Alle inzendingen, jaar 2014, week 35

Soms loop je vast een doodlopende straat er slaat wel wind in je mast maar denkt het is te laat dan zomaar plotseling staat zij weer voor je neus en je weet weer waar het om ging er is gewoon geen betere keus van reus naar kneus van hemel naar hel is echt waar, heus Maar weet ze komt echt wel…

In de klimmende jaren moest veel worden weggegooid, het idee dat verwachting en geluk mild en duurzaam zijn, een subtropisch klimaat, een omhelzing als een warme deken, in plaats van verzilting van wrange aanslagen die naar gelang het duurt, steeds vaker levenslange vragen bij zich dragen en littekens achterlaat in het…

´s Avonds nog heel laat zit ze achter de piano en brengt aangeschoten vogelklanken en zwaargewonde lettergrepen voort, en wordt door niemand in huis begrepen omdat ze zo goed is denkt ze. Een leven lang is ze bezig met beginnen en opnieuw beginnen. La Mer van Debussy speelt ze steeds weer opnieuw en denkt daarin te horen het gehinnik…

Vakantie is weer voorbij de wegen slibben dicht de rotondes zijn onoverzichtelijker. Maar mijn weg naar jou doorziet alle sluiproutes zonder bewegwijzering zonder navigatie op karakter. Het is mijn sluiproute wat dagelijks kostbare tijd scheelt om onze harten te verrijken Mijn ingestelde navigatie laat geen weg overbodig guitig weerklinken…

De dichter is maar een mens Onder de mensen, sprak de Verstokte dichter, en hij Kon het weten, want hij stond Het dichtst bij wie de dichter Ten diepste is - Misschien is hij wel meer Mens dan anderen, warmer mens, En vooral: dieper mens, hij ziet De dingen niet alleen met het Linker en rechter, maar vooral Met het innerlijk oog…

Met loden stappen stilzwijgend verlaat ik jouw leven als laatste ridder van liefde ga ik verdriet tegemoet me bewust van de nederlaag.…

Langzaam gingen de luiken dicht gelijk 'n egel, stekels op en zo verborg ze haar gezicht in haar handen daar vertrouwen was beschilderd rennend in een cape met capuchon was hoe ze zich nog buiten vertoonde maar groeten, deed ze niet weer daarvoor was het bos te donker…

hij was al ouder toen hij haar tot vrouw nam zij was mooi en jong haar liefde voor hem was oprecht al geloofden zijn onderdanen dat niet zijn haren waren grijs, zijn geest moe het volk geloofde niet meer in hem maar met haar deed zijn leeftijd er opeens niet meer toe. jeugdig voelde de koning zich weer en blij van zin. zijn lijfwachten…

een klein meisje dat op een schommeltje zat schreide haar schortje nat haar mammie vroeg waarom schrei je schat je maakt je schortje nat maar het meisje schreide schommelend haar schortje nat omdat het op een schommeltje zat…

Máximakanaal Den Bosch lekt Willem-Alexander van Oranje -ja inderdaad de baas van ‘t Koningshuis- leek indertijd in ~WATER~ aardig thuis maar nu blijkt: dat was niet veel meer dan franje. Want wat ik heden las is al te gek: ~’t Kanaal van Máxima blijkt danig lek.…

Geest wat verlang ik terug naar mijn gezonde tijd Ik ben mijn eigen lichaam kwijt Ook al blijf ik positief Maar de reuma is actief Psoriasis het ziet er niet uit Gelukkig ben ik geen ijdeltuit Ach, en dan breek je zomaar een bot Bot ontkalking dat is je lot Sorry, dat ik loop te klagen Maar je hebt zo van die dagen Gelukkig heb ik…

Het begon zonder einde. Het is helder, helderder dan de aarde mij kan bieden... Het vraagt een toewijding die zuiver is en blijft tot de dood volgt. Het brengt het inzicht, vanuit... het Hoger Licht dat ik mag aanschouwen, waarvan ik meer ben gaan houden dan wat dan ook, gedurende dit leven. Het zorgt voor vertrouwen en voortdurende bescherming…

laat ik mij ooit nog door hekken bekeren of laat ik kaders wijken, omarm ik hier lucht zoals ik toen loze orde in ongewis liet verkeren een eindeloos moment onderwierp aan tijdige tucht…

langzaam drijft muziek mij naar de ijlte met hoge tonen om daar in de rust van een op een tot mezelf te komen geen drukte meer door melodieën koren en orkesten het drukdoenerige mijden dat de leegte in het leven wil bestrijden een vlucht naar de stilte van de laatste toon die stervend een eigen hemel kloont…

Er groeit sinds kort in Nederland een boom Die wortelt in de ruggengraat van mensen Je plukt ervan zoveel als je kan wensen Biljetten woekeren als in een droom Maar denkt u bij het planten niet te licht Uw rug bezwijkt nog onder het gewicht…

zo vaak zie je een man en een vrouw zwijgen en ook nog eens aan een restauranttafel met uitzicht over onrustig water en aalscholvers die voorbijvliegen je kon ze horen en zien vlak over het water maar ze zagen het niet ze waren in gedachten ze dachten aan dat niets weten te zeggen de man en de vrouw en de aalscholvers…

