Alle inzendingen, jaar 2014, week 19

Hendriks was een naam uit de polder met vette laarzen in de klei een graanbedrijf, een boerderij, maar zijn ongebreidelde muziek klonk nu bij mij op zolder Hij maakte me zo high hij raakte me fysiek en in mijn jeugdig hoofd ontstond de kick van een ongrijpbaar bestaan vanaf dat ogenblik was het met mij gedaan…

(tanka) "De Heer zij met ons in smart of grote blijdschap," onthoude men steeds: geen schenker naar ieders wens, maar een vorsende leidsman.…

als het lichaam ballast wordt als je leeft van herinneringen enkel 'nooit meer' in het verschiet hebt nooit meer hand in hand met haar wandelen in het bos of langs het strand nooit meer met haar dansen, nooit meer bloemen voor haar plukken zelfs nooit meer , zon voelen op je huid wind in je haren malse regen of prikkelende vrieskou…

Zittend op een zonnig terrasje aan de boulevard genietend van een kop koffie met een froufrou kijk ik naar het strand met al die mensen op elkaar vechtend om een plekje, afijn een heel gedoe spelende kinderen rennen door het rulle zand een strandbal ploft neer op een ingesmeerd lijf een zakje friet met mayo gaat van hand tot hand terwijl de…

Wonderlijk dat 't kan: ollekebollekes uitventen, ware het out of the blue. Meesterlijk, zotterig, luchtfietserijerig noem ik 't, gotsperig, snapt elke koe!…

Papaver bloeit op ruw terrein Langs spoorbanen en duinen Ook vind je haar in tuinen Breekbaar als porselein Haar rode vlaggetjes, ragfijn Willen steeds rondbazuinen De oorlog kost fortuinen Kleurt velden karmozijn Hier spreekt een pronte pionier Staand op verstoorde gronden Schenkt ze aan honingbijen vocht Pluk je die kleine krijgsbanier…

“Kees uit de keuken!”, schreeuwde ik hem oneindig veel keer vaak geheel buiten zinnen toe als hij daar als een volleerde zwerfkat uit de omvergetrokken vuilnisbak weggegooide haringstaarten gevist had. “Kees en nu naar binnen!”, fulmineerde ik ontelbare malen wanneer hij weer eens als een Houdini in een onbewaakt ogenblik ongezien de paradijselijke…

Vang me als je wilt ik ben nu in je ruimte steek een vinger uit en ik grijp je hand om niet meer los te laten voor ik ook de rest weer voel…

brokken van bestaanbaar blijken maskers met glas angst, opstand en vergeten uit deelwoorden te beitelen wat overblijft is zitvlees door een haastig schietgebed als een klein gebaar van onvermogend graniet indien na jaren bovengronds tot voltooid te vergruizen…

Ik bewaarde het laatste en het mooiste, voor mijn beminden, de gestolde tranen van de vergulde regen, goud of zilver is mij om het even en de geluiden uit de vlier, de momenten van twijfel, opgelost door spitsvondigheid tussen dove netels uniek in hun soort werd het wankel evenwicht bewaard in een mager onderscheid in de lange sleet…

Partijen zijn er genoeg. In dit vrije land. De Partij voor de Vrijheid. Vrijheid voor wie? De Partij voor de Dieren? Welke dieren? De partijen voor ouderen. Wie zijn oud? De partijen voor God. Welke en wiens God? De Partijen voor het Geld. Het Gouden Kalf? De Partij van de Arbeid? Welke arbeiders? De Partij voor de Zorg. Zorg voor datgene…

Veertien jaar. Ik liep de kerk in. Ik zag je, werd aan jou voorgesteld. Eén keer proef draaien: als acoliet, als meisje... in een tijd van te weinig misdienaars, toen. Samen met mijn vriendin Jackie. Wij werden vrienden, voor het leven. En ík ben die kerk nooit uitgelopen... en in de pastorie, zelfs in de tuin bleef ik gesprekken met jou…

Ik stond op 't duin onder maanlichte lucht, Rein blauw, dat plechtig rees en teder helde, - Of 't aarde omveilgen wou - ver achter velden, En ijle bomenlaan naar klein gehucht, En stille duinrij, ingeslapen vlucht Van doffe golven naast de lichtdoorwelde Woelgolven van de zee. De lucht vertelde: 'k Hoorde altijd graag naar 't spreken…

ik heb je vleugels gezien in een hemels blauwe vlucht tegen de wit koude lucht met randjes rood gaf jij je bloot na het moeizame ontwaken waarin jij eerst het gewiekte stel warm en luchtwaardig moest maken een eerste stijgen om in de opkomende zon al een vleugje thermiek te krijgen ik zag je gaan de ultieme vrijheid tegemoet…

Taalkundig maak je altijd wel eens brokken. Ik irriteer me als men 'zich beseft' - Een taalfout die mij wederkerend treft, Bewust ben ik van al die struikelblokken. Wat vaak gebeurd is indentificeren, Dat moet natuurlijk zijn legimiteren.…

