Alle inzendingen, jaar 2013, week 51

Er zijn veel woorden gezegd, De puzzel is nog niet gelegd. Dacht een makkelijke van honderd stuks, maar het leggen is niet gelukt. Achteraf de stukken geteld, en door verschillende stukken geveld. Wel driehonderd het getal, wat is nu het geval Er zijn héél veel woorden gezegd.…

Jonge maagd Veilig in omheinde tuin Jij temt met je handen, streelt De woestheid uit mij weg Mijn hoofd leg ik in je schoot God duwt al de ziel van Zijn Zoon richting conceptie Ik stond slechts symbool voor Zijn latere Lijden Men noemt mij fabeldier Mythologisch, fallisch wel Men is vergeten dat ik echt Bestond, nog steeds besta…

Rijksuniversiteit Utrecht. Farmacologisch Laboratorium. Negen jaar oud ben ik in 1956. We wonen in de dienstwoning. Spelen mag ik in de stallen. Er zijn ratten, cavia's, kikkers, konijnen, apen, katten en honden. Mijn vriendje is Kerrie. Hij heeft een canule in zijn buik. Maagzuur is zijn redding. Maandenlang moet dat worden afgetapt.…

de jaren voorbij mijn haren zijn nog vol en donker de jaren zijn voorbij geraasd nu zou ik wijzer moeten zijn zoals mijn leeftijdsgenoten maar dat is een misverstand een leugen die komt van oude mensen milder ja, misschien milder… ik hoor kennelijk in geen categorie ik was geen goed noch slecht mens meer nog dan vroeger hou ik van…

Huis dat Lichaam heet Al jaren in verval Noodzakelijk onderhoud Wegens permanent Tijdgebrek niet Uitgevoerd Overal kieren en Spleten, planken Die het begeven, Dak dat lekt - Wilde er nog Wel in wonen, Maar zag op een Morgen een wit bord Met zwarte letters Op mijn gevel aangebracht Mijn lichaam was Onbewoonbaar verklaard…

De eerste handen zijn er al weer af De eerste ogen weer voorgoed gesloten Mortieren worden op ons afgeschoten En janken doen we altijd achteraf We hebben tot december is verjaard De oorlog aan ons eigen volk verklaard.…

Hart in alle Kleppen en kamers Verijsd, bevroren Machinekamer die Mijn leven op gang Moet houden - Want dat is Immers haar taak - Dan zie ik mezelf Weer zitten bij Muziektherapie, Aanzwellende muziek Die doordringt In het binnenste, Mijn diepste kern, Die het ijs van Binnen smelten laat En zie dat het voorzichtig…

toen ik jouw levende schrift in kleine woorden zag gebogen door de tijd van toen op los papier en zonder zwier in rood geruit geweten willen ze niets anders doen dan jouw geschreven hartenkreten tot ons brengen uit jouw nood…

als een gedempte avond liggen ze al dagen verpakt op tafel onaangeroerd zoals dichte gordijnen zij is oud en grijs haast in slaap het geluid van decemberklokken gloeit na in haar schoot, het wonder van weleens negen maanden had ze er op gewacht hij ging zijn eigen leven in vandaag is het niet anders…

Eén duif blijft zitten, op het gras stilzitten... de rest vliegt hoog op. Eén duif, die ik nooit zag poepen, eten of pikken, drinken... die niet méér vroeg, dan wat nodig was. Eén duif om me heen al 41 jaren lang, met wie ik alle angst overleef! Eén duif met wie ik mijn levenlang leef.…

(Dichtrijk 2014) Als Oud Nieuw wordt, wordt Nieuw vanzelf weer ouder Zowel weken als maanden zetten door 'De tiid hâld gjin skoft', pauzeert dus geen moment Zowel aan begin als eind is het kouder Lente, zomer, herfst, winter steeds vertrouwder laten lange tijden hun sporen na van een geboorte tot volwassenheid van warm tot frisjes, groen…

De rivieren kruipen door het land als een waterslang Het aflopende land brengt het water terug naar zee dijkhuisjes staan tegen de uiterwaarden in het gedrang en uit de ochtendmist verrijst het silhouet van een boerenstee langzaam komt het leven weer op gang na de nachtrust gerammel van melkbussen klinkt over het koren in het ochtendgloren…

men zegt wel; laat geen dag, geen avond hetzelfde zijn zodat ijs verdampt en het klimaat verandert, hoewel niet voor het leven de zon doolt rond in onze tuin op het zuiden waar het niettemin een aantal graden koeler is zo verkwikkend, dat ik in de vijver met troostvissen bedlegerige gedachten zie zwemmen op het liefdevol spiegelende oppervlak…

ik spreid mijn vleugels vlieg de manen terug die dit jaar verschenen zijn een gebroken vlucht de wereld op zijn rug in hun reddeloos verloren schijn de existentiële pijn van het onzichtbare bestralen chemo’s die de metastases achterhalen de klauw van kanker is gespreid het verenkleed nieuw aangeregen nu vliegensvlug terug naar het…

Het oude jaar is bijna weer voorbij Van goede voornemens is niks gekomen Hetzelfde geldt voor al m'n wilde dromen De Lotto ging ook dit jaar niet naar mij Hoewel... We hebben nog een aantal dagen En ach, wat valt er al met al te klagen?…

