Alle inzendingen, jaar 2014, week 30

298 zielen onschuldig neergeschoten 298 mensen op weg naar een bestemming zonder te weten dat die bestemming in een andere wereld zou zijn 298 keer mogen we niet vergeten hoeveel van ze gehouden is hoeveel ze voor onze wereld hebben betekend 298 bloemen in een bloemenzee 298 knuffels nemen ze met zich mee 298 engelen is de hemel rijker…

Een kleermakersechtpaar uit Beilen kostumeert in velerlei stijlen van pinkpop tot chique, voor straat of boetiek, orkesten die blazen en dweilen.…

ik hou van jou denk ik ik denk dat je van me houdt zwijgend wacht ik tot je spreekt maar je zegt niets omdat ik zwijg wij leven eenzaam verder evenwijdig aan elkaar…

Kind om van te houden zo klein, zo kwetsbaar nog van niets wetend nog geen antwoord klaar De start is goed in liefde ontvangen een jongen is bepaald na ongekend verlangen Kind van liefde tussen twee zij geven je alles wat mogelijk is zij gaan voor je zorgen het is allemaal niet mis Lief kind, wees welkom lief kind laat je horen lief…

Vanwege de bon uit 't spoor kopen we een magnum “'k wil 't rustig zittend eten hoor,” roep ik, “op 't perron”, maar het tocht toch naar de trein dan trap af trap op, de sprinter staat er nog. Als ik instap vind ik het rokje van mijn vriendin ineens te kort en mijn hemd te doorzichtig en ons te oud voor ijs. Spits, alles vol behalve aan…

Zoals een zwerver die dwaalt door vele straten dool ik in mijn ziel.…

En toch.. al ken ik je niet echt, weet ik hoe je lacht en klinkt en heb soms ook verdriet uit jouw lichaamstaal gelezen Ik ken de uitdrukkingen op je gezicht en weet hoe jij je koffie drinkt 't voelt zo warm, vertrouwd Twee lentes kruisen onze wegen, jij helpt mij en ik pak dankbaar jouw beide handen aan geborgenheid mengt met liefde…

Diepte is voelbaar nu achter het donkergordijn waar mijn onderbewust-zijn zich verbergt Ik zie daar wenteltrap treden draaiend eindigen in grijze mist Op geestesvoeten scharrel ik voorzichtig naar beneden kille vochtige lucht slaat zijn armen om me heen Ik daal af en huiver Nimmer nog was ik hier druppelende stilte tikt de tijd…

Als ’s nachts de wereld stil gevallen is en mij niet langer lokt met haar verhalen dan sluit ik stil de ogen om te dwalen in dromenland waar ‘t zalig toeven is. Ernaast, op ons privé-rangeerterrein, ronkt rauw een haperende dieseltrein.…

afscheid is als ballast een rugzak met de zwaartekracht van een zwerfkei elke stap is herinnering de tranen echter zijn opgedroogd in de nerven van je gelaat als verzamelplaatsen van het eeuwig zout in open wonden…

De anderhalve kilo eiwit Waarin mijn ik zijn intrek nam, Waarin hij geleidelijk aan Is gaan wonen - woning die mij Ging passen als een oude jas, Bedekt met dakpannen geglazuurd Met een glanslaag van schuld, Schuld van de wereld die ik maar al te graag Op mijn schouders nam, Zo had ik dat bedacht, En die me nog nooit een meter Heeft…

Hoofd gevangen genomen Door het verleden, Lange haren verstrikt In de scherpe takken van De boom die buitenproportioneel Gegroeid is, bemest met pijn van De tijd die achter mij ligt; Zit met mijn hoofd alleen Nog in mijn verleden, mijn dagen Gevuld met gedachten aan Oud zeer dat mij is aangedaan - Leer er nu uit te ontsnappen,…

Het aller ergste van die warme zomernachten vind ik de muggen die geniepig zitten wachten. Vanaf ’t plafond of linnenkast beloeren ze mijn blote bast waar naar ze met de grootste wellust dorstig smachten. Als ik het licht heb uitgedaan dan gaan ze jagen. Ze zoemen sarrend rond het bed om me te plagen. Soms landt er eentje op mijn rug…

Ik denk niet dat anderen weten wat ik daarmee bedoel. Het is niet zo dat ik geen gevoelens heb. Maar er zijn bepaalde gevoelens waar ik met geen woord over rep. Het zijn de gevoelens van pijn, die er van mij niet meer mogen zijn. Ik heb alles wat ik wil, ik mag geen pijn voelen, dat voel ik ook bijna niet. Het voelt gewoon vaak stil…

