Alle inzendingen, jaar 2015, week 24

Wat denk je dat die drie prinsesjes kosten En Max wil ook weleens een jurkje aan Plus renovaties die op stapel staan Een speedboot, ook nog buitenlandse posten De fiscus moet geen geld van mij verlangen Een koning hoort slechts vorstelijk te vángen.…

mijn hart is leeggedicht alle mooie woorden verloren aan jou de naakte waarheid hangt stil om mij heen antwoord mij verdronken en verloren in je ogen verlangend naar jouw woorden keer je om en word mijn pen beantwoord mij…

nooit zal ik je diep genoeg kunnen begraven omdat ik je als onvoltooid zie jij voor immer in mijn leven hoort nimmer verloren geurend treurt midden doods…

In den beginne Wees op je hoede man Als je vaak plassen moet En als de straal Je wat moedeloos stemt Ga dan met spoed naar de Huisartsengroepspraktijk Gooi het op tafel Wees nimmer geremd Huisarts Enige huivering Pijnlijk zo’n vinger wel Maar u bent dapper En bovendien vent Doch als u hoort van de Indicatorentest Wordt u onzeker…

Een ieder kent vele gezichten Vrolijk, hard, of zacht Misschien ook donker, of wel open Of juist één die altijd lacht Al leerden wij te kijken Niet alleen naar het gezicht misschien Maar in die verschillende ogen Die toch wat meer weerspiegelen misschien Dan zagen wij elkaar in het wandelen De route van het hart Verdween een stukje van…

Een plekje om te schuilen Dat je niet meer rennen hoeft Nooit meer stille tranen huilen moet Die van blijdschap dan weer wel Jezelf te kunnen zijn Nooit meer hoeft te twijfelen Aan wie of wat je bent Want van binnenuit is het zo goed Handen die je vast kunt houden Om te delen, warm en zacht Heel veel zonlicht dat zal schijnen Geen kou…

Voor vandaag is het genoeg geweest: het piekeren en denken dat toch echt niet veel betekent, dat enkel maar de pijn doet voelen en de druk verhoogt die onontkoombaar stijgt en ziende blind maakt. Voor vandaag is het genoeg geweest: het lezen en om antwoord zoeken dat er toch in woorden niet te vinden is, dat dijken van verlangen enkel hoger…

Dit is wellicht een nieuwe geestdriftige kreet uit het vernuftige streven van Amerika 's wetenschap deze trotse eigengereide roep glijdt snel langs me heen bemoedigt bij 't verdwijnen echter mijn vastgegroeide verhouding met God welke zich langzaam aan opbouwt niet door peinzende metselaarskunst maar dankzij genade ongedwongen groeit…

Met bezonken ogen Te laat ter wereld Gekomen, door niemand Was op hem nog gerekend, Verbaast hij zich Tijdens zijn onverwachte Leven over alles wat is, Want wie hij zelf is Heeft ie nooit geweten, En als er al sprake was Van een eigen ik, dan is hij Door iedereen en Door zichzelf vergeten…

Goeie morgen lieve dag fijn dat ik er wezen mag 'k toon dus maar m'n liefste lach voor jou, allernieuwste dag! Dag, dag dag, dag, dag, dag, dag toon jij ook je liefste lach!…

Versvorm: Rondel retourné Waarom zit toch die bocht in een banaan? Ik vraag me af vanwaar dat zo moet zijn, want heus, er kleeft geen enkel voordeel aan, in tegendeel, die ronding maakt haar klein. Spatrecht zou zeer waarschijnlijk beter staan, de rug gesteven in gestrekte lijn; hoe zo dan toch een bocht in de banaan waarvan ik denk: vanwaar…

Er is een bank, een lege boom, en ver de zee, de kleine zee waarin we samen sterk en jong de baren stuwden, schuimend wolken joegen op wilde rossen, onze manen tot de hemel. Jij met felle baard, met ruwe herdersstaf en gulle schaterlach, bazuin, heraut van leven, eeuwig, gulzig leven. We lepelden de pap als uitgehongerd, boerden luid en sliepen…

ik zie afschuw in je ogen hoor de woede in je stem als ‘t klappen van een zweep voel ik de striemen in mijn hart in de schaduwen van jouw ijzigheid bekoelt mijn koortsige lust…

gevolgd door een chat een nieuw avontuur gevolgd door gesprekken, elkaar leren kennen slechtst in een seconde de kracht dat was hij, in een beweging recht naar mijn huis toe in zijn armen langzaam gelegen vertrouwd veilig, thuis voelde ik zijn kracht maar langzaam kwam de leegte krachtig en doorgaand een foutje niet bedoeld, een…

Op de Noodgodsbrug was een podium gebouwd en daar begon eerst een oubollig orkest uit buurtgemeente Moordrecht wat saaie deuntjes te spelen, terwijl daarna burgemeester Milo Schoenmaker een flutverhaal van een kwartier deed. Zijn burgemeestersketting braaf om zijn nek, uit zijn nek bazelend. Er stonden maar een handjevol mensen langs de…

