155 resultaten.
Nostalgie 2
gedicht
3.0 met 2 stemmen 5.046 Talrijk de dromen over de
tuin in het bos vogels
die de ochtend verslaan het
bronstig kikkerlied egels
melk drinkend uit de handpalm
de zomer musicerend uit
open deuren Ravel gespeeld
door volwassen kindervingers
en in de nacht de knarsende eik
rillend van de boze toekomst
---------------------------------
uit: 'Het depressionisme'…
Nu
gedicht
2.0 met 19 stemmen 13.150 Nu moeten wij aan veel meer traagheid wennen,
aan liefde die verdween en aan wat nog resteert
aan teerheid in wat najaarslucht en geur van dennen
en aan hoe-het-kon-zijn-gedachten die je nooit verleert.
Aan bijna-niets, en aan voortdurend 4 dezelfde muren
en aan een belsignaal dat nooit weerklinkt,
aan twintig keer per dag door ramen naar de…
De Conradstraat vanuit de ooghoeken
gedicht
4.0 met 3 stemmen 2.784 In de zwijgende straat de voetstap;
hakkentik of een met kolenschopecho,
wie weet wie er nadert?
Broek-, maat- of trainingspak
en wat dan nog...
Daar is de verende sportschoenentred,
de gumizolenparadepas, piepend
in de regen.
En dan nog,
wie - o wie - houdt de helft van
het naderen geheim,
als hij achter je loopt
zonder geluid?
Jij,…
feest in de stad
gedicht
2.0 met 7 stemmen 13.386 het is daar een fluiten en gijgen
ze smijten de trompetten erbij
op een hoop de genodigden
slopen de rieten en kleppen
een select groepje poept fagotten vol
een ander gezelschap spuit voor straf
de celesta tussen de bellen
men stampt er de bas in zijn kloten
kontneukt de piano het podium af
en dan ook ineens de hens
in het bruiloftsorkest…
Mug
gedicht
2.0 met 5 stemmen 4.606 Futiele naald, fragiele vliegmachine
wiens stiekem drenzen op mijn zenuw kauwt;
minieme nachtmerrie met cellofanen wiekjes
uit chips en microdraad gebouwd.
O dracula, aërodynamisch vormgegeven,
je plat slaan is een zonde tegen 't leven:
dus kruip ik weg in laken, rook en net.
Heer, door vlerk voor gek gezet.
---------------------------
uit…
Soms droom ik alle muren leeg
gedicht
3.0 met 4 stemmen 2.958 Soms droom ik alle muren leeg
Geen tekst, geen regels op papier.
Letterloos en zonder kijkplezier.
Een huis dat in de tijd verzweeg,
dat sterven uit de voegen drijft
waar wonen niet beschrijft
de woorden zinloos langs de wanden,
maar dakloos de bestanden
vervliegen uit het fundament
van deze dode letters D en O.
