Alle inzendingen, jaar 2015, week 42

Kijk nou eens, hoe of dat gaat: daar rijdt een moeder met kind voorop de fiets netjes op straat! Beter kijkend zie ik dan toch, dat ze aan 't appen is met krankzinnig gevolg! Kijk nou eens wat een gedrag, een vrachtwagenchauffeur die het net op tijd zag, claxonneerde om haar te ontwijken, echter zonder op- of om te kijken, stak…

Zware leegte Wroet in mij De stilte knaagt In mijn verleden Ik wil het wissen Laat mij zijn wie ik was Voor ik werd tot wie ik ben Vervormd tot Iemand zonder verleden Omdat de pijn te hevig is Om te benoemen Of zelfs te voelen Werp me in de toekomst Alsof ik van nul terug Kan beginnen Gun me de illusie Van de hoop op Iets beters…

vandaag stond ik langs de lijn voor een dag geschorst of meer vertoefde even nog in schone schijn moest echter naar leegte uitwijken aldaar ging de werkelijkheid redeloos en onstuimig te keer voelt u zich ook wel eens teveel dat moet haast wel iedereen neemt daar ooit aan deel of zou het zo zijn dat het eigen is aan de mens per saldo…

donkergrijze wolken verduisteren zijn gedachten nochtans begon de dag met de zon hij is te oud om nog lang op de zomer te wachten…

Een bijtje nabij Harelbeke Is onlangs nog bijna bezweken Vlakbij de abdij Vloog hij in een pij Waar hij toen bijkans in bleef steken…

Vogels zuchten Onder t Vergezicht Plots is hij daar Die aanzuigende lucht Een gevleugeld Vertrek naar lengend licht Samen vliegend in de V van vlucht…

Vanuit mijn bad zie ik, wat u ook hieronder ziet. Een Ikea-lampje van een tientje. Een scheerspiegel van de drogist. Ze zijn buigzaam en verstelbaar. Dat ik dat niet eerder dacht of wist! Als nachtlampje werken ze nu samen. Ineens zie ik het resultaat! Raar! Projectiekunst! Niet langer ben ik een eenzame dichter, want ik ben een echte kunstenaar…

Wij zijn natuurlijk Groter dan 1 Deelbaar door onszelf En door 1 alleen Wij zijn oneindig Zoals de zeef van Eratosthenes beval Gevonden via het algoritme Zijn wij Het priemgetal…

Ongeopende Venco-zakjes Dwarrelen naar beneden En treffen op de grond Her en der verspreid Ook het plastic van Katja aan in het Verlaten zonnebloemenveld - De inhoud niet Gegeten, niet geproefd Door hen die tijdens Het vallen naar de Hemel zijn gegaan…

Op sloffen sleep je stof tot garen als een mat achter je aan voeten nooit geveegd de filosoof in jou ziet het als kant legt het wijd gespreid op een hemelbed vergeet je pyjama niet praat je hardop in jezelf maar die blijft hangen waar het hangt zwart wit gestreept in de halfdonkere kamer valt het zwart weg…

Mijn duistere wereld is vol oude spoken. Het lijkt zo lang geleden; toch de deur ernaar staat nog open. Ik treed naar binnen en vind een wereld van weleer. Voor het verleden dat zwijgt leg ik mijn bloemen neer. ik zie in de verte de contouren van een graf. Een kruis door een leven, dat nam toen het niet meer gaf. Ik voel mij voor…

(voor Marjan Strijbosch) Nou is Eindhoven niet bepaald een stad, die uitblinkt in monumentale schoonheid, maar eerder een gloedmoderne samenklontering van peperdure kledingzaken en voedselshops. Als een Sinderella bewoon je de top van deze best wel zielloze stad en is je penthouse een zelfverkozen kunstwerk op hoog niveau en met de meest…

Ik heb vertrouwen in wat komt het is niet de toekomst waar ik bang voor ben maar de herhaling van het verleden de pijn die ik heb geleden ik laat het zijn en laat het achter in de loop van de tijd wordt alles zachter met mooie herinneringen in m'n hart maak ik weer een nieuwe start…

Terwijl de minuten als uren weg tikken gaan mijn dagen voorbij in de nacht diep van binnen voelen de secondes in folklore waar ik op heb gewacht. Wijzers die mij dirigeren in een richting door een warme open persoonlijkheid met een levendige glans als in fotografie dat in kledij mij door de nacht begeleidt. Mijn uren schitteren in de…

ik weet dat mijn dromen vleugels hebben vaak in vervaarlijke scheervlucht langs de werkelijkheid gaan maar eenmaal geland zien ze jou altijd in paradijselijke glorie staan met een lach op de knipperende landingsbaan ogen die van alles beloven je naar binnen loodsen in de zoete wereld van weer samen mogen zijn je kijkt me aan…

