145 resultaten.
Mijn Rotterdam
gedicht
4.0 met 4 stemmen 1.794 Hoe heb ik jou, mijn Rotterdam teruggevonden!
Je huizen aan puin en je havens vernield!
Ik voelde mezelf bij jouw aanblik geschonden
en vloekte; een biecht hoezeer ik van je hield!
Het krommende straatje waar ik werd geboren,
de school en m'n honk... Het is alles vergaan!
Ik zag nog alleen een geblakerde toren
in het gruis van vermorzelde jeugdjaren…
Ode aan de gierpomp
gedicht
4.0 met 4 stemmen 4.689 De gierpomp is van groen geweest ijzer, hij heft
opzij van de meststal zijn lelijke tronie
en levert zoetstof en specerij voor de grond.
Vrolijk vloekende driekleur wappert goedgemutst
zijn kruidige vleug boven 't schuw reservoir
dat de uiterste gunst bewaart van 't vee.
Ja als een waaier ja groen als jade, Japans
zal straks de schuimende…
Eet smakelijk
gedicht
4.0 met 3 stemmen 4.944 ze rookten nooit
dus het asbakje bleef leeg
op het dikke ronde tafelblad
waarop tussen de middag door oma ene pan met vette kippenvleugels
en een schaal prei in maïzenasaus en aardappelen werden gezet
opa zei dat ik de juslepel dieper door het vet moest halen
het donkere is het lekkerste
mijn sokken speelden met
de barokke houten poten…
Toegift
gedicht
3.0 met 41 stemmen 14.431 Natuurlijk haal je liever iemand uit het water
die nog te redden is. Maar stel dat hij nog leefde
wat hadden we dan voor hem kunnen doen. Hem vragen
waar zijn wanhoop op berustte, hem zijn geliefde
weer terugbezorgen, of zijn werk, of zijn zelfvertrouwen?
Nu kunnen we een heel klein beetje rouwen
niet eens om hem, omdat we hem niet kennen,…
Eerste vraag
gedicht
3.0 met 7 stemmen 4.272 'Waartoe ben ik eigenlijk hier?' vroeg ze
telkens weer, in haar negentigste, rood
omrande oogjes vanwege het gebrek aan
traanvocht. 'Waartoe ben ik eigenlijk hier?'
Amper nog in staat overeind te komen,
weinig eetlust meer: 'Waartoe ben ik eigenlijk
hier?' Hoe ik ook geduldig probeerde het
haar uit te leggen, drie, vier keer, dat ze…
Tovert met handen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 157 ik heb je gezien
in vergelijk
kleine dingen geijkt
waar in jij
zo op mij lijkt
een subtiele beweging
als schaduw van blik
jouw ogen
zien het gebeuren
handen zijn er eerder dan ik
je lach is spontaan
maar ik hoor je gedachten
al snel verder gaan
in het raken van snaren
om de aandacht te bewaren
je speelt in een wereld
die jij nog…
Jij bent een oase
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 132 je opende magistraal
streefde bijna de schepper voorbij
met eeuwige schoonheid
maar aan jouw zij
stonden heren te souffleren
wisten het beter dan jij
zij ringeloorden jouw groeien
verhinderden met commentaar
het schitterende bloeien
besmeurden je naam
met hun jaloezie op jouw kunst
roem werd je niet gegund
je hebt jouw paradijs…
Mijn toeverlaat
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 78 wij zijn wel losgekomen
van oordeel en idee
hebben standpunten ingenomen
de zweverigheid viel mee
toch met beide voeten
stevig op de grond gebleven
in een wereld die uitgaat
van een andere kijk op leven
in het volgen van elkaar
deelden wij voortdurend steun
toch was jij mijn toeverlaat
die als vrouw haar mannetje staat…
In jouw stilte
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 117 ik zie je staan
een monument van kracht
je voeten in het water
geen rimpeling
verzacht standvastigheid
nu en ook niet later
jij vlagt
banieren eerlijkheid
zonder knieval aan de tijd
eindelijk gaan zij
weer samen lopen
transparantie doet ons hopen
jij brugt het overleg
verbindt de woorden
die in jouw stilte zijn gezegd…
