Alle inzendingen, jaar 2015, week 1

Ach, blozend blond meisje van vijftien jaar, met die wolken op je wangen, hoe viel mijn oog op jou! Door mijn gestaar wist je dat ik op jou was, maar stug en stoer, want onbeholpen. Toen wij na een les eens met z’n twee alleen op de wereld waren, wees ik af, wat jij aan liefde reikte. Hoe kon jij weten dat achter dat bolwerk van stuurse…

ik nader mezelf door velen heen ik keer weer naar de goedkomst ik werp me op de goudbrekers tot ik een wolk ben soms een geiser weiger langer keizer te zijn die naakt maar luidkeels vaststaat in de tourniquet die hem de toegang tot de hemel belet…

ik heb woorden in water geschreven en daarna er een steen op gegooid in cirkels lijkt taal pas te leven als het stroomt lijkt pas alles voltooid heb onder water proberen te spreken niet gehoord ja, hooguit door vissen en verdomme ze konden slechts gissen omdat mijn woorden op luchtbellen leken…

uit het zesde couplet van het Wilhelmus: “de tirannie verdrijven die mij mijn hart doorwondt.” Paris, La realité? het lijkt dichterbij te komen dat kruit van het verderf wij stoppen met dromen ervaren weer duidelijk de scherf tussen goed en kwaad het moet worden gezegd zonder respect voor jezelf en de ander kan het gif bij ieder…

in die tussentijd stond de tijd stil het waren de dagen van doelloos dwalen we gingen vanzelf op in het landschap wie zijn de jagers de hoornblazers die onze oren teisteren bij de opening van de jacht? met stotterende benen blazen wij de aftocht voorbij de mooie verhalen verdwenen we wijzer en verwond in het landschap…

een ode aan Jos Zuijderwijk Wie schrijft die blijft schreef je voor mij blijft je stem vooral zoals die klonk onlangs nog op het Open Podium ik zie ik hoor je nog Jos zoals je zong uit volle borst over tous les garçons et les filles van Françoise Hardy je stond daar so a life and kicking maar toch het lot ging anders beschikken ik…

als een regendruppel voel ik mij op deze troosteloze januarimorgen zo'n nietig deeltje in de natuur dat even zichtbaar is alvorens op te gaan in de natte massa…

omheen het rode fietspad langs de gedwongen bocht die mij sterk liet voelen dat jij er nog steeds lag onder de zacht verlichtte bloemenzee waarop vele woorden dreven en de indruk wekte dat jijzelf niet bent gezwicht alhoewel ik met stomheid was geslagen dat samen met jou en gelijkgestemden in Parijs bijna de vrije meningsuiting werd…

gemaskerd achter een gezicht heeft het kwaad wat aangericht men liet het wapen spreken om de profeet te wreken mensen van het vrije woord werden openlijk vermoord gekwetst door de satirekrant nam het kwaad de overhand religie heeft geloof verward volgen nu hun eigen hart voor zichzelf de grens verlegd in hun hand zelfzuchtig recht.…

Welkom heten ze ons welkom in hun dorp Welkom aan de slinger van de Maas Waarover ik me verbaas wie....welkom worden geheten? De wandelaars -die wandelend dromen- de berm slechts veilig voor z'n voeten De fietsers -die fietsend dromen- in de rug gereden door automobilisten als dagjesmensen Het is te wensen dat deze…

Met vlinders in de buik een indruk achterlaten bij haar zweven boven de grond bewust dat ik naar haar staar. Glimlachen ter bevestiging van haar natuurlijke schoonheid met glinstering uit mijn ogen belicht ik haar aantrekkelijkheid. De vlinders in mijn buik vertellen veel zonder haar besef mijn eerste indruk wenst dat ik hetzelfde…

Een sjeik bezit een harem vol ~vriendinnen~ die door een forse eunuch wordt bewaakt. Al lopen al die vrouwen poedelnaakt, de eunuch zal er nooit een voor zich winnen. Met geen der vrouwen gaat hij tussen ’t linnen; hij zorgt niet voor een ledikant dat kraakt. Al zijn de meesten toch wel zijn vriendinnen, niet één maakt dat hij ooit de nacht…

Leven dat gedragen wordt Door draden gesponnen in Het spanningsveld van Licht en donker, Van aantrekken en afstoten, Van er totaal door omgeven zijn, Van opgaan in het licht, Of onder te gaan in het donker, Dunne grens van waarheid Die schuurt, een beetje wrang is, Maar wel raakt aan de werkelijkheid…

Inkt-nat je handen ‘n blauwdruk op je gelaat soms sla je over de bladzijde heen mij gade belezen ben je nooit alleen ga ik verder dan waar jij gebleven bent morgen lees je het wellicht…

Je wordt pas echt gehoord echt gelezen pas echt gezien als je er niet meer bent! `Je suis Charlie´ echt!…

