Alle inzendingen, jaar 2017, week 25

Mijn gedicht gaat niet over de liefde het is niet eenvoudig om over liefde te schrijven ik ben er te verlegen voor en vermoedelijk ook te oud ik ken geen fladderende vlinders die me op een zomerochtend als een prinses wakker kussen er dwalen geen rupsen onder het strakke korset van mijn bevallige onderbuik de vogels in de tuin vallen…

gebruik geen bijbelteksten tegen een lesbo/homoseksueel niet reëel als babytjes hen wel laten dopen nadien het huis ontzeggen klinkt bezopen dus liever een huichelhuwelijk knielend voor het altaar vooral vrede met andere geloofsgenoten/pastoor dominee BAH...NEE…

een wirwar van woorden vele zinnen gebroken het verleden verloren je was er altijd voor mij ik voelde me nooit alleen je stond steeds aan mijn zij ik leef nog in jouw dromen maar je herkent me niet meer mijn tijd is gekomen moeder ...ik sta nu aan jou zij!…

Vandaag, de laatste zaterdag van juni, werd in Den Haag de Veteranendag gehouden, met de koning die acte de présence gaf. Ook het defilé nam hij af! De grote hoeveelheid oude mannen, met doorgroefde gezichten, de tanks, die zich op niets, maar dan ook niets richtten, de straaljagers die overvlogen, maar 't meest raakte ik bewogen van…

Op het donkerste moment keek ik naar haar De lach, de blik, het tedere gebaar Met oneindig veel snaren is zij een instrument dat zij zelf altijd bespeelt met zo veel talent Elke snaar produceert emotie die vibreert en betovert Haar emoties hebben me voor het leven en geluk heroverd Haar tonen duren eindeloos voort De melodie die nimmer smoort…

ik luister… hoor enkel wat ik horen wil rumoerigheid trekt stilaan weg gouden zand waait op verblijdt een kind zeewater speelt een spel met de wind ik luister… hoor enkel alleen nog maar de zingende wind dans met mij hoor aan mijn lied kom morgen terug vergeet mij niet!…

In èèn woord: "VOORBIJSTEREND" Componist Huba de Graaff gebruikt een memorabel tv-interview (1996) van kunstenaarsduo Gilbert & George met Theo van Gogh als libretto. Een 'retropera'over kunst, seks, religie, fundamentalisme en de dood.…

De zon in de middag, een klaterende lach. waar geen vragen zijn Geen duidelijkheid, geen koers en geen tijd Herinneringen en een stil verlangen. Naar een plaats om te verdwalen, naar een tijd om te verliezen, Zolang je maar tijd krijgt, zul je proberen jouw dromen te leven.…

Ver in de weide dartelt onvervaard tussen het groen omvangen het gracieuze zwarte paard. Die iets met een koene moed van de kleurrijke poldergezangen; zich met een veredelde fierheid met de bewondering van zijn omgeving kan omvangen. Terwijl zijn zwarte manen fier wapperen in de wind; weet de volbloed dat de natuur door zijn dynamische…

De klanken van de avondklok weergalmen tussen de berken van het oude kerkplein na een lome zomerdag talmen mensen in het park zoeken naar verfrissing bij een sprankelende fontein de avondvrede is voelbaar onder de bladstille platanen genieten zij van de luwte en spreken gedempt met elkaar of wandelen door de lange lanen genietend…

Uiteindelijk van onstuimige hunkering tot verstilde golving werpt ze zichzelf met een woordeloos verhaal op het strand waarin ze vrede vindt…

ik heb gevlogen zij hebben gelogen over de zwaartekracht wist dat ik het in me had niet gebonden aan mijn lichaam was de opvoeding met normen en waarden voor een geoliede maatschappij een opleiding die alle grenzen sloot door commerciële bruikbaarheid maar ik was het zat ben ontsnapt aan deze mensonterende dictatuur ik vlieg…

De koningin van de UK verrast ons allen met de keuze van haar hoed. Ze steekt, als ooit de hofnar, welgemoed de draak met politieke poppenkast. Of wil ze met dat luttel aantal bloemen het unie-toekomstperspectief benoemen?…

Er was een bij te 's-Gravenhage die antwoord wist op alle vragen. Toen men hem moeielijk genoeg ‘Wat was was eer was was was?’ vroeg, werd hij de winnaar van de quiz met ‘Eer was was was was was is.’…

Lig daar, mijn wandelstaf! Hier is de top, En met de blauwe wolkjes, die er krullen Rijst uit het dal de rust naar boven op, Waar zich het wolkloos ruim mee schijnt te vullen; De bergen wijken, breed van rug en kop, Die ze in een waas van matte nevel hullen. - Uit d' afgrond lacht gezang en steengeklop... Of dan die mensen nimmer rusten…

het is een blanke slanke piste die vertrekt uit haar schouder en over teder vel leidt zij mij naar benee, in een slalom van lange opgelegde stromen, het is sierlijk waarover ik vertel en zie toppen van vingers in het verlengde verschijnen om zo uiterlijk gedwee van kijken in illusie te komen ik heb niets meer nodig. stel dat de fantasie…

