Alle inzendingen, jaar 2015, week 40

Hij is niet gelukkig nu langzaam na jaren voorbereiding zijn handen de bedolven stad bevrijden. Kranten en vakbladen zullen over zijn vondsten juichen - maar hij is niet gelukkig. Oude vormen van wanhoop, de resten van het leven dat hij aarzelend blootlegt, vullen zijn hart. 1200 jaar voor Christus sterft hij dan bij de verwoesting van…

Sommige ouderen laten zich vangen door het verlieven. Anderen ontkomen en omarmen verlies. Zij worden liever en koppelen zich aanminnig los. Zien hoe een kus als een hommel doelgericht een zweeftour over hagen maakt tot tegen hun raam. Bots maar terug, aanhalige, zoek verderop een wang. --------------------------- uit: 'Verzoenen',…

Zij is voor alles in, zij zegt op alles ja, er is geen bloem die zij niet met haar tong bejegent. En ook de lucht, er is geen plekje leegte dat zij overslaat -------------------------------------- uit: 'Onverzamelde gedichten', 2014.…

Hoe zij verstilt tot glanzend water tussen randen groen na de reis onder bomen. Dood als persoonlijke vijand, vrouw als rivaal. Wat gaat hem de lente aan bij het lied van de aarde? Hij gaat neer in de ring nadat hij voor haar zong. Nu klinkt de stilte. Spiegel, omfloerste trom.…

Het was weer eens zover: Herbie Hancock moest de wereld redden. Maar eerst was het tijd voor zijn ochtendgymnastiek. Toen hij daarmee klaar was deed hij het en daarna vroeg hij zich af: heb ik nu tien diepe kniebuigingen gemaakt? of heb ik er, omdat ik in gedachten onwillekeurig bezig was met datgene wat ik na mijn ochtendgymnastiek…

Hij had geen talent voor tragiek, verdonkeremaande rampspoed bij het leven, meanderde door een landschap tot aan een toevallige stad waar hij plotseling zag: hier kom ik vandaan. Af en toe viel hem in dat hij misschien wel bestond. Ook zag hij een vrouw van wie het bestaan met geen pen te ontkennen. Ze paarden en hadden geluk. Toen…

Mijn geest leeft met de handen boven water die zoeken omderwille van het licht dat aan zijn hoofd onthouden wordt. Soms duikt hij even op, kijkt naar zijn handen en glimlacht om die bezigheid; dan zuigt de klei over zijn kruintje dicht. ------------------------------------------ uit: 'Overkomst dringend gewenst', 2012.…

ik heb de cirkel duizend maal gerond nooit vond ik begin en eind speelde strelend met het oppervlak op zoek naar de hoek keek er langs maar begreep niet dat rond eindeloos was tot ik de lijnen van de weidse polder zag rechte sloten en het gras maar aan de horizon die nauw de aard omsloot kromde recht een ronde dood…

nooit wilde ik buigen maar schaduw rondde al onder de last mijn schouders ik die altijd hoog op tornde tegen de strakste wind elementen trotseerde met fier geheven hoofd in de trots van mijn jaren ben verstrikt geraakt op stikken na sterft de tijd die mijn bestaan nog mogelijk maakt…

juist jouw jeugdigheid kleurt uitbundig je charmes in spelen met verloren tijd jij staat anders in het leven dan menigeen zet ieder even op het verkeerde been er is geen opzet in het spel dat voelen we maar het intrigeert ons wel bent een nouveauté in zwierigheid dansend ga je door de wereld met een persoonlijk pirouetje op zijn tijd…

het steen lijkt de beitel te ontwijken als ik een stukje dwars voorzichtig wil splijten meegaand heb ik zijn structuren gepolst aders en lijnen gevolgd in subtiele verfijning mat gepolijst met de glans van bloed zweet en tranen ademt schoonheid je schaduw vol karakter sta je daar bevallig en profiel maar met je stukje dwars ben…

de brood en spelen carrousel draait weer op volle toeren omdat leegloop en verveling op alle hoeken staan te loeren het massaal vermaak heeft platvloerse attitudes rivaliteit en bendevorming hebben het helemaal gemaakt waar geld en macht victorie kraaien is er het gewetenloze graaien spelen voor de eer halen zij neer op hun eindeloze…

waar de hemel lichtjes kiert en liefde je beweegt meer te geven dan te nemen begint het paradijs in licht dat warm gedragen wordt door akkoorden die in het wereldse nog nimmer zijn gehoord waar schepping in vernieuwend groen kleur en vormen schildert van het komende seizoen daar zal jouw lach de zon doen schijnen met ogen stralend…

Zo draait de Aarde verder naar Oktober met ons erop door heel de dierenriem: haar sterrenvrienden, die de levenskiem in laserlicht verpakten, helder-sober De Blauwe Sferoïde draait en schittert terwijl zij danst rondom de Gele Bron van nucleaire fusie: Koning Zon die zijn verliefdheid in fotonen twittert Hun Blauw en Geel vermengt tot bladergroenen…

