Alle inzendingen, jaar 2012, week 24

Poëzie is een daad van bevestiging Ik bevestig dus gauw Een fatsoenlijk stuk touw Nog even en dan stap ik van de kruk ------------------------------ Kringloopvers: Met dank aan Remco Campert (eerste 1½ regel) en Cees van der Pluijm (laatste regel)…

nu ik zojuist mijn geest heb weggegeven doch de inhoud nog niet leeg is geniet ik nietszeggend in de tuinstoel met half gesloten ogen alleen mijn geest spreekt spontaan naar hen die mij het liefst zagen gaan denk niet dat ik bang was voor het leven want dan heb je ‘t mis wel voel ik vreemde trekken op mijn smoel maar ben heel tevreden weggevlogen…

het is de avond, het is de vriendschap, het is de drank, het is de leeftijd.. waardoor ik me momenteel zo thuis voel in de wereld.…

De moraal van de Grieken is dramatisch. Een Griek heeft 19 jaren lang kinderbijslag gekregen door elk jaar een niet geboren kind aan te geven. Het kindje-op-papier kwam ieder jaar, Bevallen deed de vrouw nooit ofte nimmer, Zij was al twintig jaren slank als immer, Maar beiden hadden het behoorlijk zwaar. Want steeds die vraag: welk kind…

Het spijt me, ik kan alleen met hart en ziel leven... het spijt me, als ik teveel geef wat jij niet hetzelfde beleeft... het spijt me, voor mijn diepe liefde en verdriet, het is Alles, wat ik zien liet; het is mijn liefde.…

Leven is vooral Laten leven Laat het toe - Lucht, licht Met af en toe Een lichte bries En je ziet het meteen - De schepping lacht je toe zaterdag 16 juni 2012…

Onstuimig was haar liefde beslist die ene nacht waarop wij minden Buiten hingen slierten avondmist binnen kon ik haar aaiend vinden Hartstochtelijk eiste ze nog meer haar lichaam begeerde ‘t van mij Ik legde haar zacht in ‘t bed neer streelde, als per ongelijk, haar dij Kussen verslonden mij de mond de maan straalde zacht zijn licht ’t…

Er zijn zovele mannen die vader zijn in naam maar hun kinderen nooit zien of meemaken, er niets van horen of een foto krijgen van de moeders laat staan mede-opvoeden, mede-ouder zijn! Er zijn zovele vrouwen die moeder zijn met naam en toenaam en hun kinderen nooit laten zien of laten meemaken, of iets laten horen of een foto laten zien…

Waar wolken treuren in egale grauwheid huilend tranen storten als een lijdend somber verdriet troosteloos de einder tot vaagheid verschiet en de wereld zoekt naar warmte straalt toch licht van de zon in kleurrijke bogen op donker verleden hoop voor toekomst.…

Ik hoor de grasmus en de boomspecht maar nooit kreeg een plant mij iets gezegd. 'k Was verpierewaaid want nu blijkt verdraaid : die roosjes klappen dus toch wel echt !…

Wat hier aan het oog is blootgesteld, is ordentelijk geschikt, veld na veld. Metrisch rechtlijnig, gelijk plaatsbepaling, kruisen eindeloze rijen zonder dwaling smetteloze lijnen, om ginder in ijle ielheid naadloos te verfijnen. De open horizon ademt een blauwe bries. De wijde omtrek zegt los te laten zonder verlies. Hier geen gepijnigde…

De schaduw van de gevallen engel Valt over mijn schaduw heen. Niets laat iets voelen tot wat het zal zijn Of mag worden in de schaduw van de zon. De nacht licht op in een maanloos landschap. De engel staat stil en wacht. Ik strek mijn handen uit in een machteloos gebaar. En voel de macht die zich verliest in wellust. De schaduw licht in kleuren…

steeds opnieuw beleef ik de wereld raap mijn vruchten van de dorre grond, onderhandse afgeronde buigingen dan weer spoelt mijn waterweg langs gladde keien, uitgesleten groen en rond de stamvoet van mijn moederboom de stenen zijn geteld, hun aantal ketst op ruwe bodems oeverloos verlaat mijn weten en ik draag de vogels naar hun hogere…

De zwerfkat spint luid op de badjas van mijn vrouw subliem overspel…

zij hebben een ster van jou gemaakt je stem gemoduleerd maniertjes bijgebracht voeten in de juiste pas dromen gegeven zonder de kracht om zelf te leven je zweeft als een verloren puber door glamour en show losgeslagen tot je breekt en voorgoed wordt afgeschreven…

Ik zit gewoon al jaren achter de geraniums. Is niks mis mee. Ach soms wat saai, maar wel fijn dat ik elke dag mijn geraniums kan water geven. De bloemen zijn er weer elk jaar. Rode monnikskapjes. Ze wiegen me weer in slaap elke nacht. Want ik zie niets meer dan een ruit met daarvoor woekerende planten. Er is verder niks meer. Ik ben ook niks…