Laat maar, de agressie die op me af komt, laat maar, de pijn en prikkels die zich om mij heen bevinden, ik wil alleen liefde, geluk en harmonie ik wil dan ook binnen jouw aanwezigheid zijn.…

van die laatste dag ijlden vele duplicaten na, een zegel van archetypen, glasachtig een deling van cellen, het stof van zandpaden, de deur die je zachtjes sloot, stilte indachtig de weg over voetangels en honing, onaangeharkt, naar de tijd en plek waar alles samenvalt het geheugen dat niet gewist kon of mag worden, kortom je leven in…

mijn onzekerheid streek jij trilde al blijheid bij het eerste touche vormde langzaam klanken vulde ze met volheid door een krachtige resonans pas later kwamen de hoge tonen in een esoterisch genieten alsof in onze muziek met zijn dialoog zonder woorden liefde opnieuw werd geboren wij hebben de melodie van sterren gespeeld en het…

Gekomen met een zoete mond waar kindsheid heen ons zingen zond als blijde bedelaren, was onze honger goed als brood, en zagen we in tergloze nood een makker onzer jaren. Maar 't leven sloeg, met stille speer, in ieders zijde een eigen zeer. Wij hebben 't bloed gezógen; een lách heeft onze smart gekoeld; - maar w' hebben in de wond…

Wanneer verdriet je diep van binnen raakt, zodat gevoelens golvend binnenstromen, en strijd vergeefs die vloed probeert te tomen tot leed je innerlijk heeft leeg gemaakt, dan helpt verzet niet. Laat de pijn maar komen. Aanvaarding zorgt dat ’t tij zijn razen staakt, en dat in jou een nieuwe kracht ontwaakt die droefheid eerder aan je had ontnomen…

Herinneren voelt als reizen. Reizen naar ons verleden. Herinneren voelt als afdalen. Afdalen in onze ziel. Herinneren voelt als loslaten. Loslaten van wat gebeurd is. Reizigers zijn getuigen. Getuigen van leeftijden. Salvador Dali wil ons bevrijden. Door uiteenvallen van herinnering.…

Mijn hoofd omhoog, getroffen door je schoonheid. Mijn hart geraakt door jouw blik De grond onder mijn voeten, niet meer voelbaar. De plaatsen om mij heen veranderd. Is dit werkelijkheid? Je verwart mij, maakt mijn zinnen los. Wat wij hebben is, LIEFDE. Hartslag, opgaand in één ritme We staan tussen de sterren, jij en ik.…

Vrede, een prachtig woord, waar de "rede" inzit maar die is ver te zoeken op dit moment delen van de wereld worden geteisterd door armoede, aanslagen, landjepik, macht en geweld dat z'n weerga niet kent waar onschuldigen de dupe van zijn Er is veel onrecht en on-vrede verdriet en pijn Vrede, een prachtig woord maar waar blijft de "rede"…

hoog boven de nachtelijke stad een zee van lichtjes ver beneden ons draaide het panoramisch restaurant waar we samen aten langzaam om zijn as ik heb het uitzicht niet gezien, alleen de lichtjes in haar ogen en de blije glimlach op haar lippen mijn wereld draait nu zonder haar en rondom mij heerst enkel duisters…

Hij vraagt aan mij, heeft U soms een ragebol, het is om spinrag weg te halen, nee zeg ik, wel heb ik een luiwagen? Wat is dat nou, vraagt ie verbaasd en ik schiet in de lach, waarop ik hem vertel, mijn luiwagen doet hetzelfde als jouw ragebol, staat bij de voordeur voor je klaar, dus wanneer je hem gebruiken wilt, pak je hem maar…

zie je vingers letters typen die de stilte breken de afstand doen vergeten die ons scheidt waar gedachten zweven worden zinnen geschreven Die jouw gevoelens zijn een bericht vol emoties gerangschikt met liefde jouw warmte voelt fijn ik lees je ogen hoor zacht je stem weet dat je bij mij bent…

Gezin getroffen door een virus, heel simpel, heel gewoon, de spugers voeren de boventoon, Het oh zo nodige toilet, is constant bezet, geleefd wordt er op water en droog biscuit, ach wat zo'n virus al niet teweegbrengt! Maar dan te bedenken, dat wij, in staat zijn dit fenomeen het hoofd te bieden, terwijl elders mensen aan…

Waar ben je op deze wereld nog vrij en ook nog veilig? Waar op deze wereld is een plek, land of stad nog heilig? Waar ben je op deze wereld nog vrij om te leven? Je kan geen land meer betreden zonder angst en beven. Waarom ben je ook niet meer veilig in het land van Betlehem waar de dood loert in de straten van het heilige Jeruzalem?…

Waren mijn hersencellen Door de drank niet aangetast, Dan wel door het gif van Jouw vileine woorden, Vertrapt de mens Die in mij woonde, Mijn gedachten door Jouw gif vergast…

Mijn handen trek ik af van jou - De dag door voor je gezorgd, Tijd om los te laten, Te wachten op lichte nevel Of milde ochtenddauw…

Waar gaan we heen met de wereld, als er kerels rondlopen met bommen en granaten, waar moet ik dan mijn inspiratie tot liefdesgedichten laten.…