Verhef u tot uw God en Vader, Mijn ziel, tot aller Schepslen God! Ontspringe uit dankbaar bruisende ader De vreugd om uw gezegend lot! De onfeilbre Godsstem had gezworen: De Heldraak duikt de spitse kop; En de Englen blijmaar doet zich horen: Der volken Heiland is geboren, De Hemel gaat de doemling op! 1824. * blijmaar - blijde…

Aanzwellende stortvloed overstromend land schreeuw het uit dreunend galop dan machtige paarden verlamd van angst Aurora Kretenzers hoe lang nog Zwaard blijf je razen…

Biologen willen leven begrijpen. Ze onderzoeken al wat leeft. Wel is het steeds weer het dier, ongevraagd en onbegrepen, zijn leven geeft.…

Warmte Dichtbij Contact Zie mij hier Een aanraking Is ontmoeten Twee werelden Een toenadering Om te vergeten Ieder is alleen In de eigen wereld Niemand spreekt Jouw taal Toehoorders genoeg Maar wie begrijpt Luistert echt Zou het bestaan? Hartsfrequentie Stemmen wij Op elkaar af Denken wij Te weten Wie de ander is (hoop ik)…

Ik wordt wakker met rijp op de dekens het heeft hard gevroren deze nacht de ijsbloemen zijn de laatste tekens vandaag wordt ik op het ijs verwacht van de warmte, op het koude zeil mijn sokken zijn weer eens zoek schoon ondergoed na de dagelijkse teil gevolgd door een corduroy broek de thee staat te dampen in een mok snel een ontbijt voordat…

Een meisje kijkt. Een meisje staart. In haar hart – een snaar geraakt Haar lijf ontwaakt. Ze kijkt, ontwijkt. Wordt gemist, heeft zich vergist. Een meisje vecht daalt langzaam neer. De wond gehecht bloedt des te meer. Een meisje kijkt. Een meisje staart. Haar blijft geen traan bespaard Ze kijkt, bezwijkt. De snaar onaangeraakt…

Mijn handen toen tot rust gekomen blijven nog altijd van je dromen. Ze bewegen wel en doen maar herinneren zich nog telkens toen. Mijn handen voelen nu het bewegen van de zoon die je broertje heeft gekregen. Handen ooit tot verlies gedwongen verheugen zich in deze jongen. Mijn handen die je nooit vergeten helpen weer met spelen, eten.…

Ze had kanker toen ze zei: Geloven is voor mij als kind bij vader achterop de fiets vol overgave, benen in de fietstas, leunen tegen vaders jas, Hij kent mijn bestemming zonder routeplanning. Ze kende haar vader maar even. Toen hij stierf was zij pas zeven maar de band met Vader is altijd gebleven. Als Vaders gang lijkt te vertragen…

Na vele jaren zie ik mijn oude woonplaats: met stormend gevoel ontmoet mijn warrige denken de kalme werkelijkheid. Champagnesmaak en sigarendamp strelen het worstvelletje, dat traag, welriekend vergaat, samen met oudejaarsavond.…

buiten graadt het vijf boven nul het recht de zekerheid tot waar het ijs zich manifesteert in klompen van ruw ballast, als baldakijnen van het schoonste laken in wit tot soberheid van kleur, het damast stevent af op een niet-ontwaken het ijlt in het geeuwen van rust het adert in stromen van zwijgzame leergierige momenten, het doopt de…

het eeuwige van gister het eeuwige van vandaag het leven zoet en zilt valt over daken en bomen een wens in je hand zo klein als geluk en het allermooiste liefhebben zoiets als vrede voor wie zwerft in een verstild moment…

ik heb ze aangeraakt - heel stil… gevoeld in weerwil van zoveel, van hoe een tere meisjesziel haar deel van leven opdroeg aan een boek elke deurkruk uit die tijd is nog op zoek naar vingertoppen en haar ziel haar opgesloten voetstap op de vastgelegde vloer valt weg in het à jour van dichtgeschreven dagen opgedragen aan het nu beseft…

Kijk in de spiegel, nu de dode hoek de blinden ontluikt. De hand betast ongenode,   volgt de contouren en iedere groef. Een vinger penseelt de lippen sexy karmozijn op proef.   Ledige ogen blikken naar binnen, treffen zichzelf en komen tot zinnen. Doof het licht, doof het heden, wat nu was is alweer in tijd vergleden…

Laat de stilte je omgeven ook al maakt ze je soms bang; proef haar zorg en tederheden ook al duurt het soms heel lang eer je in dat rijk kan wonen en je blij wordt door haar kracht; laat de vrede wortel schieten nog verduisterd in de nacht. Mocht de liefde je omhelzen in een overvloed van licht; wees geborgen in de warmte van Gods vriendelijk…

Ik ben heel erg van "DE VERLOREN ZOON" en in die zoon voel en zie ik ook een dochter een vader, een moeder een oma, een opa een nicht, een neef een oom, een tante een pleegkind, pleegouders een vriend, een vriendin een kennis en netwerk-relaties 'Daar moet op gedronken worden' Ik bedoel, dat mag, zelfs feesten tot diep in de…