Alle inzendingen, jaar 2016, week 19

Over jouw zwijgende zon heb ik gelezen het was bijna tastbaar en het regende zacht een stille trom vroeg om vergiffenis maar het bleef duister als de nacht mensen haalden adem uit in het landschap staande bomen maar ook het levend hout bleef zwijgen verlangend naar een bloesempracht onder jouw pratende maan heb ik geschreven…

achter boerderijen weggedoken slingert de afgedankte buitendijk als groene sliert plots onderbroken door een vreemde kale plek waar zweet en vloek getijden deden springen waar groei van graan en biet de boeren deden zingen waar hun vruchten zwaar door handen van de knecht van wal in schip gedragen afgevoerd naar silo en fabriek…

langs grenzen door fluisterbossen raakt ons een eindig blikveld   het brood aan doorzogen monden het zaad in geheelde velden   ter plaatse, het alhier alwaar wij ons in overeenstemming   bevonden, tot verplaatsen, alsnog tot de limiet aan zichtvrees   hernieuwbaar stiltevlees, zelfs aan woelbare aarde voorbij…

Ik was jong en mooi, een ontzettende dromer, onder de diep gouden zon op het strand in de zomer, toen wij elkaar ontmoetten in de oceaan kon geen van ons beiden de spanning weerstaan. Ik was groener dan gras in de prille lente van mijn leven. Wat wist ik van lust en liefde van nemen en geven? Jij nam mij in bezit op het goudgele strand.…

Niet bij brood alleen verzetten dwergen bergen hoewel klein van stuk. Zichzelf negerend want hun waardevol geloof is Goddelijk geluk. Het is deze mens die met reden de rede uitdraagt met nadruk. Niet bij brood alleen voor het zout van de aarde dat heelt tot één stuk.…

poëzie laat zich niet sterven als de reis ten einde is schrijft in alle talen waar de dood te stil is om het te verbieden poëzie houdt niet op als het keerpunt eenzijdig het lichaam neemt, want de geest van een dichter is de jeugd die altijd blijft poëzie is de adem van de schrijvershand, het typt het zwart van inkt met gele stippen…

je schonk me grote glazen mooie volrode wijn we dronken en genoten maar gelijk de bodem kwam jouw waarheid de nasmaak was wrang en ontnuchterend maar verhelderend ik sta weer op twee benen…

Gras van maag naar speen In karton zuivel gewit Ons dank weidekoe…

Waarachtig er is ander nieuws, tijgers zijn ontsnapt ik ben er bijna blij om, even iets anders dan vluchtelingen, of een gek- met een BOM. Tijgers ontsnapt in Friesland, maar ze kunnen geen kwaad toch houdt men voor de " veiligheid" een verdovingsgeweer en het politieapparaat paraat.…

opgesloten ik gevangen door gedachten maskerfestival uitgesloten ik mag ik altijd mezelf zijn levensdilemma afgesloten ik woorden voorbij het gevoel betekenisloos herboren krachten versterken mijn eigen ik blijven wie ik ben…

Nauwkeurig probeer ik De woorden te analyseren Die je voor mij verzwijgt, Maar door je oogopslag Overduidelijk kennen laat - Jammer genoeg laat de grammatica Me hier in de steek, want Er zijn geen regels voor het ontleden Van een tekst die niet bestaat…

Zonder water zal het niet gaan mijn wortels moeten in aarde staan met licht als zekering voor mijn leven dan pas kan ik bloemen geven die kleur die ik ooit mocht ontvangen als antwoord op mijn diepst verlangen groeien door de adem van Zijn Geest mijn hele leven pinksterfeest…

Ik wil ook wel een landgoed aan de Vecht met een wijnkelder, die uitpuilt van de meest elegante en dure wijnen. Ik wil Jort Kelder ook wel in zijn tv-show de mooiste plekjes van mijn landhuis laten zien en champagne met hem drinken. Ik wil ook wel een plezierjacht voor de deur en een op maat geknipte, Franse tuin met hier en daar peperdure…

(Duinerotiek II) In een juist net gewoven web ving ik jou, puur, maar slechts in gedachten Alleen probeer ik hier mijn woorden te dichten Te gieten in onze kroezen vol kruisingen overeenkomsten bij ons Jouw geschreven woord overklast al mijn zinnen Jij bent zogezegd louterend dichtwerk…

De zon zorgt voor licht in mijn leven Net als de sterren Al schijnen ze maar even Ik word zwijgzaam Voel me eenzaam Lijk me over te geven Aan de schemering Zomaar, uit het niets Ik adem uit en in En voel een intens verdriet Omdat al zoveel verloren ging…

De donkerende nacht betrok de wijd gesternde hemel, de rusteloze zee, de hoge duinen, de bergen en de vlakte van het heilig Ilios. Van de ene zijde stonden d'hoge muren der stede in 't flauwe schemeren der bevende hemellichten. Daarnevens legerden de kloeke Trooiers de peerdentemmers. Van alom daar brandden rode vuren.…