Kleurt het leven fel
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 77 ik heb met kleuren getracht
de kracht van leegte te breken
het is me niet gelukt
wel heb ik ruimte geschapen
door grenzen te verleggen
maar het onpeilbare bleef bestaan
die ruimte hebben wij gevuld
met een levenslange competentiestrijd
en het ontwikkelen van engelengeduld
ik zie de vuren doven
uit naamloos diepe kloven
sluipt langzaam…
Het donker van je ogen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 150 ik zag
de regen vallen
in het donker van je ogen
nog kierde
het lichte blauw
een stukje hemel in het grauw
het opklaren
is achterwege gebleven
jij kwam steeds meer in het nauw
het was innerlijke kou
die je verkilde waardoor
je ook in warmte rilde
in professionele handen
kwam pas je herstel
ik heb je weer zien lachen
in je…
Je blik breekt woorden
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 124 je kijkt me aan
maar je blik breekt
woorden die je zeggen wilt
je handen trachten
scherven te vangen
van wat kapot is gegaan
ik kan je niet troosten
jouw ogen zien een verte
die onbereikbaar is
we zijn gaan lopen
steeds kruisen
onze sporen in het zand
later werd het hand in hand
verdween langzaam de verte
kwam jij weer terug…
Hard geworden tijd
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 130 Voor Selma
Probeer de ramen van
Mijn leven te wassen
Met lauw water en
Het fijnste sop;
Modderlagen, aangewaaide
Klei en verschroeiend
Saharazand verdwijnen
Voor mijn ogen - maar dan
De laatste laag die zich niet
Verwijd´ren laat! -
'k Word er zichtbaar door overmand:
Een laag van hard geworden tijd
Die in het glas is ingebrand…
De mist staat in brand
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 74 de zachtmoedige zon zinkt in haar slaapgedicht
rozenbottel rood weerspiegelt in mijmerend water
bloeiende biezen silhouetteren in tranend tegenlicht
witte diezigheid maskeert het avant-gardistisch natuurtheater
natuur geurt de avond vochtig en zwoel
de bloemen hebben hun kelken gesloten
kikkers roepzingen hun partners in de poel
verdwenen…
Bos (haiku)
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 140 De zomer schildert
in het zon-gevlekte bos
duizend tinten groen…
Duizend bloemen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 117 Rijk geschakeerde werkelijkheid
Bevindt zich om mij heen -
Oorlogsgeweld heb ik verbannen;
Duizend bloeiende bloemen
Zie ik rondom mij, ontstaan
Uit het palet dat mij
Door professionals ter hand
Is gesteld -
Duizend bloemen wel,
Er is geen een gelijk,
Geven me dit gevoel:
In het hier en nu
Voel ik me rijk
--------------…
Zijden aanraking
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 106 Een zomer, jarenlang geleden,
dat was een onvergetelijk schouwspel
zonsondergang in haar haar.
''Puur schoonheid'' zeg ik
voor de ogen van een jongetje.
Zijden aanraking en geur van vanille
draag ik onderhuids.…
Het water wil ons wijze lessen leren
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 152 Het water wil ons wijze lessen leren,
van storm en vloed, van gaan en wederkeren,
maar is er iemand die dit echt wel wil verstaan
of moeten eerst nog duizend schepen er vergaan?
Het water wil ons wijze lessen leren,
van rust en vree, genezen en bezeren,
maar mensen zijn soms nog niet toe aan dit verhaal
en sterven eerder aan een niet vermoede…
Els Visser
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 115 Wie uren zwemt in Indonesisch water,
Op eigen kracht een schipbreuk overleeft,
Die krijgt veel meer dan waarnaar werd gestreefd:
Een heel aparte reis, maar met een kater.