Hoe mooi is de natuur zo bont verkleed! Zoals zij in de lente met fris groen de winter wegwuift en een nieuw seizoen met loof en bloesemblaadjes welkom heet, zo spreidt zij nu, om ieder te begroeten, een knisperend tapijt voor onze voeten.…

Wat vraagt één ziel van de Aard behalve vrede? En vrede schenkt zij nooit, slechts strijd en streven, En kort geluk, gevolgd door snik en beven, - Zij stoort zich niet aan tranen noch gebeden. Zij doet haar wil, en strooit haar heerlijkheden, En werpt haar bliksems, door geen drang gedreven Dan Macht en Noodlot. Ach, en alle leven Trekt…

Het vurig vlammend rood is nu verdoofd tot moedeloos geworden bruin. Het schitterende licht is nu verstoft tot doffe onverschilligheid. Het vrolijke gefluit is nu gesmoord in somber zwart gemoed. Want ik, ik ben niet meer die ik nog gister was.…

Het jaar en zijn getijden elk seizoen weet mij te verleiden tot overpeinzing en verrukking die beurtelings strijden om de vreugde in mijn ziel dit volledig te ondergáán ónder gaan in dat palet van kleuren en geuren, in die seizoenen van koude, lauwte,…

De maffioso heeft so fort, bedacht: we komen geld te kort, waar zal ik 't halen dacht 't dappere ding, weet je, we gooien het niet in de kring. We laten ze lappen voor flessen water en alle ellende komt als geklater over de drinkers heen. Naar bed naar bed zei Duimelot, niks meer drinken want da's veel te kort!…

Zomertijd, oh zomertijd, dit weekend ben je voorgoed verdwenen, het uur dat zorgde voor wat extra licht, is door de klok te verzetten nu gezwicht. Een uur minder een uur te kort, oei als dat maar geen hommeles wordt met Koning Winter, die gelukkig toch maar, geen gezeur krijgt over kleur of over haar! Zomertijd oh zomertijd…

Mijn vader kreeg twee dochters, mijn kleine zus en ik. Wij konden heel goed drammen, zodat wij òns zin kregen, dan werd 't tijd voor kinderen voor kinderen, ergens halverwege. Luidkeels vanaf onze plek Schalde dan door de auto "hahaha je vader, ja je vader die is gek."…

Wat zeg je nu wat wil je bereiken wat bedoel je eigenlijk welk resultaat moet blijken Dit vraag ik me af het ongeduld spettert er vanaf heb je je eigen niet in bedwang of ben je gewoon zo maf Mensen denken alles te kunnen zeggen maar ze kunnen het niet uitleggen verdraagzaamheid is ver te zoeken en heb ik nog wat te zeggen Nadenken…

o, de verscheurende pijn in die overvolle rubberboot haar land ziet zij nooit meer nu kent ze barensnood mannen schreeuwen wild een oude beschaving nadert de zee houdt haar vast weet wat baren zijn ze wordt aan land gedragen daar wordt haar zoon geboren artsen zonder grenzen redders in de nood…

wat is leeftijd wanneer het om gezondheid gaat ondanks het kraken en piepen moet alles eerst gesmeerd bij het ochtendgloren alvorens voeten glijden in gymschoenen veters zorgvuldig gestrikt het markeerstift-shirtje de avond van te voren nog gestreken om na een verse bruine boterham de deur te openen en haar te omarmen de draf kan…

er schuilt een roodborstje in mijn tuin en ik heb hem een huisje gemaakt met een tafel en een stoel een bord om van te eten wat takjes voor een nest en een deur voor mijn geweten zodat hij open kan en dicht omdat er hier geen zekerheid woont van blijven of vertrekken…

Liefde en de aarde Frankrijk Praag Amsterdam En de brandhaarden Waar fikt het Wat is niet uitgeblust Er woedt een hevige strijd Om volkeren Om naties De laaglanden Waar de koeien razen In het landschap Grachten Idolen Riolen Treinen Kinderen op de fiets sloten en mussen Een prieel in de wereld…

Het is nog zo kort geleden dat je balanceerde op het koord van het leven Nu dans je achter de horizon en heb je de ondraaglijke zwaarte van het leven ingeruild voor de oneindige lichtheid van het niets Dans voor eeuwig lief kind…

Mijn hoofd is Door zichzelf Ten grave gedragen Het lichaam Moet nu zielloos Verdergaan Zonder richting Voorbij de einder Waar alleen nog Sterren zijn…

Mijn vrouw had gisteren hoofdpijn Voor mij geen liefde dus Ze zei: Stop jij dat ding van jou Maar in een brievenbus Daar was ik druk mee bezig De bus van buurman Bos Achter de deur stond Kazan En Kazan liet niet los!…