Alle inzendingen, jaar 2016, week 24

In 1961 in Rotterdam-Zuid werd ik plotseling met mijn meisje uitgenodigd voor een feest bij haar vriendin die Marja heette en haar vriend die zijn haar voorover had gekamd. Een feest voor vier mensen want het waren existentialisten. Ze lazen Remco Campert en lagen schuin opelkaaar. Later fietste ik naar huis in mijn…

Bij het ochtendgloren denk ik aan jou Bij de middaglunch denk ik aan jou Bij het avond vallen denk ik aan jou En daar tussenin... denk ik aan jou…

leer mij naar je kijken hoe je geurt in je haren. geef mij je ogen en kleur ons samen in vers laken. laat je van mij proeven tot wij elke dag nooit genoeg. daarna stil in onszelf verdwijnen.…

Alle uitgeademde eeuwen zijn Het vulkaanas van mijn bodemlagen Ongedesemd, in aards vet gedoopt Als zodanig verstopt in bronstig moeras Opgetrokken uit ruwe verbazing Slechts dagzomend met wenkbrauwen Dorstig geurend naar klamme keldermuren Kruipend, schuimend, bij vlagen met aderjeuk Tussendoor zoek ik het zaad van morgen…

Zonder haast gaan bewoners over straat wandelen langs de serpentine stoeprand auto’s rustig gewassen op de kant in het nauw omschreven hart van de stad is een groen park gevangen in het net van straten de fontein spreidt witte lange vingers zilveren vonken stuiven over een groep kinderen mannen bouwen een huis de ramen open…

Een noodgeval noopte mij toch te gaan staan in de appie-rij maar verder zie je me bij hem niet meer want appie heeft het met zijn pietenboycot voorgoed verbruid bij mij.…

ik keek naar de kleine wereld jij staarde naar een ibis door het venster van de tijd mijn kind vond vergetelheid in de trappen kaboem kaboem naar boven ik zag een schitterende beeldenzee zij was altijd in beweging ik nam een voorschot op het verlies jij nam me in je armen ik was even in Arcadia…

Het jarenlange wanbeleid bij Twente Leidt niet tot degradatie van de club Omdat de Bond na oeverloos gedub Capituleert voor slappe argumenten. Commissies, Twente en de Bond ten spijt, Wie van hen voert het meeste wanbeleid ?…

de woorden die zeggen dat ze van jou vandaan komen alle pijn die je voelt waarom heb je het nooit gezegd over de stad klinkt het gebed dat maakt rustig je slaat een kruisje een vrouw ligt in je armen en we wachten op de dageraad die we al zien terwij we zoenen zo diep weten we dat we nooit trouwen maar alsjeblieft…

Hoerah! ’t Vlaams studentenvolk, Laat ons zingen, Wij, Vlaanderens hope, wij Vlaanderens kracht! Vooruit! en sluit de Gildekringen, Spijts ‘t wijze volk dat met ons lacht! Hoerah! ’t Studentenvolk! De Vlaming stond de Wale na te apen, Vlaanderens verleden scheen een toverwolk; Vlaanderen wierd de doodslaap te slapen Maar dan ontwiek ’t…

ben ik de druppel in een regenbui het blaadje dat dwarrelt op de wind een spelend kind dat zand het einde vindt ik voel hun eenheid in bestaan het samen gaan in tal van vormen om zo leven zijn gestalte te geven waar harmonie als warme deken de scherpe kantjes laat verdwijnen van donkere schaduw als zon te fel gaat schijnen…

Ver weg op Mars is er een grote krater die nota bene “Bunnik” is genoemd. Zo wordt een doorsnee-plaatsje toch beroemd en blijft zijn goede naam bewaard voor later. Die slimme astronomen zijn als dwazen, ze schrijven in de ruimte als op glazen.…

Gespannen wacht ik op het sein dat ik mag gaan En ren er dan als eerste supersnel vandoor Ik voer de meute aan, maar sta plots naast de baan omdat ik hijgend als een hinde hier verloor? Nee, ik word niet genoemd op dat Olympisch feest Mijn naam is Haas, maar ik ben er dus wel geweest…

smelt wapentuig om en maak er glijbanen van voor de kinderen [senryu]…

Men zegt: geluk is niet te koop de glimlach weerspreekt dat, als ik bij haar naar binnen loop, is het eerste wat opvalt: haar brede glimlach. Men zegt: geluk is niet te koop, op de markt zeer zeker niet, bij de grutters is het juist dat wat je niet ziet, maar: wanneer de aankopen meevallen is het de glimlach die onbetaalbaar is. Wanneer…

kruipt de Stena-line langs de horizon terwijl de zon afscheid neemt van de dag door de zee te kussen een eenzame minnaar loopt langs de vloedlijn wiens voeten omarmd worden door de zee al is 't voor heel even…

huis-tuin-en-keukerig vertoeven ze bij me, de hersenspinnen. ze zijn niet bang. ze zijn nooit bang in het donker, o neen. geleedpotig zullen ze alles verkennen.…