Scheer je weg met je verhalen van ellende en pech hoorde jij die lijster niet die floot en die deed dat niet van verdriet zag jij de vlinders tegen het blauwe hemelsere dat was een geschenk dus als je het maar weet leven doe je samen met wie of wat je ook bedenken kunt geluk zit overal in gek genoeg ook mijn allerlaatste zin.…

Naakt en kwetsbaar. geef jij je helemaal bloot. Zodat ik je kan zien zoals je werkelijk bent. Zonder franje, zonder bescherming van alles wat jouw bedekken kan. Ik wil je ziel lezen wie je diep van binnen bent. Ik wil je zwakheid zien, je kracht om te zien hoe prachtig je bent. In je naakte eenvoud, Puur mens.…

Wringend en onheilspellend, donkere wolken van een opkomende bui of pletsende regen. Daarna een kleurenspel zovele kleuren door elkaar. Een wonder om te zien, een boog van mijmerende pastellen. Ze smelten samen, van licht naar donker. Zij spannen zich uit, ze rekken zich van de ene kant naar de andere. Het duurt niet lang, de vervaging…

Hij werd geboren, z'n moeder keek zei: hij heet Frits, da's wel duidelijk, het is een kind van niks! Het kind groeide op, deed z'n naam eer aan 'Frits' want wat men ook verzon, hij deed helemaal niks! Het joch moest naar school, een ieder kende Frits, had nullen op 't rapport, want hij deed dus niks! Ging van school, daar kreeg men niks gefikst…

Niets? Toch wel iets... Jij kunt het Niets benoemen. Dus ben jij Alles waarop het Niets zich kan beroemen. Wat leeft, heeft je geest er ingestopt. Wat hebben mensen al niet bedacht! Even is jouw Niets een ouwe sok voor je fladderende biljetten. Tot je een fraaie bouwval koopt...…

Verlept, gestorven zijn de rozen van weleer Hun stelen en doornen zijn slechts gebleven Herinnering rest mij uit hun jonge leven Hun geuren zo aromatisch en zo teer Hoe schoon waren hun vormen en hun kleuren Hoe lief’lijk charmant hun dansen in de wind Hun glimlach in stralende zon als van een kind ‘t Verdorren van hun schoonheid laat mij treuren…

Thuis zijn is de beste plek om te zijn, want thuis zijn, is thuis zijn bij mezelf maar dan moet ik ook nog echt thuis zijn en niet met mijn gedachten elders zijn, op plaatsen waar ik misschien liever wel of niet wil verblijven of op plekken waar ik nooit of ooit geweest ben thuis zijn vergt al mijn aandacht om hier en nu werkelijk aanwezig te…

Licht bij de vleet nu jij de wereld binnentreedt en van de prins geen kwaad nog weet Dat je vanaf je eerste kreet tot aan je laatste ademtocht dat licht mag toebehoren Zo wordt in jou een nieuw mens geboren…

ik vlinder jou jij bevlindert mij samen dansend in de zon vlinder ik jou vanaf het ochtenddauw tot in het stille avondlicht vlinder ik jou en jij bevlindert mij…

Als oudje moet je je niet laten kisten, Van alles is er met de maaltijd mis. Het eten in de flat is vlees noch vis, En daarom zijn er Kabeljauwse twisten. De reden van een heleboel misbaar: Alleen de rapen in de flat zijn gaar.…

als helder de hemel zonovergoten de wereld in blauw water spiegelt tovert de libel een wonderland elke warme zomerdag scheert met gazen vleugels hij gelijk een straaljager in formatie over sloot beek en rivier fonkelend als juwelen saffier blauw of smaragd rood is het acrobatentooi waarin hij dansend gaat als in formatie verbonden…

deze zwoele zomerdag houdt mijn gevoelens stil tot de wind met vederlicht gespeel bloemblaadjes zo bevallig laat zweven dat ik het passionele welke geurt naar houden van diep in mezelf terugvind…

ze pikken allemaal een graantje mee en oogsten maken brood wel om te breken niet om te delen nee iedere homp verheft hun status ze groeien boven alle gewassen uit…

Op een dag vond ik hem weer mijn ouwe, lieve knuffelbeer hij keek zo zielig met zijn snuit zijn ene oog die hing half uit zijn pluchen vachtje was versleten door mijn eerste tanden stuk gebeten ik had hem geknuffeld en gekoosd en vond hem van alle knuffels 't mooist mijn lieve, ouwe knuffelbeer ooit wieg ik je in mijn armen weer als ik heel…