Alle inzendingen, jaar 2012, week 42

een nabestaande een voorbeeldige rijke alles gaf zij weg ............................................................. Vanaf vandaag 20 oktober tot en met 31 december is er een tentoonstelling over Henriette Roland Holst in de Bibliotheek van Noordwijk. Zie voor meer informatie: http://www.schrijverspantheon.nl/Projecten/Tentoonstelling/…

Op het droomerf Van mijn jeugd Zie 'k mijzelf Dartel huppend Over goudsbloemen Springen die zwierig Hangen over het Het tuinpad Van mijn vader - Een niet in woorden Te vangen geluk Maakt zich van Mij meester - Want wat zich nu Aan mij voltrekt Is kortstondige extase Over wat hopelijk Mijn levenspad zal zijn…

Door de dopingschandalen in de wielersport stopt de Rabobank met sponsoring van de Rabo wielerploeg. ------------------------------------ De Rabo wielerploeg wordt opgeheven, De goede naam van Rabo ging eraan, En daarom heeft de leiding dat gedaan, Maar niet alleen, dat is zwaar overdreven. Ik snap niet dat niet elke prof beseft Dat men…

Ben bang van jou geworden, je bent veranderd omgeslagen van dag naar nacht, van vandaag naar gisteren Waarom moest je weer terug naar de schaduw uit mijn licht gebleven, mijn warmte laat jou koud Je bent teruggegaan diep in de nacht, Je keert je rug naar mij, ik probeer erdoorheen te kijken mijn licht op scherp te stellen en door jouw…

ik wil wel eens een dansje wagen zomaar, met iemand in de straat. elke man die niet op mijn tenen staat, zal ik vast en zeker durven vragen dan wil ik wel een tango dansen zomaar, met iemand die mij kent onstuimig, want ik ben niet veel gewend en gretig grijp ik dan mijn kansen de tuinman en de krantenman, en ook de melkman kan mij behagen…

Ongein en meligheid! Moedeloosmakende Treurnisverwekkende Dronkenmanslol. Onhumoristische Drielettergrappigheid. Levenslustslopend Gegrap en gegrol.…

Het vuur in de ziel, het flikkerend vuur in het hart: ze wekten mij in de nacht. Mijn vuur, gekregen voor mijn leven te vervaardigen; het leek een gegeven... waarmee ik moest zien te leven. Vuur van woede, vuur door haat... ze werden geblust met begrafenis van oud zeer. Ik leerde ze veel meer. Maar het grote vuur der liefde deed hartstocht…

Pas ’s avonds legde zij haar masker af pas als zij in ‘t dromen vluchten mocht Geheel haar bestaan ervoer zij als straf daar ze eeuwig tegen ’t eenzaam vocht Pas wanneer niemand ‘t meer kon zien vertelde de spiegel wie ze werkelijk was Een bedroefd meisje, van haast veertien en dus niet dit leukste meisje uit de klas Pas wanneer ‘t donker…

is iedereen zoek geraakt in hart en haard vervolgens komt dauw na nacht je liedjes komen gaan weet dat ik je schrijven moet weet dat ik dat doen zou jij staat zo lang in deze rij inmiddels is de brand gebroken in waarheid in water kijken in een zucht je kan me nog net aan zien luchmug…

Regen tiktakt op het schuine zolderraam waaronder de slaap op ruime afstand blijft tot uiteindelijk een maanverlichte zomernacht twee zwanen laat horen die klapwiekend neerstrijken in een verkoelend meer waar ze elkaar hernieuwd verliefd benaderen hun soepele halzen zich warm verstrengelen tot ze hartstochtelijk de volle witte…

Een wolk kievieten compact zwermend door de lucht de trek begonnen…

Om te aarden in een bodem, woest van grond, drijven dunne velden landinwaarts uit de kluwen van de nacht, richting morgenstond. Aan de oevers van naderend welbehagen vangen steile stranden een golf van ijdele hoop, in verdronken vaarwater ten grave gedragen. Het is onbekend hoever wanhoop kan zinken naar de laagten van de zwaartekracht,…

Zo vaak al Verdwaald in het Oerwoud van mijn Gedachten - ondoordringbaar Woud soms, dan weer vol Pijnlijk lege gaten - Heeft het licht mij Goddank nooit verlaten En ben ik door De dood heen Veilig aangekomen Zo wordt mij verteld En is mijn aankomst Veilig gesteld Met veel dank aan het Universitair Centrum Psychiatrie…

Ook jij zult eens de zin van ’t leven zoeken. Dezelfde oude vragen, door Grieken reeds gesteld doch nooit afdoend beantwoord, zullen je gekweld doen grijpen naar Geleerde Boeken. En bij dit naarstig zoeken of er een zin bestaat zal, naast het ‘zeker weten’ van ja of nee, altijd de twijfel blijven, waardoor de geest in strijd verkeert…