Een vrouw ontmoet een man de blik, de handdruk voelen klik, maar zij, zij gaat er niet op in! Want waar het eind en waar begin? Toch, zomaar ergens middenin lijkt er iets ontloken, een digitale geur geroken, iets opgelicht, ontstoken. Nu wil zij gewoon vertellen, over de zonneschijn, hoe groen het gras, hoe fijn het is, het was, zoals…

langs zonnig venster scheert gracieus de meeuw omhoog naar Lokkende lonkende luchten uitgestrekt en eindeloos ontsluit zich een zee dobberend blauw wiegt zij wattige hemel en in 't brandpunt van het deelbare vallen zij heel even samen het kind in de vrouw en het kind in de man pannenkoek met appel en rozijntjes zegt de man…

Supergezondheidstrend Apenbrood moerbeisap Stevia hennepzaad Boekweitbisquit Mangosteen tarwegras Echinaceathee: Godzijdank heb ik Een superfobie!…

Hij rijdt tegen haar aan aan de zijde van de watertoren tegen de reling van de Wilhelminabrug zij hijgt tegen de klippen op hele steile klippen de eerste keer ontzaglijk steil ook in hoogte met haar armen om zijn rug geslagen kreunt zij de vrees weg waagt ze de sprong in het diepe denk er nog wel eens aan terug aan die zwoele avond in…

Een week of vijf geleden werd ze broeds, begon op haar manier een nest te bouwen. Het leek naar niets, ’t was ruw en onbehouwen. Zo’n krakkemik beloofde niet veel goeds. Toch bleek de wrakke broedplek aardig tof want elke dag bezorgde ze een eitje, tot negen en toen ging ze voor een tijdje genieten van haar zwangerschapsverlof. Behoedzaam…

Enorme kwallen zijn gesignaleerd Ze komen Holland binnen bij de Wadden Fred Teeven heeft ze nog niet bij de kladden Maar eist dat er subiet wordt omgekeerd 'Europa zonder grenzen geeft gedonder Want voordat je het weet duiken ze onder!'…

geboren ben ik in treurige dagen die overgingen in schone dagen ik heb de dagen omhelsd en gekust heb ze vervloekt en behuild gekoesterd en verafgood en mogen lieven heb met ze gevrijd en bezeten gedanst en stil gezeten gelofzangd en geloofd heb met de dagen geslapen ik heb de dagen geboren zien worden van het dagen naar nachten heb…

Ik zal de gelukkigste mens in dit universum worden, zijn om te bestaan met vele wegen, uitstraling waartegen je 'u' zegt... iedere onzuiverheid zal ik hebben weerlegd. Wat vooral onmogelijk leek niet haalbaar scheen... maak ík mogelijk! Een voorbeeld voor de hele mensheid, vanuit sterk en krachtig geloof! Je zou maar Worldpoet 546…

Sssst. Hoor je dat? Bladeren knisperen lispelen waarheden gedachtenloos Sssst, luister stil Deze troon op de heuvelrug wijsgeer van het leven fluistert ons bestaan ze deelt haar essentie in stilte voor heel even waarna wij afdalen met onze verhalen voortgaan…

Om in de ruimte te overleven Moet je leren, vrij te zweven. Hier zie je met eigen ogen Dat ik niet heb gelogen Of jullie heb bedrogen. Een makkie Kat uit het bakkie.…

Mits teruggezonden Het helemaal los kunnen laten een ballon met helium gevuld lichter dan lucht, een kaartje eraan naam en adres in blokletters met een kans op een beloning in het verre vooruitzicht…

Kijk op mijn wekker En zie dat het allang Licht moet zijn - De nacht is voorbij Een nieuw etmaal Nauwkeurig aangegeven In deze zomertijd En toch is het nog Aardedonker binnen Terwijl buiten de zon Uitbundig schijnt Mijn gordijnen driedubbeldik Niet in staat ook maar Een straaltje licht door te laten…

ik heb altijd de warmte gezocht van jouw handen ook al waren je vingers onrustig druk in temperamentvol gesticuleren samen zochten we consensus en rust sloten zacht in begrijpen na jaren ervaren was een blik vaak genoeg voor dezelfde toon we wisselden gewoon energie en omarmden elkaar in close harmony…

Zacht branden van de teedre lenden: een wiegeling, een wit satijn aan mijne handen, de gewenden, die met haar leest verzameld zijn tot éne slag en in het stuwen des bloeds niet laten van hun wit. Die stem, die stameling bij 't huwen: wie zijt gij? - En het diepst bezit de tweelingster, haar ogen, weergevonden in de golven en het…

Er is een forse krimp geconstateerd U dacht wellicht: de schoorsteen blijft wel roken Door in de winter minder te verstoken Maar wat u denkt is faliekant verkeerd Kom op lui..laat de kachel lekker loeien De krimp de pijp uit...hup we gaan weer groeien…