Alle inzendingen, jaar 2018, week 14

Mager, handen ruwe huid een schorre groet met gaten tussen mijn zandknarsende tanden: iemand om van te schrikken Ik ben overal want nergens mag ik zijn, geef me schoenen: zolang ik loop leef ik Noem me Job, ik geloof niet dat God me zal redden uit de onderwereld waar het 's winters warm is tot midden in de nacht de deuren sluiten…

Toen ik jong was, speelde en zat ik en dacht niets. Toen ik volwassen was, werkte en zat ik en dacht niets, niets. Nu ik oud ben, mijmer en zit ik en denk niets, niets, niets. Kinderen en volwassenen vragen zich af die oude man lijkt zo wijs, waaraan zou hij denken? Eenvoudig aan niets, niets, niets, niets.…

Ik ben een zoetekauw Dus waarom zou ik Zuckerberg mijden Ik reageer op dreiging niet zo gauw En wil mij vrij aan mijn hobby wijden Geheimen heb ik praktisch niet Ik heb echt niets te verbergen En dat iedereen mijn ponem op FB ziet Zal geen sikkepit van mijn privacy vergen Wat doen er veel mensen geheimzinnig En angstvallig over hun privacy…

Vandaag vier ik dat ik ik ben, wat ik mag mag jij ook zoals liggen in het gras, kauwen op een spriet. We noemen niets groter ook niet kleiner alles gaat door en voort niets verdwijnt. Ik ben ook vandaag net als jij opgestaan en weet vandaag ben ik 64, heb ik mijn moeder zus en broer overleefd. Toch leven we samen door als een groot…

Om je niet te vragen te overstelpen jou telkendage, richt ik me tot papier om hier op door te zagen hoe verlangens plagen je telkendage in mijn hart bent hier. 'k Doe dit niet om te klagen of je proberen te behagen, iets na wil jagen, nee, misschien voor mijn vertier want al schrijvend een vervagen van een schrijnend knagen ontstaat…

Alles nog in knop tijd kruipt verder als klimop onmeetbaar en dan op het juiste moment is onthulling van de lente daar…

Dat woord in de woestijn waar de zandkorrel in de meerderheid is in de lucht waar door ijlheid klank niet weerkaatst het woord dat met water in de maalstroom verdwaald kan raken in het nieuws waar het alledaagse het eigenlijke vervaagt dat woord in het gehoor tussen alle klanken kan levens verankeren.…

Jouw handen zijn als liedjes Muzikale poëzie En ik zie jouw vingers dansen Met de mijne minnekozen Zie ze zingen van de liefde Vingervlug tot ik zal blozen Tot een liedje dat blijft hangen Zoals ik de wereld zie Want jij streelt mijn naakte waarheid In perfecte harmonie En jij speelt met mijn verlangen Zoals Morpheus met mijn dromen In…

Verdraagzaamheid: zelfst. naamw.; de bereidheid van anderen veel te verdragen. Ik hoor mijn moeder lachen. Zij zou zeggen: ‘Ze bedoelen: we moeten elkaar verder dragen.’ Zij bestaat in mij naast de beelden van aangeharkte lichamen, de zeis van de dood in handen van levenden. Naast het beeld van de zee die een kind aan land droeg; naast…

enkel nog het onkruid wieden om de bloemen te vinden verborgen in knoppen in talrijke kleuren duizelig worden van nieuwe lentegeuren een musje rond een steen wat vlinders er omheen beiden vleugels van vrijheid om weg te kunnen vliegen wil je met me zwijgen woorden zijn te groot een glimlach is genoeg om de twijfel te dragen…

Het is een zware tijd voor jou, maar woorden geven moed en kracht. Liefde heb je nodig. Verdriet heb je zeker en dat valt niet mee. Het is te zwaar om alleen dit te dragen. Het is fijn dat er zoveel steun is om je heen. Mensen geven om je en er wordt met je meegeleefd. Natuurlijk wens ik je veel kracht en liefde. Liefs…

De snelgevlerkte Tijd vervliegt gelijk een stroom; De dagen gaan voorbij of ’t ogenblikken waren, En al 't voorledene, in een eindloos ruim vervaren, Ontvlucht ons vlot verstand gelijk een ijdle droom. ’k Heet uw geboortedag, ô WILLINK! wellekoom, En zie verwonderd op de snelheid onzer jaren: 'k Zal wederom mijn wens eenvoudig openbaren;…

Nog raarder dan dat we niet meer kunnen lachen praten elkaar aanraken is dat ik je portret heb neergezet en dat je nu al bent veranderd in verhalen. Dat je over nog wat jaren via de prullenmand bij oud papier belandt vergeeld, een beau van oma, geen één van je opeens extravagante gepassioneerde onberedeneerde jongehonderigheden heel.…

ik heb de poorten van de hel open zien gaan na een imposante trap omlaag likten vlammen vurige zuilen ik had kabaal verwacht geweeklaag en tandengeknars maar zag een ordelijke rij langs fonteinen flaneren van heksen tot minnestrelen en criminelen moordenaars en ander gespuis ik vroeg hen honderduit het hoe en ook waarom…

De kermispret is ongeëvenaard: De mensen drommen voor de carrousel en muntenschuiver, ook al weet men wel: Dat spelletje is doorgestoken kaart. Een wereld aan gezichten trekt voorbij. Ik waan mij in een spiegelgalerij.…

