Alle inzendingen, jaar 2012, week 29

Op wie ik dien te zijn en op wie ik niet mag lijken hoe ik me dien te gedragen en hoe ik vooral mezelf moet zijn -de kat heeft inmiddels zijn behoefte in de cactus gedaan- what 's in a name zou ik zeggen Op de volgers die me pas laat ontdekten zij hebben nu de grootste mond, op hen valt niets aan te merken, de boeken geordend in de kast, en…

Nu mijn dagen geteld zijn streep ik ze voor altijd door teer ik op herinneringen in gezondheid, toen dat nog vanzelfsprekend was passend op mijn tellen geniet ik van alles dat ik nog kan heeft mijn lichaam mij verraden, en zet ik koers tot mijn tijd daar is en ze me komen halen vanuit het licht…

Nu mijn dagen geteld zijn streep ik ze voor altijd door teer ik op herinneringen in gezondheid, toen dat nog vanzelfsprekend was passend op mijn tellen geniet ik van alles dat ik nog kan heeft mijn lichaam mij verraden, en zet ik koers tot mijn tijd daar is en ze me komen halen vanuit het licht…

een dichter dichtbij de ziel bemiddelde met vragende poëtische woorden ook al had hij weet van het wiel 't leven vertelde hem dat een zuiver antwoord nooit beviel in de werkelijkheid die niet aan ons behoord'…

Zij houdt van paarden soms doe ik een ommetje om ze haar te laten zien ze had een grootonkel in Hamburg die paarden had o wat voor paarden die onkel had zij houdt van paarden ze steelt ze met haar ogen maar jammer Hamburg is veraf…

Het zijn de dagen, die ik pluk en zo geniet ik levenslang. Voor 't einde ben ik geenszins bang: ik maak me om de dood niet druk. Die kan voor mij geen pret bederven. Onsterflijk zal de dood me maken, als al m'n lichaamsfuncties staken, want na m'n dood kan 'k niet meer sterven. Dan ben ik dood en dat is dat. Perfecte rust wordt mij…

ik lever me niet meer over aan woorden ze blijven onbekend, onafgerond ook al noem ik je liefste en als je me vraagt waarom in gebarentaal of in steen zal ik zeggen dat alles zich naar binnen wenst het geluid van morgen dat, bovenop een heuvel de vergankelijkheid balsemt het hart wikkelt in een vochtige schelp van linnen wanneer jouw…

Een koekoeksklok uit Deventer, die had te veel gedronken. Men had haar in het stamcafé steeds maar weer ingeschonken. Nu kan ze bij het hele uur niet uit haar woorden komen en heeft ook reuze moeite om bij de plee te komen. Leer dit nu van een koekkoeksklok: om niet van slag te raken moet u na een,twee borrels het drinken liever staken.…

Magnetische kracht Kansloos verlangen naar jou Vlinders om mijn hart…

Lome lucht drukt zwaar; regen valt verkwikkend neer; damp schuift glanzend voort. Die eenzame ster, door stapelwolken omhuld, straalt onverstoorbaar. Ergens in de lucht klinkt, heel ver, zacht gesis. O, een zweefvliegtuig.…

Volgens economen verovert Nederland in Londen wel zestien medailles. Nederland heeft op de Wiskunde Olympiade twee gouden medailles gewonnen. Van de zes opgaven waren er twee fout. ---------------------------------- Die economen krijgen toch gelijk, Want de Olympics zijn nog niet begonnen Of twee medailles zijn er al gewonnen, We “rekenen…

Grauwe wolken en Holle zinnen Ze martelen mij Alsmaar door Oneindige vloed van Onnozelheid Onguurheid Bedorven en Bestolen Mijn eer Mijn ziel Ontnomen De blauwe knikker Ademt door Gelijktijdig met de seconden Die als stekende dolken Genadeloos mijn voertuig doorboren En de rivier van gal Stroomt geruisloos voorts…

De tijd loopt uit, het uurglas vol, eens moet ik toch vertrekken. Ik zou Heer, als het even kan, het nog een beetje rekken. Ik ben nog redelijk gezond, nog niet de ergste kwalen. Ach Heer geef nog een beetje tijd, voordat U mij komt halen. En mocht het mij wat slechter gaan, dan vraag ik, lieve Heer, dat U mij op wilt nemen in Uw Intensive…

Trein heeft vertraging... Koude wind de enige zekerheid die kraaien niet deert maar mensen een schuilplaats zoeken doet waar de tijd geen belang meer heeft…

de tijd waarin de Fin de siècle viel gehuld in vele kleuren voorbestemd onthult het Midasgoud zijn lange hemd spontaan opent de Weense Jugendstil Klimt bejubelt ode aan de vreugde in friezen drijven vrouwen langs de wand negende van Beethoven komt tot stand Secession waarin men zich verheugde Hij laat er zijn gouden kus versieren Welk schoon…

