Alle inzendingen, jaar 2015, week 9

een rij regendruppels hangt heerlijk aan de waslijn te drogen…

Voor mijn vader is er soms een schakeltje dat niet goed meer werkt nu je af en toe wat verwarde woorden rondom je zaait zelfs zij in haar witte jas sprak me er over aan wie weet heb je het in je huis vergeten of verloren ergens in je onderweg van daar naar hier zal ik eens goed rondom me kijken misschien zie ik het wel ergens liggen kom…

Vroeger is dood, later is nooit. Leef daarom nu, leef daarom groot. Vandaag was ik even net als toen. Maar zo als het was, Kan ik het nooit meer overdoen. Want de spiegel van de verleden tijd Kijkt achteruit met oprechte spijt. Vroeger daalt naar het graf, later komt nimmer op je af. Leef daarom in het heden, leef daarom tevreden. Vandaag…

Een leven Gegeven Zonder enige vorm van besef Wat dit leven Zal beleven Heel dichtbij of toch heel ver weg…

’t Is iemands zoon die met Jihadi’s vecht, en iemands dochter die daar oorlog voert. ’t Zijn onze kind’ren waar IS op loert – en nu heeft de premier het pleit beslecht. Wie ’t leven van een ander niet waardeert, die heeft van ‘oog-om-oog’ nog niets geleerd.…

je acteert volleerd op het podium van leven waar schijnwerperlicht jouw gezicht laat stralen speelt in een zelfgekozen decor van spiegels die kaatsen om je volledig zichtbaar te maken maar na het doek is er geen demasqué alleen wie aandacht heeft leeft in jouw idee het donker neemt je naamloos mee er is geen spiegel die nog groet…

Het lieflijk buurtschap Dishoek Aan de voet van Kaapduin Krijgt een heuse nieuwbouwwijk Voor mensen met fortuin Onze bestuurders besloten In het kader van beleid Dit pareltje te verkloten Voor geldelijk profijt Proficiat beslissers Proficiat, ga zo voort Dankzij u is wéér Een stukje kust vermoord…

De kapper in de steeg, die rijke dames kapte thuis, En in de hogere kringen dus verkeerde, Die was in zo'n boudoir ook door de bridgebacil besmet, Zodat hij daar de buurt mee infecteerde. Er werd bij hem na sluitingstijd een bridgeclub opgericht, En verder commentaar is overbodig. ‘Kijk voor je’ was de naam der club, om de mentaliteit…

'k Ben zeeman; - van echt Hollands bloed, Heb ik mijn lust in 't varen; Vindt gij aan wal het leven zoet, Ik zwalp liefst op de baren, En, ben ik jong, vaak is de orkaan Me toch al over 't hoofd gegaan: Hoezee! 'k Ben zeeman; - hier op 't nuchter strand Wil 't mij niet lang behagen; Veel liever hoor ik door het want De winden…

Ik was ooit eens iets vergeten, Maar, ik kon er niet opkomen, wat. Ik had het moeten weten, Maar, ik kon maar niet bedenken, wat. Het was iets met liefde, Maar, ik was vergeten, wat. Ze maakte het uit, En ik wist, wat ik vergeten, had.…

Het voelt dat het lijkt of het kan maar vraag niet hoe ten koste van wat op welke termijn wil je er over denken ooit over praten hoe het voelt als we elkaar zouden verwarmen in de kou…

Slecht poppenkind gespeend op droge klei. Schept met de botte spa een worm doormidden. Hoge staken harken in de schuur ontnemen zonder animo voor bloemenzaad het zicht. Los gezaaide ledematen oogsten het geheim van het schuurtje. De sloot ruikt naar de trein die flessen telt waarin verlopen staken zich zien waggelen in…

De tijd danst de dagen het verleden daarentegen schrikt wakker met een zucht Voorjaarsvogels vliegen overwinteraars taaien af Jij en ik openen deuren naar de toekomst laten de stèle ongebruikt relatie opgegraven…

12 Al wie opgewekt is, mag naar zaal Paardenbloem. Dat geldt ook voor iedereen die sterk en spontaan is. Ook sociale of stoere personen gaan met Geoffrey mee. De anderen blijven hier om de grondverf om te roeren en daarna een dunne laag aan te brengen. Daar heeft iemand een vraag, graag in de loopmicrofoon. Wat met de zelfverzekerde mensen…

hij had het haar beloofd toen ze in bed lag het kind dat kleiner was haar vleugels kwijt ze glimlachte, hij vergat zijn eigen honger loop maar een eindje om, zei hij tegen zijn dochtertje op het eind van de Elisengarten zijn hand aaide nog even haar donkere haren nietsvermoedend verdween ze verderop in het licht dat met de rijen…