Wat is een mens, doorzengd van impulsen van misschien miljarden neuronen, magisch en mysterieus? Wat maakt hem tot mens - de elektrochemie van een netwerk axonen, synergisch en ingenieus? Zijn het eiwitsynthesen en rappe synapsen, duizelingwekkende noorderlichtflitsen, eigenzinnig maar bloedserieus? Wat is een mens die z'n mentale…

Stof stuift door mijn kop zinvolle gedachten vervlogen in mijn denkruimte van zijn waar is de verloren vraag verdwenen in het niets alom een ons onbekend terrein sporen zweven er volop vruchtvolle zaden bewogen in een natuurlijk vertoon waar blijven de vruchten vergankelijk is het verdorde oer onmetelijk fantoom meteen begint het…

Mijn Jezus, ik hou van U U hebt zo veel voor mij gedaan En bent steeds met mij begaan U blijft bij mij, ook nu. Mijn Jezus, ik hou van U Want U droeg mijn grote schuld En hebt mij steeds weer geduld U blijft bij mij, ook nu. Mijn Jezus, ik hou van U Want U zorgt elke dag voor mij U gaat mij nooit voorbij U blijft bij mij, ook nu.…

Ik ken u van de Oosterse filosofie woon in dezelfde straat als het café De Stamboom en ik hoop u vaker hier te zien, want ik heb mij met uw woorden geamuseerd glimlach rimpels dieper geworden rondom de ogen en de mond Zij beroeren eerst mijn vel, daarna mijn diepere gevoelens onder de opper- en lederhuid en zij vleien…

Ik tel de bijen, buiten op de bloesem de wonderen van het verspreiden van getijden en geuren in hun kleuren. De natuur, we kunnen echt niet zonder. Hoe reizen we de tijd en dag door, waar staan we voor als we onwetend van druiven en hun ranken wijn proeven. Zouden er nog boekweitvelden bestaan. Kennen we de smaak van echte honing stappen…

Wolkenkrabbers hokken samen, hoge pieten! Zij deden het met bouwkavels, overstegen titanic- en andere rampen, zij prikkelen hemel en belangstelling. Bruisend New York rapt een los ritme. Het bloed stroomt er door de aderen zoals treinstellen in de metro snellen. Een mierenkolonie, wriemelend tot vindingrijke kruisbestuiving. Zelfs ‘s…

Als tranen voorzichtig wellen hou ze dan niet tegen ga ze laten ze willen overduidelijk iets vertellen dat heb jij dat heb ik dat hebben we beiden in de gaten Over iets van waarde iets van geluk iets wat je zorgen baarde? over een liefdesrelatie die heel wat was maar nu echt stuk? O mijn schat mijn kind laat ze wellen laat ze voluit…

lood in mijn schoenen Schieweg eenennegentig drie Stolpersteine Simon, Roosje en David voor altijd dichtbij…

Al voelde ik me absoluut niet ziek, Ik merkte dat mijn bloed begon te stollen. Een bal is rond en kan verdomd raar rollen, Ik zag dat weer eens bij de Champions League. Venijn zit ook bij voetbal in de staart, De laatste trap was daar miljoenen waard.…

Als je een melodie hoort, denk je: 'Daar kan ik wat mee.' Het geeft je moed, kracht en liefde. Eigenlijk kan een mens niet zonder muziek. Het geeft je een prachtige ritme voor de dag. De dag met zonnestralen en soms met moeilijke momenten. Een lied kan een bijdrage leveren met een lach of een traan. Muziek brengt soms emotionele…

De blanke koeien waden 't weigras door, Uit hoge hemel daar een wolkbank ligt Straalt trillende op koe-ruggen zomerlicht, 't Gras ripplend krijgt een esmerauden gloor. Warm vlakt de vaart daar 't groene riet langs spicht, Golf deint en spoelt, trekt zijn geglinsterd spoor Stoomboot in stroom en stuurt de schomling door Die 't riet doet…

ik deel bloemen uit de handen hebberig door gratis buit slechts een enkeling ontvangt de pracht in zacht verwachten zij openen en bloeien samen dit mooi moment vol enthousiasme zijn het koren op de molen van leven in de fleurigheid van zon als onze bron zij delen sfeer genereren goede vibraties laten ogen warm schitteren…

Zijn dikke kop gaf moeite met de kroning. Zijn hersencellen tel je op één hand. Die kom je niet graag tegen in het land. Zie je hem toch dan roep je: “Fuck de koning”. Legaal maar kwetsend is hier mijn gescheld. Ik ben met recht een echte schennisheld!…

Een mus is niets, een bolletje van veren. Een mussenbeetje lef, een scharrelaar. Een fluitje aan de voorkant en een paar futiele vlerkjes om te manoeuvreren. Een vlegel om op kruimels te trakteren en zeker geen recordverbeteraar Een hagellading lood is even zwaar. Maar wie zou ooit zo'n beestje liquideren? Hij heeft zijn toekomst…

Van onschatbare waarde is het werk van een chirurg. Precisie is zijn handelsmerk. Sterk is zijn overtuiging om mensenlevens op de snijtafel te redden. Bij vele bedden bereid hij zijn patiënten voor op hun uur U. Van nu tot straks als patiënten wakker worden en zij zich weldra weer beter kunnen redden. Nieuwe hartkleppen worden ingezet. Met maagverkleiningen…