Alle inzendingen, jaar 2017, week 46

Waar zal ik mijn papieren eens verbergen? Waar vind ik 't groot papieren-paradijs? 'k Wil ook wel eens een anti-fiscusreis naar landen van fortuin en gouden bergen. Misschien kom ik dan in een mooi paleis waar niemand ooit de zwartwerkers wil tergen, of van de rijken wat fairplay gaat vergen, want wie niet graait, die is er niet goed wijs…

Mijn ene hand verdwaalde op een knie De andere lag weldra op een dij ‘Gelukkig’ waren knie en dij van mij ’t Gebeurde in volstrekte harmonie ’t Was linke soep, al duurde het maar even Dat telde niet, ik heb me aangegeven…

Mijn vader noch mijn moeder hadden een afscheidswoord ze hadden in hun leven genoeg gezegd waarschijnlijk ook verzwegen ik hoorde eens dat laatste woorden kracht geven dat is voor mij uitgebleven ik neem het hen niet kwalijk het is te lang geleden om daarmee nog te leven alle sentiment van het sterven alleen al vond ik voldoende het…

Een klein metronoom die tikt en draait, dat is de klok. Neutraal als hekwerkstaal. Niet wreed zoals het weer, de vrouw, de man.. De klok maakt niemand oud of gek of kaal. Het koele mechaniek heeft niets met ons van doen. De wijzers draaien stijfjes door. Hij komt uit onze hand, maar luistert niet naar onze nood; hij volgt zijn tandenspoor.…

In Dronten sloeg de klok op hol, midden in de nacht! Het dorpsplein liep al snel vol, want niemand had dit verwacht! Hulptroepen werden aangewend om toch die klok maar te laten zwijgen Het mocht niet baten, wat men ook poogde de klok bleef uit alle macht beieren! De sleutel van de deur ook zoek, evenals de afstandbediening, De slotenmaker…

Bruut geweld duwt het hoofd in braaksel Het slachtoffer weerloos op de grond Een hand op de keel, een voet op het hoofd Een strafexpeditie in het tennishok Hersenletsel, zware mishandeling In de pikorde staat de beul aan top. Vernedering is een subjectief begrip Is het devies van de ‘corpsballen’ Als er soms slachtoffers vallen Jammer van…

Stil hangt de vleerhond totdat het gaat schemeren ondersteboven…

Liggend in het gras overmeestert de slaap me als ik schaapjes tel…

Achter het glas toont de onderwaterwereld betoverend moois…

Als het licht langzaamaan uit het gezicht verdwijnt als flarden van zinnen niet tot een verhaal kunnen worden geschreven ja als… dan zijn er altijd nog die handen, die rug die gestreeld wil worden, wangen die hunkeren naar een zoen het lijf dat oprecht aandacht vraagt dat roept: heb lief, heb lief, ik wil leven pas dan is het verhaal compleet…

Ik wist het al, maar onderzoek wees uit: Geniet volop van fraaie Franse flessen Eet pure chocola en blauwe bessen Dan krijgt u ook een gave jonge huid Al onderdruk ik nu alweer een gaap Van deze wetenschap krijg ik zo'n slaap…

Als de tijd geen tijd meer heeft en ijs voelt niet meer koud men gewoon maar wat voortleeft blijven we dan altijd jong of worden we sneller oud? Als water te veel of juist niet meer durft te vloeien over akkers over weiden zullen we ons dan meer met elkaar bemoeien of gaan we elkaar juist mijden? Als sterren nog weigeren te vallen…

En ziet zo aan het end weer dat weeïge gevoel aan z’n komst ondertussen al een beetje gewend hopelijk duidelijk wat ik bedoel het is nog steeds ‘leuk’ maar grotendeels geweest een merkwaardig niet te missen feest sla boeken en ogen gerust maar dicht er wacht een nieuw allicht daar aan de overkant met een onvoorspelbaar nieuw inzicht…

De ban is gebroken het mag nu vrijuit worden uitgesproken: Vertel de waarheid hoe waarachtig ze de waarheid liegt vertel de leugen hoe waar alles is wat ze in leugenachtigheid opbiecht zoals op verre plekken het daglicht naar de nacht en de nacht naar overdag verglijden Zo moeten zij de waarheid en de leugen vals en bescheiden ons…

Ik laat me de waarheid aanwaaien door de wind die daartoe altijd de juiste wegen vindt Niemand houdt haar daarin tegen waar geen weg is maakt zij wegen Zij vertelt fluistert roept schreeuwt uit een ver verhaal in een wie wil luisteren goed te verstane taal Stank troep en vuiligheid achtergelaten op zee brengt ze op haar wijde vegende vleugels…

Waren we maar slak iedere centimeter heel bewust aftasten van ons levenspad O hadden we maar zoiets als dat want wat wij kunnen leren van dat slome beest is het echt beseffen wat er achter ons ligt wat er werkelijk is geweest Wij ontlopen wat ons geschiedt te snel we leren daarvan dan ook nooit waarschijnlijk herinnert de slak z’n…