Een taal voor…
De zoveelste ronde
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 266 vingers priegelen
met een touwtje
je hoofd zwaait heen en weer
je sloft
de zoveelste ronde
wilt u een koekje meneer
maar de trommel is leeg
je ogen en lach zijn
een schaduw van wat is geweest
zacht dansen
de stofjes in de
reepjes middagzon
je slaat
naar een bromvlieg
die je zelf verzon
ik kus je tot een volgende keer
hulpeloos…
Het grillige rood
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 156 wilde de glans
van het marmer schrapen
in een poging het dieper te raken
volgde
het grillige rood
in zijn geaderd patroon
voelde hoe het zich
warmde aan mijn handen
van weerstand ontbloot
volgde haar strijd
tegen natuur en verleden
in sprietig verloop
heb toen haar pijnen
met schoonheid gewreven
de tijd verstillend gepolijst…
In open handen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 163 ik zwaai
je dichterbij
als jij uit wolken stapt
je haar
nog druppelnat
naglinsterend in de zon
je lach verblindt
een regenboog
in open handen
jij straalt in komen
uit de donkerste wolk
van mijn dromen…
Je wispelturigheid
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 183 de zon schijnt
toch regen je
in dikke druppels tranen
zwaar hangen ze
aan zomerbloemen
vol kleurige verhalen
vullen snel
de kleine breuken
in de droge herfstgrond
ik kus de
donkere wolken
van je natte mond
laat jouw lach
niet meer verstikken
door je wispelturigheid
zie de lage zon
weer lichten
in je ogen
zij helderen…
De ranke stelen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 179 waar vroeger
lente binnen kwam
tocht nu de kou
trekt langs
onze warme plekjes
verkilt wat ik vertrouw
zacht streel ik
je bloemen op het raam
de ranke stelen
maar snel
valt er een traan
daarna nog velen
de kristallen
in je ogen
zijn gedoofd
je hart bevroren
ons lieve samenzijn
is voorgoed verloren…
Koppen gelooid en weerbarstig
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 132 als de bazuinen schallen
knallen de kurken
komen de dolende ridders bijeen
voor het grote oktoberfeest
moe van het oogsten
willen zij net als vroeger verpozen
in de koele kelders van het kasteel
te midden van fusten die liggen te rusten
geen paarden en maliënkolders
maar op de tafels de glazen
en kleurrijke folders met de trots
en geneugten…
Alle geluiden gesloopt
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 152 heb het zonlicht buitengesloten
spiegels weerkaatsen haar stralen
laten de dag niet meer beginnen
alle geluiden gesloopt
die gepaard gaan met het leven
van werken slapen en ontwaken
stilte binnen gelaten
die van de tijd geen deling
in dagelijkse uren kan maken
maar het duister vibreert
existeert pas ten volle in het luchtledig
is…
over en weer
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 1.076 tussen jou en mij is slechts één grens
huid op huid, de vingers rond de pols
van wat we voelen
buitenkant
binnenkant
lippen woelen tot de hartstocht
van een paar… hun hardgeworden lust
naar zacht gekust
bijtende illusies rond een zoetgezogen mond
een fluistering ontsnapt
gelachen naar
de tijd waar jij
mijn open armen vond…
Wat volgt
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 353 Kraaien koolzwart
een roodborstje
een merel braamzwart
een specht grasgroen
een ekster zwart-wit
een kanarie
een lijster gespikkeld
wat volgt
is veel te ingewikkeld…
Bovenkamer gekraakt
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 62 Ten diepste
Woont de dood
In mij - mijn
Bovenkamer die
Vol leegte was
Heeft hij gekraakt
En er zijn
Intrek in genomen…
EMJEEHOTEL
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 280 Dit gastengebouw staat fier, maar bescheiden
aan Drachtens levendige, boomrijke rand.
Zijn eetzaal heeft met elke stemming band.
Gesprekken mogen samengaan of strijden,
hier zal men steeds fijne spijs bereiden
voor vreugde, door sprookjesluister omrand,
én geldvragen van nuchter koel verstand.
Schappelijke geest wil alles leiden.
Binnen…
oude schoolfoto
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 739 jongens het haar kort geknipt
een meisje met zwaarmoedige blik
rechtop zitten in de klas bang te
verlangen wat niet mag
een knippert met de ogen tegen het
licht een vage glimlach op het gezicht
meester sluit aan het einde van de rij
waar ze nu nog samen staan zo verdeeld
zullen ze later gaan.…
Klose
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 238 In het corrupte Italië is discussie ontstaan over het sportieve gebaar van Miroslav Klose, die naar de scheidsrechter liep om te zeggen dat hij de bal met de hand het doel in had geslagen.
De stand was op dat moment nog 0-0.
-----------------------------------------------
Dat door de zondaar ‘hands’ zelf werd gemeld
Stond in het voetbal haaks…
Wanneer ik in de aarde word gelegd...
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 178 Een zonovergoten zondag, met wind die
het licht doet dansen door de ramen;
weemoed wordt geboren want morgen is
het al oktober: de bladeren gaan vallen en
heel de herfst kondigt zich aan, met regen
en stil verdriet, met afscheid en woorden die
niet meer gezegd zullen worden, te laat
om alles nog in te halen, goed te maken.
