Alle inzendingen, jaar 2017, week 40

Hoe ver het oog reikt: een bak met zand niet ommuurd, geen strand Wel een zee van zand... door aanhouden van wind tot golfjes en golven gebracht Samengedromde dennen verdedigen zich uit alle macht tegen het stormlopen Zwarte vogels zetten zich schrap op oude takken ze lijken me bezopen Wennen... zal ik niet aan dit landschap…

Weer een schandalige nederlaag Weer een achterstand in de laatste minuut voor rust Spitsen van de tegenpartij een ware plaag Sparta een ploeg die zijn tegenstanders kust met verdedigers zo verschrikkelijk traag De cruciale duels gaan altijd verloren De tegenstander speelt wel met ziel en zaligheid en weet altijd te scoren en natuurlijk in de…

Ik zit in vaders rookstoel bij het raam En zie nog steeds de weidse bollenvelden Waar stro nu ligt als goudgeel winterdek Groeit straks beton in plaats van zomerbed De heg is afgeschoren tot de grond En naast de slootjes tussen stoppelriet Zie ik dat wilg na wilg zijn kop verliest Opeens zie ik een kind, het lacht en zwaait Het kent nog…

De kleuren van de bloemen bijten elkaar niet en vloeken niet ze staan gezellig naast mekaar als ik ze schik in een vaas en niemand is er baas de felle naast de fletse het is er nooit een hetze ze vragen niets maar lijken op een paar blauw met groen, het roze van een pioen de mombrezia oranje een violette pluim met franje een bonte kleurenkeus…

Ik geloof in God, die mijn vader wil zijn Hij die hemel en aarde geschapen heeft En nog steeds alles onderhoudt wat leeft Ook mij nabij wil zijn in verdriet en pijn. Ik geloof in God, die mijn leven leidt Hij mij in Zijn liefde wil aanschouwen Dat ik op Zijn woord kan vertrouwen Hij, die mij van zonden heeft bevrijd. Ik geloof in God, die…

De top krijgt vorm door te schatten. De basis creativiteit. De hoogte niet gebouwd met talent, wilskracht, Door mensenhanden steen voor steen Inspirerend opgetrokken staat de piramide er Door mensenhanden steen voor steen…

Ze spreidt haar benen op het geproest en gehoest van alwetende zeeschildpadden De vleesparachute ontvouwt en knuffelt en zoent wolken en spoken zilt reptielenzaad Het leven verstikt zoals de marsepeinen deken die de ingewanden van een bruidstaart bedekt Depressie is zonovergoten en door de goden gebracht Zij versieren alles met…

de straten zijn grijzer geworden er is weer mist, regen en wind mensen dragen weer de zorgen van hun werk en huiselijke plicht de vakantievrijheid is nu voorbij het leven krijgt zijn gewone sleur de schilderachtige herfst is nabij en de winter staat voor de deur we zoeken binnenshuis behagen met verse vruchtentaart en wijn maar de terrasjesmensen…

Op station Zwolle zie ik wel eens de treinen van de Vechtdallijn, die naar beroemdheden zijn vernoemd. Zo neem ik namen waar van o.a. Herman Brood, Ilse de Lange, Daniel Lohues, Jiddu Krishnamurti en Jeroen Krabbé, maar ook de naam van Jannes van der Wal, onze wereldkampioen dammen, die bij Mies Bouwman zo olijk reageerde. Door…

Mijn handen van nu raken het bed waarin ik je nichtje te slapen leg. Het bed waarin mijn handen van toen ook jou wel duizend keer hebben neergelegd. Mijn handen van nu herinneren zich het breken van die ogen die slapen moeten. Gretige ogen, vol energie die het leven begroeten. Mijn handen van nu raken haar voorzichtig aan. Ogen open, blije…

Als al dat eens normaal was raar is Schilder dan met woorden, dicht met verf Als al dat eens kon nu niet mogelijk is Praat met dan schrift, schrijf gesproken. Als al dat eens heel leek nu gebroken is Voel met je hersenen, denk met je hart. Doe alles wat je wilt, omdat het niet kan. Als al dat eens normaal was raar is Schilder dan met woorden…

ik zwaai naar het licht achter me volgt de schaduw nog zonder gezicht pas als ik kijk mijn handen laat zakken is er weer de oude egaliteit toch heb ik gezien waar zij is verdwenen door aarde en stenen finaal terug naar af om weer te verschijnen als licht wordt geblokkeerd en energie is geabsorbeerd…

Ziehier de mens, die ieder mens zag staan Die met zijn burgervadertoverstaf De harde hoofdstad zachte dagen gaf En toen vaarwel zei; nu is hij gegaan Van Goes tot Slochteren en Voerendaal Hij was een beetje van ons allemaal…

Ik houd het kleine ritueel in ere, opdat je elk moment terug kunt keren. Iedere dag, wanneer het avond wordt, maak ik de tafel klaar: een extra bord, bestek, je eigen stoel, een kaars, een glas, alsof je enkel opgehouden was. Ik hoor (hoe kon ik denken dat hetgene waardoor ik ben, voor altijd was verdwenen?), ik hoor, alsof de woning…