Mijn kind, mijn alles, mijn zonneschijn Mijn liefde met mijn bloed Mijn alles op deze aarde Door het lot aan mij gegeven Een reden om echt te leven Een reden om te overleven Een reden om echt alles te geven Zo dat jij gelukkig kan leven Ik de verantwoording om jou je normen en waarden mee te geven Jou te vormen in dit leven Je te…

ik hoef geen zaadjes te planten die bloemen laten bloeien voor jou met onze handen vouwen we licht uit warme zonnestralen vragen wind en wat regen om ze kleurrijk te bewegen ze vervliegen weer snel tussen sluiers van druppels in de vrolijkste kermis van de hel…

Charlie Hebdo de hofnar is vermoord Zijn bellenkap laat zich niet langer horen De spiegel die hij ophield, ging verloren Het spotten, honen, lallen werd gesmoord Gelukkig deelt men duizend prenten uit voor ieder belletje dat niet meer luidt…

Ik was gevlucht en schrok Van mijn gezicht, zo bang, zo bleek. Te rond en honend keek Over mijn schouder heen de klok. Wat is er achter ’t beeld? Een stomme blinde muur van steen; En achter mij: alléén de tijd die treitert en verveelt.…

Benoorden de Moerdijk Daar kan men niet bewonderen, Daar trapt men de dichter, daar hoont men de held. Benoorden de Moerdijk Daar zitten de tobbers, al welgesteld, In tuin en kantoor zich af te zonderen, En tellen geld. Benoorden de Moerdijk Daar wonen de sufste rijken, Ze noemen zich vrij, of roemen zich vroom. Benoorden de Moerdijk Daar…

Ik ben moe Moe van het feit dat Ik mijzelf moet verdedigen Moe van het feit dat Ik anders word aangekeken en aangesproken Moe van het feit dat ik niet kan vechten, te laf Of wel ga vechten, te agressief Moe van het feit Dat mensen niet willen zien wie ik eigenlijk ben, of wie mijn broeders zijn Moe van het feit Dat ik een…

grijs uitgeslagen rotsen markeren het ruige veld waarop blonde schapen vredig lopen te grazen zijn twee honden die tegen weglopers grauwen en razen de bejaarde herder werkt hard voor zo weinig geld terwijl hijzelf na zoveel lichamelijk zware jaren vele honderden hectaren met zijn beesten heeft belopen is opeens de onrust en angst in zijn lijf…

Hoog in jaren zit hij daar, in gedachten ver, mijlenver verwijderd van de ratrace, toch ons aller lot. Kind noch kraai beroert hem en de klank in zijn donkere stem is lijzig, gebaren overbodig. Oude ogen vragen om droom en hoop. Met een schouderklopje en een Koninckske van ’t vat maak ik hem tot vriend van mij.…

op de top van de berg waar de horizon me ruimte geeft klim ik verder naar de plek luisterend naar mijn innerlijke stem weet opeens wat me gelukkig maakt luisterend naar mijn innerlijke stem klim ik verder naar de plek waar de horizon me ruimte geeft op de top van de berg…

Het moment zal gaan komen dat weet je al. Dat al je emoties zullen komen in een vrije val. Afscheid nemen en vooral hoe neem je alvast door. Des te dichterbij het moment komt des te meer bereid je je voor. De vraag is waarop denk je je voor te bereiden? Dat kan niet wanneer je apart raakt waarvan je nooit wilt scheiden. De vragende ogen van…

We moeten eerst een stukje sterven om uiteindelijk sterker te wezen, We moeten eerst heel veel verliezen, Voor dat we weten wat we echt verkiezen, Op het moment dat we veel hebben verloren, Op het moment dat je tot de bodem van de afgrond bent gedreven, Op dat moment begint het echte leven, Als je in wanhoop hebt geleefd kan het alleen…

Boven Amsterdam hangt een grijze lucht De Kromme Waal slingert en boten rusten Lopend door mijn Mokum een diepe zucht Het scheve achterwerk van de Sluyswacht Oudeschansers slapen hun roes uit De Montelbaans staat in zijn kracht Slenter door de Binnen Bantammerstraat naar de drukte bij de Waag waar ik in mezelf zachtjes praat Achter de…

Door mijn kamer trekt de geur van de narcis, heerlijk Substianteel hoor ik met zware stem vanuit de tv Het nieuws staat aan. Door mijn kamer trekt de geur van versgezette koffie We mogen niet vragen welke beveiligingen uitgevoerd zijn Het nieuws staat aan Mijn vingers raken het toetsenbord aan, ik geef de narcis te drinken, pak een beker…

(burgemeester Aboutaleb Rotterdam) De Lichtstad is de Lichtstad nu niet meer Begaafde cartoonisten zijn gedood Ze tekenden satire voor hun brood Er kwamen mannen, elk met een geweer In de vergaderruimte ging men neer Ontsteltenis alom, alles werd rood Ook buiten waren er in stervensnood De godsdienstwaanzin ging razend te keer Parijs…

Zelden hoorde ik dit woord, zo vaak als de afgelopen dagen, het woord kwam vaker voor dan dat ik hoorde vragen, wanneer is het eten klaar? Het gevoel van een burgeroorlog die wordt gevoerd, overstemd alle verdere opmerkingen. En nog steeds mogen we niets zeggen over bepaalde groeperingen!…