Alle inzendingen, jaar 2013, week 38

Wat zal ik morgen verliezen? Of is de vraag wat zal ik winnen? We zijn allemaal verliezers We zijn allemaal winnaars Ik beslis om in schoonheid te verliezen En om in verdriet te winnen Ik beslis om ik te zijn Om te leven in de nacht Ik beslis om in mijn winst Niemand verdriet te doen Ik beslis om in mijn verlies Niemand blij te maken…

In de sterren zie ik jouw lach In de wind hoor ik jouw stem In de zon voel ik jouw armen om me heen Ik ervaar je in alles Laat niemand verliefd op je worden Mijn longen willen zich vullen met jouw lucht Ik wil in je ogen vol van de zee mezelf kwijtraken Ik ervaar je in alles Het is me niet gelukt om in je ogen mezelf kwijt te raken Hetgeen…

zonnestralen maken van mijn fietstochtje een feestelijk feestje waabij ik de warmte en schoonheid ondergà òndergedompeld in gevoelens van harmonie waarmee ik dit alles bezie en voel, alles in overtreffende 'trap' mooi, mooier mooist. Ik trap nog even door.…

Hoog boven het landschap vermengen zich water en vuur op een wolkenterras, daarin schuilen woordkeuzes onhandig uitgestoven in de ochtendwind. vormen strekken zich aan de hemelrand in zachte en subtiele wezens vermomd in onszelf zoekende naar een kier in de nacht. om zelfstandig de juiste zin te vinden die alles vastlegt in een keer,…

De Hartstichting spoort alle vrouwen aan vandaag iets roods te dragen. Neem een sjaal, maillot, tuniek of pumps als fel signaal! Je bent toch met de hartenklop begaan? Stort bovendien op giro drie nul nul. Hun directeur krijgt heel wat, wees dus gul!…

Ik ben zo eindeloos moe. Maakt niks uit wat ik ook doe. Als het moment komt dat ik ga slapen en mijn ogen ga sluiten, Dan ben ik levend en sprankelend. Zo snel als de wind. Heerlijk dansend en zingend, Blij als een kind. De zon schijnt en ik zing je liedjes toe. Maar als ik weer ontwaak, ben ik weer moe. Moe moet ik zijn als ik ga slapen…

Een woeste heuvel dichtbloeiende bruidssluier verbergt het schuurtje. Een verlaten web: de zweefvlieg danst er monter en veilig omheen. Een fijne, blinkende streep. Zonnestraal of spinragdraad?…

Ik wens nog niet te sterven of te sneven, Het CBS heb ik dus afgezegd. Ik kwam toen bij die NIDI-club terecht, Want van het NIDI mag ik langer leven. Bij hen hou ik het jáááren langer vol, Het NIDI heeft de beste glazen bol.…

Ik ben die Ik ben - Maar wat is Mijn schaduw Dan, is dat De indruk die Ik achterlaat Als ik er Niet meer ben?…

Waar de nacht Haar zwarte teugels Langzaam vieren laat, De dag in neev'len Gehuld het levenslicht Aanschouwt, zweven Ontlijfde paarden alleen op Hoofd en benen Boven de nevel van De dag, waar een Rookpluim van elk vuur Ontdaan over het water strijkt En boten in de slingerbocht Van het kanaal de dag Beginnen met Een…

Van het sterven kijk daar is er licht van het leven kijk daar is de duisternis…

nu de herfst zijn intrek neemt in huid, mijn haar en langgerekte adem… * op het laatste moment kwam er nog de glans van ganzentrek hoog en ver gevleugeld onder licht verschafte het een vergezicht dat water overwon de zon vertelde van haar kracht reeds tanend, tussen winterkou ze kleurde roder op een boom en blad haar avondbad…

strikt genomen is een hoofddoek ook een belediging voor alle mannen die gewoon als mens met vrouwen willen omgaan en anders in elk geval een motie van wantrouwen…

Het vroeg van mij een hoge concentratie. Dit werd vrij normaal. Ik was vervreemd van de rest. Als een adelaar vloog ik hoog. Keer op keer steeg ik op en cirkelde in de lucht. Met zéér scherpe ogen sloeg ik gade hetgeen onder mij passeerde. Alles werd in de ziel opgeslagen. Ik vond het inmiddels héérlijk, daarboven. De lucht helder en…