Je kan weer denken je schrijft een brief dat je blijft bij mij in mijn verloren dromen kan jij de werkelijkheid ontlopen en als je het nuchter wilt bekijken zonder veel te zeggen niets nader aan mij uit te leggen staat het gewicht van mijn geweten gram voor gram, letter na letter op het boodschappenbriefje geschreven er is in brailleschrift…

Een feestje van mezelf of van mijn zoontje Ik heb daar dan mijn zus ook heel graag bij Er moet iets spelen tussen haar en mij: Geen mail, geen brief, whatsapp of telefoontje Als u haar ziet, zeg dan dat ik haar mis En vraag ook alsjeblieft of er iets is…

Gij zijt me als 't zonnetje in de mei, Zo lieflijk, rein en goed, Dat bloemen strooit in bos en wei, En vogels zingen doet; Toch schildren zon en lentedag U trouwe liefde niet, Mijn engel met uw zoeten lach, Mijn leven en mijn lied! Vaak is een Meidag koud en grijs: Zoo dikwerf schuilt de zon, En geeft de tere bloempjes prijs, Die ze…

waarom zou u naar een dichter luisteren die met vogels spreekt waar mensen niet toereikend zijn die zich klampt aan vleugels die hoger vliegen dan bommen en kogels glad als olie de dichter die vleugels spreidt - die opvliegt en in woorden woont - omdat mensen niet toereikend en water en aarde zijn bevuild vanuit de hoge lucht…

Weer gaat de wereld als een meisjeskamer open Naar binnen toe was slechts een kwestie van techniek Ik fluister zacht of zij haar bloesje los wil knopen Terwijl ik bezig ben mijn broek reeds af te stropen Daarom, mijnheer, noem ik mij katholiek! --------------------------------------- Kringloopvers: Met dank aan de dichters: Paul Rodenko…

Hij houdt mij eraan te leven Hij zei dat mag je niet verbreken Het is een belofte van de eeuwigheid Je moet me nu niet tegenspreken Hij zei beloof het dan Beloof het aan mij Beloof te leven Dat is wat hij zei Ik hield van hem Dus ik zwoer erbij Ik dacht aan ons samen Maar het was alleen voor mij Hij zei je hebt nu gezworen Beloofd…

stilstaan stilt mij mijn woorden in de stilte van mijn hart zwijgen mijn ziel stil stil is alles wat ik ben…

Getooid met botoxiaanse lippen waar Pamela A niet aan kan tippen (de rest natuurlijk minder strak; zodat een Baywatchbadderig pak mijn kledingkast nooit heeft bereikt) en mijn huid die is verrijkt met zonnefactor honderdtien, dan snap je wellicht, dat het zien van mijn verschijning zorgt voor meer dan lichte deining. Ik zou haast willen…

Omdat Nederland op papier een van de beste voorhoedes heeft, werden de kansen om Europees kampioen te worden hoog ingeschat. ------------------------------------------- Ach, was een voetbalveld maar van papier, Dan liet ik mijn humeur niet zo verpesten, Want op papier zijn wij gewoon de besten, Wij zijn de kampioenen op A4. Vaak reken ik…

zag ik een vriendje van vroeger was het een oude man maar toen ik hem hoorde praten dacht ik die ken ik ergens van…

de roem is als de dauw en zal niet hechten jij sluit het hek of zeult met een bidon je levensweg (kasseien en beton) valt slechts met onderdanigheid te slechten om kruimels mag je in de schaduw vechten de goden vangen stralen van de zon de wielerwetten kennen geen pardon een rode gloed onthult verbleekte knechten de laagsten mogen nooit…

In Zweden stelt de politiek nu vast  Dat mannen langer lol aan lust beleven En dat de vloer veel minder hoeft gewreven Wanneer men voortaan rustig zittend plast ik trek me van zo'n voorstel weinig aan Als man, vind ik, moet je daar bóven staan. ---------------------------------------------- Een linkse partij in Zweden stelt voor om mannen…

Van wind over ’t veld wil ik leven tussen kleur van bloem en geur van kruid voelen warme zon als weldaad op m’n huid met jou wandelen over paden tussen struweel naar die plek voor ons geschapen mij vleien in jouw armen ben jij zon op m’n huid.…

het avontuur kwam per vrachtwagen de laadbak als podium voor hen die vereeuwigd werden tegen betaling mocht je in het pak van een cowboy stappen en bij het kampvuur gaan zitten en heel even het gevoel hebben dat er meer was dan de straat de stad en de sleur van alle dag... ach ja de vijftiger jaren het grote grijs en tóch ook het zwart…