederlijk naar elkaar knikken tussen hen verborgen wezens ontwaken blaast bestendige dwaallust door schemerig maar bewust riet brengt op het glanzende meer dunne schaduwen van huiverende twijfel verzinkt boven de rivier onder…

Hoewel hij ruim voldeed aan de prestatienorm Was het de trainer die, al na een week of tien, Ten slotte koos voor een behoudender stramien Zie daar, de opmaat voor een turbulente storm Want “Rem” beschouwde zich nu juist als een artiest En niet een simpel te bespelen marionet ‘Zo’n rol als goaltjesdief beperkt me tot en met, ’t Is tijd om…

En dan soms... ben ik niet bij machte je uit je putje te halen en dan soms... voel ik me machteloos en niet competent en dan soms... kan ik van me zelf zo balen en dan soms... erken ik dat ik niet herken en dan zit je in een trein in plaats van waar je graag wil zijn en ik voel en beleef je pijn maar woorden komen niet tot mij en…

Ik kom ze niet tegen in stilte van mijn duisternacht de lachende vlinders en dronken hyena’s onder de maan en de sterren ik schrijf ze niet zonder meer op die onbezonnen leugens leidraden van verdriet onnavolgbaar voor het hart wanneer de duisternacht zich eenzaam voedt bedroom ik ze niet in volgzaamheid of onwillig zonder kracht…

ontwikkeling van de eigen geest mijn God ben er zo mee bezig geweest heeft me zoveel gebracht wat een feest er was niets meer te wensen doch het gluurde en gluurde zweven duurde maar even: ik was maar een mens destijds nietszeggende wens noch hier noch daar onder allerlei luiden leven vanuit het noorden tot aan het zuiden praktisch…

ik zag je, en heb je nooit kunnen vergeten. ik mis je, dat wou ik je even laten weten.…

FC Groningen gaat de uitwedstrijden spelen in een zwart tenue. De FC presteert heel slecht in uitwedstrijden. Ik mocht aan Pieter Huistra onlangs vragen: “Zeg, waarom wordt het uittenue nu zwart?” “Welnu”, zei hij, “het is toch niet apart Om daar als gast reeds stemmig zwart te dragen? Bij zulke scores krijg je dat al gauw: De spelers zijn…

Je bent bij me in ieder van mijn gedachten. Op iedere nieuwe dag zie ik je met elke oogopslag. Mijn leven is aan jou gewijd. Mijn liefde voor jou kent geen tijd, zij overstijgt de eeuwigheid.…

ik trek vandaag eens niet de stoute schoenen aan vervolg mijn weg op sandalen met geitenwollen sokken ga ik eens heerlijk langs de bekende kant staan ik zie dappere mensen onderweg naar het succes van morgen dames in vroege winkelzucht kinderen met volle tassen zonder zorgen en ik, ik sta te gapen dat geeft nog eens lucht een horde…

"Wie z'n dag begin met een 'spreukie' of een 'gedichie' die geef z'n dag zin" Opgedragen aan alle Mokummers voor het respecteren van hun dialect!…

Een hels geknetter een uitbarsting van geweld hagel in april geroffel en gerommel de rozelaars verstillen asgrauw spuwt de hemel de tere scheuten rillen…