Het werd – geen woord hiervan is overdreven –
De zwemtocht van Els Visser voor haar leven.…
sorry
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 238 sorry zei ze
en haar mondhoeken plooiden neerwaarts
in een trieste glimlach
maar in haar ogen las ik geen spijt
enkel opluchting
dat het gezegd was
en dat was het
ik zweeg
want ik wist niet wat te zeggen
en hield me sterk
om toch nog indruk op haar te maken
het is haar recht, dacht ik
alles overboord te gooien
mijn hart te breken…
Hij komt totaal onverwacht
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 404 Hij komt,
niet op afroep,
hij komt
onverwacht,
hij komt
op dat moment,
dat je hem
totaal niet verwacht,
hij komt,
kijkt, ziet
en overwint,
of het een peuter,
kleuter,
zwerver is of kind.
Hij komt
als een wervelwind,
stormt
en neemt in,
in een zucht
is het voorbij
dan is er
weer een ster
aan het
firmament…
Weerribben
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 68 In de plooiing van de duinen
gemeten naar de hoogste top
het landschap herschikt zich in staccato
tussen eb en vloed zonder zich te roeren.
Elke distel, helm of doorn, elke
korrel zand met een afzonderlijke klank,
het verschil ligt in de teerste tinten
hun verhaal tegen de eenzaamheid bestand.
Luide stemmen van de meeuwen,
wat stilte…
Als mol, als egel
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 105 Nooit boven het maaiveld
Mijn nek willen uitsteken,
Liever onzichtbaar voor
Het dodelijke maaiblad
Ongezien het leven door,
Ondergronds, blindenbril
Op mijn neus, mocht ik me
Al in de buitenlucht vertonen -
En toen ik alle moed bij elkaar
Geraapt had om toch bovengronds
Te gaan, mezelf als egeltje voorgedaan
Zachtjes vooruit, snuitje…
Edoch
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 234 Vandaag is niets anders
dan morgen, of gisteren
edoch toen ademde je nog,...
ik mis je…
spons
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 167 ik heb je gedronken als een spons,
je opgeslorpt
tot al mijn poriën
van je
verzadigd waren
en koester je nu teder
in de knusse
geborgenheid
van mijn cellen
je leeft in mij
onlosmakelijk
als een koningin
op een troon van koralen
heers je
over het paradijselijk rif
in mijn droomwereld…
Worden we sterren, na onze dood?
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 193 Worden we een ster,
aan het firmament
als je niet meer op aarde bent?
Zwermen we om zon en maan,
of zien we die dan niet meer staan?
Gaan we verder in het heelal,
het wordt zeker weten geen tranendal.
We worden een ster,
aan het firmament en jij,
die het niet met me eens bent,
ga de andere kant maar op!…
Goddeloosheid
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 93 Bij het zien
van de nu dagelijks
gruwelijke beelden
op het nieuws
of in de krant
om een hogere macht
met hun daden te eren
weet ik nu zeker
dat er geen
bovennatuurlijke bron
van kwaad hoeft te zijn
want de mens zelf
is al heel goed in staat
zich in elke vorm
van goddeloosheid
te manifesteren…
Eenzaamheid
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 149 Vier koude muren,
vertwijfeling, leegte.
Niemand!
Op schaakbord valt stof.…
het scheepje van weleer
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 152 jammerlijk is dat zelfs je mooiste
herinnering nooit echt tastbaar zal zijn
het blijft suggestie een vleugje weemoed
realiteit echter is dat de tijd van toen
telkens verder van je afdrijft...
je staat onthand op de kade van het afmerend
vergeten bij de meerpaal van een groot verlies
en moet met lede ogen aanzien hoe het schimmige
scheepje…
Wat leeg achterblijft
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 154 De grijze huizen staan er niet meer
gevlucht zijn ze
naar een kleurloos land
met zinloos daglicht voor blinde kinderen
waar de donkere avonden zich vullen
met leeggelopen principes
en holle twistgesprekken
waar alle ware goden
zich voeden met het bloed
van hun dode volgelingen
ik blijf achter bij de God
van dit vlakke lege land
een…