In Bremen werd gevreesd dat vier zeloten Hun stad uit zouden kiezen voor terreur. Al eindigde de dag niet in mineur, Wel degelijk is er met scherp geschoten. Want door met scherp te schieten heeft Bas Dost Twee ballen in het Bremer doel gerost.…

in het slootje lag een bootje  varen naar de grote plas  ze trokken daar een strootje  wie t eerste in z'n blootje ging uit moeders schone was  met wijdse blik verkenden ze al de zó natuurlijke attracties  heuvels, bos en waterval en wat een schik bij 't zien vooral van elkanders rijzende reacties als hoff'lijk heer roeide hij stevig…

Ik heb mijn zieke vader door de telefoon gesproken. Hij is eigenlijk te ziek om te praten. We hebben niet veel gezegd. Op de vraag of ik op bezoek kon komen antwoordde hij: - Nou liever als ik weer thuis ben, het is hier zo kaal - Het is de vraag of dat er nog van gaat komen. Het is hier stil, koud en verdrietig in Amsterdam.…

Het regent, zo’n stromende, telkens terug komende altijd koude, eeuwig klamme, regen. Zo’n naar gordijn van nattigheid boven het zompig grauwe gras en de verzopen sloten : ik word daar toch zo droevig van.…

Er was eens een boterbloem die als 'echt' droomde van een boterhammenland Van lekkere belegde boterhammen Na het eten, smullen, slikken bijna ongegeneerd schrokken voelde hij zich zo overmand en 'voelde zichzelf aan de tand' De boterbloem concludeerde: Er was helemaal geen boterhammenland en dat smullen van belegde boterhammen…

Even was ze helder zichtbaar en keek ze me verwonderd aan, vanachter witte, langgerekte wolken. Vervolgens glimlachte ze me stralend toe. Even later keek ze wat lankmoedig, leek me zelfs te wenken. Maar plotseling was ze weer verdwenen. Kon haar gedrag niet echt begrijpen, doch besefte later wel verwonderd dat ze me haar stralende…

Hij verromantiseert haar uiterlijk profileert schaduw voor het beweeglijke kaarslicht op de schemerende wand door haar uitermate consideratie stileert hij de stand van haar gelaat swanjeert zijn prijsontvangen vulpen waarmee wordt gepoëtiseerd ondertussen inculpeert zij hem als zogeheten verzenlijmer of er niets anders bestaat dan kenteren…

Ach klein klokje, winterklokje, in jouw sneeuwwit lenterokje sta je te trillen van de kou. Telkens valt er vlok na vlokje, ijskoud op jouw frêle bouw. O wat schok je, o wat knok je nu de storm zo blaast naar jou. Ach klein klokje, lieflijk klokje, bijna ga je van je stokje, maar jij geeft niet op zo gauw. Fier vecht jij je uit dat hokje…

lk wilde nergens heen, Behalve naar Utopia. maar ergens in Niemandsland, kwam ik je tegen Ik neem je mee, naar Utopia, en nergens anders…

die vredevogels loerend bij de haringkar azend op afval bij nadering schieten ze in een wervelwind omhoog…

OP ZIJN VIJFTIENDE VERJAARDAG. Verheug u, Jongeling! ten dag van uw jeugd! geen ouderlijk gemoed wraakt argeloze vreugd. Ja, gulle scherts kan vaak de geest weldadig wetten, gelijk de Lentewind het jonge gras verfrist. Maar wen u te gelijk op d’ uitgang streng te letten van ’t hart dat, onbewaakt, zich-zelf zo licht vergist. ’t Hart, o mijn…

De kleuter zegt oprecht bij het avondgebed Lieve Heer dank U dat ik vandaag van onze schooljuffrouw heerlijk mocht spelen in het poppenhoekje moge de volwassene met hetzelfde hart God uit heel zijn ziel danken voor vreugde en voorspoed bij het dagelijkse werk verstrooide geneugten van het kleine leven edel streven der mensheid.…

De bezem door je leven Dat is nodig af en toe Een nieuw en hoopvol streven Zonder ingewikkeld oud gedoe Het grijpen van een nieuwe kans Een onbekende weg in slaan Het meedoen aan een verse dans Een ander doel om voor te gaan De bezem door je leven Waarin ruimte wordt gecreëerd Een nieuw en hoopvol streven Van wat weg mag is geleerd…

Wat schreeuwt het hart in een oceaan van teleurstelling een zee van angstige verwachting een vijver van piekende hoop Het schreeuwt van hulp en alsjeblieft wat begrip misschien een beetje hulp een duwtje in de rug Niet de overweldigende depressie van slagende anderen en angst om achter te blijven waar de rest maar verder spoelt Ik…

Lief bloempje! dat met half-ontvouwde bladen, Veelkleurig, door het groene omkleedsel breekt, De tengre knop begerig opwaarts steekt Om vroeg zich reeds in 't zonnelicht te baden: Zeg, vreest gij niet, als zich de winter wreekt, Dat hij, met sneeuw en stollend ijs beladen, De sappen stremm' der pas ontloken bladen, Wier tederheid een…