Rembrandt Innemend voorspelbaar zoals jij je haren afvuurt op wolken zo grauw voor altijd kwetsbaar in toedracht opent de hemel zich breekbaar blauw in linnen gesponnen gedachten die nooit echt ervaring opdoen als een kleur die niet huilt daar de traan van je penseel gedropen geruisloos en nat in druppel verf tot stand kwam…

Ze hadden mooie slanke benen alle drie ze waren twintig de tafeltjes waren wit de stoeltjes ook ze blonken…

het laatste stukje brood maakt het verschil tussen levend zijn en dood wie zal het nemen jij of ik is het spel dat wij dagelijks spelen opgevoed en grootgebracht met delen kiest toch kracht voor macht met lauwerkrans en heersen declasseert de wedstrijd ieder die de mindere blijkt alleen de nummer één doet van zich spreken zijn…

zoals altijd de gewone pigmenten gebruikt maar toch kaatst je huid exotische kleuren heb het licht prismatisch onderzocht haar straling in frequentie klopt tot in essentie jij bent het die in reageren licht anders laat breken door hemelse sferen ik aanbad je al voordat jij op het doek zou staan heb jou gekozen om de goddelijke…

er is niets aan komen waaien heb aren gelezen op het veld takken gesprokkeld door storm geveld het eigen brood gedeeld op de feesten der rijken die met hun overvloed stonden te prijken heb gewoekerd met talenten die in centen nooit verzilverd zijn wel overladen met kritiek en venijn ik kan met woorden de wereld openen van dromen stemmen…

natuurlijk draagt het leven stenen aan voor ons bestaan maar wie zegt dat ik bouwen moet zij stapelen zich vanzelf om mij heen geven steun en goede moed hun beperkingen gaan echter snel benauwen perspectiefloos wordt mijn zelfvertrouwen ben dus rigoureus gaan ruimen de ballast heb ik weggedaan transparant is nu de kern van mijn bestaan…

je bent niet weggegaan maar kijkt me uit de spiegel aan jij tekende de lijnen in mijn gezicht gaf kleur aan oogopslag in samengaan veranderde mijn stugheid in een warme open lach ik herken je in mijn spiegelbeeld jij die naast me staat en voortaan met mij verder gaat…

het boeket rozen heb ik gekozen bied ze u nu aan slanke vingers gaan behoedzaam langs de stelen kunnen vaak geen dorens velen een ander ziet het drupje ochtenddauw op de fluwelen bloem en smelt voor schoonheid van dit intieme samenzijn maar ieder heeft een eigen vorm en kleur in beeld de goede dichter biedt oneindig veel…

In deze tijd Van Nul en Generlei Zitten zij Op een bankje Bij elkaar en hebben Elkaar nog te vertellen Wat beslist ongewoon is In deze tijd Tolbertervaart, 17-07-2012…

Dolend door vergeetachtige waarheden leg ik mij dwaze woorden in de mond. Door in het nachtcircus op te treden dood ik donkere uren tot de morgenstond. Daglicht toont littekens in het blanke hout dat monter tegen elke verdrukking in leeft. Doofheid verbergt signalen van grof en oud, zozeer dat zwijgen de voorkeur heeft. Mijn zwijgen belet…

Verlangen naar jou groeiende zoekende weg komt goed met leven…

Dans licht om mij heen Bevrijdt blij de gevoelens van jou en van mij…

De oude beuk sterft: fris geurend jong leven vult zijn weke takken. De dode karper drijft voort; op zijn bovenzij smullen vliegen _ droog. De egel ligt stil; zoekend loopt een doodgraver tussen zijn stekels. Op gevallen loof bloeien bosjes levend groen: jonge brandnetels. Uit de eikenstomp ontspruit nieuw en teer leven: een berkenboompje…

van voorbij de Panthalassa zee voer ik lang ik meerde mijn scheepje aan op Pangaea daar waar mijn adem tevoren gezweefd had overzag wederom het land het was goed mijn ogen ontwaarde een utopia ik zag het groene Kumari Kandam waar middenin de berg Meru de hemel raakte in die tijd was er geen krijg verderop markeerde de…

Ons land moet nodig eens in therapie De Tour en het EK gingen verloren De zomer is zo kil als nooit tevoren Nu ook nog kaalslag in de poëzie Mijn jonge sla hangt slapjes naar beneden Vandaag is Rutger Kopland overleden ----------------- Na Gerrit Komrij is nu ook dichter Rutger Kopland overleden. Zijn bekendste gedicht is 'Jonge Sla'.…