Achter de schaduw van de zon verlicht door het maanlicht staan de sterren voor ons te stralen. Achter de schaduw van de zon glanst het duister gepolijst daar beluister ik weer jouw verhalen. Hoe jij je dag hebt doorgebracht wat jouw idealen zijn in de toekomst van mijn utopie. De dauw maakt het beeld onscherp aan de horizon…

langs wijkende bomen in zachte glooiingen van het landschap loopt het eeuwenoude pad een natuurlijke oase van rust geflankeerd door het groenende leven van boom struik en blad generaties zijn langs gegaan met uitzicht op morgen huis en haard achtergelaten verdronken in zorgen anderen zijn gekomen hebben in het volgen van vroegere…

Kent gij - dat land, waar ronde gulheid woont; Eenvoudigheid in taal en zeden troont; Natuur, vol pracht, in maagden frisheid bloeit; Een zilvren stroom langs malse beemden vloeit? Kent gij dat land? - Daarheen - daarheen - Daar trekt mij 't hart, o mijn geliefde, heen. Kent gij dat land, vol heuvlen, lachend schoon, En koele dalen,…

De massa heeft, zo lijkt het, schoon genoeg van Haagse achterkamerpolitiek: “Da’s geen democratie!” Het maakt hen ziek, die konkelfoezende regeringsploeg. Let op: zij die zich nu in woede hullen, gaan straks het hardst van “Land van Lubbers” smullen.…

Ze hadden hem weer nageschreeuwd, Met stenen en met vuil gesmeten. Zijn ogen in het wit gezicht Waren twee doffe, weggezonken spleten. Hij liep gedoken als een moede vogel Langs de haven, waar de vissers stonden. Daar schuw voorbij. Voor hem lag grauw en wijd De zee en fluisterde als uit duizend monden. Hij hief het hoofd en leek…

Van mij geen ~In Memoriam~ voor drs. P Want wat ik schrijf is brandhout naast het Loofhout dat hij dee…

Op de prachtige bijna gezellige Oosterbegraafplaats ligt een grafsteen te wachten op het moment dat mijn graf wordt gedolven nooit zo bij stilgestaan maar nu komen de zwarte gedachten op als golven van een onrustige zee ze zullen wel weer verdwijnen ik zal vooreerst niet wegkwijnen ik hecht nog te veel aan het leven nee, het wordt tijd…

Hoe roestig zijn de ijzeren ledikanten Hoe lastig is het zoeken naar Pompon De beeldhouwer die terug is naar De Bron Creëerde dieren, kleintjes en giganten We vinden hem dicht bij de kerk begraven Zien op een stenen paal een condor staan Getoeter kondigt luid een bruiloft aan Het zonlicht koestert duiven, maar ook raven De bruidegoms zijn…

de zon kleurt de einder rood .in het teken van de roos op een maagdelijk witte merrie rijdt de dood, die nooit gehaast is, gezapig door het landschap zwart geharnast en ongenaakbaar gekroond met de witte kroon van Osiris die heerst over de onderwereld rondom hem dansen geraamten obligaat hun knekeldans de zeis hakt knopen door en…

Toen zonlicht ons in de ochtend tegemoet scheen bewoog mijn hersenarbeid voorbij de beperking waar de hele reut hetzelfde was nabij de horizon van een land dat ik zelf had verzonnen vond ik jouw onschuld in een droom die het verlangen deed zwijgen met de toezegging van jouw temperament achter de grens waar alles anders was met de belofte…

De slogan: giro blauw, past bij jou is van een poos geleden, blauw bloed mag ook niet worden vermeden: maar wanneer men spreekt over de blauwe envelop voor onze Koning, zijn meningen verdeeld. Blauw bloed, wat is er dan mis met blauwe enveloppen? Eerlijkheid gebied me nog te melden, dat de post van de Koning nimmer door hemzelf geopend wordt…

wat we missen is een stukje boomstam van pakweg zo'n 60 cm zo op het oog een vreemd gegeven wat bezielde degene die de zaag hanteerde was het moedwil vandalisme misschien wie het weet mag het zeggen…

Het water in de beek is helder en bijna vlak. En tussen het wuivende hoge riet ligt een half verdorde tak. Er hangt een geur van dier en gras, als je op het klaphek zit. En de wilde trotse bloemen kleuren van violet naar hemels wit. Voorjaarszon filterend door varens en berkenblad. De bomen hangen hoog en loom over het zanderige pad.…

Verder van de sterren Verder in de reis Verder van de eeuwigheid De traan Rukt voort Dodenrit Je bezit Het leven En laat dan weer los Dat is de kosmos…

Gewend aan het rumoer Van alle dag, dat het Vrije denken zo vaak Overstemt en me ongewild Meeneemt naar onbestemde Verten waar ik helemaal Niet wil zijn, Is daar opeens Een zacht geknisper Van blaadjes die hun verhaal vertellen Met een kracht Die in al zijn teerheid Deze trein, en het hele spoornet, Welhaast tot stilstand…