Nederland wees op uw hoede fascisme stampt weer in het rond slaan u onverhoeds tot bloede grondwetten worden ongegrond weer met grof geweld getreden door besmette overheden a.i.v.d.ers slaan je uit je huis terreur moet worden bestreden kleine kinderen incluis? heldhaftig? moedig? vast beraden!!! nederland geeft weer niet thuis het gevolg…

Daar sta ik dan, jij niet Daar hou ik me vast, jij niet Daar zijn mijn benen van rubber, die van jou niet Daar ben ik koud van binnen, jij van buiten Ik kan mijn ogen niet open doen Bang voor wat ze zien Want wat ik zal zien Wil ik buitensluiten Omdat het niet mag Daar sta ik dan, jij ligt Hou ik me vast, met gesloten ogen Waar tranen tussendoor…

Hij zegt: ik woon om de hoek Zij zegt: ga zo het hoekje om Hij zegt: niet letterlijk mag ik hopen Zij zegt: zullen we dan maar rechtdoor lopen Zodat we geen misverstanden oplopen? Want al woon je " om de hoek" Ik hoef je niet kwijt en wil niet naar je op zoek!…

De zomer loopt bijna ten einde. De herfst start nog geen begin. En ik? Ik vaar verbaasd de winter in! Mijn jaren gaan sneller tellen. De oude dag staat grijnzend voor de deur. Vluchten wil ik, voor mijn bejaard gezeur. Het wordt hoog tijd om op reis te gaan, door de poolnacht naar het noorderlicht. Daar laat ik straks mijn twijfels achter…

Effen of gedessineerd, je broze leven was vol van prachtige blikvangers.. verbleekt en te zwaar woog het als regendruppels van het leven op je afgematte vleugels, evenwel geen dracht met belevingen versierd kan beletten je bestemming te dragen op de ademscheuten van de wind, vleugels opgekruld en roerloos voor even, het rood, de draad…

( wijs: Peter, ik ben verliefd.) Wie sluipt weer de Kamer in Tegen ieders zin Ja dat is Henkie, ja dat is Henkie Wie betaalt zijn premies niet Maar ontkent subiet Ja dat is Henkie, ja dat is Henkie Henkie is knap frauduleus voor Jan Nagel eerste keus Omdat Henkie, zo denkt hij stemmen trekt voor z'n partij Wie heeft de subsidiepot…

nog even toont september een rimpelloos en zacht gezicht kijk nóg eens en je ziet stoffigheid en barstjes van de lange zomer druppels op spinnenwebben vertellen elke ochtend de nadering van herfst de bomen kleuren al wat bruin in het jaarlijkse verwelken ik ruik de geurigheid van vele paddenstoelen…

'n onbeschreven blad, ging vol idealen de uitdaging aan onmogelijk voor te stellen hoe het precies zou zijn de inzet honderd procent, vrede was de missie in een land dat je vreemd was zo ook de verwikkelingen als 'n vlieg raakte je langzamerhand verstrikt in het web, dat oorlog heet van vrede leek geen sprake, toen granaten om de oren vlogen…

Nacht valt overdag gedonder tussen hartstocht verlichting schept drift.…

Het kan toch nog niet over zijn, zo abrupt en onverwachts Gestaag gaat de bus verder richting stad Maar ik ben nog daar, waar de regenboog het canyon raakt en 't pad die weidse lus haakt in het landschap Vlak, onder de gletsjer Wil geen pot met goud maar lopen nu de storm is uitgeraasd De knisperende zwarte lava als basterdsuiker…

Gelezen in het Oude Testament Hoe God bestraffen kon, razen en tieren Bedreigen kon de mensen en hun dieren En hoe Hij zich gedroeg; inconsequent Hij sprak zichzelf dus tegen, permanent Hij hield van pest en schurft, nee goedertieren Dat was Hij niet bepaald, wanneer Hij gieren Als lijkenpikkers aandroeg; het serpent Je baktrog en je korf…

Voor de mensen van het UCP Niet voor niets heb ik Bij jullie intensieve Therapie gevolgd - Een van de oplossingen Die jullie mij hebben Aangereikt is een noodzakelijke Verandering in mijn denkpatroon - Daar waar ik voorheen bij elke Vorm van milde kritiek in mijn Schulp kroop, en negatieve Gedachten hun vrije loop liet gaan…

Een stil kind steekt de oosterkim over het stapt een ander hoofd binnen een kamer zonder vensters, waar niets begint, ook niets eindigt alles is er vederlicht zoals jonge wijn van de eerste pluk de dunne wanden transparant takken van buiten spiegelen als ranke balken tegen de zoldering alleen een verlaten schommel vult de ruimte met…

waarom verwaardig ik mij te roepen, uit protest? de nullijn loopt door alles heen en zet een streep- door elke duurbetaalde rekening de waarde van een handtekening is niets meer dan de daad van wat een naam je dan vertelt één hand schrijft een vonnis velt de naam van fanatisme spelt langs vele lippen en komt zwaar uit elke mond…