Gij ziet geen meisje, of straks zult gij haar vleien, roemen,— Dus mocht men u, met recht, de a a p der juffers noemen!…

later wil Jeppe het allemaal weten hoe lief hij was, hoe stout wat hij wel en niet mocht eten wat was goed en wat was fout of hij vaak huilde en voor het eerst lachte of hij dronk met zijn hèle mond en of hij soms op kusjes wachtte al zat zijn luier onder de stront wie toch die leuke liedjes kende met wie hij speelde, kleuren kon wie hem…

De laatste dag van de week de hulp is weer uren geweest ons huisje is proper en ook nog schoon want Karin was er ondanks de pijn heel gewoon! Kon je niet laten zitten, ondanks da’k wat lastig loop ‘t is m’n achilleshiel, waardoor ik nu wat kreupel loop zeg maar strompel. We passen haar werkjes dus wat aan van grote dingen blijven liggen…

de aanwezigheid van een aardappel of eigenlijk, het waarneembare onomstotelijke, proefbare, halfzacht gekookte van een verse aardappel het onherhaalbare van gisteren onhertreedbaar als afgesloten gangen het verdragen van regen en vuur het ontherfsten van naderend afscheid een geest in een fles stoppen, het hek van de dam in de grondverf…

Is er nog toekomst in ons land Voor ons en het nageslacht ? Vaak wordt hier over nagedacht Want veel is er aan de hand. Hoe is het met de O-zon laag Kan de wereld zo langer doorgaan ? Hoe wordt straks ons bestaan ? Het is en blijft een grote vraag. Niemand die het weten kan Alleen God de schepper van ’t heelal Zegt dat er een nieuwe aarde…

Morgen worden wij ondergedompeld in teelaardelijke stoombaden die de magmadelijke wormen doen krullen Miljoenpotig zweet breekt uit de poriën Wakker worden wij verzwolgen door de coulante wildernis van de aftakeling Zuur en zwak en lammetjesmak verdrinken wij in het slijm sterrengeestdriftig in het nest van incest…

Schrijf geen gedichten meer want de zon komt op en gaat onder Natuurlijk... is het 'n wonder waarbij de dichter ....stil wil staan Maar ook zonder dichter zonder gedicht komt de zon op en gaat ie onder staat de dichter stil in verwondering Zing....... zanger, zing.…

haar broze ogen snakken naar beelden die haar wegdrijven van vluchtwegen verstilde beelden die in het voorbijgaan zonder kloppen haar voorgaan in het huis het is voorbij echt ze weet het een klop op de deur: goedemiddag mevrouw het is tijd bent u klaar voor de bingo? het is tijd om uw geluk te beproeven…

nog een flinke slok nostalgia vanuit de bleke bodem van de fles na de herfststorm wacht de winter nog een laatste bundel zonneschijn vanuit een zwaarbewolkte lucht na de regen rest het wachten nog een allerlaatste broze glimlach van een vochtig bladverliezend bos na de kaalslag volgt het frisse groen tot het voorjaar oude troostboom…

Het herfst zich feest het fluister-fluit zich geel en vlamt zich knappend rood. De blaadjes zwieren in het rond, kastanjes doen van tok tok tok en appels drummen vrolijk mee. De vijg ontkleedt zich schaamteloos de druif is laveloos en paddestoel is high. Het herfst zich feest en moedt zich vol van wee : het jaar is bijna over.…

Hij kwam bij je met lieve woorden en lege handen. Hij wilde de mooiste zinnen zeggen maar stond daar met zijn mond vol tanden. Hij zag wel je twijfel over zijn gevoel maar kon niet spreken. De angst weerhield hem als hij sprak van zijn gevoel was hij vast bezweken. Zijn vader zweeg over emotie. Zijn vaders vaders vader zei het evenmin…

Hun breinen zijn al maanden aan het stormen Belastingen met 5 miljard omlaag Ze piekeren wat af daar in Den Haag Om zo een prachtig kabinet te vormen En als u werkt dan krijgt u meer in ‘t handje Maar ook meer BTW in ’t winkelmandje…

het glas danste niet wel de beelden die in aansprekende kleuren hun acte de presence weerkaatsten ik zag hoe jij door kleine hand en vingergebaren de groep leidde met ogen hun passen en richting lief duidde jij schitterde lach die opbloeide in de grote finale gestreeld door fleurig fluweel in een ovationeel dat de hemel haalde…

Men kàn geen vlammen als een gouden vloed Uit éen vaas gieten in een andre vaas: Daarbinnen branden ze en een bevend waas Gloeit door het hulsel heen met halve gloed. Open het nooit – het is zo schoon, en ’t moet Zó schoon zijn, blijvend in die zelfde plaats: Die vlam zal niemand zien: zij zal, helaas! Zichzelf verteren, daar haar niemand…

De logica van het modern Het licht en duister van de grote meesters De zachte romantiek De schilder en zijn ezel Het is muziek stilte en concentratie Voor de momenten Van puur zijn in vrije expressie bevochten altijd met de tijd gevlochten de schilder op zoek naar zijn vorm de worsteling enorm alleen in zijn ziel doch begeerd is hij…

Wanneer de avond valt, de wind is verdwenen zijn we de ochtendellende ook weer vergeten. Kilometers lange file’s hielden de wegen bezet honderden mensen kwamen te laat, of haalden ‘t net! De regen die door de straten joeg met een enorme vaart hield mensen thuis, veilig bij de warme haard. Maar als de avond valt, geen blaadje meer dwarrelt is…