Nauwelijks nog het gezicht herkennen, verschrompeld in de dood, bleek en koud als ijs, lange haren ingekort Voorbij droefheid en pijn het lichaam achtergelaten de ziel vindt zijn plekje wel tussen hemel en hel Misschien even terugkomen als een voor- of achternaam valt in een gesprek, genoemd in boek, tijdschrift of krant…

Best moeilijk om zijn geest te laten rusten deze vader van het rationalisme zijn vondst de methodische twijfel een steunpilaar voor de autonomie van de menselijke rede hij maakt mijn denken actief als hij zegt twijfel aan alles totdat je iets overhoudt waaraan je nooit twijfelen kan pas dan wordt duidelijk dat jouw denken waarheid is…

In gesublimeerde vorm Is het eenzame gedicht Niet meer dan een Kinderloos wezen, Niet meer dan een Ouderloos kind…

Het korte geluid van een vallende eikel een made erin…

het kan even duren geduld is niet gehinderd door haast doch schatplichtig aan een geheugen van grachtwater; slechtziend en doof nee, dan de heldere beek die eindeloos woorden herhaalt, de letters spelt tot in omgewoelde grond, een verzande oever. Het graf blijkt geruimd ooit, bij het zilverlicht van de spade op een doordeweekse morgen…

aangekomen aan de rand van het stille leven kijken we ontroerd naar de dans van de spreeuwen in de schemering opgetild uit onaanzienlijkheid waaiert de zwerm uiteen verdicht om dan weer open te vouwen bestaan in geleende tijd vanwege elkaar in de stilte schuilen we boten varen aan ons voorbij wie zal ons in verlatenheid kennen onze…

De bomen druppen in de mist Een ekster spreekt in vogeltaal Waarop ik in mezelf afdaal Niet langer met mijn schaduw twist Lag zij door mij nu in haar kist? Mijn huwelijk leek ideaal Mijn bruid bleek zwaar suïcidaal Mijn naam werd van haar zerk gewist Mijn vrienden zeiden doe het niet Ze vonden haar geëxalteerd Zo anders die Amerikaanse…

Mijn ogen lodderen loensend door het felle licht opgetrokken na de mist ik hangmat op het wiegen van de dag deugddoend straalt er warmte geef mij doezelend over aan een knappende uil.…

wijl één enkel vlinder honing tracht te puren uit een roze rode begoocheling bloeiende munt me aanmaant de blaadjes te plukken vooraleer ze wegkwijnen onder de grond mijn berk zich met gezichtsverlies bezig is aan te kleden in herfstig geel talrijke geruchten uit de notenboom verloren raken in het hoge droge gras speel ik helemaal…

damp stijgt op van 't water uit de stille kolk waterleliebladeren hebben groot deel van 't wateroppervlak bedekt klein spoortje helder water heeft zich in 't midden uitgestrekt daarin spiegelt zich opeens een dikke witte wolk die vervolgens even het zonlicht belet om te stralen dit kleine paradijsje met haar helderheid te kleuren geniet,…

Gouden septemberlicht Doorklieft de nevel Juist voor ze Om kan slaan In dichte mist - Zilv'ren draden Gesponnen door Een jarige spin, Gouden stralen Vervullen de wereld Met warmte en licht: Het bronst en doet Met ons, in liefde Voor altijd mijn wicht…

Nog fladdert kleur tussen bloem en blad blad en tak Door een wak in de wolkenlucht schijnt mager de zon Valt het schamel licht op een spin die z'n web spon aan de rand van het dak met de regenpijp verbonden Vlinders? ze zijn naar elders gezonden gezanten zijn 't van kleur en licht.…

Wervend op weg te zijn, Kind van de Levende, makend Zijn volken tot leerling van Hem, stuitend op tegenstand, opdrachtgevoelige, lukt me dat zelfs niet met engelenstem.…

Hooggeëerd Publiek we moeten sluiten Trapeze, tromgeroffel, laatste klap Een salto in de nok, zet u maar schrap Nog een keer dreigt de clown u nat te spuiten De acrobaat, jongleur, het slangenmens Ze buigen, uw applaus, dag Circus Renz.…

Gelukkig hoef ik niet in een ver oord Een rare lege firma op te richten Of brievenbusvennootschappen te stichten Hoewel met Wordfeud wel een lekker woord Wat ik bezit is hooguit wat klein bier Als Dijsselbloem me zoekt dan ben ik hie - hier!…

Is leven de dood Als duwende kracht van een tevreden leven De brandstof voor echt zinvol Drijfveer naar leergierigheid Naar weten waar liefde leeft Waarom je geen vleugels bezit Niet kunt vliegen Hoog visualiseren waar het aanvaardbare schuilt Vliegen naar terug Uit angst voor morgen Omdat morgen daar niet huist…