Buiten zinnen plagend drong hij zonder vragen in haar wereld binnen wat zij zou verdragen daar de zwijgplicht vanzelfsprekend was Als een vlieg in 't web gevangen liet zij hem gevoelloos toe Liet zich strelen zonder schreeuwen hield zich stil en krijste niet In zijn macht die liefde leek bevangen overschreed hij grenzen zonder…

afscheid van zomer avonden kleuren zachter klaprozen gloeien…

Dit is oktober stokrozelaars die het nog wagen rozen te dragen als waren het trofeeën fris gesculpteerd waar dauw aan kleeft…

Dagdroom en nachtmerrie! Steeds weer die dactylus 't Komt in je ritmesysteem Op den duur Ook wordt het spotten van Zeslettergrepige Pómpompom-woorden Een tweede natuur…

ik zie wat uit jouw handen komt het heeft de kleur van liefde er is geen vergelijk als ik naar anderen kijk jouw vorm toont eigenheid iets unieks dat nooit een tweede schaduw heeft jij legt je ziel in alles wat je geeft…

De harde wind verwaait het land naar zee en rotsen slechts weerstaan hier nog de druk. Men loopt en masse elkaar nadravend mee, weet zich geen raad en kiest op goed geluk, zonder idee. De wind slaat alles stuk. Die tiert hierbij, slechts geremd door schermen van enkelen, die zich wel ontfermen over waarde en pal zijn blijven staan. Zij vechten…

Je maakt het mensen toch niet naar de zin, en streeft dat ook niet langer na. Niet langer is wat je schrijft gericht op een ontvanger. Je bent je eigen einde en begin, en leeft en sterft alleen. Geen dubbelganger neemt straks je plaats wanneer je doodgaat in; geen keer op keer verloren hartsvriendin ging van iets anders dan gedichten zwanger…

In 't wijd gedachteloze ruim der nacht Ligt er mijn ziel als een te blazen veder, Die, opgenomen, kwam op de aarde weder Na 'n winde-vaart gevallen schommel-zacht. Gelijk met donzen pluizen gans omzwacht, In molge schaûw ter rust gelaten neder, Schouwt zij in 't aanzichtloze en volgt het teder Geadem van 't gekamerte der nacht. Blosloos…

Ze heeft nu toch haar masker laten vallen. Al raakt ze ook dat masker nooit meer kwijt. Geen enkele komiek betuigt zijn spijt. We lachten om de grappen met z'n allen. "Haha, die botox, trut, je eigen schuld." De waarheid bleef verrassend lang verhuld.…

De wereld scheen vol lichtere geluiden En een soldaat sliep op zijn overjas Hij droomde lachend dat het vrede was Omdat er in zijn droom een klok ging luiden. Er viel een vogel die geen vogel was Niet ver van hem tussen de warme kruiden En hij werd niet meer wakker want het gras Werd rood, een ieder weet wat dat beduidde. Het regende en…

Van je bed, trein en boterham, alles zit vast. Wat zijn we anders dan een specht in de bast. Welk mens is anders. Ontworsteld de structuur. Leeft van eigen waarde, authentiek en puur. We zitten vast, onder de plak van het leven. Weg. De wijde verbeelding in. Gaan zonder te beven. Er is geen vluchtweg, het lijkt vanaf de eerste dag te laat…

Wollige wolkjes scheren het groen onder gegolfde lucht, gouden gloed verteert in bermen. Tussen klavers sterft oktober in bladvormig bruin. Drassig staart de aarde de laatste grassen na. Schaapsgewijs nadert het grijs, de herfst is zacht dit jaar.…

de slingeraap was helemaal verguld met al die slingers in zijn kooi hij wist niet dat hij jarig was weet hij namelijk nooit…

Fantasieloze kinderen, dwalend door het leven, lijken de moed al te hebben opgegeven Fantasieloze kinderen, als eeuwige toeristen, dwalend door hun eigen stad Ze verdwalen, ze vergeten de weg. Alleen kunnen ze geen stap ondernemen, ze zoeken altijd naar een helpende hand Fantasieloze kinderen verdwijnen langzaam in ’t zand…

Daarbuiten was herfst een mengsel van kruiden iets van rozijnen een rode wijn het kon onmogelijk een geur van nog zomer zijn…

Zuipen, slurpen, zuipen is zo verlichtend lekker Stuipen, burpen, stuipen meer maakt toch wat gekker zwikken, zwalken, zwikken nog eentje dan, volgende kroeg likken, slurpen, likken 't is nog altijd heerlijk vroeg…