De koek is op. De muisjes zijn bevroren. De boter ligt onneembaar in de vloot. Ik poog vergeefs een huivering te smoren: april betoont zich wreder dan begroot. Toch eet ik dankbaar mijn genadebrood en ben ik blij dat ik het ochtendgloren weer mag aanschouwen, en de buurthaan horen, en dat ik tot bestaan ben uitverkoren: een ander is zijn hele…

je bent ambivalent wilt gul geven met de ene hand maar uit de andere komt geen cent je ratelt door slaat meer planken mis dan ik in korte tijd herstellen kan jouw logica is chaos zonder kop of staart jij hypt emoties tot je weer op barsten staat ik heb de bui zien komen voelde al snel nattigheid ga nu maar lekker dromen dan raak…

O aarde! Met jouw dunne buitenschaal verschaf je een verblijfplaats aan ons allen. Jij laat je recht en onrecht welgevallen en biedt een plaats voor eender welk verhaal. En na het oorlog-, sport- en zanggedoe bak ik een biefstuk op de barbecue.…

Het kan niet ver weg zijn Ergens tussen stapels In chaotisch klemmende lades Tussen bedorven nachtmaaltijden De brieven herpakken, herschikken Ik moet er nog aan beginnen, ooit In een afgesloten kamer Waar het licht van buiten nog broeit Aanwezigheid nog nagloeit Gefilterd, met schuchtere beetjes Met kabbelende golfjes Waarmee de…

Tijd is het onderkomen van de nacht als dat zo blijft, laat ze je niet meer los laat ze je nooit meer gaan omdat ze je mist in de stille momenten die voorbij zijn gegaan   nooit meer stoffig zwijgen nooit meer afwachten jullie zijn verloren wind achter een melancholieke stem vergankelijk en geest tijd is haastig dromen   ze mist je…

De klok van de toren sloeg bovenaan helder, een lentewind streek langs een onderste bladerzoom, de jongemannen in lakense jas vonden het gewoon. Het pak leek van een toneelstuk geleend, een legde de keurige handschoenen af en keek naar het opdringend gewas. Een derde wisselde de stand van zijn benen in gedachten bij een komend uitstapje…

ik keur ik kijk de mensen na op hun gebreken zoek uit hoe of ze in elkander steken en of ze aan het eind de weg op mogen of wij ze op de straat kunnen gedogen zodat ze niet te grote brokken maken waardoor weer andre weggebruikers in problemen raken Ach meestal worden ze wel goedgekeurd Maar deze ochtend was ik aan de beurt. En een collega…

We keken uit over de stroom die nauwelijks stroomde De reling voelde al warm aan 't was de rivier die ons raakte Het was een dag zonder wind zelfs geen briesje Het water rimpelde en plooide ontroerd door roeiers die hun ruggen bogen voor de brug die ons droeg op goede voet met onze schoenen Die dag leek omgevlogen als…

Vandaag moeten onze kinderen leren omgaan met geweld want alles wordt uitgebreid op school, tv en in de krant vermeld. Hun vrijheid komt al in gevaar en ook hun rechten, daar moeten zij nu al om leren vechten. Aanslagen bij de vleet het is niet meer weg te wuiven en ik zie het kind in het kind verschuiven.. Opeens zijn ze volwassen…

Wanneer we een emotie binnenkrijgen bij het kijken naar een film of ongeluk is het onmogelijk het droog te laten blijven dus laat ik mijn schaam- tranen naar buiten drijven. Immers, huilen mag?…

Geen seks & Geen jurkje Geen rock & Geen roll Geen dans & Geen sport Doet zichzelf de das om een leven tekort Maar dicht bij haar id-fix HET BOEK en de droom Uitsluitend oppassend Trouw, vromer dan vroom Het leven is hard wel eens geeft ze de geest denkt: "dan wordt het beter, dan is…

steevast kijkt zij in de richting van waar hij gevlogen is hopend op een teken werpt de tand des tijds vruchten in haar schoot nog altijd kijkt zij in dezelfde richting…

Eerlijkheid, heeft me altijd aangesproken. Meningen uiten, zeggen waar het echt op staat. Mensen in beide ogen kijken, was me veel te recht door zee. Nu ik maar één oog over heb, heb ik daar geen moeite mee.…

Gebed voor mijn dochter O, God, U weet hoe mijn dochter is Dat ze niet meer naar mij wil horen Mijn woorden gaan bij haar verloren Dat stemt mij tot grote droefenis. Ze gaat steeds maar haar eigen gang Ze is zo moeilijk en zit in de pubertijd Ik heb al zo vaak om haar geschreid O, God, houdt haar vast, ik ben zo bang. Ze gaat elke avond…