Dit korte leven…
Woorden staan nooit stil
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 108 Je kijkt al niet meer
Naar mijn ogen en naar mijn mond
Als je zegt dat je me hoort
Je wordt voortgedreven naar het het einde
Je lippen zijn je ogen vooruit
Als je zegt dat je me begrijpt
Ik sta te talmen bij het nu
Niets valt op zijn plek
In mijn hoofd en in mijn ziel…
Voor wie de wijsheid zoekt...
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 221 De Zon rijst
als een koperen kogelrond
over het aardse niemandsland
De Maan zoekt
in alle stilte koortsige dromen
tot aan de morgenstond
De Aarde is
voortijdig in de hoek gedreven
van een manifest heelal
De mensheid
woekert in een duister labyrint
van wat ooit verdwijnen zal
Kunstwerk: " Transformatie ", 1994
Kunstenaar: Irmlinda…
wanhoop
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 59 ik ben wanhopig
mijn syrische kat is weg
is er iets ergers ?…
Grote en kleine schoenen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 93 Grote en kleine schoenen op een rij
waren mijn oom en ik, die naast 'm lag.
En hij vroeg wat ik in de wolken zag.
De wolken schoven boven ons voorbij.
De aarde is inmiddels wat gedraaid,
wolken die wij zagen, zijn vervlogen.
We vergaten wat ons heeft bewogen.
Andere wolken zijn weer aangewaaid.
Wees nu stil en ga liggen in het gras;
je…
Tot op de bodem
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 714 De Nikkei-index volgt de koers van aandelen,
zwerfkeien zijn het naar meanderende
rivierdalen van een nieuwe recessie…
Hoezee
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 1.575 Jarig worden, een jaar erbij
het overlijden komt steeds nader
lacht zich krom, laat zich zien
in wat verdwijnt en blijft in later.
Zij zijn mij dierbaar de doden
van nu, morgen en eergisteren
en buiten begint het knisperen
van bruine, kurkdroge bladeren.
Hun troost is het vergaan van tijd
het malen van de korrels zand
tot zij…
Ambachtelijk
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 152 Een ambachtelijk
bakkerijtje
een terrasje
twee tafeltjes
zes stoelen
een houten bank
een regenton
geraniums alom
een zondagmiddag
de laatste van september
nog volop zon
een koppeltje
een jonge hond
hij een twintiger
groot en blond
zij kust hem
zij kust hem
op zijn mond
de liefde te groot
de wereld te klein
de kus verheft hen
de…
Toestand in Marokko
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 273 't Is wat
Zei de ernstig
Depressieve dame
Op leeftijd nadat
Ze de vierde
Electroshock
Had ondergaan -
Op een toon van
Opluchting en
Meewarigheid en
Voorzichtig opgetogen
Voegde ze eraan toe -
Een hele toestand
In Marokko -
En deed er verder
Het zwijgen toe
Inspiratie: Hollanddoc Radio, Vincent Bijlo, zondag 30/9/…
Brug.
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 224 Ik wil U hier nu niet vermoeien
met alle documenten van mijn vorige bezit,
van de vele percelen en bedrijven,
met mijn reizen over wereldzeeën
en mijn permanente deficit
Ik wilde hier eigenlijk ook niet meer ijlen
over liefdes en wat daarna,
van veel beloven en weinig geven
van veel I love you’s
en geveinsde tralala
Beter zou ik hier…
alleen 's nachts
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 214 ik nodig olifanten uit
dikbuikig
in cirkels rond mijn lichaam
hoor alles dreunen
op het linoleum van de leegte
wijsvingers breken maanlicht
meedogenloos
in het spoor dat ze achterlaten
slapende kamers
en striemen worden geklemd
tussen slagtanden en een bloedend hart
ik begraaf mezelf
onder aarde en bladeren
en blijf nog even…