Zij hangt er maar een beetje lullig bij, De vlag, dat rood-wit-blauw, de trots der natie, In dit formaat lijkt zij een illustratie, Van onze stand van zaken, volgens mij. Misschien is het bedoeld om te maskeren, Dat hier de multinationals regeren.…

Wij hebben leeftijd, maar geen ouderdom. het deken uit de picknickmand spreiden wij gedachteloos in het gras. wij ontkurken wijn, snijden het brood met vaste hand, voelen ons vrij en blazen bloemblaadjes weg die rondom ons dwarrelen, dreigen in een glas te vallen. ons leven lijkt nog op een tekenfilmtafereel: sprinkhanenconcert, bordkartonnen…

Stil hoor ik in het ruisen der bomen De stem die zwijgend tot mij spreekt Een zachte roep die vraagt te komen Daar waar geen liefde of warmte ontbreekt. En in het hoge hemelruim zie ik de wolken Gruisloos zweven door het azuren blauw In vormen die een droom vertolken Over oorden waar ieder mens wel wezen wou. En zwijgend spreekt mijn hart…

Ik geniet de vroege maagdelijk ochtendschijn De frisse ochtenddauw over het vlakke veld De zon rijzend boven verre horizonlijn De glans van de laatste ster die wordt geteld Ik geniet parelende druppels dauw aan twijgen Die schitteren als diamant, smaragd of robijn Geen mens kan ooit een schoner ketting rijgen Van kralen of van edelsteen die…

Waarom nog schrijven zoveel gaat over dood dood en nog meer dood of de liefde onbegrijpelijkwijs Liefde gaat over (in iets anders… of was dat verliefdheid) Of de onbegrijpelijke liefde (ik begrijp dat niet waarom die samen zijn) nog beter het gebrek aan enige liefde en dies meer of wat met de onmogelijke relaties tussen vaders en zoons…

liever, dan, zomaar op het eerste zicht leg ik alles in mijn hand laat ik het bos groeien door de aarde neer te drukken onder mijn handpalmen eerder, dan zomaar de vruchten te plukken verdicht alles zich tot mijn lichaam…

liever, dan, zomaar op het eerste zicht leg ik alles in mijn hand laat ik het bos groeien door de aarde neer te drukken onder mijn handpalmen eerder, dan zomaar de vruchten te plukken verdicht alles zich tot mijn lichaam…

Je ziet dat bijna niet meer iemand die zich verspreekt en daarna alles ontzegt alleen een luizige sorry tegenwoordig is alles in is schrijven een vensterbank in demi weerklank op het scherm semi inblazing op ‘s anders gedachte luchtig als een blad papier dat doorloopt over tafel door het raam tot in de horizon over de rand dot com Helsinki…

De mens zit vol van die geplogenheden hij bleef leven uit gewoonte alsof hij in zijn lichaam hing met een kapstok en voetstuk behangen met te zware mantel En van de weeromstuit viel hij om…

Het schijnt me soms toe de keuze is een mond in de einder om er vaagweg in aan te belanden ieder begeeft zich in een berglandschap als je in het dal aankomt zie je de toppen van je tocht al opdoemen mistige schemer en al als je kunt kiezen tussen het imposante himalaya gebergte sta me toe liever dan de heuveltjes van mijn vrouw de functie van…

als je dood wordt word je achteraf je woont dan aan de achterkant van het leven met de deur op een kier uitgepuurd van deze tot gene zijde de terugkeer met een miljard lichtjaar de schriele hoop ligt op zijn keerzijde het zicht benepen tot tussenruimte als een gespleten atoom de gestaltes ternauwernood als krassen in het licht de ogen…

’s morgens ontwaakte ze met een helder inzicht ze trok finaal haar roots uit legde ze omzichtig maar doelbewust in de pompsteen en waste ze quasi vroom met religieuze gebaren ze schilde ze nauwgezet op het huilen af en deed ze bij de soep later die dag kwamen haar ouders op visite en serveerde ze soep de vlam sloeg in de pan met…

God is mijn toevlucht in gevaren In Zijn nabijheid heb ik niets te vrezen Hij heeft Zijn liefde aan mij bewezen En wil mij voor zorg en leed bewaren. Bij U ben ik altijd veilig en geborgen U bent mijn God, ik vertrouw op U Steeds weer, elk ogenblik, ook nu Ik dank U daarvoor, iedere morgen. Ik mag schuilen bij God de Heer Hij is mij…

God heb ik lief, mijn trouwe Heer Hij zorgt voor mij, elke nieuwe dag Zolang ik op deze aarde leven mag Hij schenkt mij hulp, steeds weer. God heb ik lief, Hij hoort mijn klagen Hij wil mij voor het kwaad beschermen En blijft zich altijd over mij ontfermen Niet alleen vandaag, maar alle dagen. God heb ik lief, de hoorder der gebeden…