Het hoofd is In het luchtledige Opgelost, Wat eens was is er niet meer - De bewoner van de bovenkamer Is verhuisd, zonder achterlating Van verdere gegevens, Zijn adres is onbekend…

Liefhebben is een zaak van het hart probeer elkaar niet steeds te veranderen dat doet alleen maar pijn maak in plaats daarvan een start om te helpen het beste in de ander te onthullen dan bied zich een keur aan mogelijkheden waarin we zelf onze keuzes zijn (vrij naar Jean Paul Sartre)…

We liepen op het strand, ik zag de verten, de branding, de glinster, hij keek naar beneden. Ik moest aan mijn moeder denken, die ook altijd zo naar beneden, naar de grond keek terwijl ze liep. Ik had willen zeggen, kijk naar de zee de duinen, de wolken hoe die drijven. Maar ik zag zijn gepeins en liet hem. Plots zei hij: volgens mij staat…

ik zie geen ogen hoofden gebogen zo schuifelen ze voorbij de volgers die mijn leven delen zij schuwen werkelijkheid ze weten enkel hoe ik was en ben geweest zijn afwezig op mijn feest niet even langs gekomen in het achterna jagen van mijn virtuele dromen blikken zijn verweesd zij denken enkel geest als solitairen met kleine schermen…

Ik zit verlegen om een onderbroek Dus in het weekend naar de oosterburen Een buitenkans...het zal me niet bezuren Maat XXL...daar was ik naar op zoek Ik trek hem aan...en dan mijn laatste wil Ontroerd neem ik een cyanidepil…

Die alle watertjes doorzwommen heeft en paarde in de zee van Saragasso en hier belandt en in dit zilte zoete Wase land haar draai niet vindt en kronkelend de bocht uit gaat. En die ter hoogte van de Waterstraat het Palingsgat in duikt en zich gefnuikt voelt als het vel haar levend van het lijf getrokken wordt. Die spartelend en kermend in de…

met een mooie kraag van schuim schenk ik jou de zee meer kan ik je niet minnen…

ons lichaam heeft zich van het moment ontdaan drijft tijdloos in denkbare gedachten binnentijds vinden vissen hun vloeibaar water en lijkt de vijver winterloos voor even het inwisselbare moet zijn object nog ontmoeten verdwijnen in afwezig tot ver buiten dit gedicht…

Haar haar Haar nek Haar mond Haar lach Haar heupen Inkijk, decolleté Je hebt geen idee Of die er wezen mag Ja twee ogen en een doek Wie zit erachter? Een plaatje of is schoonheid zoek. Hoe weet je wie je kiest Je hebt haar niet eens gezien O mag je al wel met haar praten, persoonlijk en intiem? Wordt ze voor je uitgezocht?…

Geeft 't leven, gelijke delen of: is het meer, gelijk op delen? Van 1 maal een heel maak ik 2 maal een half of 4 maal een kwart. Ieder evenveel allen een gelijk deel maar er zijn er niet veel: die iets op hebben met: het gelijke deel?!…

Er huist iemand in mij eet en slaapt spreekt in mij hij is nooit luid maar fluistert woorden in een voor mij onverstaanbare taal hij is mijn vriend geworden ik kan hem niet meer laten gaan ooit zal ik leren hem te verstaan.…

de aangeslagen snaren verdwijnen in de stilte het ingesneeuwde leven onvindbaar blijft de voorjaarswind het prille niet wiegen kan de camera de dief is die de zielen steelt het vloeibare voorgoed overgaat in het vaststaande de ondoorzichtige vensters niet open gaan het huis geen pad heeft om naar toe te lopen de tak afbreekt…

Ik had jaren geleden kunnen besluiten Niet meer te komen naar jouw graf Onder het mom van: Jouw tijd is over Het boek gesloten Een leven af Ik had geen moeite hoeven nemen Om nu en dan eens langs te gaan Jouw graf, jouw graf te laten Niet meer eenzaam daar te staan Ik had jouw verjaardag kunnen vergeten Zoals dat soms vergeten wordt…