Er was een mol die wel eens wilde weten wie hem 's ochtends op zijn kop had gescheten. Hij vroeg de geit: "Heb jij dat gedaan?" "Nee," zei het dier, "dat komt niet bij mij vandaan. Poepen op die manier kan ik niet. Ik poep ronde keuteltjes zoals je ziet." De mol die dus wel eens wilde weten wie hem 's ochtends op zijn kop had gescheten…

soms droomt hij in een slaap die hem niet toebehoort hij doet alsof en voelt zich zonderling bekoord ----------------------------- Mammoeth mijn muze (1968)…

Niet iedereen kan heiden zijn. Daartoe hoort kracht en moed; een vast geloof in zon en wijn, en blijde lust in ’t bloed. Niet iedereen voelt zijn verlangst voldaan op aardes schoot, schrijdt door het leven zonder angst, en zonder klacht ten dood. De aardeling heeft aarde schier Te moederlijk verwend. De heiden leef zijn leven hier in…

heb de plaatjes en filmpjes gezien van dieren die op mensen lijken kleertjes aan hun stemmen en lach zelfs de kus en een traan maar ik wil ze zelf ontdekken hun geur en eigen geluid de warmte van vacht kunnen raken en weten waarom die ook plast ik wil voelen en ruiken bewegen en leven in de echte wereld daarbuiten…

(mijn vertaling van "Stopping by woods on a snowy evening" van Robert Frost, 1923) Van wie die bossen zijn weet ik misschien zijn huis is in het dorp bovendien Hij ziet mij niet even stoppen en zijn bos bekijken vol met sneeuw en dieren Mijn paardje zal wel denken waarom ik stop zonder boerenhuizen die wenken tussen bossen en de bevroren…

mijn honger naar genade laat mij verlangen mijn verlangen laat mij vluchten mijn verleden vlucht naar verre bestemmingen mijn vergeten laat mij herinneren mijn toelaten laat mij verlaten mijn navel laat mij staren mijn gedachten laten mij dwalen langs het gewichtloze van mijn gewicht en mijn luiheid van lijf en leden doet mij vervagen…

ik heb een probleem ik hou van jou…

Met mijn ogen dicht reik ik in het ijle naar het firmament. Naar de eeuwigheid waarvan niemand het begin of einde kent. Stof in de wind wij zijn net als stof in de wind. En ons bestaan is niets dan een druppel water in de zee. Wat wij doen neemt de kracht der tijden vluchtig met zich mee. Stof in de wind 't is niet meer dan stof in de…

dans je mee met het verkleuren van bomen en struikgewas als in een ritueel gezongen vriendschap en liefde dansend naar een nieuw seizoen. dans je mee met de dieren in gekleurde gangen liefdevolle krachten samengesmolten liefdevolle dag. het mag dans maar de kastanje kijkt naar de eik en terug naar het gekleurde blad gevallen voor je…

... Vervolgens dook ik terug in mijn bed met rillingen geen verspillingen vandaag geen drukte voor de maag. ... Nu niet misschien morgen maar alleen als ik daar zin in heb.…

verwelkom mezelf terug dichtkunst van mijn hand als een reïncarnatie de lezers begroetend daar ben ik weer maanden vervlogen weken waarin letters geen woorden vormden ik spin nieuwe woorden in de kleuren van de herfst beginnend aan het pad van inspiratie hallo welkom terug in mijn wereld welkom, welkom prachtig mens…

De Eik leeft, hij ademt mijn dromen en fluistert mij geheimen in wij staan samen in de tijd nu is een glimlach in het moment, een rimpeling onderweg naar ergens met mijn voeten in de aarde voel ik zijn wezen hij is mij wij zijn één.…

Ik blaas naar het licht strooi amor in jouw ogen kleur jouw warme gezicht bladeren groen onbewogen ik zwem naar het begin kies een dag vol verleiding wensend dat ik jou bemin gelijk 'n innerlijke bevrijding…

wat is het rijkdom? ...een grote huis met enorme tuin of een nieuwe Mercedes of vette bankrekening vol met geld? mijn rijkdom zijn mijn jaren jij bent rijk met jouw jonge ziel we zijn beide rijk aan liefde is er genoeg geluk voor ons allebei of moet er nog iets bij dan pluk ik herfstregen voor jou en mij en paraplu laten we als een bodyguard…

gouden dictator regenwolken roeit hij uit een volk dorst naar hoop…

Liefste laat me naast je zitten op de milde oktoberbank je handen zoeken, je vingertoppen rakend met de hartslag van ons verbond omsloten Je oogt naar rustige einder je glimlacht met je wangen je lippen wil ik sieren met het tederst woord langs je ranke hals toegefluisterd liefde kan deze stonde beklijven vrij van leugen en belang…